Ik zit ergens mee.. en wil me verhaal even kwijt.. We zijn sinds vorig jaar juni bezig om zwanger te worden, en ben in mei vorig jaar met de pil gestopt. Had gelijk vanaf de eerste maand een goede cyclus . Vanaf november vorig jaar begon het.. bruin bloedverlies. Dit begint precies 1 week na me eisprong, houdt dan 1 hele week aan en daarna zet het door in menstruatie . Dit heb ik sinds vorig jaar november en nu heb ik het nog steeds. We zijn al in het ziekenhuis geweest en heb allerlei onderzoeken gehad en kunnen geen oorzaak vinden. Alles is prima zeggen ze. Ook me progesteron waarde was goed zeiden ze. Ze zeggen in het ziekenhuis dat ik gewoon zwanger kan worden. Maar toch maak ik me zorgen, kan je überhaupt wel zwanger worden als je iedere maand 1 week na je eisprong dat bruin bloedverlies hebt? Kan je dan wel een innesteling hebben? Hebben jullie mischien positieve verhalen of zelf ook zoiets meegemaakt? Voel me er erg rot onder dat ik er iedere maand last van heb, en vraag me dan vaak af of er meer mensen zijn die dezelfde situatie hebben? Als ik dat bloedverlies zie 1 week na me eisprong weet ik al gelijk dat ik weer ongesteld ga worden, en dat het weer niet is gelukt..
Als het ziekenhuis zegt van wel waarom zou het dan niet zo kunnen zijn? Daarbij, bruin bloed is oud bloed.
Hoi ts, Ik snap dat je je zorgen maakt. Je zou ook denken dat je na ruim een jaar wel zwanger zou zijn als er niets aan de hand is. Want als ik het goed begrijp ben je in juni 2018 met de pil gestopt? Ik herken ook wat je schrijft. En ook bij mij vonden ze niets. Toch bleek na bijna twee jaar dat mijn eitjes uiteindelijk niet sprongen. Dus mijn lijf deed alles, behalve dat laatste zetje. Ik begon dan ook al vroeg met bruin bloed en dan na een dag of vijf m'n menstruatie. Pas na twee cyclusanalyses en bloed prikken na vermeende eisprong, werd duidelijk dat mijn lijf een zetje nodig had. Bij alle twee keren dat ik daarna met wat hulp een eisprong kreeg, werd ik zwanger. Eerst een miskraam, toen een gezond jongetje. Ziekenhuizen weten veel. Maar niet alles. Als je het gevoel blijf houden dat er iets is, laat je dan niet voor gek verklaren. Soms is de oplossing heel simpel. De cyclusanalyse had ik al een jaar eerder om gevraagd, maar vond mijn gyn niet nodig. Toen zij op vakantie was heb ik (huilend, was het zo zat dat er niet naar me geluisterd werd!) haar collega gebeld. Kon diezelfde maand terecht. Vier maanden later blijvend zwanger.
Herkenbaar, hier ervaring mee. Ook bij mij geen oorzaak gevonden voor het bruinverlies en artsen die zeiden dat het geen kwaad kon. Toch voelde dit niet zo. Het werd echt een frustrerend iets. Wij liepen toen der tijd inmiddels wel al in het ziekenhuis voor iui en later ivf. Ik mocht utrogestan gaan gebruiken en dat hield het bij mij tegen. Artsen in Nederland zijn daar meer sceptisch over, omdat het niet bewezen is. Voor mij werkte het alleen psychisch al, ik had het gevoel een eerlijke kans te hebben. Het bruin bleef dus weg, maar ik werd er niet sneller zwanger door uiteindelijk. Bij mij lijkt schildkliermedicatie wonderen te doen, maar dit heeft geen verband met het bruinverlies.
Wat vervelend. Hier afgelopen maanden begon het bruin- of bloedverlies ook op 6 of 7 dpo. Soms ging het meteen over in menstruatie, soms een paar dagen later pas. Ze hebben paar keer een inwendige echo gemaakt. Alles was goed. Progesterongehalte op 7e dag na positieve ovulatietest was ook goed. Ik zou nog bloed gaan prikken in de eerst volgende menstruatie om het gehalte van bepaalde hormonen te testen. Zover is het niet meer gekomen want had een positieve test.
Ik heb ook last van bruinverlies voor mijn menstruatie. Dit begint ook na een ruim week bij mij. Ik heb in juli hsg gehad. 1 eileider was verstopt en die hebben ze open gespoeld. Vorige maand heb ik het in de gaten gehouden en vanaf 10 dpo had ik bruinverlies. Mijn lf is 13 dagen, 14e dag word ik ongesteld. Nu zit ik op 12 dpo en gelukkig verlies ik geen bruinverlies. Volgende week ga ik testen.
Bij mij waren alle waardes goed, maar ook bruinverlies een week na de eisprong en ook wel wat rood erbij. Bovendien had ik pms klachten, was echt ijskoud, humeurig, super moe en knallende migraine en dat trok pas weg op dag 2 van menstruatie. De gyn zei dat ze mij pragmatisch ging behandelen, want dat ze geen oorzaak kon vinden wil niet zeggen dat het er niet is. Cyclusanalyses gaven ook mooi beeld van eisprong elke maand weer. Ik kreeg pregnyl (hcg) injectie om progesteron hoog te houden: gelijk zwanger, maar ging ook vlot mis. Maand erop kreeg ik 2 injecties, 1 op dag van eisprong om progesteron extra boost gelijk te geven, 1 week later om progesteron langer hoog te houden. En.... blijvend zwanger. Overigens ben ik met die klachten ook eerder zwanger geweest in 2018 maar werd een bbz, maar dat stond los van elkaar. En ben ook al moeder van 1 kind dus dat maakte de statistieken wel gunstiger
Hier precies hetzelfde. We zijn in het ziekenhuis geweest voor onderzoeken (semen onderzoek + echo bij mij) dat zag er goed uit. Dus mijn gynaecoloog vertelde mij ook dat er niks aan de hand was en ik het nog maar een jaar(!) moet proberen. Ben het er echt niet mee eens, maar goed, ik kijk het nog een paar maanden aan.
Ook maar een positieve ervaring dan Hier altijd ruim een week na eisprong bruinverlies gehad, tot de menstruatie startte. Na een jaar naar het ziekenhuis, alles gecheckt, niets gevonden. Bruinverlies kon echt geen kwaad zei de gynaecoloog. We moesten het ook nog een jaar zelf proberen. Frustrerend! Maar 5 maanden verder bleef het bruinverlies uit en had ik op mijn NOD een prachtige positieve test. En nu 22 weken zwanger. Dus echt, het kan! Je schrijft: Als ik dat bloedverlies zie 1 week na me eisprong weet ik al gelijk dat ik weer ongesteld ga worden, en dat het weer niet is gelukt.. En dacht ik in het begin dus ook! Shit, weer niet gelukt. Op een gegeven moment vond ik het gewoon fijn dat ik maar een week na eisprong hoefde te wachten of het gelukt was Dus even omdenken wat dat betreft! Wij hebben het wachtbankje maar 1 week, veel andere vrouwen 2 weken. Tot ik die ene keer geen bruinverlies had... Dat was een spannende week! En die spanning was niet voor niets Ik hoop dat je snel een positieve test hebt!
Maar je wilt ook niet overbehandelen. Ze werken met een kansberekening en als de kans zonder hulp groter is dan met hulp, dan is afwachten veel logischer. Ik kwam ook niet in aanmerking voor bv iui, omdat de kans op succes met iui nog lager lag dan zonder iui. Kans dat je dit jaar zwanger raakt is blijkbaar hoog genoeg.
Dat snap ik wel, ik hoef niet meteen een behandeling. Maar probleem is meer dat ik heb aangegeven hoe mijn cyclus in elkaar steekt en ze niet eens verder onderzoek willen doen.... m'n gynaecoloog zegt doodleuk dat ik wel een eisprong zal hebben (want word iedere maand ongesteld) en een korte lf gelooft hij niet in of dat progesteron te snel daalt.
Een vriendin van mij heeft er 1 jaar en 8 maanden over gedaan om zwanger te worden. Zowel met haar als met haar vriend was er niks aan de hand volgens alle onderzoeken. Omdat het lang duurde en om hun tegemoet te komen mochten ze bij 1 jaar en 9 maanden met iui beginnen, maar toen was het net raak. Gewoon domme pech al die tijd gehad zegt de gynaecoloog.
Offtopic, maar kwam deze post van je tegen: wat rot zeg, nog een jaar wachten Hopelijk mag het alsnog gauw raak zijn!
En toch: volgens kansberekening hadden wij 60% kans op een spontane zwangerschap in een jaar. Dus in minder dan 2 jaar moest het zeker lukken. Toch zou ik zonder eisprong niet spontaan zwanger geraakt zijn. Cijfers geven gemiddelden aan. Ze zeggen niets over jouw specifieke situatie. Gelukkig komen die cijfers wel ergens vandaan en is er dus een flinke kans dat je spontaan zwanger raakt ts! Maar neem ook je eigen gevoel in dit alles serieus.
Herken het ook helaas. Ook in mei gestopt met de pil. Eerst elke keer 2 dagen bruinverlies en daarna menstruatie. In mei dit jaar begon een week na de eisprong bruinverlies. In juni zelfs al 2 dagen na mn eisprong. En juli/augustus en september weer een week na de eisprong. Ik word er zelf ook helemaal moedeloos van. Heb hsg onderzoek en echo gehad. Dat was goed. Zaad van vriend was ook gewoon goed. Tot op hede nog geen positief verhaal. Volgens mn berekeningen zal morgen de bruine afscheiding wel weer beginnen
Bedankt voor alle reacties! Het klopt dat ik inderdaad vorig jaar mei 2018 ben gestopt met de pil. Nu is het zo dat me partner in begin 2017 nog chemotherapie heeft gehad.. waardoor de kwaliteit sperma heel erg was verminderd. Dit is voor de chemo ook ingevroren voor de zekerheid. 1 jaar na de chemo begin 2018 is dit nogmaals onderzocht, bleek dat het hij wel vruchtbaar was maar niet heel goed maar wel mogelijk met ivf of icsi. Dit jaar in maart is het weer onderzocht en was het een heel stuk verbeterd. Zo goed zelfs dat het mogelijk is om op de normale manier zwanger te worden! We hadden samen 32 procent kans om binnen nu en 1 jaar zwanger te worden werdt er verteld afgelopen augustus. Maar ondanks dat bloedverlies bij mij maakte ik me toch nog steeds zorgen Maar toch lees ik hier positieve verhalen dat het mischien toch mogelijk is ondanks dat bloedverlies dat geeft me toch weer een beetje hoop .. Ik lees dat meerdere vrouwen hier last van hebben zo kort na de eisprong? Het is bij mij nu nog steeds zo en wordt steeds erger.. me menstruatie zal een deze dagen wel gaan doorzetten Bedankt voor jullie steun
In mijn ziekenhuis doen ze bij de ofo ook uitgebreide cyclusanalyse dus dan heb je ook daadwerkelijk zicht op eisprong, voordat ze de kansberekening erop loslaten. Was wel fijn!
Voor mij ook heel herkenbaar dat bruinverlies. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat het bij mij een combi is van littekenweefsel (niche) en hormonen. Het ‘gekke’ is dat het de afgelopen twee jaar steeds erger geworden is. Daarom denk ik dat het vooral hormonaal is. Ergens wil ik me verdiepen in het alternatieve medische maar aan de andere kant wil ik me erbij neerleggen. We zijn 2 jaar verder zonder resultaat... helaas dus geen positief verhaal voor je. Wellicht is het boek Innesteling van Rica Lucak iets voor je. Door dat te lezen vielen wel wat dingen op zijn plek. Mocht je gevoel zeggen dat het zonder medische hulp niet gaat lukken, zou ik adviseren naar je gevoel te luisteren en actie te ondernemen. Ik heb er spijt van vorig jaar niet meer actie ondernomen te hebben. Helaas een partner die niet de mmm in wilt. Heel veel succes met alles!
Hoi Zonnetje 91, wil je misschien meeschrijven in ons topic 'start fertiliteitstraject jul/aug/sept 2019'? Je verhaal komt behoorlijk overeen met dat van meerdere meiden in ons groepje. Je hoeft niet gestart te zijn met medische behandeling, sommigen van ons hebben de eerste onderzoeken nu of net gehad en moeten ook nog een paar maanden door proberen. Misschien haal je er steun uit? Liefs!