Wat leuk en spannend dat je dit aan het overwegen bent! Ik heb zelf ook voor deze keuze gestaan (je kunt eventueel een tweetal topics vab mij hier over van ruim een jaar geleden lezen voor meer tips). Mijn man en ik zijn beiden hoog opgeleid, mijn man is nu zelfstandig ondernemer en ik heb heel lang tussen specialisten gewerkt in het ziekenhuis, dus ik weet ook wel een beetje het wereldje maar jouw man in werkt. Overigens zijn er ook veel specialisten die wel parttime werken, dat gebeurt steeds meer, maar in welke mate hangt wel van het vakgebied af. Maar dat terzijde. Ik heb zelf de keuze gemaakt om wel mijn vaste functie op te zeggen en ik ben ontzettend blij met deze keuze! Ik ben zelf veel ontspannener nu en ik merk dat vanuit de positie van niets hoeft, alles mag er veel meer initiatief uit mij komt. Ik ben dan ook vrij snel alweer met wat projectjes begonnen. Ik vond het heel fijn om met de kleine veel thuis te zijn, maar mijn oudste twee zitten op school en ik heb dan ook best wel tijd onder schooltijd om dingen op me te nemen. Ik heb wel een misschien wat unieke situatie, in de zin van dat ik nu een dagje in de week voor mijn mans bedrijf werk (en die optie heb jij misschien niet zo snel?). Daarnaast ben ik een ander Hobby/vak van vroeger weer gaan oppakken. Ik blijf even vaag erover in verband met herkenning, maar je kunt het vergelijken met sieraden maken en verkopen. Iets waar je niet te veel geld mee verdient, maar wel veel mensen blij mee kan maken. Ik merk wel dat ik een stukje uitdaging en prikkeling mis, maar dat kun je natuurlijk altijd weer opzoeken. In jouw geval gaat het toch maar om een jaar van thuis zijn? Het is hartstikke leuk om wat meer bij kinderen te zijn, en met name om en meer van te genieten omdat je zelf ontspannener bent en beter in je vel zit. Aangezien jij al een duidelijke wens hebt om over een jaar wat anders te gaan doen zou ik eigenlijk niet zo lang twijfelen hier aan.☺️ Wat betreft je relatie: bij ons is deze denk ik alleen maar beter geworden omdat er minder stress binnen het gezin is. Echter sta ik dus wel met één been in het bedrijf van mijn man en zijn we in die zin juist ook sparrings partners wat de verhouding misschien wel anders maakt. Ik denk dat het ook wel er vanaf hangt hoe je man er tegen aan kijkt, en hoe jij je opstelt vanuit huis. Als je interesse blijft hebben in de wereld om je heen en niet alleen maar over Tbm dingen kan praten blijf je interessante personen voor elkaar, tegelijkertijd moet je man zich ook kunnen inleven in jouw wereld natuurlijk. Veel succes met je keuze!!
De opleiding die je wil gaan volgen begint januari 2021. In dat geval zou ik zeggen: doen. Ruim een jaar, dat vliegt voorbij. Ik zou zelf niet zonder mijn werk kunnen, maar zo’n periode, dat zou me dan wel wat lijken. Even de focus veranderen, tijdelijk. @Champetter, volgende maand 18 jaar bij de baas, en het gros van mijn collega’s hoopt, net als ik, hier het pensioen te halen. Maar ik realiseer me dat dit niet gangbaar is tegenwoordig.
Het is heel persoonlijk. In jouw verhaal lees is enorm veel passie voor het vak en de energie om te starten met de opleiding. Tijdens mijn zwangerschapsverlof wilde ik heel graag thuis blijven bij de kinderen, maar toen ik eenmaal aan het werk was vond ik het heerlijk! Even een paar uur weg van huis, andere mensen om me heen etc.. afgelopen week een weekje vakantie gehad en wederom zin om weer aan het werk te gaan.
Ik ben in december 1 jaar gestopt en tot nu toe vind ik het heerlijk! Wat een rust en tijd voor de kinderen, veel minder gevlieg en gedoe. Bevalt mij prima, heb nog nooit het gevoel dat de muren op mij afkomen. In december wordt mijn moeder geopereerd en zal ze een half jaar moeten revalideren, heb ik ook mooi de ruimte om daar te helpen. Vervelende opmerkingen heb ik wel gehad, maar probeer ik mij niks van aan te trekken. Wij hebben het zo geregeld nu en dat bevalt ons goed, wat een ander daarvan vindt is niet mijn probleem (en ook niet dat van die ander, maar sommige mensen denken overal wat van te mogen vinden, nou maak je lekker druk joh).
Dit inderdaad. Ik heb er ook niet voor gekozen en mis het werken en financieel onafhankelijk zijn enorm. Maar in jouw geval to is het tijdelijk dus dat lijkt me heel anders! Onze relatie is er niet door veranderd of ongelijkwaardig geworden iig.
Kun je niet de Nederlandse Clemmie Hooper worden? meer bloggen dan bevallingen doen, maar ook leuk! Maar ik zou zelf niet stoppen denk ik. Mijn grote angst zou hem zitten in de ongelijkheid tussen het werkende leven van je man en jouw leventje thuis. Blijft dat wel gezellig? Thuis is het ook zwaar en je mist denk ik echt wel de spanning vh werken. Al ga je maar 1 dag werken, dat is denk ik nog beter dan thuis blijven.
Lastig joh. Ik denk ook een erg persoonlijke afweging. Hier is ml de kostwinnaar. Dat is niet geheel een vrijwillige keuze. Mijn gezondheid is matig, ik kan werk en privé dus niet dusdanig combineren zonder dat dit ten koste van het gezin gaat. Daarnaast is onze jongste een zorgintensief kind. Ik doe daarnaast vrijwilligerswerk, ben nog deels betrokken bij de boekhouding van een bedrijf en probeer op school bij te dragen . Ik gaf overigens geen zeer geliefd werk op en moet eerlijk zeggen dat ik ook wel intens geniet van onze kinderen. Maar dat stukje vrijwilligerswerk etc heb ik wel echt nodig om mezelf ook voortdurend te kunnen terugvinden/blijven.
Alhoewel ik zelf niet snel zou stoppen met werken (om meerdere redenen) zou ik een jaar sabbatical wel zien zitten. Je hebt duidelijk voor ogen waar je heen gaat en een plan om dat te doen. Ik vind dan zo’n jaar van bezinning best een goed idee. En mocht je na een half jaar echt denken OMG dit is het niet dan kun je wellicht alsnog die oproep diensten gaan doen? Ik zou het doen zo!
Hier is onze relatie er juist beter op geworden. Het was altijd voor beiden stressen en nu is er voor beiden meer ruimte en minder stress.
Hier tijdens zwangerschap van 2e kind thuis komen zitten en daarna de eerste 7 maanden door ouderschapsverlof thuis gebleven. Ik vond het heerlijk, bijkomen van een zware tijd, chillen met baby terwijl oudste wel uitdaging had bij de peuters. Ik zag er daarna flink tegenop om weer te gaan werken maar nu een poos verder vind ik het heerlijk, even afleiding, dollen met collega's en mijn hersens laten kraken. Voor mijn man is er de mogelijkheid 1 dag thuis te zijn met de kids en ik ben er ook 4 dagen per week. Financieel is dit ook gunstig voor ons en de kids gaan met plezier 2 dagen per week naar de opvang. Maw. Voor een afgebakende periode thuis zijn zou ik aanraden, voor altijd thuis vond ik financieel niet leuk en mijn wereldje werd echt klein zonder werk en collegiale contacten.
Dat denk ik ook wel inderdaad. Maar voor veel is het denk ik wel zo dat het ook spanning kan opleveren omdat de een wel dingen doet buitenshuis en de ander elke dag weer opnieuw het huis doet.
Ik denk dat je er heel erg van kunt genieten, juist omdat je weer een opleiding in het vooruitzicht hebt. Om meningen van anderen moet je je niets aantrekken zoals je schrijft in je openingspost. Verplicht thuiszitten of langdurig lijkt me niet prettig, maar wetende dat het zo tijdelijk is en je vindt je vermaak, prima.
Opnieuw dank voor alle reacties!! Fijn om verschillende overwegingen en ervaringen te lezen. Dat helpt me ook in het duidelijker krijgen wat ik nou eigenlijk zelf wil. Het valt me op dat de meesten die noodgedwongen thuis zijn hier niet gelukkig mee zijn. Dat kan ik me goed voorstellen. Ik denk dat het voor mij enorm zal schelen dat het a) voor een afgebakende periode is en b) dat als het niet bevalt ik eerder weer aan het werk kan. Als er geen andere optie is lijkt me dat wel benauwend. En ja, het is ook een luxepositie dat ik (financieel) de keus heb! En qua ongelijkheid tussen mij en mijn man heeft @nmv een punt: dat is er nu inderdaad ook al. Goed om te lezen dat er ook mensen zijn bij wie meer rust just de relatie ten goede komt. Dat hoop ik eigenlijk ook want nu hebben we regelmatig periodes dat we allebei zo druk en moe zijn dat we telkens ruzie maken over (achteraf gezien) onzinnige dingen. Ik denk grotendeels uit vermoeidheid. En jullie hebben natuurlijk gelijk dat het uiteindelijk geen klap uitmaakt wat de buitenwereld ervan vind. Ik/wij zij de enige die deze keus wat aan gaat. Ik merk dat ik er een steeds beter gevoel bij krijg De knoop is nog niet helemaal doorgehakt omdat er nog een kleine kans bestaat dat ik al komende januari aan de opleiding kan beginnen. Dat was mijn oorspronkelijke plan hoewel ik nu zelfs eerder neig naar een jaar sabbatical Maar goed, dat wacht ik maar even af. De suggesties om iets anders te doen binnen mijn vakgebied (cursussen geven, bloggen) vind ik ook leuk!! Ik heb altijd al geroepen dat ik nog wel eens een boek wil schrijven, zou alleen nu nog niet direct weten wat voor boek. Maar wie weet vind ik nog wel eens een creatieve insteek die past bij mijn grote passie: baby's vangen
Ik ben graag thuis, dat moet je idd wel liggen. Ga dit ook geen jaren doen denk ik, maar voor nu, na veel jaren gedoe en stress, vind ik het heerlijk. Ik doe overigens nog wel dingen buitenhuis hoor, hij de voetbalclub en op school bijvoorbeeld.
Ik ben gestopt en dat is goed bevallen. Nu 2,5 jaar thuis en ga volgende week starten met een cursus, als dat bevalt daarna weer een opleiding en vervolgens (betaald) werk te doen. Ik was het van hot naar her rennen en oppas bij een ziek kind regelen (moeilijk) gewoon zat. Daarnaast werd mijn werk steeds minder mensen zien/steeds meer verslaglegging en ik merkte dat ik daar ook niet gelukkig van werd. Ik heb tot nu toe het geluk gehad altijd kunnen kiezen wat ik wilde en nooit ergens spijt van gehad. Dat is mijn advies, zoek uit: waar word jij gelukkig van? Go for it.
Hier werken wij ook in wisselende diensten. Ik vond het de eerste jaren zwaar. Nachtdiensten breken mij ook op. Ik draai er nu gelukkig nog maar 2 per 4 weken. Ik ben wel parttime gaan werken en werk bv altijd op zondagmiddag. Ik begin dan pas om 14.00 uur dus hebben dan wel het gevoel van een weekend samen gehad. Mijn man is meestal de weekenden vrij. Door de zondagmiddag te werken, scheelt ons dat een dag opvang regelen, stress en drukte doordeweeks. Ik werk dan nog 2 dagen doordeweeks en dan zit mijn 27 uur er weer op. Werk je al parttime? Dat zou een mooie eerste stap zijn. 2 of 3 dagen in de week is wellicht een optie? Ik denk dat het voor iedereen persoonlijk is, maar ik zou van thuis zitten geen leuker mens worden. Zeker geen leukere moeder. Door mijn 3 daagse werkweek (waarvan dus maar twee dagen doordeweeks) ben ik meer thuis dan op mijn werk en heb ik ruim de tijd om te helpen op school, speelafspraakjes te begeleiden etc. Ik zou voor parttime gaan als je dat niet al deed.
Hier zou dat echt niet beter worden. Ik zou het gevoel hebben alles op te moeten geven en in te moeten leveren en hij kan doen wat ie wil. Het zou voor mij echt ongelijkwaardig voelen. We hebben beide gekozen voor een gezin, dus hij mag ook concessies doen.
@ts Als ik het zo lees, moet je het doen! Het is voor bepaalde tijd, met een leuke opleiding in het verschiet. En als je het niks vindt, kun je zo weer aan het werk.