Met zo’n baan is het ook wel extreem vervelend als je zelf ziek bent trouwens, dat kan dan haast niet..
Ik meldde me ooit af vanwege dat laatste, doodziek zoontje met oorontsteking, hoge koorts en spugen. Mijn man kon absoluut niet thuiskomen. Werd er door mijn leidinggevende gevraagd of ik hem dan niet even in de auto kon zetten met een bak (kind van 1) en naar de oppas kon brengen.
QUOTE="amdaa, post: 22557353, member: 95033"]Apart.. Want bij een moeder moet de baan en functie niks uitmaken, en moet het met elke baan verplicht zijn om a la minute zorgverlof op te nemen. Bij een man telt dat ineens niet meer?[/QUOTE] Daar ga jij vanuit. Bij mijn zus haar gezin is het net omgekeerd. En ikzelf heb gekozen om mijn job aan te passen. Ondertussen al 10 jaar en is nog altijd de meest logische zet geweest.
Inderdaad, mijn huisarts heeft gewoon een vervanger als zij ziek blijkt te zijn of er om een andere reden niet is.
De meeste mensen kiezen bewust voor kinderen en kunnen daar dus vooraf ober nadenken. Als je kinderen hebt, heeft dat consequenties voor het dagelijks leven. Dus je hebt een kamer nodig in je huis, misschien een wat grotere auto etc. Opvang hoort daar ook bij, als beide ouders werken. Ook op 'onhandige' momenten. Ik kan me er echt over verbazen dat ouders ineens verbaasd zijn als hun kind ziek is op een werkdag. Daar heb je van te voren toch al over kunnen nadenken??? Zo heel uitzonderlijk is dat niet. Dus als je aan kinderen gaat beginnen, kijk je niet alleen naar de ruimte in huis en in de auto. Maar ook naar je werk en passende vormen van opvang. In het meeste ideale geval is het zo te regelen dat 1 van beide ouders in geval van nood kan thuis blijven. Of iemand uit je 'netwerk'. (Opa / oma / oom / tante) Anders zul je toch echt naar een vorm van opvang moeten kijken die erg flexibel is. Bijvoorbeeld een gastouder aan huis. Mijn man en ik kunnen dit soort dingen vaak wel op ons werk regelen. Er zijn maar 2 dagen waarop we allebei werken. Op die dagen kan in geval van nood ik om half 4 thuis zijn en mijn man zou tot die tijd best thuis kunnen werken. Heeft hij toch andere afspraken, hebben we nog een vrij groot netwerk. Als we dat niet hadden, had ik zeker gekozen voor een gastouder aan huis i.p.v. BSO. Gewoon omdat je dan je 'netwerk' zelf uitbreidt.
Als werkgever en werknemer kan ik mij hier prima in vinden. Het is logisch dat je over dit soort dingen nadenkt voordat en als de kinderen net geboren zijn en niet als ze ineens ziek worden. Toch zijn er mensen die met een ziek kind, verhoging al ernstig ziek vinden en mensen die pas naar huis gaan als hun kind half in het ziekenhuis ligt. Als werkgever moet je ook je werknemers beschermen dat ze niet te lang door gaan maar ook laten inzien dat het soms niet kan. Zelf zijn wij vrij flexibel, want ziek is ziek en wij gaan er vanuit dat alle oppas al gebeld is, soms hebben wij ook wel eens het idee dat we bespeelt worden... dat is jammer.
Vorige week heeft ze een kindje geopereerd wat eigenlijk deze zomer al moest gebeuren maar het kindje woog maar steeds geen 10 kilo. En dat was nodig om deze specifieke operatie en OK te kunnen doorstaan. Ook moest het kind 14 dagen koortsvrij zijn. Begon één van hun eigen kinderen te griepen, is mijn tante naar haar ouders gegaan omdat ze zó begaan is met patiëntje en ouders. Deze operatie mócht gewoon niet afgelast worden. Dit zijn ook wel echt heel bijzondere patientjes ook, maar daar heeft ze er echt een aantal van. Mogelijk ook kindjes van moeders hier. Dus ja, als mijn schoonzus aan de andere kant 3 weken op jaarbasis thuis blijft voor snot en diarree vind ik je een onwijze slappe hap en terecht dat je erom ontslagen bent.
Een hangerig kind mag gewoon gebracht worden. Met hoge koorts niet, het risico op koortsstuipen is te hoog en dat wil ik niet. Als er meerdere kinderen zijn en 1 kindje heeft 1 op 1 aandacht nodig dan bel ik de ouders om op te halen, want dat kan niet in een groep. Buikgriep enz sowieso niet. Maar een kindje dat rustig onder een dekentje op de bank ligt vind ik geen probleem.
J Hoe ver die moet gaan? in ieder geval eens beginnen met de wettelijke regelingen na te leven. Je hebt recht op een bepaald aantal uren zorgverlof. Daarnaast is het geven en nemen. Ik liep altijd heel hard voor mijn werk maar nadat ik een keer heel hard het deksel op mijn neus heb gekregen ben ik daarmee gestopt. En ik denk dat meerdere mensen dat overkomt.
Fijn dat je oppas hebt kunnen regelen. Balen dat jullie zelf geen vrij konden krijgen. Zieke kindjes voelen zich toch altijd sneller beter met papa of mama die voor hun kunnen zorgen. Als onze kindjes ziek zijn regelen we eerst of wij zelf vrij kunnen krijgen. Meestal kan dat en wisselen we af wie er vrij neemt. Kost ons wel een dag. Als onze kinderen ziek zijn draag ik liever zelf de zorg. Het zijn tenslotte ook onze kindjes. Maar als het echt niet anders kan.. Tsja, dan moeten we uitwijken naar opa of oma
Jep dat dus. Ik wrong mij altijd letterlijk in allerlei bochten om extra te werken indien nodig, bleef altijd langer, maar het kwam altijd van 1 kant, dan houdt het een keer op. En inderdaad heb je recht op zorgverlof. Punt. Dat is er niet voor niks.
Hier ook hoor maar je moet ze natuurlijk wel allemaal kwijt kunnen en dat kan niet altijd. Om nu van 8 uur in de ochtend tot 8 uur in de avond een su vol te zetten is ook weer zo wat en dat willen veel mensen echt niet snappen. Lijkt vanaf de buitenkant altijd zo lekker makkelijk te regelen.
Wat ik zelf steeds vaker zie is dat kinderen (half) ziek naar school worden gebracht. al dan niet met een zetpil. Ouders snel werken. Soms gaat het goed, in de zin van dat het net niet erg genoeg is om te bellen maar je ziet aan zo'n kind dat ie zich echt niet lekker voelt. Soms moeten ouders alsnog gebeld worden nadat er is overgegeven of diarree is geweest. Lekker intussen de halve klas aansteken.
Jup, hier hetzelfde. Met paracetamol naar school, en dan maar hopen dat het kind de hele dag vol gaat houden. Maar ook kinderen die bv echt niet uitgeziekt zijn na een buikgriep, maar gewoon nét een nachtje niet meer hebben hoeven overgeven, die zijn gewoon nog slapjes én besmettelijk. Maar ik snap wel waarom het gebeurt en die druk op ouders vanuit het werk (en misschien ook maatschappij, de ‘jij wilde kinderen, regel het maar! geen back-up? waarom heb je dan een kind?’-redenering) vind ik ook echt zwaar. Ik heb geen idee hoe het beter kan hoor, wat wel de oplossing is. Maar in eerste instantie moeten werkgevers zich gewoon aan de wet houden natuurlijk. Onze oplossing is heel luxe; ik werk niet. En met ziekte, ziekenhuisbezoekjes (gewoon voor bv een kno-controle), logopedie etc vind ik het echt ontzettend fijn dat wij nooit moeten puzzelen wie de back-up is voor als een kind ineens ziek wordt, hoe we het doen met die afspraken etc etc. Met topics als deze knijp ik nog even extra hard in m’n handjes
Bij mijn huidige werkgever of ja eigenlijk alleen leidinggevende is het altijd een drama als het om een ziek kind gaat. Ze begint te zuchten, kreunen en te rollen met haar ogen. Je stapt echt met lood in je schoenen op haar af als je gebeld wordt door de opvang. En helaas is het wel zo dat ik vaak vrij moet vragen/eerder naar huis moet gaan om ziek kind op te halen. Ik heb dan zelfs zo'n schuldgevoel door haar doen en laten dat ik daarom al heel wat vakantiedagen heb opgenomen. Dat is toch ook niet altijd de bedoeling vind ik. En ik kies er niet voor om als moeder zijnde te gaan werken, Ik MOET qua financiën. Geloof me, ik zou willen dat het anders was want dat zou mij met deze leidinggevende aan het roer een hoop gedoe en gestress minder opleveren. Ik werk op 15 min van ons huis vandaan, mijn vriend is afhankelijk van klanten/strakke planning en eventueel ook een stagiaire of leerling die met hem mee is. Hij werkt door zowat heel Nederland en kan niet op steile sprong zijn spullen laten vallen. Daarnaast werken en wonen mijn ouders in Limburg en mijn schoonouders werken beide onregelmatig. Goede vriendinnen hebben zelf kinderen en werken ook of hebben geen kinderen maar werken fulltime. Mijn vader is overigens al vaker zo gek geweest om vanuit Limburg op en neer te rijden zodat wij gewoon konden gaan werken. Zit hij dan met zijn goede gedrag om 06:00 in de auto. Wij proberen eerst kosten wat het kost opvang te regelen, anders doen mijn vriend en ik toch zoveel mogelijk om en om thuis blijven. Ik snap dat het van 2 kanten moet komen en dat een werkgever er echt niet blij mee kan zijn als je thuis moet blijven voor een ziek kind, maar als jij ergens gaat solliciteren en je hebt al kinderen dan kan je het als werkgever verwachten dat het eens vaker voorkomt dat je thuis moet blijven voor een ziek kind. Het is toch van de zotte dat er opa's of oma's zelf vrij moeten gaan vragen om op hun kleinkind te moeten gaan passen omdat ouders geen vrij kunnen krijgen.
Lastig he. Hier wordt gezegd je verhuurt je voor 24 uur en moet dus beschikbaar zijn. In theorie zeker mee eens maar omas en opa's werken en wonen niet in de buurt. Ook geen buurvrouw die kan oppassen dusja ziek is ziek. Gelukkig werken wij alleen de maandag allebei. Maar we melden ons om en om ziek als 't nodig is. Jammer dan, ik kan niet toveren. Ze nemen jonge mensen aan en dan is dat wel 't risico vind ik. Al vind ik ook nirt dat 't te pas en te onpas moet zijn. Daarom werken wij beide 3 dagen
Wat ik me ook afvraag. Hoe vaak komt het nu werkelijk voor dat je kind ineens acuut ziek wordt dat je geen opvang meer kunt regelen? Ik ben zelf al 16 jaar moeder en ik heb drie kinderen en die zijn echt heel veel ziek geweest maar toch heb ik het bijna altijd voor elkaar kunnen krijgen om iets te regelen. Vaak zag ik een dag van tevoren al aankomen dat het hem de volgende dag niet ging worden en dan kon ik bijtijds al iets in gang zetten. De keren dat mijn kinderen in de nacht ziek zijn geworden zijn echter in al die 16 jaar op 1 hand te tellen.
Zo, dan vergt je werk wel heel veel van jezelf en je gezin vind ik. Knap dat zij het op kan brengen maar dat betekent niet dat dat de norm is natuurlijk of dat iedereen dat moet kunnen.