Al hadden ze me 3 dagen niet betaald voor elke dag dat ik bij mijn zieke kind was, zou me een worst wezen.
Hier zijn de kinderen op mijn werkdagen altijd al bij opa en oma dus daar verandert niks aan dus dan gaan ze gewoon naar opa en oma of zij komen bij mij thuis. En anders heb ik altijd nog een goede vriendin die niet werkt en altijd kan oppassen.
Ja ik ook hoor, met liefde! Maar gelukkig hebben wij hele menselijke 'bazen' die het compleet begrepen als er een ziek kind was. Nu zijn ze op een leeftijd dat ze wel even een paar uurtjes alleen thuis kunnen blijven. Als mijn man niet op zijn werk komt, dan kan niemand werken en zelfs daar kunnen ze een oplossing voor vinden als hij ziek zou zijn. Ik ben heel blij met mijn leiding gevende en collega's als ik sommige reacties hier lees En ik vraag me af of sommige bedrijven/leidingevende enig idee hebben wat voor een positieve invloed het op je werknemers heeft om je menselijk en begripvol op te stellen. Mijn man zijn vorige werkgever, 8000 man, was ook altijd heel schappelijk en dacht mee. Dan krijg je werknemers die ook voor jou een stapje harder gaan zetten. Want als er een collega ziek was, of er was iets gebeurt waardoor hij niet kon werken, dan zette mijn man dat stapje harder om het voor die collega op te vangen. Want andersom gebeurde het ook. Dan krijg je toch een veel leuker werk klimaat? Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, want je hebt er altijd wel van die kantjeslopers tussen zitten.
Ik heb dat nergens gezegd en al helemaal geen kind met buikgriep. Dat is je eigen interpretatie die je eraan geeft. Ik heb mijn kind weleens een paar uurtjes meegenomen en dan neem ik geen kotsend kind mee. ik ben niet helemaal achterlijk en het is ook niet omdat ik blij ben met zo’n oplossing maar soms is het even niet anders en moet je wel. Ik kan niet bij ieder kuchje of rocheltje een vrije dag gaan opnemen, die luxe positie heb ik nu eenmaal niet.
Niemand in dit topic zegt zich ziek te melden bij elk rocheltje of kuchje van het kind dat maak jij er nu van
Ik denk dat als je als werkgever zo moeilijk gaat doen en mensen geen mogelijkheid geeft om voor hun zieke kind te zorgen je dit soort taferelen wel gaat krijgen met je werknemers. En niemand wil dit soort situaties op de werkvloer dus dan kun je maar beter coulant zijn.
Dan moet je dat ook niet aandragen als oplossing. Jij hebt een vangnet, dat is heel fijn voor je en als je vangnet niet kan, dan -als je kind eigenlijk niet echt ziek is- neem je je kind mee naar je werk. Anderen hebben die luxe positie (want dat is het, een luxe positie, ook al lijk je dat vangnet als vanzelfsprekend aan te nemen) niet en voor die mensen is bij de wet geregeld dat je dan zorgverlof op kunt nemen. Ik houd mijn kinderen trouwens niet thuis bij elk rocheltje of kuchje, dit topic gaat over zieke kinderen, niet over verkouden kinderen (als dat ineens synoniem is geworden, dan zijn mijn kinderen de helft van het jaar ziek).
Tja... De werkgever van mijn man heeft sowieso geen empatisch vermogen. Toen onze pasgeboren dochter erg slecht lag op de IC belde mijn man zijn werkgever(2 dagen voordat hij moest beginnen met werken) wat de situatie was en hij zo niet kon werken. De enige reactie van zijn werkgever was: Ik zal wel kijken of je nog vrije dagen hebt, anders zul je toch moeten komen werken.
Als ik geen vrij kan krijgen, dan gaan ze met me mee. Dan leg ik ze in de box op m'n werk, met de iPad en een emmer (antroposofisch kdv, babygroep). Daar is niemand blij mee, dus dan kan ik opeens toch naar huis. Man is varen en de rest van m'n familie heeft ook gewoon een leven en werk, dus die hoeven niet op mijn zieke kind te passen.
Voor 1-4x per jaar een wildvreemde in huis om je zieke kind op te vangen? Lijkt me niet dat een gastouder zomaar voor niks als ‘back-up’ klaar gaat staan, en ik vind het eigenlijk ook geen oplossing...
Ik had ze er zelfs geld op toegegeven. Ik kocht elk jaar 10 extra vakantiedagen om ziekte op te vangen en dan nog werd er vreselijk moeilijk gedaan.
Het valt mij trouwens wel op dat mannen het vaak niet lukt om vrij te nemen. Vraag me dan altijd af hoe dat komt. Mijn man denkt ook altijd dat hij zo flexibel is maar dat is hij totaal niet.
Job inhoud en functie in ons geval. Dat is ook wel een beetje de reden dat ik minder werk natuurlijk.
Maar wat is dan de inhoud van die baan wat maakt dat hij geen zorgverlof of calamiteitenverlof (wat beiden wettelijk geregeld is) niet kan opnemen. Of vrij nemen of wat dan ook.
Jij bent degene die allerlei interpretaties doet over elk rocheltje en kuchje en die heel erg oordeelt over iemand die geen opvang kan regelen voor een ziek kind. Ik had een leidinggevende zoals jij, nou die vroeg erom dat ik af en toe de kluit belazerde. Ik regelde dus wel altijd opa en oma (had een kind dat elke maand oorontsteking had) maar de ene keer dat het niet lukte ben ik gewoon om 7.30 naar mn werk gegaan, mijn man zou thuisblijven tot 12.00 uur maar had s middags een belangrijke vergadering waar hij niet onderuit kon. Mijn leidinggevende gezegd dat ze tot 11.30 had om een invalkracht te regelen. Puntje bij paaltje had ze dat gewoon niet gedaan en gemeld dat ik maar moest blijven. Vanaf toen heb ik mijzelf ziek gemeld als ik geen opvang had voor mijn zieke kind! Dan vraag je erom als baas vind ik.
Ja hier dus hetzelfde. Ik mocht dus niet eens vakantiedagen opnemen (‘want dat kan niet op korte termijn dat moet je een x-aantal weken van te voren aanvragen)’. Vandaar nu een paar jaar onbetaald verlof