Dank je wel. Blij te lezen dat ik niet de enige ben. Hoewel ik het ook rot vind voor jou dat je je zo voelt. Ja, het is ook oneerlijk allemaal. En ook zo willekeurig.. Waarom de ene mens wel en de ander moet er van alles voor doen en laten. Maar ja. Niet teveel over nadenken. En ja. Sommige gezinnen met nu al grotere kinderen die al zo oud zijn als zo lang jij al bezig bent. Ook dat is gewoon naar.
Dank je wel. Niet te lang bij stil staan idd. Daarom is dit forum zo fijn. Toch niet alleen in deze zware weg...
succes vandaag Heb er vertrouwen in. Bij ons is het precies zo gegaan dus het kan echt!!!!!!!! wij hebben vorige week weer een cryo laten terug plaatsen voor een 2e kindje, wij mogen eind deze week testen. begint nu toch wel spannend te worden.
Ik moet donderdag pas voor een echo. Maxime heeft morgen een terugplaatsing. Of bedoelde je haar ook niet? Succes deze week, ook met testen!
@Pleegmoeder34 heel herkenbaar hoor! Hier ook zoveel frustratie.. en soms denk ik dat ik maar moet accepteren dat er geen kindje komt. Dat dat dan maar beter is. hier is mijn menstruatie gestart na de primoluut en ik mag donderdag voor een echo. Oh en ik heb geleerd dat je het dopje van de decapeptyl er niet te hard af moet trekken mijn hand schoot terug als reflex en toen ramde ik de naald in mijn hand.. bloeden als een gek.. dus dat is geen aanrader haha veel succes iedereen deze week met echo’s, prikken, puncties en wachten! ❤️
@Pleegmoeder34 klinkt wel herkenbaar hoor die gevoelens. Wij zijn voor de jongste 4,5 jaar bezig geweest, 2 nichtjes hebben in die tijd 2 kids gekregen en waren echt met een poep en een scheet zwanger beide keren. En 2 ander nichtjes en mijn schoonzus 1x allebei van de 2e en heel gemakkelijk. Hier een kleine babyboom gehad dus afgelopen jaren. Waren in 2018 met zijn 5-en zwanger uiteindelijk, schept ook wel weer een band.
Herkenbaar, idem met de pregnyl toen je de potjes nog moest breken, pak echt een stevige tissue dat glas is venijnig
Je hebt daar speciale brekertjes voor. Een soort ruberen ding je moet hem namelijk op de breeknaad knakken anders versplinterd hij. Maar die hulpstukken moeten ze je kunnen verschaffen als je er om vraagt
Ja misschien wel. En als dat na ons ivf avontuur nog niet gelukt is hebben we ook geen andere keus. Maar vooralsnog ben ik daar nog lang niet. Vooral omdat ze geen reden hebben gevonden bij ons. Bij jou/jullie zo te lezen ook niet. Nog moeilijker om te plaatsen/accepteren als er geen reden is want je weet niet waarom. Anderzijds lijkt me wel een reden hebben en het om die reden moeten accepteren ook verschrikkelijk.. Je hebt er nooit om gevraagd. Spannend donderdag! Ik ook donderdag eerste echo. En dan wordt er gekeken of ik met de menopur (fsh) mag beginnen. Bij jou ook? Auw.. Dat zal zeer hebben gedaan. Ja idd met beleid. Hier spuit m'n man mij meestal.
Nee, je bent niet gek! Heel herkenbaar voor mij uit de tijd dat ik in het traject zat voor onze dochter. Mentaal vond ik dat heel zwaar. Keer op keer de tegenslagen en teleurstellingen verwerken, niet weten of het ons ooit zou lukken, en dan inderdaad mensen die ‘gewoon’ maar even in no time zwanger werden. Terwijl wij er een heel traject voor moeten afleggen met hormonen, spuiten, puncties... niks romantisch meer aan. Op dit moment valt het voor mij nog mee qua mentale belasting, maar ik sta nu ook pas aan het begin weer van een traject. Toch steekt het elke keer wel al als iemand aankondigd van een tweede zwanger te zijn en ons gevraagd wordt of en wanneer wij een tweede willen. Zo simpel is dat antwoord voor ons niet, want de wens voor een tweede betekent ook weer een traject. Mensen realiseren zich dat niet. Mijn tip: je gevoelens mogen er zijn, wees daarin lief voor jezelf en zorg goed voor jezelf!
@xxLinn : spannend daar bij jou op het wachtbankje. Hou je het nog een beetje vol? Weet je al wanneer je wik gaan testen? Al een bepaald gevoel erbij? @Chanbee : niet zo handig van het dopje met de decapeptyl Spannend je echo donderdag. Mag ja vanaf dan beginnen met stimuleren? @Pleegmoeder34 : voor jou ook spannend donderdag. Vanaf dan mogen de eitjes gaan groeien en begint het ‘echt’. Ik mag volgende maand starten met een cryo tp! Vandaag nog even met de arts gebeld en dus groen licht. Nu eerst mijn menstruatie afwachten en dan kan de eerste echo gepland gaan worden. Menstruatie verwacht ik eind deze week. Toch wel spannend, en ineens dichtbij nu.
Bedankt voor je ware en lieve woorden. Je hebt helemaal gelijk. Die gevoelens zijn er ook. Je stuit ook gewoon op weinig lotgenotencontact in de omgeving.. Ik ken niemand die ook ivf doet. Iedereen raakt gewoon zwanger. Dus die gevoelens ken ik eigenlijk ook niet zo van mezelf.. Drukte dat ook veel weg. Ik werk als gastouder dus zit al jaren zo in de kleintjes.. Ik dacht altijd tja m'n omgeving kan er ook niks aan doen. Maar ivf is nog wel een stukje zwaarder dan iui en sowieso dit traject. Ook omdat het als het laatste traject voelt. Voor jou ook super spannend weer. En zwaar. En dat doen jullie nu voor de tweede keer. Dan ben je ook heel sterk! En jammer hoe makkelijk er alsnog gedacht wordt door je omgeving.. Ik hoop dat ze nog bij trekken. En ik hoop ook dat je wel begrip hebt van andere mensen uit je omgeving.
Nee klopt hoor eerst weten dat je er alles aan gedaan hebt voor je het kunt accepteren. Maar als je dan hoort dat iemand voor de 6 de keer zwanger is per ongeluk terwijl ze ook al oma is.. komen de gedachten wel eens dat het ons gewoon niet gegund is (om wat voor reden dan ook..) ook al kunnen ze niets vinden en vraag ik mij af of ik die teleurstellingen mijzelf nog wel aan moet blijven doen. yes als de echo er goed uit ziet mag ik met gonal f gaan stimuleren. Dan hopen dat alles goed gaat en de punctie niet pas na 3 weken kan. Vriendlief heeft nog een werkreisje op de planning staan die hij anders moet afzeggen.. Toevallig beide op donderdag! @Dreamer29 spannend hè! Wel fijn dat je groen licht hebt gekregen!
ik mag morgen inderdaad. Bang dat de ontdooiing niet goed gaat, dus eerst dat in de ochtend afwachten. @xxLinn mega spannend zeg. Mag je zelf testen of moet je bloed prikken?
Ook dat gevoel snap ik zo goed. Soms lijkt dat ook zo. Alsof het je niet gegund is. Biologische ouders van ons pleegzoontje hebben hun kinderen zulke erge dingen aan gedaan.. Kinderen hebben een trauma voor altijd. Alleen ons pleegzoontje niet omdat hij bij z'n geboorte al bij ons kwam (en eigenlijk wil ik niet maar pleeg blijven zeggen, want het is ook gewoon ons kind, hoort bij ons!). Ze zitten allemaal in pleeggezinnen. En ondertussen doen wij maar zo lang ons best en lukt het maar niet. Ik mag mezelf nooit beter dan een ander vinden maar veel kinderen had een boel bespaard kunnen blijven als ze bij ons geboren zouden worden.. En niet bij mensen die afgezien van hun iq zoveel meer missen om een kind op te kunnen voeden, laat staan meerdere kinderen. En ja. Lieve meid toch. Ik zeg dat ook omdat ik zoveel herkennening lees maar je ook lief vindt en ik lees je wanhoop. Het is ook een risico in die zin, dit ivf avontuur. Want wat als dit het is.
Waarom zou de ontdooiing niet goed gaan? Ik weet daar nog helemaal niets vanaf hoor. Of heb niet goed geluisterd in het ziekenhuis.