Een keer met man naar t ziekenhuis moeten gaan en dat was rond 2300 uur. Gelukkig wonen schoonouders 2 min verder op. Die konden hier blijven. 2e optie is broer van mijn man en zijn vrouw, die wonen 3 min verder op. Mijn ouders kunnen er binnen 10 minuten zijn. Soms denk ik er wel aan hoor, stel dat mij iets overdag overkomt en de kinderen moeten zich redden tot mijn man thuis komt.... vreselijk....
Als het iets met de kinderen zou zijn dan blijft m’n man thuis/komt met de auto en ik met kind mee. Als er iets met mijn man zou zijn dan zou ik overdag of avond wel buren kunnen vragen, en familie bellen (30 min voor ze hier zijn) ‘S nachts mag ik hopen dat ze de telefoon opnemen, anders moet ik de kinderen op de fiets meenemen en naar het ziekenhuis.
Hier is dat gelukkig log gelopen. 5 weken terug een ambulance voor de deur was tegen 23 uur. De meeste buren waren nog wakker en kwamen naar buiten. De buurman heeft zich gelijk ontfermt over de kinderen en heeft uiteindelijk nog een dag vrij genomen om mij op te kunnen halen en de kinderen naar school te brengen.... Ook ik ken de buurman alleen maar van hoi doei en af en toe een keer een praatje.
Ik neem eigenlijk wel aan dat dan de hulpverlening daar in bijspringt. Als jij met een ambulance mee moet en het ambulancepersoneel ziet jonge kinderen die niet alleen kunnen blijven, zullen ze toch wel de politie inschakelen oid, die bij de kinderen blijft tot ze backup hebben geregeld.
Ik zou zelf een van de buren vragen of mijn zusje bellen (zij woont een paar honderd meter bij ons vandaan). Ik heb nog wel een paar vriendinnen vrij dichtbij wonen, die kan ik ook altijd bellen. Zelf zou ik het ook prima vinden om in een noodgeval iemand te helpen die ik niet (goed) ken. Wij hebben het een keer op vakantie meegemaakt, toen we net aankwamen. Een man die in een stacaravan een stukje verderop stond, moest mee met de ambulance. Ze vroegen of wij hun spullen binnen wilden zetten en hun huisje wilde sluiten enzo en dan zou die vrouw proberen met haar zoontje met de bus bij het ziekenhuis te komen. Toen heb ik op het zoontje gelet en mijn man heeft haar naar het ziekenhuis gebracht. Zoiets hoor je in mijn ogen gewoon voor elkaar over te hebben in sommige situaties.
3 maanden geleden zelf de ambulance nodig gehad. Man van huis en 2 kids op bed. Heb toen mijn ouders uit bed gebeld en die zijn gekomen. Moet zeggen dat de ambulance broeders netjes gewacht hebben tot mijn ouders er waren. Bij ernstige spoed weet ik ook niet hoe ze het doen. De volgende dag werd ik door meerdere buren aangesproken dat ik de volgende keer echt hun moet wakker bellen. Ook al ken ik sommige nauwelijks.
Eigenlijk altijd wel bij buren ook in het verleden toen wij buren hadden die wij ook alleen hoi en doeg tegen zeiden. Je moet toch wat. Nu hebben wij buren waar ik dat al helemaal zal doen en 1 daarvan is mijn collega. En dan bel ik mijn schoonmoeder of oom en die komen dan. 1 keer moest ik naar de spoed in de nacht toen heb ik mijn schoonmoeder gebeld. Moest wel met hevige pijn 20 min daarop wachten maar dochter sliep en het was middennacht dus wilde haar noet wekken en de buren ook niet.
3x met spoed weggemoeten ivm mn ouders waar het heel slecht mee ging. Eerste keer hebben we om 2u snachts goede vrienden gebeld op 5 min lopen en die zijn bij ons op de bank komen slapen. Tweede keer heb ik mijn kinderen achtergelaten bij een kennis waar ik toevallig was toen ik het telefoontje kreeg, ze heeft ze eten gegeven en bij haar op bed gelegde, zo lief. We zijn later heel goede vrienden geworden. Derde keer heb ik de kinderen bij vrienden gedropt en zijn mijn schoonouders na een uurtje gekomen om te helpen. Dat was de avond dat mijn moeder overleed, hele rare lange avond. We hebben geen heel groot netwerk, maar als het echt over leven en dood gaat is iedereen bereid om mee te helpen.
Hier mijn schoonouders of ouders. Anders kan onze zoon altijd nog naar mijn vriend zijn neef of bij mijn broer.
Gelukkig nog nooit hoeven mee te maken. Ik zou mijn schoonouders kunnen bellen en ook mijn vriendinnen. De buren zou ik ook zo vragen. Zijn ook vraagouders bij mij in de opvang dus zou hetzelfde terug doen bij nood. Ook al heb je weinig contact met buren zou dan toch hulp vragen. Bij nood wil iedereen wel helpen. En zo leer je elkaar ook beter kennen.
In geval van nood en geen familie of vrienden die beschikbaar zijn zou ik toch echt bij de buren aankloppen, ook al kennen we elkaar niet goed. Als zij dat zouden doen zou ik ze ook helpen.
Ik zou mijn buren inschakelen voor acute hulp totdat familie er kan zijn... We wonen hier pas 4 maanden - maar voor acute situaties zou ik dat dus wel doen.
Wij hebben wel goed contact met de buren, dus die zou ik in nood(ook midden in de nacht) om hulp vragen. Ik hoop dat buren om ons heen, die we niet echt kennen, gewoon bij ons aanbellen in geval van nood. Ik zou niet eens na hoeven denken en ze meteen te hulp schieten. Ik verwacht de meeste buren wel...in geval van nood. Misschien is het gezien je man zijn voorgeschiedenis een idee om een keertje een drankje met de buren te doen. De situatie uitleggen.
Ik zou mijn buren of schoonouders vragen(schoonouders wonen erg dichtbij). Heb niet een hele goede band met de buurvrouw, maar weet dat ik bij haar kan aankloppen in geval van nood.
Ik heb 1x 112 gebeld voor mijn man en toen heb ik erna mijn ouders gebeld omdat de kinderen nog in bed lagen. Deze konden gelukkig gewoon komen. Maar... ik ben meegeweest maar uiteindelijk heb ik in de wachtkamer lang moeten wachten en daarna aan het bed van mijn man, terwijl hij sliep van alle uitputting. Ik weet niet of ik de volgende keer mee ga of direct in de jas schiet. Ik ben om 2 uur in de nacht naar huis gegaan en hij is met de taxi om half 5 thuis gekomen.
Als je alleen bent wel, heb je nog een partner in huis dan moet die dat regelen en gaat de ambulance als ze moeten gaan. Of de partner nou mee wil of niet.
Mijn ouders wonen op ca. 10 minuten afstand, tot nog toe bel ik hen meestal als het nodig is. Eén keer de jongste zondagochtend vroeg bij de achterburen (daar zijn we bevriend mee) gebracht. En ouders van bepaalde vriendjes of vriendinnetjes van de kinderen zou ik ook altijd kunnen bellen en andersom (ik zou het ook doen voor een willekeurig kind uit de klas overigens, niet alleen voor vriendjes en vriendinnetjes). Dat zou ik ook doen voor de buren en ik vermoed een aantal van hen ook voor ons als het nodig is.