Ik ben het wel met je eens. Het zijn ook niet mijn favorieten maar als je bedenkt dat een periode van 2 jaar alles bij elkaar misschien een half uur televisie oplevert, dan valt er natuurlijk veel weg. Het idee over pleegouder worden is misschien wel langzaam gegroeid en toen ze over dat jongetje op Facebook zagen werd het idee meer concreet. En over hun reactie op de draagmoeder die een voorstadium van kanker heeft. Ook dat is maar een paar minuten op televisie. En hoewel het natuurlijk echt verschrikkelijk is voor haar, heb ik ook wel begrip voor de reactie van de mannen. Dit is 5 jaar hun diepste wens en ik weet uit ervaring dat als je na een aantal jaar nog steeds niet zwanger bent en niet weet of je kinderen kan krijgen, dat echt depressieve gevoelens met zich meebrengt. Hebben ze eindelijk een draagmoeder, en valt die weg, dan moet er ook ruimte zijn voor hun verdriet en niet alleen medeleven met de draagmoeder die ziek is.
Ik zat me echt zo te irriteren aan Lauren bij Bibi en Lotte. Dat ze tegenover Martijn de baby maar 'zijn zoon' bleef noemen en hem 'de vader', en hun bleven het maar verbeteren
Ja precies.. volgens mij maken ‘wij’ het vooral een probleem en is het voor het kindje niet gek. Zijn allemaal gewoon nieuwe relatietypen, helemaal niks mis mee.
Ik denk dat dit beeld altijd een beetje hangt bij mensen die zelf niet in zo’n traject zitten. Wij krijgen ook weleens de vraag van ja maar hij is dus niet de vader en blablabla. Wij denken daar anders over, mijn partner is straks de vader en de donor is de ‘aardige meneer die ons zaadjes gaf’. Het is pure onwetendheid dat mensen praten over de donor als vader. Denk ik. Wel irritant dat als ze verbeterd wordt, ze ermee doorgaat!
Toch vind ik dit zo'n dubbel verhaal. Het is op zich hartstikke mooi dat zij op deze manier een kindje kunnen krijgen, maar toch, hoe je het ook wendt of keert: feitelijk is Martijn natuurlijk wel de vader van hun kind en juist doordat zij een rol in elkaars leven hebben vind ik het iets wrangs hebben dat er vrijwel tegelijk 2 kinderen geboren zijn, waarvan hij er van 1 echt de vader is, ervan houdt en er voor wil zorgen en waarbij de ander - die net zo volledig zijn kind is - niet meer voor hem betekent dan het kind van vrienden. Ik kan me goed voorstellen dat de jongen in kwestie hier op latere leeftijd best wel wat last van kan hebben en zich misschien wel erg afgewezen kan voelen. Ik denk ook dat een jongetje best wel behoefte heeft aan een vaderfiguur, een man in zijn leven (zoals een meisje doorgaans een vrouw in haar leven nodig heeft, al was het maar in de puberteit). Zijn echte vader is gewoon volledig in the picture, maar vervult nadrukkelijk niet die rol. Ik vind het een moeilijk verhaal, eerlijk gezegd. Als ik samen met een vrouw een kindje zou krijgen zou ik denk ik kiezen voor een 'anonieme' donor, of een bekende donor die ook daadwerkelijk als vader deel uitmaakt van het leven van het kind. Dat hoeft niet perse gezag over het kind of een vaste omgangsregeling te betekenen, maar wel dat het kind een vader heeft waarmee een band bestaat. En dat kan best op een heel laag frequente basis, af en toe eens wat leuks doen of zo, maar als het kind hier behoefte aan zou hebben zou de mogelijkheid bestaan tot meer. Ik zie in deze situatie een heel gedramatiseerd plaatje voor me waarbij Pietje zijn halfbroertje Klaasje ziet voetballen met hun vader, terwijl hij aan de zijlijn en niet mee mag doen.
Denk ook dat het komt omdat de dames wel contact hebben met de donor. Het is immers een goede vriend. En ze de kinderen wel halfbroertjes noemen. Dat het daardoor het vader noemen iets te automatisch gaat. Ik denk dat Lauren het niet eens hoort dat ze het doet ondanks verbeteringen
Ik vind zelf dat de drie stellen die gisteren in beeld waren, Dus de twee dames die twee heren zoeken, de jongen van 29 en vrouw v 41 en Laurens en Jonna ... Allemaal wel ver gaan. Ik vind het prima en logisch dat twee mannen samen ook graag een kind willen. Twee vrouwen net zo. Of als je eind 30/begin 40 nog niet de ware bent tegen gekomen, dat je dan ervoor kiest alleenstaand ouder te worden. Maar deze drie stellen willen bewust een kind op de wereld zetten om vanaf dag 1 al twee huizen v het kind te hebben. Ik vind dat zielig. Een baby van 1 week, hup, naar het andere huis? Dat kan toch niet. Zal ook heus niet na een week maar met 2 maanden vind ik het nog zielig. Ik snap niet dat ze een kind willen, maar niet fulltime. Ik vind het allemaal heel egoistisch over komen en niet ten goede van het kind.
Ik blijf yora/jora en laurens maar verwarrend vinden. Hij wil vooral een kind, zij is wel klaar na 3 kinderen en dat zegt ze ook. Plus dat hij fysiek het wil consumeren... Ik snap echt dat mensen afhaken.
Vooral na die speeddate vond ik dat ze erg jaloers reageerde toen hij vertelde over die vrouw (wat ik volledig begrijp!!!), terwijl ze de vorige afleveringen zei er geen moeite mee te hebben enz. Ook liet ze nu veel vaker vallen dat ze er geen zin meer in had, zij klaar was nu haar kinderen groot zijn. Maar wat denk je nou, dat je samen in een huis woont, een relatie hebt en dat jij je dan compleet niet bemoeit met de opvoeding of de zorg van het kind? Dat kán toch gewoon niet?
Die vrouw geniet juist nu lekker van alle ruimte voor eigen ontwikkeling etc. Zoals ze ook al zei: ik heb mijn plicht volbracht. Ze is ook geen 30 meer. Snap dan ook niet dat ze meegaat in zijn wens.... Gelukkig dat hij het hemzelf extra lastig maakt, kans op kind is daardoor nihil. Vond het wel mooi om haar eerlijke kant nu te zien!
Laurens zag er redelijk verzorgd uit met zijn kortr haar en zonder baard. Nu is het weer zo'n onverzorgde hippie. Ik denk dat zij weinig mensen zullen vinden die aan kunnen sluiten bij hun levenswijze en visie
Ik vind het een beetje raar dat die single homo een co-ouder kiest van 42. Hij had beter wat jonger kunnen doen.
ik denk niet dat hij ze voor het kiezen heeft hoor. Zoals ik eerder zei, zijn genoeg vrouwen die de klok voelen tikken om het alleen te gaan doen. Maar samen met iemand zodat je je allerliefste kind moet delen... Dat zullen er vast niet veel willen.
Het is goed dat dit programma eens deze onderwerpen belicht. Maar jammer dat de omschrijving van dit programma eigenlijk verkeerde verwachtingen opwekt. Het gaat voornamelijk over draagmoeders en co-ouderschap. Vrij weinig over hele trajecten en alles.