Wat vreselijk zeg. Ik wilde ook niet overtijd gaan bij mijn zwangerschap, ik was bijna 39 jaar toen ik moest bevallen. Risico’s zijn nog hoger bij een eerste kindje en een oudere moeder. Gelukkig hoefde ik niet verder in discussie met de vk, meneer diende zich aan op de uitgerekende datum en ben met 40+1 bevallen.
Het zou niet per ziekenhuis mogen verschillen, maar overal worden regels overtreden... Als je vervolgens bezoek krijgt van de inspectie heb je wel wat uit te leggen. Achteraf horen dat je mee deed met een onderzoek is natuurlijk not done.
Ben jij de gene die de gesprekken dan met de patiënten voert? Want anders kan je natuurlijk niet weten hoe die gesprekken echt gaan. Bij ons was het trouwens een professor die mijn casus wel interessant vond () en met dit idee kwam terwijl ik nog ingesteld moest worden op de anti epileptica die ik de rest van mijn leven moest blijven slikken. Ik heb er echt een soort van trauma aan over gehouden en durfde ook niet te stoppen met de medicijnen die (gelukkig!) uiteindelijk placebo’s bleken te zijn, maar leg dat maar eens uit aan een 11 jarige. En dan nu even off topic, maar echt de wereld op zijn kop. Die zelfde professor had mij eerst andere medicatie gegeven waar ik heel ziek van werd, hij had expres de bijwerkingen niet vertelt omdat ouders altijd zo overbezorgd zijn. Dus mijn moeder had toen ik zo ziek was allemaal informatie opgezocht en eiste een gesprek. Puntje bij paaltje ‘ mijn moeder had de bijsluiter niet moeten lezen en informatie op het internet moeten opzoeken, ze overdreef als alleenstaande moeder.’ Misschien lag dit alles aan de beste man, maar er zitten echt gekke tussen hoor.
Ik woonde in Zweden toen ik zwanger was van de eerste. Ik weet dat ik het heel spannend vond om (voor Nederlandse begrippen) over tijd te lopen, want tot en met week 42 had ik 1 controle per twee weken. Pas na 42 weken, dus begin week 43, kon er gesproken worden over inleiden. Daarbij kwam dat de eerste echocontrole ook pas laat was (week 20) zodat de metingen van de zwangerschapsduur veel minder precies waren. Ik heb tijdens die echo dus ook gevraagd om me te documenteren als 'zo lang mogelijk zwanger', er was een marge van een paar dagen en ik wilde dat mijn uitgerekende datum zo ver mogelijk naar voren werd gehaald. Ik vond het destijds al bizar, de optelsom van minder eenduidige zwangerschapsduurbepaling en heel lang laten doorlopen. Gelukkig beviel ik spontaan met 40+3.
Mijn interpretatie is dat week 43 echt wel klopt: 'Två veckor över förväntad förlossning kan man få hjälp med igångsättning. I Sverige sker detta oftast efter 42 fullgångna gravidveckor, i många andra länder sker det i vecka 41.': 'Twee weken na de uitgerekende datum kan de bevalling ingeleid worden. In Zweden gebeurt dat meestal na 42 volledige weken zwangerschap [dus de 1e dag van week 43], in veel andere landen gebeurt dat in week 41.' (En bij dat laatste zou dus imo 'efter vecka 41' moeten zijn).
Ik vind het echt vervelend voor je dat jullie dit zo hebben ervaren. Maar ik ga er wel vanuit dat dit uitzonderingen zijn (of ik ben te goed gelovig...). Ik voer zelf overigens niet die gesprekken, dit doet een arts of researchverpleegkundige en dat ben ik niet. Maar goed, we gaan een beetje off topic. Ik moest alleen even opkomen voor mijn vakgebied
Maar in Nederland is het toch ook zo, dat in samenspraak met de moeder, gewacht kan worden tot na twee weken over tijd? Of ben ik nou mis? Een van mijn beste vriendinnen in Nederland is een paar weken geleden precies twee weken na de uitgerekende datum bevallen. Er is toen wel de nacht ervoor door de verloskundige haar vliezen gebroken. Haar eerste kindje is ook precies twee weken na de uitgerekende datum geboren, die bevalling is nog natuurlijk op gang gekomen, een dag later zou ze ingeleid worden. Ik dacht altijd dat hier in Zweden ook met 42+0 ingeleid werd, maar zoals je in een andere post ook schreef lijkt het erop dat ik ernaast zit. De artikelen gebruiken ook in/efter vecka 41 (of 42) door elkaar, wat zoals jij ook al zegt, of onjuist , of op zijn minst onduidelijk is. want 42+0 of 42+4 oid maakt een heel groot verschil.
Dat is dan nieuw, want ik ben 12 jaar geleden pas ingeleid met 42 weken en 10 jaar geleden zou dat ook het geval zijn (ze kwam met 41+5).
Ook in Nederlandse publicaties wordt het onduidelijk neergezet, las ik. Dat maakt het zo verwarrend inderdaad. Volgens mij kan er in Nederland inderdaad gewacht worden, maar heb je als moeder wel de keuze om al in de week ervoor ingeleid te worden (maar dat weet ik eigenlijk niet helemaal zeker). Maar het is in NL volgens mij wel zo dat 43+0 echt de allerlaatste dag is waarop een inleiding plaatsvindt, en volgens mij heb je dan echt geen keuze meer. In Zweden was het destijds (zo'n tien jaar geleden) bij mij in elk geval zo dat er tot week 43 helemaal niets gebeurde, pas als ik er echt psychisch aan onderdoor zou gaan (of het kind aantoonbaar gevaar liep, maar dat is lastig te zeggen met zo weinig controles) zou er overwogen kunnen worden of ergens in de 42e week ingeleid zou kunnen worden. Standaard was dus: doorlopen tot en met week 42, vanaf week 43 inleiden. In NL is het volgens mij: doorlopen tot en met week 41 (tenzij ernstige psychische nood of kindje in gevaar), vanaf week 42 in overleg inleiden, vanaf week 43 gedwongen inleiden. En dat er nu zo'n heisa is ontstaan over die dode baby's is natuurlijk terecht, alleen zijn er vermoed ik nu ook baby's gered. Er mochten nu namelijk moeders eerder ingeleid worden dan het nationale beleid toestond, dat moet levens hebben gered en er zijn talloze toekomstige levens gered door de beslissing voortaan eerder in te leiden. Hoe dan ook, ik ben blij dat dat achterlijke beleid op de schop is.
Je weet toch van te voren niet dat je extra risico loopt? Daar ging het gehele onderzoek immers om. Vind het ook wel raar, je zou denken dat "moeder natuur" het wat beter zou hebben geregeld. Hier was er met 42 week nog niks spontaan gebeurd.
Ik wel. Ik wilde zó graag een natuurlijke bevalling, alleen zat er met 42 week nog geen beweging in, was zelf ook nog topfit. Als ze hadden gezegd dat ik nog wel 3 dagen mocht wachten bijvoorbeeld, had ik dat misschien wel geprobeerd (tenzij ze gelijk hadden vermeld dat er bepaald risico's aan zouden kleven).
Nou 12 jaar geleden niet eens in samenspraak hoor. Ze deden gewoon niks voor 42 week (stond ik ook niet op). Zoontje is dus met 42 week geboren.
Klopt 13 jaar geleden heb ik gesmeekt en gezeurd of ze me aub wilden in leiden ( 41 weken, ms patiënte, ik was gewoon op) Maar dat gingen ze echt niet doen want dan had je meer kans op kunstmatig ingrijpen (bedoelden ze knippen/tangverlossing of keizersnee mee). Ik moest toen om de dag komen voor de controles en werd steeds naar huis gestuurd met de woorden dat er nog nooit 1 was blijven zitten tot 43 weken. Met 42 weken werd ook manlief boos en gaf aan dat het echt niet meer vol te houden was voor mij. Nee hoor het kon nu elk moment beginnen, placenta zag er goed uit, alle controles waren goed, ik mocht nu dagelijks komen voor mijn controles. 42+5 en ik voelde de eerste weeën, controle 1 cm ontsluiting en ik mocht weer naar huis. 42 + 6 nog steeds weeën (regelmatig en sterk) controle 1.5 cm ontsluiting, ga maar naar huis en kom vanavond maar terug. 'savonds weer controle 4 cm ontsluiting en ik mocht blijven. 43 weken eindelijk volledige ontsluiting, bijna 3 uur geperst en toen werd het toch nog een spoedkeizersnee. Een heerlijke knul van 5 kilo en 55 cm die het meteen goed deed (wel suiker etc gecontroleerd) maar een oververmoeide moeder die de eerste 48 uur nauwelijks bewust heeft meegemaakt. Je kunt mijn opluchting wel voorstellen toen bij nr 2 bleek (bij 38 weken) dat ze overdwars lag en er een keizersnee werd ingepland. Voor mij was het voornamelijk lichamelijk erg erg zwaar het over tijd gaan, ik had toen ook niet het idee dat het gevaarlijk zou zijn, daar werd door de gyn of vk ook niet over gerept waardoor wij ook het idee kregen dat dit normaal was. Pas later (half jaar ofzo) kregen we het gevoel dat het niet geheel normaal was om zo ver over de datum te gaan. Of ik zeker wist hoe lang ik zwanger was. Op 24 nov had ik een positieve test, echo's zaten precies op wat wij zelf ook uitgerekend hadden en op 20 augustus is onze zoon geboren. Ben blij dat onderzoek nu laat zien dat ze beter eerder kunnen inleiden zodat andere dames in ieder geval niet meer zover over tijd hoeven te gaan.
Oh jeetje zeg, zelfs tot 43 week terwijl je een goede reden had. Pff. Hier ook 5 kilo en 56 cm. Geen zwangerschapsdiabetes. Er werd mij beloofd dat ze bij een volgende eerder zouden ingrijpen, helaas. Dat begon gelukkig ook spontaan met 41+5. Hier wel keizersnedes uiteindelijk.
Nee hoor zeker niet. Dat was in elk geval 8 jaar geleden ook al zo. Bij mijn vk werd dat al gemeld en toen ik onder de gyn was ook. Wil niet zeggen dat het ergens anders, anders gaat he? Maar hier is 41 weken standaard inleiden.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet alle reacties heb gelezen. Maar ik ben zelf ingeleid met 41 + 5 en ik had het gevoel dat ik nog prima 2 weken door had kunnen lopen op die manier. Ik vond over tijd gaan ook geen enkel probleem, sterker nog.. vanaf het begin van mijn zwangerschap was ik overtuigd dat ik over tijd zou gaan. Ik ben zelf ook 16 dagen later dan de uitgerekende datum geboren. Ik wilde het leven van A niet onnodig in gevaar brengen. Daarom heb ik me laten inleiden. Maar als dat niet aan de orde was geweest was ik ook wel over die 42 weken heen gegaan.
Hier is 41 weken ook absoluut niet standaard. Ik geloof dat als je het met 41 weken graag wil dat dat kan (soms ook al eerder) maar ik hobbelde nog wel lekker door met die baby in mn buik en heb ook gewacht tot het laatst mogelijke. Mijn vk stond er wel op dat ik niet over de 42 weken heen zou gaan ivm de risico's. Maar ze zei ook wel tegen mij dat niet veel moeders tegenwoordig nog willen wachten, vaak zijn ze t met 40 weken wel zo zat dat ze vanaf de uitgerekende datum het liefst al ingeleid worden
Ja dat laatste hoorde ik ook, maar van mij mochten ze ook nog even blijven zitten. Ik moest met 42 weken wel over naar het ziekenhuis (en daar zagen ze op eens echo dat zoon al 5 kilo, dus wachten was geen optie meer).
Ik weet niet waar 'hier' is, maar bij mini (2016) heb ik veel moeite moeten doen om te mogen worden ingeleid. Ik zat met 41 weken (woensdag) bij de VK en gaf aan dat ik niet meer kon ivm de moeilijke en spannende zwangerschap en dat ik daar met de andere VK al afspraken over had gemaakt om niet tot 42 weken te hoeven blijven lopen. Ze was het er eigenlijk niet mee eens, maar heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis en daar kon ik vrijdag terecht. En daar werd me gemeld dat ik zondag een ballon zou krijgen met de verwachting dat ik dan maandag echt ingeleid zou worden. Dus dan zou ik 41,5 zijn geweest. Uiteindelijk kwam ze uit zichzelf op zaterdag, maar standaard inleiden met 41 weken geldt hier niet.