Met jouw geschiedenis kan ik voorstellen dat het net andersom werkt; bij mij zit het grootste probleem in zwanger worden.. en bij jou werd zwanger blijven heel moeilijk. Al met al zijn we allemaal dankbaar voor deze kleine wondertjes die er aan zitten te komen! Fijn om te horen dat alle kleintjes zo gewenst en geliefd zijn. Vandaag controle gehad bij de VK. Alles was goed. Hij wordt geschat op een gewicht van 3400 nu en 3800 bij de geboorte. Zal hij wel in maat 50 passen? Heb zon leuk pakje haha
nee joh gaat nog makkelijk passen hoor! M’n zusje haar zoontje was dik 4200 kon ook nog gewoon in 50.
Ook hier is zwanger worden niet vanzelfsprekend. 2x ivf nodig gehad. Ik geniet nu van het zwanger zijn, maar zou het ook totaal niet erg vinden als ze baby zich meldt. Je kan voor niemand spreken of iemand er klaar mee is of niet. Voor iedereen voelt zwanger zijn anders en ervaart het anders. Ik merk dat ik deze zwangerschap als “pittiger” ervaar, omdat er nog iemand van 2 rond hobbelt. Vorige keer met 36 weken bevallen en heb me nooit hoogzwanger gevoelt. Voel me deze keer wel anders met bijna 38 weken, waggel ik soms als een pinguïn, kom als een walrus van de bank af. Maar ik mag nog steeds niet klagen want ik kom er “goed” vanaf Maar he binnen enkele weken hebben we allemaal onze baby in onze handen
Vandaag voor controle bij de gyn geweest. Alles was goed, ze wordt op 2600 gram geschat, maar alles daarbinnen zit nog pot dicht en eerst was ze flink ingedaald en nu weer iets minder ingedaald, alsof ze weer omhoog geschoten is ofzo. Alles daarbinnen zat potdicht dus vrijdag zal ik ingeleid worden en ik denk niet dat ze voor die tijd nog vanzelf komt.
Ik geniet ook enorm vh zwanger zijn, maar ben er ook echt klaar mee en klaar voor..!Heb alleen niet het idee dat de beeb binnenkort gaat komen... hij zit nog orima in mijn buik! Het ellendigst vind het slechte slapen. Gelukkig gaat zoonlief naar school dus kan ik hier en daar bijslapen. En ook hier niet vanzelfsprekend: bijna 6 jaar bezig geweest incl ivf. Merk wel dat ik ook wat angstig ben voor straks: als er maar niks misgaat (daar had de psycholoog me al voor gewaarschuwd tijdens traject)... maar dat schuift gelukkig steeds meer naar achtergrond.
Grappig dat meerdere mensen hier niet makkelijk tot een zwangerschap zijn gekomen. Het is en blijft denk ik wat dat betreft een andere ervaring. En eerlijk ik vind zwanger zijn vreselijk en dat mag je dan bijna nooit benoemen omdat je dankbaar moet zijn. Gelukkig is ie er en gaan we het ivf traject nooit meer in, ik vind dat zo’n fijne gedachte. Geen onzekerheid meer etc, gewoon genieten!
Ik hoop niet dat ik je de indruk heb gegeven heb dat ik wil spreken voor anderen. Dat was namelijk echt niet mijn bedoeling.. Ik vond het verschil in “er klaar mee zijn” alleen bijzonder en wilde alleen aangeven waarom ik het anders ervaar en hoe dat komt. Iedereen mag voelen wat zij voelt, ik ben wel de laatste die erover wil oordelen.
Wat een kleintje! Spannend dat je vrijdag ingeleid zal worden. Lijkt me een gek idee dat er dan “actie” zal komen!
Ik heb ook niks met zwanger zijn en ben er ook helemaal klaar mee . Ook hier allebei de keren niet zomaar zwanger geworden. Maar deze zwangerschap is een heel stuk zwaarder dan de eerste keer. Ik heb 16 weken lang lopen spugen daarna een goede periode gehad en nu voel ik me echt belabberd. En mijn peuter is echt mega mega dwars dat ik wel kan janken omdat ik de hele dag boos moet worden op haar en ik haar fysiek niet meer aan kan. Ik ben beter in de verzorgende kant dan zwanger zijn. Net op controle geweest en meneer is goed ingedaald en mijn bloeddruk was hoger dan wat ik normaal altijd heb en dat had ik met mijn dochter ook. Toen had ik controle op 39+1 en de volgende ochtend is ze geboren. Ben benieuwd of het deze keer weer een teken is die hogere bloeddruk.
Nee hoor bedoelde niemand in het bijzonder. Was eigenlijk gewoon reactie op hoe iedereen erin staat en zich voelt.
Ik heb deze keer vooral vergeleken de vorige zwangerschap een makkelijke zwangerschap. Ben er ook nog niet klaar mee, maar hoop wel dat hij zich aandient voordat ik er klaar mee ben
Ja klopt het is zeker een kleintje haha. Zijn mijn man en ik ook dus wat dat betreft past het wel bij ons haha.
Ik wilde op deze van je reageren met: Ja klopt het is zeker een kleintje haha. Zijn mijn man en ik ook dus wat dat betreft past het wel bij ons haha.
Ik ben klaar met het niet mezelf zijn, niet optimaal voor mijn kind kunnen zorgen, het ontzettend slechte slapen en de pijn. Maar zwanger zijn vind ik nog steeds mooi. Ik vind het geweldig om met m'n buik te paraderen en m'n grotere borsten iets beter naar voren te laten komen. En natuurlijk die bewegingen in de buik, die vervelen nooit. Het is jammer hoe deze zwangerschap gaat ondat dit hoogstwaarschijnlijk onze laatste zou zijn en dan is het jammer dat ik er niet van kan genieten zoals ik zou willen. Heb zo'n beetje de hele dag al een harde buik. Zowat contstant. Krijg 'm ook niet echt ontspannen ondanks rust, lekkere kop thee en even douchen. Hopelijk werkt een beetje nachtrust want lekker is het niet.
M'n zusje had vanmiddag een foto van mij gemaakt tijdens onze lunch. Deze app ik door naar vriend, vond mezelf er namelijk leuk (lees; nog best ok voor een hoogzwangere) op staan. Zegt hij net aan de telefoon; Ja, je ziet er echt heel zwanger uit op de foto. Ik: .... Wat bedoel je precies? Hij: Zo'n lekker bol koppie! Echt. Niks over m'n vollere bos haar, leuke make up, 'pregnancy glow', enz. Mannen.
Vreselijk niet Wat naar dat je je zo voelt in deze zwangerschap! En dat de harde buik niet minder wordt... Heb je last van (extra) stress? Hoop dat je een goede nacht maakt straks!
Ach het is gewoon pech en ik had het ook onderschat. Met de eerste zwangerschap was er natuurlijk geen puberende peuter die constant aandacht en zorg nodig is en die je toch nog redelijk vaak moet optillen. En die hormooooonen, mijn hemel. Ik heb anders nóóit last van hormonen en nu vreet ik je op met huid en haar Misschien wat stress omdat het wel ineens héél slecht gaat met oma. Ik was er vanmorgen even en ze had moeite mij te plaatsen. Vanmiddag kreeg ik een app va m'n schoonmoeder (haar dochter) dat ze nog amper reageert, niks meer eet, haar vitamine en mineralen drankje niet meer wil opdrinken en steeds sneller aangeeft pijn te hebben. Morgen wordt haar morfinepleister waarschijnlijk weer opgehoogd. Ik hoop eigenlijk voor haar dat ze snel aan de morfinepomp gaat en zo uit deze lijdensweg wordt verlost.