In de reacties die je geeft ben je vooral aan het verdedigen waarom je haar er zeker niet bij wilt hebben. Als je dit gevoel zo sterk hebt, sta je automatisch ook niet open voor een andere optie. (Wat verder prima is hè, ik observeer alleen!) Ik denk dus vooral dat je je man moet overtuigen, niet ons
Wij hebben een zwangerschap gehad met 20+ weken wat achteraf bij de 20 weken echo niet goed bleek te zijn. Wij hebben de zwangerschap afgebroken en hebben daarna in een diepe put gezeten. Onze volgende zwangerschap daarop was angstig, spannend, maar; wel een gezonde zoon gekregen. Wij zijn nu wéér zwanger. Weer angstig, weer bang, en hebben daarom een select groepje (onze hele naaste familie, ouders, zussen, broer) verteld dat we zwanger zijn. De rest van onze vriendenkring, collega's, buren, naasten blabla, weten nog steeds van niets. Wij weten het geslacht, wij weten dat de medische voorloper van de 20 weken echo is goedgekeurd. Wat ons zoontje toen had, heeft deze baby niet. Wij zijn gewoon gelukkig en willen dit met dezelfde mensen die weten dat wij zwanger zijn, vieren. Geen vrienden, geen collega's, geen buren, verder niemand. Gewoon, een select groepje. Wij zijn gelukkig dat alles goed is en willen de laatste zwangerschap graag zo afsluiten. Heel intiem, heel intens, en verder niet. Natuurlijk zou ik ook van de daken willen schreeuwen dat ik zwanger ben, en dat alles goed is. Maar ik wil de officiële 20 weken echo afwachten. Wij (mijn man en ik) hebben zoveel ellende gehad tijdens zwangerschappen, dat dit onze mijlpaal is en het gevoel hebben dat we het dán kunnen delen. Dit is in een notendop de reden dat ik het niet aan de grote klok wil hangen. Dit is ook de reden waarom we het zo intiem vieren, en ook meteen de reden waarom ik er verder niemand bij wil hebben. Want het ligt allemaal al zo gevoelig. En ja, het woordje "party" is verkeerd gekozen, maargoed, het is evengoed een feestje want we zijn blij. Ondanks alle shit van voorgaande jaren, zijn we onwijs blij met de steun binnen onze familie en het meeleven daarvan. En dat willen we graag a.s. weekend vieren.
Mijn mening staat al vast hoor, ook de uitkomst. Was alleen benieuwd hoe anderen het zouden doen. Ik weet van mezelf dat ik erg koppig en dwars kan zijn in bepaalde visies en ideeën, , dus een andere inkijk is ook wel eens leuk! Kan me (op dit moment) nog niet anders voorstellen dan hoe ik het nú doe, maar wie weet als ik alle reacties even laat bezinken. Valt me alleen op dat mijn eerste post verkeerd begrepen wordt en de achterliggende gedachte niet goed verwoord is. Vandaar dat ik er zo op in ga.
Volkomen mee eens. En daarnaast weet je niet of zij de ware is voor je neefje en deze wel blijft @Kaaskoekje. Ik zou het vooral heel belangrijk vinden dat zo een meisje zich welkom voelt in onze familie en niet bij de eerste belangrijke familie aangelegenheid zich al een buitenstaander voelt. Daarnaast vertel je het een week later alsnog aan iedereen. Is het dan zo erg dat 1 persoon het een week eerder al weet? En daarnaast, als jullie echt belangrijke personen zijn in het leven van je neefje zal het het na de reveal vast ook meteen aan zijn verkering vertellen en weet ze het alsnog die week eerder dan alle anderen. Maar TS. ik begrijp uit je reacties dat je het echt niet wilt en aangezien het jouw "feestje" is het jouw goed recht het anders te doen als jij er geen goed gevoel bij hebt. Je bent daarover natuurlijk niemand tekst en uitleg verplicht.
Beetje of topic maar zie in je onderschrift 16+4, heeft nog niemand aan je uiterlijk gezien dat je zwanger bent?
Begrijp ik goed dat de genodigden niet weten waarvoor ze komen? In dat geval kan het namelijk vreemd overkomen als je haar weigert.
Ok in dat geval zou ik op mijn strepen gaan staan. Het is immers jouw/jullie feestje, jij moet je op je gemak kunnen voelen. En ik denk als je dat aangeeft je familie dat ook best zal begrijpen toch?
Ik zou haar gewoon laten komen. En daarbij.. ik snap heus dat je je neefje als intimi beschouwt maar ik weet niet of een 15 jarige jongen begrijpt hoe belangrijk dit voor jullie is. Dus hij wil gewoon zijn chickie meenemen. Ik zou die hele strijd niet aangaan en laat maar komen dat chickie. Besteed je energie dan gewoon aan belangrijke dingen.
Een van de redenen is dat je haar nooit gezien hebt schrijf je. Dan heb je nu toch nog 4 weken de tijd om kennis te maken? Wie weet vind je het een hartstikke lieve meid en heb je er haar tegen die tijd wel heel graag bij? Ik zou het iig geen enkel probleem vinden.
Ohhh neejj echt niet dat ik het tof zou vinden als ''de nieuwe vriendin van'' bij zoiets aanwezig zou zijn nee! Dat is voor intimi en niet voor (even oneerbiedig gezegd) aanhangels die toevallig net een paar weken verkering (want dat is het op die leeftijd) hebben met een familielid. Lijkt me overigens ook heel gek voor dat meisje zelf als ze een soort van familievuurdoop heeft bij een gender reveal party! Ik vraag me trouwens wel af hoe je de nee wilt gaan verkopen aangezien je ook graag wilt dat de zoon van je (schoon)broer/(schoon)zus meekomt? Kan best eens zo zijn dat als je nee zegt tegen zijn vriendin, dat hij dan ook niet komt. Dat zou jammer zijn lijkt me. Tenzij je m kunt missen als kiespijn, dan is de keus snel gemaakt
Maar maakt het nog uit wat wij vinden dan voor je? Volgens mij staat je besluit al vast en ben je jezelf aan het verdedigen of zeggen dat het niet klopt als een ander het wél zou doen: dat meisje uitnodigen. Het lijkt een beetje een principekwestie te worden: nee om het nee zeggen. Ik kan het mis hebben hoor, maar als jij het niet wil, doe het dan ook niet en vraag niet wat anderen zouden willen of doen want je gaat het toch niet opvolgen. On topic; ik zou het wel doen. De kinderen van mijn zus voelen als mijn eigen kinderen en zijn verschrikkelijk belangrijk voor ons. Dus tuurlijk mag een vriendinnetje mee. Al is het de 100ste in een maand. Omdat het voor hen belangrijk is, is het dat voor mij ook want ik hou zielsveel van ze. En bovendien; je neefje (is het trouwens van jouw kant of je mans kant?) vertelt het toch meteen door, of hij maakt er een filmpje van en stuurt het door. Of nog erger; hij zet het op Facebook.
Míjn besluit staat ook vast hoor, maar zoals ik al eerder schreef. Ik ben erg koppig en misschien dat ik over een paar dagen wel inzie wat jullie bedoelen. Heb nu alleen het idee, en dat is waarom ik mij iedere keer "verdedig", dat mijn post niet begrepen wordt. En dat is prima verder hoor. Vind het heel fijn dat jullie allemaal zo hartelijk zijn naar vriendinnen/vrienden van neefjes/nichtjes! Ik kan dat op dit moment gewoon nog niet. Maar het klopt dat het verder niet uit maakt wat jullie "vinden", ik ben alleen benieuwd wat jullie zouden doen als jullie in mijn schoenen zouden staan. Maar dan moet het complete plaatje wel duidelijk zijn en dat komt niet helemaal over heb ik het idee.
Laat dit aan je man lezen en hij zal je hopelijk begrijpen en je keuze respecteren en daarin met je meegaan Soms is het makkelijker om iets op papier te zetten dan om het (duidelijk) uit te spreken.
Nee, zo'n heks ben ik niet! Ik zou mijn schoonzus niet opbellen om te zeggen dat zij niet mag komen. Ik vind het persoonlijk gewoon een bijzondere vraag. Zij weet immers ook hoe bijzonder gevoelig dit (deze zwangerschap) voor ons ligt. Ik ga haar niet weigeren aan de telefoon, ik ga haar ook niet weigeren aan de deur. Als ze hier zou staan zou ik haar (oprecht!) heel hartelijk verwelkomen. Ik zou het alleen een bijzondere stap van mijn schoonzus vinden. En inderdaad, wat jij al schreef, hoe zou zo'n meisje zichzelf wel niet voelen.
Was ook mijn gedachte! Overigens valt het soms goed te verbergen door bepaalde kledingstukken. En je bouw telt natuurlijk ook mee. Edit: hier een zwangerschap tot 22 weken verborgen gehouden ivm. een nieuwe baan. Was wel de zwangerschap van onze zoon. Bij die van onze dochter zou dat echt niet gelukt zijn.
Dat hebben wij de kop ingedrukt door expliciet te noemen dat we dit niet op prijs zouden stellen. Ook bij de tieners ja.