Maar waarom dan geen 1 jaar en 9 maanden? Scheelt de ander weer rekenwerk. Tot een jaar is wil het hier maanden al vind ik hem nu wel bijna 1 maar daarna is het dus 1 jaar en ... maanden of ruim 1 bijna 1.5 etc ligt een beetje aan de context vh gesprek
Ik zeg altijd ‘ mijn zoon word in ... twee’ Mijn man is van de maanden, bloed irritant. Altijd als hij in maanden spreekt tegen anderen zeg ik ‘je bedoelt bijna twee’
Nope. En hij mag niet open blijven want hij ontsteekt steeds en ik raak resistent voor de antibiotica. Pffff heel gedoe weer.
Wat ontzettend naar zeg. Sterkte meid, het zit je niet mee. Hopelijk dat het met de nieuwe operatie snel zal verbeteren. Hebben ze wel een kweek genomen om te zien om welke bacterie het gaat?
O ja, dat kan ook nog Ja weet ik niet, gewoon omdat ik er niet aan denk om dat zo te zeggen. Komt omdat het onder aan de streep niks uit maakt, omdat men dan alsnog moet bedenken 'hoeveel jaar' die resterende 9 maanden dan zijn. 18 maanden is obvious 1,5 jaar, 24 maanden is 2 jaar, maar 1 jaar en 9 maanden is dan weer zo'n rekenwerk. Dan is het voor mij persoonlijke duidelijker om 21 maanden te zeggen omdat dat precies tussen de 18 maanden (1,5 jaar) en 24 maanden (2 jaar) in zit. Makkelijker qua hoofdrekenen denk ik. Daarnaast heb ik een soort van dyscalculische kronkel die bij het horen van 19 maanden er in eerste instantie van maakt dat het kind 1 jaar en 9 maanden is.
Jullie maken het wel ingewikkeld hoor. 19, 20, 21 maanden ongeveer is hier ruim 1,5 en 22, 23 maanden is bijna 2. Zo nauw komt dat toch allemaal niet?
Niet voor mij (zie eerdere uitleg). Zeker een paar weken terug nog niet toen ze nog net geen 21 maanden was. Dan zit ze dus nog eerder op 'ruim anderhalf' dan op 'bijna twee'. Ze is van eind december dus op een gegeven moment zou ik zeggen 'ze wordt in december twee'. Mogen mensen alsnog gaan rekenen 'Bijna twee' is voor mij minder dan een maand tevoren.
Zo doe ik het ook. Ik zeg al 2 maand dat hij bijna 2 word. Als mensen niet weten hoe oud uw kind is, is het ook zo belangrijk niet lijkt mij en wss eerder een beleefdheidsvraag.
Het hoeft toch geen discussie te worden? Nogmaals: voor mij luistert dat wel nauw (niet dat ik er moeite mee heb als anderen het anders doen, maar om het zelf te zeggen luistert het voor mij dus wel nauw).
Waar mijn mond van open viel vandaag is dat mijn man gewoon zit te liegen als een kind . Ik bemerkte dat er geen nieuwe zak brood open was gemaakt sinds ik het gisteren op had gemaakt, en het kapje lag nog op de magnetron. Dus ik vraag aan mijn man, heb je wel brood meegenomen naar je werk? Hij: ja in een zakje Ik: hoe dan, want er is geen nieuwe zak open gemaakt Hij: ik heb een kapje meegenomen om in de soep te dippen Ik: maar het kapje ligt hier ook nog, waar heb je die vandaan dan? Hij: hmm misschien had ik hem nog over van gisteren? I dunno Ik: je zit te liegen Hij: ik had me verslapen Ik: zeg dat dan gewoon, aap Hij: jamaar dan krijg ik op mn kop