Wij hebben een heel oude kat (geholpen kater) van 19 jaar. En ik twijfel afentoe of hij het nog wel fijn heeft. Hij loopt niet soepel meer, vermijdt springen (kan het nog wel) en gaat tegenwoordig eigenlijk altijd op de vloer liggen, is erg mager, etc. Van de andere kant eet hij nog wel goed, wordt ook nog graag geaaid. Het is zo lastig, want katten geven het gewoon niet echt aan als ze pijn hebben.
Een kat die acuut echt veel pijn heeft gaat krijsen of soort van huilen zei de dierenarts hier. Stoppen met eten, zich meer en meer terug trekken is ook een teken dat ie niet happy is en mss wel pijn heeft. Hier een kat met kanker. Zodra ze stopt met eten, of pijn lijkt te hebben laten we haar inslapen iom dierenarts.
Als mijn kat pijn heeft is hij heel anders. Dan laat hij zich niet meer zien en maakt helemaal geen geluid meer en ziet er gewoon anders uit ook. Dan weet ik meteen dat er iets is. Want verder is hij ook gewoon een dikke chill kat die graag komt kroelen. Dus ik merk het wel als er iets niet goed zit..
Probleem is dat we dus weten dat onze kat het niet heel goed aangeeft. Hij heeft meerdere keren dingen gehad die we pas laat merkten daardoor, zoals bijvoorbeeld een oorontsteking, hij gedroeg zich toen wel vreemd, dus we dachten eigenlijk dat hij begon te dementeren, pas toen er pus uit zijn oor kwam hadden we door wat er aan de hand was.
Maar het is logisch dat ie nu rustiger wordt en ouderdomskwalen laat zien. Het is ook een oude kat, dat hoort erbij. Bejaarde dieren (incl mensen) worden altijd zwakker, magerder, langzamer en krijgen kwaaltjes. Is volkomen natuurlijk en hoort bij zijn leeftijd. Katten met echte pijn gedragen ze zich wel anders, jullie kat was ook anders met die oorontsteking.
Je zou hem eventueel al en toe metacam kunnen geven tegen pijn. Mocht hij dat hebben. Hebben mijn ouders nog vrij lang gedaan bij kat als hij wat last van zn achterpoten leek te hebben. Was maximaal eens per werk een dosering nodig. Dus ging prima. Vooral omdat hij dan even ontspande en de plek waar pijn zat wat rust kreeg. hij heeft denk zo’n twee jaar last gehad maar vaak was een dosering per maand voldoende. Later werd dat dus wel meer. Ik zou jullie kat nog te goed vinden om in te slapen wat ik zo hoor. Gewoon wat oudersomskwaaltjes niks ernstigs. onze kat is uiteindelijk aan iets anders ‘natuurlijks’ overleden. Als een opgekruld bolletje gevonden dus dat duidde er volgens de DA op dat hij tevreden is overleden!
Jawel, maar dat was met een oorontsteking, die pijn is heel anders dan artrose. De dierenarts weet het trouwens ook niet hoeveel pijn hij heeft. Zij zou wel achter inslapen staan op het moment dat we denken dat het voor hem niet fijn meer is. Hij is natuurlijk al heel veel jaren een oude kat met bijbehorende ouderdomskwalen, dat is allemaal prima uiteraard, maar ja, door behandelen van dingen leeft hij nu nog, dus ergens moet je dan ook als baasje alert zijn op wanneer het niet fijn meer is.
Ja, ik het ene moment ook, maar als hij dan vervolgens door zijn achterpoten zakt en verschrikt kijkt ervan, dan twijfel ik wel weer. Het lijkt ook wel per dag te verschillen hoor, maar vandaag is hij al meerdere keren door zijn poten gezakt, dus vandaar mijn vraag hier.
Dat kan natuurlijk, als hij niet meer kan lopen dan zou ik het anders vinden. Maar een oud dier zakt soms wel eens door zn pootjes. Zo lang Hij geen pijn heeft zou ik het aankijken.
Dit indd, wij hadden een oude kater met gebitsproblemen..had al bijna geen tanden meer.. op een bepaald moment at hij bijna niet meer, het ging moeizaam en constant met z'n poot langs z'n bekje wrijven.. Terug naar de dierenarts geweest en er bleek een gezwel te zitten. Toen hebben wij besloten om hem in te laten slapen... In het verhaal van TS kan ik niet opmaken dat de kat pijn heeft je kent je eigen kat het beste en in geval van pijn zul je het echt merken
Ik vind het alleen maar goed dat je je afvraagt wanneer genoeg genoeg is en of de kat niet te veel pijn heeft. Is er de afgelopen tijd iets veranderd waardoor je nu twijfelt? Als dat zo is is het misschien verstandig om nog eens met de dierenarts te overleggen. Onze katten stoppen als eerst met eten als ze pijn hebben en gaan voor elkaar zorgen. ( normaal is het echt een haat liefde verhouding en op zijn tijd ‘vechten’)
Het is eigenlijk een beetje een optelsom. Vorig jaar ging het echt heel slecht met hem en toen zei de dierenarts ook dat ze achter inslapen zou staan als we daartoe zouden besluiten, maar toen hebben we zijn schildklier laten testen (keer daar voor waren de waardes nog goed, maar op het randje) en die bleek idd overactief, toen is hij wel weer wat opgeknapt van de medicatie. Maar het lopen lijkt nu wel weer wat minder te worden en hij kiest vreemde wat koelere plekjes om te liggen lijkt. Hij drinkt en plast gigantisch veel (al lang hoor) en hij eet goed, maar komt niet aan. Ja, ik denk dat het inderdaad tijd is om hem nog een keer goed na te laten kijken door de dierenarts, misschien dat hij/zij kan voelen/zien of hij veel pijn heeft. Hoewel ze de laatste keer zei dat zij het ook heel lastig vinden bij oude katten met artrose om de pijn in te schatten. Dat het op is, is wel duidelijk, hij zal vast niet heel veel ouder worden (19 is ook al heel oud natuurlijk), ik wil gewoon niet dat hij zijn laatste maanden/jaar met heel veel pijn rond hoeft te lopen. We hebben hem sinds hij 2 is (uit asiel) en we hebben hem (denk ik) een fijn leven gegeven. Zou zo jammer zijn als het nu niet meer fijn is. Ook al is de ervaring van de meeste hier blijkbaar anders, het is algemeen bekend dat katten heel slecht pijn aangeven, dat zit in hun instinct, er zijn lijstjes van gedragingen waaraan je evt kunt herkennen of een kat pijn heeft, onze kat laat wel een aantal van die dingen zien. Maar de artrose kan behalve voor pijn ook voor stramheid zorgen waardoor het niet zeker is dat hij springen vermijdt vanwege pijn of vanwege stramheid bijvoorbeeld. Bedankt voor de reacties, ik ga inderdaad nog maar eens met de dierenarts overleggen.
Ik herken jouw verhaal wel een beetje met mijn kat die ik 2 jaar terug heb moeten laten inslapen. Ze was 17, ook mager, dronk ook veel. Door de dierenarts laten testen op diabetes en schildklier problemen, ze bleek een te snel werkende schildklier te hebben, veel drinken en vermageren zijn daar symptomen van. Op een gegeven moment liep ze heel scheef en zakte ze steeds door haar achterpootjes en kon ze haar staart niet meer omhoog houden. De dierenarts heeft haar toen onderzocht en voelde dat haar niertjes helemaal verschrompeld waren en dat ze vermoedelijk een lichte hersenbloeding had gehad. We hebben toen besloten haar te laten gaan... Ik zou zijn bloedwaardes laten testen en wie weet leeft hij nog een paar jaar gelukkig en pijnloos Sterkte met je kat! Edit: mijn dikke jeweetwel kater liet in maart trouwens wel goed merken dat hij pijn had, heel zielig miauwend, wilde niet eten en trok zich terug, hij bleek alvleesklierontsteking te hebben. Had ik hier nog een topic over geopend.
Zo via je berichtje kan ik niet goed opmaken of hij echt pijn heeft. Een goeie check bij de dierenarts is zeker verstandig. Dat vele drinken en plassen kan bijvoorbeeld duiden op een nierproblemen. Ik zou zeker een screening (nieren, lever, eiwitten, suiker) en herhaal test van de schildklier vragen. Het kan zijn dat hij niet meer goed ingesteld staat op de medicijnen. Evt Urine onderzoek kan ook geen kwaad. De meeste dierenartsen hebben het boekje 'zijn we niet te vroeg' liggen. Hierin staat heel goed, duidelijk en uitgebreid uitgelegd waarop je moet letten of je dier aan het lijden is. Mijn eigen kat heeft artrose in zijn rug, ik ontdekte het pas laat (schaam mezelf diep omdat ik op een dierenkliniek als assistente werkt) ik merkte pas dat er wat was door dat zijn vacht onderaan het vilten was, achteraf gezien liet hij heel minimaal merken dat hij ergens pijn had, deed gewoon zijn ding alleen net ff iets minder. Sinds hij pijnstilling krijgt zie je hem opknappen. Helaas kan zijn maag er.langdurig niet tegen dus we zijn nu naar een dosering aan het zoeken die werkt voor zijn pijn en niet zijn maag triggert
Onze kat verzorgde zichzelf niet meer. Kreeg daardoor een slechte vacht. Volgens de dierenarts ook een teken dat een kat niet meer fijn in zijn vel zit.
Hier gisteravond een kat met alvleesklierontsteking laten inslapen. Laatste 2 dagen keek hij ronduit triest uit zijn ogen. Zwak op zijn achterpoten, hij zwalkte. Keihard miauwen, klonk paniekerig. Had nauwelijks meer contact met ons. En at al weken nauwelijks meer, we moesten hem dwangvoeren. Katten zijn inderdaad meesters in het maskeren van pijn etc. Maar kijk goed naar je kat.
O nee, wat vreselijk! Onze kater heeft het ook gehad en heeft het gelukkig wel gered. Dwangvoeren is zo erg om te doen.. hoe lang is hij ziek geweest? Veel sterkte met het verlies
Wij hebben ook 2 oudjes van 15. Dames, zusjes. Ik kijk naar hoe ze zich bewegen (hier nog volop springen en klauwteren), hoe ze eten (gebit nog ok?), of hun ontlasting goed is en op kunnen houden tot op kattebak en of ze nog wat aandacht opzoeken. Als ze zich afzijdig gaan houden, niet graag aangeraakt worden, niet meer eten/drinken, incontinent worden van urine en/of ontlasting of tekenen van dementie, is voor mij een signaal dat het einde nabij is op deze leeftijd. Wij hebben ook besloten om op deze leeftijd niet meer enorm te gaan dokteren. Een AB kuurtje oid, prima, maar geen rigoureuze dingen meer. We gaan voor kwaliteit ipv tijd. Gelukkig doen ze het nog goed voor hun leeftijd. Hoewel 1 een beetje doof is nu.