Ik begrijp ook niet waarom je dan zo laat pas belde. Als je weet dat je al 15 weken zwanger bent, waarom niet eerder gebeld? Of bedoel je dat je pas net weet dat je zwanger bent en dat je laatste menstruatie 15 weken geleden was? Want dat komt niet duidelijk over in je berichtje. Mogelijk bij de vk toen ook niet?
O, had dat niet meegekregen uit je vorige bericht. Maar inderdaad: poe, dan ben je blij als je jezelf goed opvangen kan als je ineens onverwachts n stap (of een paar) naar achter moet terwijl dat al niet zo makkelijk meer gaat...
I see, is idd. niet duidelijk in mn bericht. Zal het even aanpassen en daarna edit ik deze even zodat ik je antwoord kan geven Edit: nu duidelijker? Ben wel benieuwd of je het nu nogsteeds niet zo 1 2 3 snapt. Misschien dat ik met jouw antwoord begrijp waarom de VK het toen niet begreep Bedoelde dus idd. dat ik net wist dat ik zwanger was en gezien de 1e dag van mn laatste menstruatie ik mogelijk al 14-15 weken zwanger zou kunnen zijn (en -bedenk ik me nu- zei er zelfs nog bij: maar kan ook korter, want weet niet wanneer mn eisprong was)
Ja ook nu nog! Er is landelijk een enorm tekort aan doktersassistentes, dus als je geen gediplomeerde kan krijgen, is iets kennelijk beter dan niets.
Ik heb een keer gehad dat ik met de oogarts had afgesproken als ik het niet vertrouwde met m’n goede oog, ik dan kon bellen en dan zou de assistente met hem overleggen en dan zou hij beslissen dat ik op zeer korte termijn mocht komen. Ik bel eigenlijk nooit. Ga eerst naar de opticien of de druk goed is en als die hoog uitslaat dan bel ik zkh. Komt nooit voor, maar één keer keek ik opeens zo raar en m’n oog was ook heel droog en ik dacht; ik bel meteen zkh. Kreeg ik zo’n trut aan de lijn die eerst heel arrogant vroeg waarom ik dacht dat ik voorrang had op anderen en dat het met meer mensen niet zo goed ging en dat ik moest wachten op m’n beurt. Ik het nog een keer uitleggen en gevraagd of ze in m’n dossier wilde kijken want daar stond de afspraak in tussen de oogarts en mij. Zei ze dat ze daar geen tijd voor had want als ze dat voor alle patiënten moest doen... Toen werd ik boos. Ik heb haar naam gevraagd en gezegd dat als ik nu niet kon komen (of morgen) ik langs zou komen en dan zou ze wel zien hoe snel ik een afspraak bij de oogarts had. Zegt ze: ‘mevrouw, als u gaat dreigen doe ik aangifte van bedreiging...’ Goed, misschien had ik dat niet mogen zeggen en rustig moeten blijven en misschien had ze het wel megadruk op dat moment, maar ik was zó in paniek. Opgehangen en teruggebeld en toen kreeg ik een ander en die maakte meteen voor die middag een afspraak. Zei ook nog; ‘ja ik zie het staan in je dossier.’ Heb het ook tegen de oogarts gezegd en die heeft haar erop aangesproken en ze moest me bellen met excuses
Wij hebben zelfs weleens via een uitzendbureau voor dokters assistentes een ongediplomeerde in de praktijk gekregen ivm de vakantie. Ze was nog in opleiding, ik heb haar naar huis gestuurd. Dan liever alleen zitten dan continue moeten controleren of het goed gaat. Pas ook een bijzondere ervaring, een dochter van een oudere terminale dame belde dat haar moeder gestopt was met ademhalen, gooit die assistente gewoon de hoorn erop omdat ze er zo van schrok. Achteraf konden we er wel om lachen maar op dat moment was het bijzonder gênant,
Dat is echt heel vervelend en helemaal wanneer je zelf enorm in de stress zit. Gaat het wel goed met je goede oog?
Ja hoor. Ik gebruik preventief druppels voor glaucoom in m’n goede oog op advies van de oogarts, zie hem eens per 2 maanden en laat het tussendoor checken bij de opticien. Maar die angst blijft natuurlijk dat ook het goede oog het ‘ineens’ krijgt. Dat kan. Je kunt ook accuut glaucoom krijgen, maar dat zul jij beroepsmatig ook wel weten. Het is alleen zo lastig omdat je emotioneel zo geraakt wordt als het over jezelf gaat. Gaat het over anderen dan heb ik wel m’n mondje klaar maar over mezelf; dan kan ik nog gaan huilen ook.
In gedachten was ik naar de balie gelopen gekeken of mevrouw X nog aanwezig was en dan had ik mijn middelvinger naar der opgestoken. In gedachten hoor. Of niet in gedachten... Gelukkig mocht je die middag alsnog langskomen.
Ja maar dat is meestal zo wanneer het jezelf betreft, ik herken dat wel. Voor een ander is het vaak makkelijker. In mijn werk zit ik zowat de hele dag aan de tel met van alles en iedereen en bel me helemaal suf om van alles te regelen maar privé heb ik echt een persthekel aan telefoneren en stel het zo lang mogelijk uit
Dat mijn mond vandaag openviel omdat mijn zoontje morgen al 1 jaar wordt. Het was een tropenjaar, dat geef ik toe, maar vanavond zat ik heel de tijd herinneringen op te halen met mijn man aan precies een jaar geleden. De verrassing dat hij toch uit zichzelf wilde komen en de vreselijke aanname van mij dat de geplande keizersnede niet door zou gaan. De pure angst dat ik helemaal blind zou worden ipv ‘maar’ aan één oog. En het gevoel van geluk toen hij er was en op m’n buik werd gelegd. Het is me wat...
Vind o.a. doktersassistente toch wel een beroep waarbij je zelf geschoolde kennis moet hebben en ook waarbij je als patiënt mag verwachten iemand met kennis aan de lijn te krijgen. Moet er toch niet aan denken wat er kan gebeuren als ongeschoolde Marietje een inschattingsfout maakt die levens kan kosten.....
Dankjewel! Ik heb net met bloed zweet en tranen zijn traktatie gemaak. Zie foto. Er zitten kwarktaartjes in de bekertjes Koken is echt mijn hobby, maar een traktatie maken voor een verjaardag vind ik best een opgave. En ik draai mijn hand niet om voor de meest ingewikkelde dingen
O brrr, zo behandelt worden door iemand anders zou niemand moeten overkomen. Ik snap het ook echt wel hoor dat er ook andere factoren mee kunnen spelen, maar het is vaak niet eens wàt er wordt gezegd maar de manier waaròp iets wordt gezegd wat dan niet goed over kan komen bij patiënten.
Een spannende en mooie dag, toen en nu. Ik wens jullie een fijne dag toe en alvast van harte gefelicitaart natuurlijk!