Babyspullen bewaren of niet

Wij hebben alles weggedaan, mocht er toch een derde komen, dan kopen we het nieuw (net als bij de oudste). Na twee kinderen en jaren later, was het toch wel ‘op’ en kan nieuw ook niet vreselijk veel kwaad als het ooit nodig mocht zijn.

 

Ik heb het wel bewaard omdat ik er gewoon nog geen afscheid van kon nemen. Het voelde voor mij nog niet klaar (maar voor m’n man wel) en ik kon het niet over m’n hart verkrijgen om alles weg te doen. Ik heb het bij ons op zolder achter de schotten gestopt, zodat ik niet telkens zag. En tot onze grote verrassing kwamen we er een half jaartje geleden achter dat we weer een kindje verwachten. Inmiddels weten we dat het een meisje is en nu kan ik heel makkelijk afstand doen van alle jongens spulletjes. En voor mij voelt het nu ook echt als laatste zwangerschap. Ik heb er nu ook vrede mee. Kan veel makkelijker afstand doen van de spullen.

Moeilijk hoor, als jij nog een kinderwens hebt maar je man niet. Ik zou de spullen nog even bewaren, niet op een plekje dat je het elke dag ziet. En misschien komt er over een jaar ofzo een moment dat je er wel afstand van kan doen.

 

En word je er nog verdrietiger van als je de spulletjes ziet? Want dan zou ik het wel ergens verstoppen waar je er niet zomaar bij kan en er niet elke dag mee geconfronteerd wordt.
Of juist misschien wel weg doen. Of aan een goed doel geven. Misschien helpt het een klein beetje als je weet dat je er ander mensen heel erg mee helpt.
Ik werd er ook heel verdrietig van als ik het elke keer zag liggen. Daarom had ik het verstopt op een plek waarbij ik er niet even snel bij kon komen.
Lastig hoor... sterkte ermee. Het is enorm verdrietig als jouw wens voor een kindje er wel is en bij je man niet. Weet je pas recent dat hij geen kindjes meer wilt, of pas net?

 

Hoe oud is/zijn je kindje(s)?

 

Lastig, Ik had minder moeite met weg doen toen we net begonnen waren voor een derde. Nu een derde er 99% zeker niet meer gaat komen heb ik er wel moeite mee om weg te doen.

Ik denk dat het nog te vers is om het nu weg te doen. Misschien kun je de minst mooie spullen vast weg doen? Langzaam gaan selecteren en alles door ja handen laten gaan. Ik denk dat dat ook een proces mag/kan zijn van verwerken.

Mijn man was trouwens ook overtuigd van geen derde en jaren later was onze situatie ineens heel anders waardoor mijn man het wel wilde. Ik had ontzettend veel bewaard maar nu maakt dat het dus wel extra moeilijk.

Succes Ts

 

Door de jaren en ervaringen heen kun je anders over dingen gaan denken...hoe moeilijk dat ook is. Bij ons is het ook zo gegaan, mijn man had argumenten voor geen derde en hoe lastig ik het ook vond, hij heeft er echt wel goed over nagedacht en kwam, voor mij helaas, hierop uit. En ik wil geen kind wat door een ouder niet/minder gewenst is oid en ik wil ook niet drie kinderen en geen partner. Ik heb ooit samen met hem voor kinderen gekozen en ik wil ze dus ook samen met hem groot brengen. Ik heb geprobeerd me te richten op wat ik wel heb ipv op wat ik niet heb en wat er ws ook nooit zal komen. Daar hebben mijn dochters recht op (en ik ook trouwens ), vind ik. (En ja, natuurlijk is het een proces geweest en heb ik het heel moeilijk gevonden, maar ik kan echt genieten van mijn dochters en inmiddels kan ik denk ik zeggen dat het een plekje heeft gekregen.)

 

In het geval van kinderen vind ik dat eigenlijk ook een (geldig) argument. Het is nogal een keuze, die je niet puur verstandelijk maakt, daar moet je allebei volledig achter kunnen staan, vind ik.

En ook met de spullen weg is de deur nooit definitief dicht, toch? De winkels liggen vol met spullen, dus als het nodig is, heb je het zo weer in huis.

 

Dat was voor de oudste ook zo, toch?

Ik heb hun eerste setje ed wel bewaard. Maar bv. een romper is een romper in mijn ogen, of ie nu oud of nieuw is.

 

Staat het in de weg? Zo niet dan zou ik het gewoon houden totdat je er klaar voor bent om het weg te doen. Geen haast dan toch?
Sterkte

 

Als het je pijn doet om naar te kijken, of het staat in de weg, zou ik langzaam beginnen met de kleinere dingen, zoals kleertjes.
Ik schenk ze de kleine maatjes (tm 68) aan het asielzoekerscentrum, maar je hebt ook andere instanties die er blij mee zijn. Zo help je er ook anderen mee, en geeft dat misschien een beter gevoel?

 

Ik heb emotioneel echt nog wel de wens voor een derde, rationeel vind ik het nu wel goed. Mijn man is emotioneel ook echt klaar, 2 is genoeg, geen derde. Ik had ontzettend veel bewaard om die deur maar niet dicht te hoeven doen voor mezelf, maar nu toch alles weg aan het geven en aan het verkopen. Ik probeer het op deze manier af te kunnen sluiten en heb echt wel het gevoel dat dat werkt. Ik vind het echt wel moeilijk hoor, maar het is tijd om het te gaan accepteren.
En heel simpel eigenlijk; áls die wens voor een derde er bij mijn man toch weer komt, en we het rationeel ook zien zitten, dan moeten we maar weer winkelen...