Ik gun het Dennis en lisette ook zo erg Wat een leuk en lief stel En Jane met dr halve uitzet.... Ik durfde tot 20 weken nog niks te kopen en zij heeft nog geen baby en die kamer staat al vol
Ik vraag mij af waarom Dennis en Lisette naar de notaris moesten voor ze aan het donortraject konden beginnen. Wij hoefden dit niet en heb het nog nooit gehoord eigenlijk! Weet iemand dit?
Dennis en lisette zijn ondanks alles zo sterk. Heel veel bewondering voor deze mensen! Een miskraam gun je niemand. Toch zie ik bij Jane nog steeds een obsessie.
Ik vind dat iedereen wat negatief doet over Jane. Ja, ze wil heel graag een kindje. Dat beheerst haar leven. Heel veel mensen die graag zwanger willen worden zijn daar in hun hoofd constant mee bezig. Ik vind dat niet zo raar. Als je van jongs af aan maar één grote wens hebt en dat is moeder worden, snap ik heel goed dat er behoorlijke paniek is bij de gedachte dat dat misschien wel niet gaat lukken en dat het dan helemaal je leven gaat beheersen. Er zijn echt veel meer dames die al allerlei babyspullen in huis hebben voordat er überhaupt een zwangerschap is. Dat kan ook helpen om je droom niet uit het oog te verliezen. Zelf (en haar partner) zag ze blijkbaar dat ze hierin te ver ging en heeft daar hulp bij gezocht. Ik vind dat heel knap. Om nu meteen tot de conclusie te komen dat ze geobsedeerd is ( je ziet ook maar fragmenten) en dat ze ws een heleboel psychische bagage uit haar jeugd bij zich heeft, vind ik nergens op gebaseerd. Daarnaast zijn er heel veel mensen die het krijgen van een kind van tevoren als een soort levensdoel zien en denken dat het alleen maar leuk is. Zijn die ook allemaal psychisch niet in orde? Ze is nog vrij jong en daarbij misschien een beetje naïef, maar eerlijk is eerlijk, dat was ik ook toen ik op mijn 24e voor het eerst moeder werd. Haar toekomstverwachting is al bijgesteld na haar miskraam, dus ook Jane gaat haar verwachtingen wel bijstellen door dingen te ondervinden. Dat doen we allemaal.
Nou precies dit en ik vond haar in de laatste aflevering al veel nuchterder overkomen. Mooi idee van dat boompje ook. Toen ik dat boompje zo zag staan tussen alle dode bomen en struiken vond ik dat echt een mooi iets eigenlijk. Hopelijk gaat het haar en haar vriend lukken en word ze de volgende keer niet zo extreem misselijk. Ik was 23 toen ik beviel en eerlijk gezegd was mijn enigste levensdoel ook een kind. Ik kon het leven niet leuk vinden zonder kind. Ik wilde zwanger zijn. Helaas na de bevalling een pnd gekregen en ze was een huilbaby. Wilde nooit meer een tweede. Wel gekomen na bijna 6 jaar weer, maar ik keek er nu heel anders tegen aan en was niet geobsedeerd meer. Maar goed, het kan ook goed aflopen. Ik was heel perfectionistisch en zat niet goed in mijn vel, er zijn meerdere triggers meestal die je keihard van je wolk afgooien dan alleen maar obsessief bezig zijn met een kind krijgen.
@Niveah ik heb kennelijk dat stuk van waar dat boompje werd geplant gemist? Zag ze wel met dat boompje lopen maar vond het al raar dat er verder niks meer over uitgezonden werd.
Klopt inderdaad. En iedereen vraagt zich eens in zijn/haar leven af op wij hij lijkt. Volgensmij doet elke puber dat. En het is belangrijk om al jong te gaan vertellen. Wij zien het in onze naaste omgeving dat het niet gebeurd en dat is heel moeilijk. Wij zijn ook belast met het feit dat de kinderen dmv zaaddonor zijn geboren. Maar wij mogen er verder niet over praten met anderen. Heel lastig om een geheim te hebben waar wij niet voor gekozen hebben.
Wat bedoel je dat er verder niet over gepraat mag worden met anderen en dat jullie een geheim hebben maar daar niet voor gekozen hebben? Sorry als ik te persoonlijk wordt nu, maar ik vroeg me gewoon meer af hoe je je zoiets door een ander op kan laten leggen. Of bedoel je niet "dat DE kinderen zijn geboren mbv. een zaaddonor", maar "dat ER kinderen geboren zijn mbv. een zaaddonor (in directe omgeving)"? In dat laatste geval snap ik wel wat je bedoelt..
Ik herken me ook wel in wat @Whoopy en @Niveah zeggen.. ik ben al 25, okee voor velen is het pas 25. Maar toen ik 4 was wilde ik al huismoeder worden. Nou geniet ik ook van werken, maar ja mijn levensdoel is moeder worden. Daar vind ik helemaal niks mis mee. Lijkt me het mooiste wat er is, tuurlijk is het niet alleen maar mooi. Ik heb ook fibromyalgie waar ik veel last van heb dus dat het waarschijnlijk heel zwaar word dat geloof ik. Maar hoe zwaar het word etc weet ik toch pas als ik eenmaal zwanger ben of ben bevallen. Voor die tijd kan je dat toch niet weten. Ze heeft zelf al door dat het uit de hand is gelopen en heeft daar hulp voor gezocht, vind ik best wel knap! Ben benieuwd naar de volgende afleveringen, echt jammer dat het er maar 6 zijn..
Wij als familie mogen niet met anderen erover hebben dat de kinderen dmv een donor zijn verwekt . Het is een geheim die ons is verteld wat we achteraf niet hadden willen weten want straks verspreek je je en ben je de boeman. Daarbij komende heeft het kind nu een leeftijd dat ze al lang hadden moeten beginnen over de donor
Dat lijkt me ontzettend lastig inderdaad.. en vind eigenlijk ook dat je zoiets niet kan verwachten van je familie en vrienden.. je kan je inderdaad zo maar eens perongeluk verspreken of dat je het erover hebt en ze staan ineens in de buurt ofzo.. ouders kunnen beter op tijd vertellen zodat ze dat soort dingen voor zijn lijkt me.. lastig!!
Hier ben ik het mee eens. Ze is er veel mee bezig, maar trok ook zelf aan de bel. Vind het nogal iets om meteen te suggereren dat ze psychische problemen vanuit haar jeugd heeft. Ik denk dat een kinderwens bij veel mensen het leven "beheerst", maar niet iedereen komt er voor uit. Toen ik eenmaal die (hormonale) enorme kinderwens kreeg, was ik er ook continue in gedachten mee bezig. Al merkten anderen dit niet aan mij. Ik was toen 22.
Dit is wel heftig hoor. Stel dat ze het niet gaan vertellen of het maar blijven uitstellen, want die drempel zal steeds hoger worden...En het kind komt er op latere leeftijd achter. En komt erachter dat er derden zijn die dit al wisten.
Ah, toch familie dus waar je het over had en geen eigen kinderen. Snap het maar al te goed ja dat dit een geheim is die je liever niet had willen weten!
Laten we voorop stellen dat iedereen moet doen en vertellen waar hij zich goed bij voelt. Maar het zou ook een geheim zijn wat ik liever niet zou willen weten.
Dat is ook onze angst. En dat het kind dan ook op ons boos is. Alleen de man wil het niet vertellen want daarbij komt ook het nieuws dat hij onvruchtbaar is en hij is nogal ijdel. Zijn vrouw wou al vertellen maar wacht tot hij er aan toe is.
Ik vind Jane vooral sneu. 'Waarom wil je zo graag een kindje?' 'Omdat iemand me dan nodig heeft en niet zonder me kan.' Ach lieve schat toch. Dat brak mijn hart echt. En is ze er obsessief mee bezig? Absoluut, maar kom op. We zijn er allemaal in zekere mate obsessief mee bezig geweest. In ieder geval de meerderheid van ons. Misschien heeft ze wel een dwangstoornis en is dit een obsessie van haar. Ik heb er zelf ook een en moet oppassen dat ik niet te obsessief met iets omga. Hoe dan ook, hopelijk mag Jane snel het geluk van nog een zwangerschap kennen, want het lijkt me een erg lieve meid.