Dat dacht is dus inderdaad wel. Ik dacht. Vanaf 12 mogen ze het aangeven en de rechter neemt hun wens mee in zijn besluit en vanaf 14 mogen ze zelf beslissen. Weer wat geleerd dankjewel
Maar dat zegt toch meer over jou als hij denkt dat hij beter kan liegen omdat hij anders op zijn kop krijgt van je?
De meeste mensen interesseert het ook geen lor of je kind nu 1 of 2 maanden ouder is. Mijn dochter is vanaf 12 maanden gewoon ‘1’ en als ze 24 maanden is ‘2’.
Gedeeltelijk niet mee eens... Je tiener zal later ook wel eens liegen omdat hij anders op zijn kop krijgt... Als bv de afspraak is zoveel mogelijk brood van thuis mee (bv omdat dat goedkoper is dan broodje kopen) dan is liegen nog niet gerechtvaardigd... Een man die liegt over vreemdgaan doet dat ook voor de gevolgen... Al vind ik het wel bijzonder dat de man in kwestie 'bang' is om toe te geven dat hij zich heeft overslapen
Misschien moet je het op de kop krijgen wat hij zegt wel meer als grapje van hem lezen. Wij weten toch niet op welke toon dingen tegen elkaar zijn gezegd? Enorme aanname die je hier doet.
Precies dit. Nou vooruit. Anderhalf heb ik ook gebruikt. Maar zodra ik iemand maanden hoor zeggen denk ik aan een baby " Mijn zoon is 120 maanden" En dan ga ik vragen of hij al kan omrollen of zitten. En of de fruithapjes goed gaan.
Ik liep toevallig langs een stel moeders in een lunchroom. Ik ving hun gesprek op en ze hadden het over "mama's melkje" en "mama's slagroom". Ik neem aan dat ze borstvoeding bedoelden Waarom?
Hihi. Tjah idee zijn ding. Mij zou je het niet horen zeggen idd. Trouwens wel soort van. Wij noemen borstvoeding naar onze kinderen mamamelk. Om ze het verschil aan te geven tussen het melk uit hun bekers (koeienmelk) en wat de baby straks gaat drinken. Voor ze liefdevol hun beker melk gaan delen straks met de baby haha
Mijn dochter van 4 zag pepernoten in de supermarkt Mamaaaa is zwarte Piet er dan al? Nog voor ik antwoord kon geven bemoeit iemand er mee en zegt meisje dat mag je niet meer zeggen is racistisch.... Echt wat een mensen bestaan er toch
Wauw.. volgens mij heb jij een beetje teveel azijn gedronken. Het was meer een grappig berichtje, maar als we er zo serieus op in gaan, sta me dan toen mezelf te verdedigen. Regelmatig gebeurt het dat mijn man te laat opstaat en daardoor niet ontbijt of geen lunch mee neemt. Mijn opmerking daarover is steevast, koop dan even wat, want je moet wel goed voor jezelf zorgen. Pas op het moment dat hij vergeet om te eten en dus ook de hele dag niets gehad heeft kan hij moppers van mij krijgen. Dus nee, dit zegt niet méér over mij dan over mijn man. Het was ook totaal onnodig om er over te liegen, maar hij voelt zich zelf schuldig dat hij geld moet uitgeven terwijl er brood in de vriezer ligt, en dus probeert hij het te verbergen.
Mijn mond valt soms open van mijzelf, het is zo'n zwarte periode in ons leven en ik hoor van veel mensen dat ik er zo goed mee omga en inderdaad, dit had ik van mijzelf niet verwacht.
Nu ja, als iemand iets roept en er komen vragen van, prima. Dan ben ik echt niet de beroerdste om ze te beantwoorden. Maar als ik vervolgens min of meer dezelfde soort vraag al een paar keer tegen ben gekomen en heb beantwoord en er in mn eerste post hierover ook al stond wat ik er van vind.. en er wordt vervolgens (in dit geval door jou) gezegd ''het luistert toch niet zo nauw?'', terwijl ik net een paar keer heb uitgelegd dat dat voor mij wel zo is, dan komt het op mij over alsof je er een discussie van wil maken. Hou het dan bij jezelf als je er geen discussie van wilt maken. Zeg dan 'voor mij luistert het niet zo nauw'. Prima, dan is daarmee de kous af en kunnen we allemaal weer verder. Maar jij stelt een vraag waar je het antwoord al van had kunnen lezen, dus dan snap ik gewoon niet dat je die vraag nog een keer stelt en komt het op mij over alsof je er een discussie van wilt maken. Ik kan niks met begrippen als soms/bijna/ooit etc. Dat is voor mij te vaag. Ik heb duidelijkheid nodig. Zal waarschijnlijk door m'n ASS komen dat het daarom voor mij nauw luistert. Ik snap wel goed dat anderen het niet zo nauw nemen als ik en bijv. 'X is bijna 2' roepen als X 21 maanden is geweest. Maar er zijn ook wel voorvallen geweest waarbij ik om een concreter antwoord moest vragen, omdat soms/bijna/ooit te vaag voor mij is en ik dan niet weet waar ik aan toe ben. Ik functioneer gewoon beter als ik wèl weet waar ik aan toe ben (en dat heeft iedereen denk ik zo).
Dat doet mij denken aan een post of filmpje van een moeder die op het werk afgekolfde melk in de koelkast had bewaard en dat haar collega('s) dat had(den) gepakt omdat ze dacht(en) dat het koffiemelk was Helaas kan ik het filmpje niet zo gauw vinden