Nu gaan jullie misschien weer denken zucht een schoonfamilie kwestie maar zal het zo goed als mogelijk proberen uit te leggen. Het gaat om mijn schoonmoeder en schoonzus. Mijn man telde nooit mee voor zijn moeder. Bijvoorbeeld universiteit voor schoonzus werd betaald voor hem niet ( zijn nog veel meer dingen maar te veel om allemaal te benoemen). Nu gaat het de laatste jaren wel beter tussen hem en zijn moeder maar loop ik tegen veel dingen aan. Ze is altijd ziek wil nooit wat doen maar met schoonzus kan ze wel hele dagen weg. Ze beloven onze kinderen regelmatig om te komen naar iets op school bijvoorbeeld en komt dan niet enz. Mijn verjaardag en verjaardag van de jongste worden steenvast vergeten. Mijn huis vinden ze niet mooi opgeruimd ik had een lelijk kleed liggen enz Voor mij is de maat vol dat ze steeds de kinderen teleurstellen en ik ben bang dat de jongste straks gaat merken dat ze achtergesteld wordt ( qua aandacht kadotjes enz)
Die merkt natuurlijk ook dat hij en vooral wij achtergesteld worden maar vind het enorm moeilijk het blijft toch zijn familie
Dan kan alleen jij zelf contact verbreken, hij niet en ook voor de kids niet. Hij kan wel met de kinderen erheen Als kids oud genoeg zijn en voelen dat ze worden achtergesteld, kunnen ze zelf altijd ervoor kiezen contact te verbreken
Waarom? Hoort bij het leven om ermee te dealen. Leer ze ermee om te gaan, daar hebben ze hun leven lang profijt van. Als je van te voren al zegt bij hun verjaardag; opa en oma komen vast niet, is de verwachting ook al anders.
Hier ben ik gedeeltelijk mee eens. Jij kan het contact verbreken, dat kan je niet voor je man beslissen. Maar je kinderen kan je er wel tegen beschermen en in overleg met man kan je zeker je kinderen ook bij haar weghouden. Ik zou juist niet wachten tot de kinderen oud genoeg zijn om he te merken/voelen, want dan is het leed toch al geschied. Het doet behoorlijk veel met een kind als het merkt dat oma hem/haar minder vindt. Dat is sowieso zeer slecht voor het zelfvertrouwen. (Ik spreek uit ervaring met mijn oma). Jullie zijn als ouders in de positie om ze daar tegen te beschermen. Je man heeft al last van hoe hij is achtergesteld, en ik snap dat het dan toch nog moeilijk is om het contact te verbreken, maar dan juist zou je moeten willen voorkomen dat dit je kinderen ook overkomt. Edit: Ik heb overigens geen contact meer met mijn schoonouders. Man wel. Toen de kinderen klein waren, gingen ze ook niet met man mee. Dat contact is pas later herstelt, toen we dachten dat ze het wel aankonden. Daar spelen weer andere zaken, dus kon het zo ‘opgelost’ worden. Man gaat nu eens in de zoveel tijd een dag daarna toe met de kinderen.
Jij bent slechts aanhang. Het wel of niet contact verbreken ligt bij je man (mijn mening). Als het aan mij zou liggen, dan had ik ook geen contact met mijn schoonfamilie, maar ik respecteer dat het de familie is van mijn man. Ik slik periodiek de verplichte nummers en probeer me inhoudelijk zo veel mogelijk op de vlakte te houden. Voor de kinderen zou ik ook zeker het contact proberen te behouden. Opa’s en oma’s zijn belangrijk. Als de jongste gaat merken dat zij minder goed ligt... dat is voor later zorg. Probeer dat gevoel van jou ook vooral niet door te laten schemeren/projecteren op je jongste. Als er een verjaardag is en de jongste vraagt of oma komt, dan zeg je ‘geen idee’ en geeft haar de telefoon. Mijn ouderen schoonouders laat ik zelf vertellen (en uitleggen) als ze niet kunnen komen. Ik ben geen doorgeefluik.
Dan zou ik je schoonfamilie niet meer vragen voor dergelijke (school) activiteiten van alle kinderen (zowel oudste als jongste) dan schep je ook geen verwachtingen naar je kinderen toe. Voor verjaardagen zou ik ze wel uitnodigen, maar niet naar je kinderen uiten dat oma weer niet is gekomen en je man laten bellen met de vraag waarom ze er niet was. Het is vooral belangrijk om je verwachtingen zo laag mogelijk te houden en je kinderen niet te informeren of ze wel of niet zou komen, dan kan er ook niemand teleurgesteld worden.
Opa leeft helaas niet meer dat was een fijne man mis hem enorm mijn schoonvader. Maar ze beloofd ze persoonlijk dat ze komen of we spreken een dag af dat ze ze ophalen om wat leuks te doen en dan komen ze niet.
Als ze wel een keer op verjaardag van je man komt, gewoon beleefdheidsomgang ervan maken: fijn dat je er bent, hoe is het? En dan verder erbij laten. Ze is niet de enige gast. Wij hebben structureel conflict met schoonzus (heel manipulatief type en altijd slachtoffer) en komen er niet op visite maar.... Hun kinderen staan er los van dus we gaan wel naar hun verjaardag net als gezamenlijke dingen bij de ouders. We hebben een beleefdheidsomgang met elkaar. Wil prima zo we kunnen zelfs even gezellig praten dan. Dus ook niet ongemakkelijk. We hebben de verwachtingen gewoon allebei verlaagd Maar vermijden doen we niet, wil dat ons kind ook niet leren want je zit toch aan elkaar vast als familie
Afspreken met haar dat ze alleen afspraken met jullie maakt, dan hoef je niets tegen de kinderen te zeggen. Als ze wel komt is dat mooi, komt ze niet dan weten ze het niet en kan je man moeder even bellen ter verantwoording.
Vorige week de oudste aangekleed met spullen klaar staan om 9 uur s morgens zouden een dagje dierentuin doen ( jongste mocht dus al niet mee) komen ze gewoon niet opdagen. Vergeten jaja hadden de dag ervoor nog contact gehad
Maak je toch geen afspraken meer? Opgelost. Als ze toch nooit komen opdagen zou ik zeggen als ze weer belt voor een uitje: de kinderen zijn te vaak teleurgesteld door de no show en daarom zeg ik nu van te voren al nee.
Hele lastige situatie dit. Hebben jullie hier wel eens open met elkaar over gesproken? Dat het belangrijk is voor de kinderen dat ze af en toe naar school komen en op de verjaardagen aanwezig zijn. Als is het maar heel even. En dan zonder over en weer verwijten en emo gedoe. Maar gewoon een constructief gesprek. Probeer zelf de teleurstelling voor de kinderen te beperken door je man te laten bellen voor een uitnodiging en niet de kinderen. Hij kan zeggen oma gaat haar best doen om te komen, maar ze weet nog niet of het lukt. Zo doe ik dat ook bij zoon met zn vader. Die komt ook maar aanwaaien wanneer hij zelf zin heeft. En verder, dit is het leven maar dan wel de variant zonder zijden handschoentjes. Je kan ze niet behoede voor elke tegenslag. Ook van negatieve dingen kan je leren. Zo is oma, dat is een chagrijnige ouwe knar, kunnen we niks aan doen. Hebben het er maar mee te doen jongens. En verder wat @GroeneBomen zegt.
Pff lastig. In zon soort zelfde schuitje gezeten. Gelukkig waren onze kids nog te klein om het te begrijpen en was er sowieso al geen echte band. Dus kids hebben hun ook nooit 'gemist' of zo op verjaardagen. Ik heb op een gegeven moment het contact verbroken en aangegeven dat ze voor verder contact bij mijn man moesten zijn (ook om mijzelf te beschermen, ik was altijd de gebeten hond). Uiteindelijk is dat ook kapot gegaan door stomme fouten en beloftes, waardoor het contact nu helemaal nul is. Ik heb mijn man of kinderen nooit hierin mee getrokken en de beslissing bij hun zelf gelaten. Als het echt zo is zoals je schrijft, komt je man vroeg of laat ook wel tot de beslissing dat geen contact beter en rustiger is voor jullie gezin. Moeilijk! Sterkte!
Precies,zoon mag zelf zijn oordeel vormen over zijn tante. Tot nu toe gaat hij er met plezier met haar om dus hartstikke mooi Zolang de kids niet met gruwelijke tegenzin erheen gaan, waarom zou je ze dan weg willen houden? Ik ben ook meer van begeleiden dan vermijden in dergelijke situaties (anders is als ze gevaarlijk gedrag vertonen uiteraard of als de kinderen écht oma haten, dan kan je man ook alleen naar verjaardag bv).
Ik zou inderdaad geen afspraken meer maken dat ze naar school komen of ze ophalen voor een dagje uit oid. Dat scheelt al veel teleurstelling, zowel bij jezelf als bij de kinderen. De rest zou ik zoveel mogelijk slikken zolang mijn man wel contact wil houden (eventueel zoveel mogelijk dat hij met de kinderen naar zijn moeder toe gaat en zelf thuis blijven).