Dit dus, hier ook enkel collega’s met kleine kinderen en hier werkt het echt niet zo dat je zomaar niet kan komen omdat je een keer een ziek kind hebt en het begrip ziek is ook erg groot. Hoe vaak ik hier al heb gezeten ( op een niet werkdag) Kind in de ochtend niet zo fit en afgemeld en na de lunch maar weer naar school gebracht omdat het allemaal wel mee valt.
Waarom heb je je zaken niet op orde als je voor je kind moet zorgen. kinderen kunnen toch ziek worden. dat weten alle werkgevers. dan zouden die werkgevers nooit mensen moeten aannemen die kinderen hebben. ik denk dat veel moeders in de zorg/onderwijs graag een vrije dag nemen of hun salaris inruilen om bij hun zieke kind te zijn, en die niet achter hoeven te laten bij de buurvrouw, maar dat ze zich dus teveel bezwaard voelen om hun collega's voor hun werk op te laten draaien, en zo zullen er nog meer branches zijn waarbij mensen voor elkaar in de bres springen, terwijl ze eigenlijk dus wel de mogelijkheid zouden hebben om thuis te blijven wettelijk gezien. In mijn ogen is het echt bizar dat je een oma vrij laat nemen om op een klein kind te passen. oma heeft toch ook een werkgever, daar kan het blijkbaar wel.
Maar wat is dan een andere optie? Want je kunt heel hard roepen "its not done" maar met echte oplossingen kom je ook niet. Ik zeg namelijk nergens dat het ok is maar sommige mensen hebben gewoon geen andere optie.
Wat een negatieve aanname, ik bel mijn werk echt alleen af als er echt geen oplossing is en dat heeft niks met salaris te maken. Misschien lees ik dit topic heel anders, maar zelf krijg ik de indruk dat de grote meerderheid het alleen heeft over situaties waarin er echt geen oplossingen zijn.
Er zijn veel ouders wiens ouders ook nog werken, dan valt die back-up al weg. En zo ook bv ooms/tantes/buurvrouwen... Mijn ouders wonen 250km bij ons vandaan, en werken allebei nog. Mijn schoonmoeder is ernstig ziek, schoonvader zorgt 24/7 voor haar; oppassen kan echt niet, en een ziek kind bij mijn schoonmoeder (= heel kwetsbaar door haar ziekte) is ook niet iets dat we willen. Andere familieleden en vrienden werken allemaal. En een flink ziek kind bij de buurvrouw van 85 zie ik ook niet zitten...
Ik werk ook in de zorg, jeugd zorg zelfs, en ik neem zeker mijn werk (en als mijn (ex) collega's) zeer serieus maar wij weten ook van elkaar dat als je niet kunt je gewoon niet kunt dat het niet is omdat je niks geprobeerd hebt maar je het gewoon weg niet rond krijgt thuis.
Hier zeg je toch zelf dat je je zieke (misschien geen buikgriep, maar je zegt het alsof je beter je zieke kind mee kan nemen dan niet naar je werk kan gaan) kinderen meeneemt naar je werk. Ik vind dat dus echt niet kunnen als je in een gezondheidscentrum werkt, ja met een oorontsteking wel natuurlijk, maar als je kind plotseling ziek is, dan weet je vaak nog niet wat hij/zij precies onder de leden heeft.
Als je weinig tot geen back up hebt kun je overwegen een gastouder aan huis te nemen. Ik ken er genoeg die dit hebben en juist om dit soort situaties te ondervangen.
Maar je gaat toch niet stoppen met werken omdat het misschien 1 of hooguit 2x keer per jaar, dus 365 dagen, het een keer voor kan komen.
Precies! En de mensen die reageren met, not done, ZOMAAR niet kan komen (niet zomaar, maar een ziek kind!), vind ik niet kunnen, dat zijn allemaal mensen die kennelijk een vangnet of oplossing hebben bij ziekte van hun kind. Want geen ééntje komt met oplossingen voor de mensen die dat vangnet niet hebben. En dan de opmerking dat je dan niet in de zorg moet gaan werken....laat me niet lachen. Ook niet zeuren dan over het personeelstekort in de zorg, dan werk je maar een tandje harder!
Ik ken werkelijk niemand die dat heeft. Maar hé fijn, dat je na tig negatieve reacties eens eindelijk met een optie komt waar mensen mogelijk niet aan hebben gedacht en kunnen onderzoeken of dit een mogelijkheid is. Alhoewel het mij lastig lijkt zo'n gastouder aan huis alleen in te schakelen bij ziekte van een kind. Gastouder aan huis als reguliere opvang inhuren lijkt mij namelijk een dure en voor veel mensen onbetaalbare manier van opvang.
Nu ik erover nadenk, ondanks dat het mij zelf kostte heb ik altijd zelf voor mijn kind gezorgt als hij ziek was. Ik heb wel een groot vangnet, mijn ouders zijn bewust gestopt met werken toen ik op het eind van mijn zwangerschap liep om opa en oma te worden, maar die heb ik nooit ingeschakelt in die situaties!
Dit zal echt verschillen per werk en functie, en de antwoorden zullen ook daar op aangepast zijn. Toen ik in een team werkte was mijn verantwoordelijkheid beperkt tot mijn eigen taken en eventueel zoeken naar vervanging voor mijn taken. De rest erom heen loste de leidinggevende wel op, mogelijke andere gevolgen waren ook niet mijn zaak. Dan is jezelf ziek melden of af en toe afmelden voor wat voor reden dan ook veel makkelijker.
“Met echte oplossingen kom je ook niet.” Moest dat dan? Ik zeg juist dat wanneer ik dus structureel geen oplossingen zou hebben, ik beter ander werk zou kunnen zoeken. Dat zou voor mij een andere optie zijn.
Ik ben echt nooit ziek gelukkig. Maar eind maart had mn vriend een ernstig motorcrossongeluk en ben ik 3 weken afwezig geweest. Zonder gezeur van werkgever, die was erg geschrokken en meelevend. Mn collega die ziekte van Crohn heeft, heeft bijna fulltime gewerkt en de middag dat ze echt niet kon, een bandje op dat er geen assistente was en ze voor spoed op de spoedlijn konden bellen. Ik heb echt een geweldige werkgever en collega, gelukkig herken ik het niet met moeilijk moeilijk als er wat is.
Maar het gaat mij niet om wat het mijzelf zou kosten als ik niet kom. Het gaat mij om mijn collega’s die al keihard moeten lopen als we wél op formatie staan, laat staan met 1 minder.
Ik denk dat dat heel belangrijk is. Daardoor ben jij bereid een stapje harder voor je werkgever te lopen, wat beter je best te doen om opvang te regelen als je kind ziek is. geven en nemen en elkaar helpen waar nodig!
Nou precies. Ik ben daardoor ook gestopt. We hebben daardoor financieel veel moeten inleveren. Vinden sommige mensen dan weer zielig voor de kinderen en krijgen we daar weer commentaar op. Het is dus nooit goed. Ik heb 2 kinderen met een stofwisselingsziekte. Bij ziekte is het alle hends aan dek om te voorkomen dat ze naar het ziekenhuis moeten. Mijn ouders wonen 150 km verderop, schoonouders toen nog op 15 km maar beide zelf aan het werk. Vriendinnen werkten ook allemaal en de buren waren daar niet geschikt voor. Man werkte toen op een uur reisafstand en dus was ik degene die als eerste werd gebeld vanuit school. Wat moet je anders? Collega’s vonden het nooit een probleem. Wel de oudere leidinggevende met volwassen kinderen en de alleenstaande manager.