Wat ik er fantastisch aan vond is dat je het aankunt. Ik heb bij de eerste een hele lange heftige bevalling gehad en bij de tweede een hele korte pittige bevalling. Beide keren zei ik een paar uur erna al dat ik het nog een keer wilde. Juist dat je het ondanks de pijn en heftigheid kunt vond ik zo 'n kick geven!! En dan daarna dat kleintje op je buik. Onbeschrijfelijk mooi!! Ik kan ook haast niet wachten tot ik weer mag!
Ohhhhh ik kijk er ook zo naar uit!!! Mijn zwangerschappen zijn altijd zwaar, doordat mijn bekken behoorlijk scheef staat, heb ik alle keren veel pijn gehad en ben ik erg beperkt vooral het 3e trimester. Ook nu alweer 6 weken op bedrust. Mijn eerste bevalling was heel traumatisch, langdurend en eindigde in een spoedkeizersnede met veel complicatie. Gelukkig was mijn 2e bevalling een hele vlotte, vaginale bevalling van maar 3,5 uur en die vond ik echt magisch ❤️ Tuurlijk doen weeën pijn, maar dit is pijn die je aankunt, de pijn brengt je dichter bij je baby en dat moment dat hij/zij dan daadwerkelijk geboren wordt en bij je wordt gelegd, wauw, dat zou ik nog wel 10x willen meemaken, maar dit is toch echt de allerlaatste, mijn lichaam kan niet meer aan. Ik probeer echt wel te genieten van de bewegingen in mijn buik, want dit komt hierna nooit meer terug, maar het allermeeste kijk ik toch uit naar de bevalling
Hahaha ja van sommige reacties hier sta ik ook enorm te kijken. Zoveel positiviteit. Maar het is wel aanstekelijk! Dus ook wel weer fijn om te lezen. Wat vooral heel fijn is is dat de meeste het aan het eind zo zat zijn dat je gewoon heel graag wilt bevallen. Dat gevoel zal je nog wel krijgen hihi Ennnnnnn de nummer 1 wat zo belangrijk is tijdens de bevalling ONTSPANNING! (Zoveel en zover mogelijk)
Precies dit. Zwanger zijn vind ik geen bal aan, bevallen daarentegen magisch. Al begrijp ik ook dat ik er heel anders tegenaan zou kijken als ik een traumatische eerste bevalling zou hebben gehad.
Ik heb er ook zo'n zin in!!! De 3e en dus ook echt de laatste keer! En ik wil graag in bad bevallen, dat lijkt me ook zó bijzonder. Ik hoop dat het allemaal gaat zoals ik dat wil. Voor nu nog maar even genieten van mijn dikke buik, en mijn kleine ninja die er in zit... want dat ga ik straks ook geheid missen! Maar ben zó nieuwsgierig naar ons meisje! En naar hoe de jongens alles vinden. Zucht. Ik wil eigenlijk de tijd ook wel vooruit spoelen.
Ook ik kijk er heel erg naar uit!! Terwijl het ook nog wel 4 weken mag wachten, aangezien de bevalling óók betekend: niet meer zwanger zijn. En ik geniet zó erg van onze zoon in mn buideltje Hoe het kan dat ik er zoveel zin in heb terwijl het zoveel pijn doet? Goh hoe leg je dat uit.... Ja, er was een moment (een uur of 2 lang) dat ik dacht het echt niet meer te kunnen en te trekken van de pijn. Maar.... : Omdat het een gift is dat wij dit kunnen en mogen meemaken. Omdat het on-voor-stelbaar is wat de oerkracht met je doet. Je doorgaat iets samen met je kindje en je partner, dat is zo intiem, zo bijzonder, het maakt ons op dat moment 1 front dat we dit samen doen. Ieder zn eigen rol natuurlijk... Maar alle 3 onmisbaar. De trots in de ogen van mn man als hij op dat moment naar me kijkt. De tranen in zijn ogen toen de kleine geboren werd... De emotie, wauw..! Dat ik helemaal niks van de uitdrijving gevoeld heb, hoe dan?!! Dat warme kleffe lijfje wat op je blote bovenlijf gelegd wordt. De geur van jouw kindje, die ogen, de eerste kennismaking... (ondertussen huil ik haha). Dat je kindje en jij elkaar in de ogen aankijken, en de liefde, verbintenis die daar dan gelijk is. Alsof alle puzzelstukjes in elkaar vallen.... En toen was de pijn vergeten...
Hier ook eerste keer traumatische bevalling. En het was heeeeel erg moeilijk toch weer positief te blijven. Maar ik bleef wel visualiseren dat het me zo fijn leek om thuis in bad te kunnen beginnen. En dat is gelukt. En de bevalling duurde maar vier uur. Daarentegen wel heel heftig omdat het zo vreselijk snel ging. Maar geloof echt dat het ontspannen in bad en vooraf visualiseren heeft geholpen. En als ze er eenmaal uit zijn. Mennnnn dan kan alles je gestolen worden toch. Dan ben je het zo weer vergeten (eerste bevalling daarentegen niet, nog weken flashbacks gehad). Moet wel zeggen dat ik nu mn best doe om weer te visualiseren hoe het me fijn lijkt. Maar blijf het lastig vinden omdat het zooo onvoorspelbaar is en ik dat heel moeilijk vind!
@ButterflyPassion precies mooi omschreven! Ik vond vooral de laatste pers wee, dat gevoel dat je kindje er echt glijd zo fijn. Die eerste aanblik ❤
Huhh maar wat ik zo gek vind he.. Ik weet nog met persen dat er op een gegeven moment iemand zegt dat het niet meer lang duurt want: het hoofdje glijdt niet meer terug en bij elke weer wordt het hoofdje steeds iets meer geboren.. En dan staat het hoofdje, moet je wachten om vervolgens nog een keer goed te persen zodat hij eruit gelanceerd wordt. Maar daar heb ik allemaal helemaal niks van gevoeld joh. Ja, wel toen het hoofdje stond.. Toen riep ik nog zoiets als 'ja, help me dan!'.. En dan is dat moment verdorie toch daar dat ie er gewoon is. Yes yes kom maar op. Kan niet wachten om dit met baby O weer mee te maken. En mijn man helemaal bleek en moe en ontdaan en trots en nog 100 dingen tegelijk. Maar wel meteen als zijn vader. Haha. Wauw.
Als jij van dat gedeelte (en van de laatste ontsluitingsweeen) niks hebt gevoeld begrijp ik dat je zegt dat de pijn niet zo erg is...
Helemaal dit! Je hebt het perfect omschreven! Het harde werken wordt beloond met een perfect kindje, helemaal en 100 procent van jou, om voor altijd lief te hebben. Het is alles waard en meer <3
Dat snap ik, dat je er niks aan kan doen. Maar makkelijk om te zeggen dat de pijn niet erg is, als je het niet gevoeld hebt bedoel ik. Ondanks ik enorm genoten heb van mijn beide bevallingen, kan ik niet zeggen dat de pijn niet erg is.
Ondanks dat ik nu nog erg geniet van het gewiebel in mijn buik kijk ik ook wel weer uit naar de bevalling! Als ik net zo snel en makkelijk beval als de vorige keer teken ik er voor Zonder pijnstilling omdat mijn weeenstorm na breken vliezen er voor zorgden dat ik met 10cm in het ziekenhuis aan kwam (met 5 cm in de auto weg, 10 min rijden...). En ja vooral die weeenstorm en de laatste paar minuten persweeen tegenhouden en het persen zijn echt geen pretje, maar het was bij mij goed te doen. En het moment van aanpakken en bij me leggen en dan zo heerlijk zeker een uur blijven liggen is echt goud. Heerlijk dat kleine mensje op je blote borst hebben liggen in plaats van er in, magisch!
Daar bedoel ik mee dat pijn voelen niet erg is, omdat je de pijn nodig hebt. Niet dat de pijn niet erg is als in: het doet niet zo'n pijn. Dus: het is niet erg om pijn te ervaren, niet: het doet nauwelijks pijn, snap je Maar idd, voor mijn gevoel heb ik toen minder pijn gevoeld dat bijv. toen ik naar het ziekenhuis toe ging tijdens de ontsluitingsfase. Maargoed, iedereen ervaart het natuurlijk anders. Wil ook niet zeggen dat ik het deze keer hetzelfde ervaar. Zolang de baby het maar goed maakt en het goed doet tijdens de bevalling. Dat is het aller allerbelangrijkste
Ik snap je. Bij m'n 1e epidural gehad en de pers weeën deden geen pijn nadat hij uit was gezet. De 2e geen pijnstillers gehad die was er te snel (2.5 uur) nogmaals pers weeën doen gewoon 0,0 pijn. 3e weer epidural maar die is uiteindelijk geboren met epidural aan omdat hij er onverwacht in 3 min uit kwam voordat er überhaupt een pomp uit kon. Was blij dat de vk op tijd Was
Ik snap denk ik wat je bedoelt. Bij de laatste bevalling moest ik persweeën wegpuffen, omdat de gyn en co nog niet klaar waren. Ging zo snel! Dat deed echt heel zeer en wegpuffen lukte niet zo goed. Maar zodra ik mee mocht persen deden die weeën geen pijn meer. Het hoofdje dat erdoor kwam heb ik wel heel goed gevoeld, maar dat duurde maar kort.