Zo zie ik het ook. Uiteindelijk gaat het erom dat je voor iets gaat wat je wenst en dat is feitelijk altijd een egoïstische keuze. Geen enkel kind vraagt erom om geboren te worden.
Ik vind dit heel erg bot. Ook al is het echt niet zo bedoeld dan kun je er best begrip voor opbrengen dat het op iemand in die situatie zo overkomt. Als je goed leest is het niet zo gek dat zij het zo opvat.
Ik wil reageren op de berichten aan mamavanlieverd. Ik vind het niet eerlijk dat er zo bot en koud gezegd wordt dat ze eerst over haar situatie had moeten nadenken alvorens zij aan een tweede kindje begon. Daarbij kan niemand, behalve zij zelf, oordelen over de situatie. En niemand, inclusief zijzelf, kan van tevoren weten hoe een situatie zal lopen. Misschien had haar oudste kind wel goed gereageerd op de jongste. Dat weet je niet van tevoren. Ik begrijp heel goed dat het kwetsend op haar overkomt.
Helemaal mee eens. Ik vatte het eerst ook op als "met een meer zorgbehoevend kind 'mag' je er niet meer". Stak mij ook. Mijn zusje is verstandelijk beperkt maar daarna kwamen er nog 4 kinderen. Professionals zijn daar juist erg positief over. Mijn oudste heeft ass, weten we pas sinds dit jaar terwijl we dus al 2 zusjes en 1 broertje voor hem hebben. Nou zijn dit geen hele extreme gevallen maar @MamavanLieverd heeft er vast echt wel goed over nagedacht met haar man
Zoals ik het zie en bedoelde. Als je beide drager ben van CF. Je kind heeft CF. Daardoor weet je dat jullie beide drager zijn. De kans dat je 2e kind ook CF krijgt is 50/50. Zou je daar dan voor kiezen? IK vind het dan nogal egoïstisch als je dan ondanks al een zeer ziek kindje, ook speelt met je 2e kind.. Als je al 2 kinderen hebt en je komt er daarna pas achter is het een héél ander verhaal.
Loop jij maar eens een paar meter in andermans schoenen voordat je z'n opmerkingen en uitspraken maakt en doet... Ik snap heel goed dat @MamavanLieverd hier aanstoot aan neemt. Nu scheelt het mijn 2e is zo beperkt die snapte er toch niets van...en weet je...nooit verwacht maar hij is er zelf enorm van gegroeid in zijn persoonlijke ontwikkeling dat hij grote broer is geworden. Zo kan het dus ook.
Daar kan ik je nu nog geen antwoord op geven. Ik wordt volgend jaar getest of ik drager ben. Mijn zoon heeft het gelukkig niet. Als ik drager blijk dan is de kans heel klein dat ik ooit nog een kindje zal krijgen. Ik zou namelijk niet voor die keuze willen staan. Ik ga hem wel op mijn vragenlijstje zetten. Ben wel benieuwd of dat kan en hoe dat dan in z'n werk gaat.
Toch ben ik het daar niet geheel mee eens. Zelf zou ik er net als jij in staan en daarom hebben wij ook eerst jaren aan onderzoek laten doen om zeker te weten dat wat onze 2e is overkomen geen erfelijke ziekte zou zijn. En zelfs nadat we dat wisten heeft het nog 2 jaar geduurd voordat we onze kinderwens weer uit de ijskast durfde te halen. Anderzijds maal ik nu van heel dichtbij mee dat ouders voor een 3e zijn gegaan met erfelijke zaken die spelen aan de kant van de vader. Laat dit kindje waar zij van in verwachting is nu ook een genetische afwijking hebben....van moeders kant...hoe krom wil je het hebben. Iedereen maakt zijn eigen keuze denk ik dan.
Natuurlijk mag je die keuze maken. Daar kies je dan zelf voor. Maar ik snap heel goed dat andere mensen dat dan egoïstisch vinden.
Ik ken een stel dat vanwege een bepaald gen embryoselectie wilde. In dit geval "mocht" het dus geen meisje worden. Die zijn uitgeweken naar België.
Serieus maar dat zegt ze toch allemaal niet. Jouw voorbeeld is (net zoals ik van @MamavanLieverd lees) iets wat niet overeenkomt met wat @Ysabella zegt. Ze zegt namelijk als je 1 hulpbehoevend kind hebt, waarvan je WEET dat het een broertje of zusje niet kan handelen (doordat dit te veel prikkels of stress geeft voor kind 1 om fijn te kunnen leven) DAN is het egoistisch om toch voor kind 2 te gaan en zowel voor kind 1 als kind 2 zielig en belastend. Als je dit van te voren allemaal niet wist en dit blijkt pas als kind 2 er is of kind 2 komt met beperking ter wereld dan ben je dus niet egoistisch want je wist dit van te voren niet. Dat is wat er word gezegt en niets anders. En als dit je zo raakt dat je er verdrietig van word, zelf na lezen wat er echt staat, dan wist je het van te voren misschien toch wel en komt het daarom zo hard aan?
Maar moet dat altijd zo bot zijn? Zelf ook met deze laatste zwangerschap een verschrikkelijk botte, gemene en kwetsende uitspraak gekregen bij de aankondiging. Van familie nota bene. Daar heb ik dan wel weer moeite mee.
Mijn nicht is uitgeweken naar Belgie ivm een genetische afwijking. Oogziekte waarvan vrouwen alleen drager zijn en waarbij het bij mannen tot uiting komt wat betekend blindheid voor het 10e levensjaar. Daar doormiddel van embryoselectie een gezonde dochter en zoon gekregen.
Ik vind dat er overdreven word gereageerd, iemand mag toch zijn eigen mening hebben of wanneer hij/zij wel of niet voor een 2e of 3e zou gaan? Ik zou ook nooit voor meer kinderen zijn gegaan als 1 van mijn kinderen een zware handicap oid zou hebben. Als iemand dat wel doet en daar zelf 100% achter staat is er ook geen reden om je door deze mening aangesproken te voelen.
Verdrietig niet echt. Wij wisten niet hoe hij zou reageren. Aangezien hij niet praten kan meer dan 3 woorden. Alles gaat op gevoel. Wij konden alleen hopen eigenlijk. Voor ons is dit een zegen gebleken. Ik denk dat ik vooral snel in de verdediging schiet als ik het gevoel maar half krijg dat een gehandicapt kind voor "aangevallen" Ligt meer aan mij misschien dan @Ysabella Krijg altijd z'n oerdrang om andere ouders te verdedigen. Stukje waar ik mss nog aan moet werken.
Je trekt iets uit zij verband wat helemaal niet hoeft, want het woord ‘ egoïstisch’ komt voort uit de berichten daarvoor die iemand anders tegen mij zei. In mijn opinie maakt het niet uit of een kind hulpbehoevend is ja of nee, ik hoop alleen dat elke ouder nadenkt of het een goed idee is om een tweede kind te willen. Die zelfde gedachten heeft ongeveer 6 maanden door mijn hoofd gespookt omdat ik niet wil dat ik de verkeerde keuze voor mijn zoon wilde maken wat betreft een broertje of zusje, die doe je namelijk niet weg het is geen stuk speelgoed. Deze discussie begon in mijn ogen over het feit dat iemand zei dat je maar gewoon kinderen kon nemen zonder na te hoeven denken over of je andere kind(eren) dat aan zouden kunnen en dat ze dat allemaal maar gewoon moeten accepteren en dat ze niks te willen hebben. Ik ben het daar niet mee eens en daarop reageerde ik met de reactie dat ik vind dat je daarover dus zeker wel moet nadenken omdat je de hele dynamiek binnen een gezin veranderd en daarmee nam ik het voorbeeld met meervoudige handicap, autisme en bijvoorbeeld mijn zoon die elke dag door geluid nogal overprikkeld raakt. Dus ik en mijn man moesten afwegen of hij dat zou aankunnen en ja als dat in onze ogen zou betekenen dat dit (nu) niet het moment was geweest, hadden wij gekozen om niet nog een tweede te willen. Daar ging de hele discussie over, niet over ouders die kiezen voor een tweede terwijl de oudste autisme heeft.