Hier niet. Na 3 jaar kwam onze dochter, en ik dacht wel dat ik snel zou willen beginnen, want wat als het weer zo lang gaat duren. Maar ik was daar echt niet zo snel al aan toe. Ook het idee weer het ziekenhuis in te moeten hield me tegen. De eerste keer is alles onbekend, nu weet je wat je te wachten staat en daar kijk ik niet naar uit. Inmiddels wel de eerste stappen gezet, maar nog geen terugplaatsing. Mogelijk volgende maand voor het eerst.
Ja, bij ons speelde dat wel mee. Toch bang dat het weer langer zou duren. Je houd het toch in je achterhoofd, bij de eerste ging het ook niet vanzelf. Dus toen onze dochter een maand of 10-11 was hebben we ons weer gemeld in het ziekenhuis. Uiteindelijk zijn we ruim een jaar bezig geweest met behandelingen toen we gelukkig na ivf weer zwanger waren.
Toen onze dochter 9 maanden was hadden we de 1e afspraak in het ziekenhuis. In de maand dat zij 1 jaar werd hadden we de cryo tp, die mislukte. Daarna nog een mislukte verse tp gehad waaruit helaas geen cryo's zijn ontstaan. Mijn man is ondertussen erg aan het twijfelen of hij wel klaar is voor een 2e. Daardoor zal mocht een 2e ooit lukken het leeftijdsverschil een stuk groter zijn dan ik zou willen. Ik ben 37 geworden en voel de druk om door te gaan... Tja, we moeten het wel samen willen
Ja heeft hier ook deels meegespeeld. Bij zoon bijna 3jaar bezig geweest. Zijn toen hij een half jaar was weer begonnen. Na 5 maanden MMM nu weer zwanger dmv IUI. Maar ik denk dat we ook al snel waren begonnen als het bij de eerste in 1x was gelukt. Maar dan niet met een half jaar al..
Ik dacht een week na mn jongste haar geboorte al aan nog een kindje samen. Zou voor mij de 3e worden en voor mn vriend de 2e, maar hij wil langer wachten dan dat ik wil, wij hebben nog 12 cryo's uit onze eerste ivf, die zou ik graag gebruiken voor nog een wondertje Voor ons dochtertje zijn we bij elkaar 4 jaar bezig geweest waarvan 11 maanden in de MMM.
Hier een tweeling gekregen na een ziekenhuis traject van 1 jaar. De wens voor een derde kindje was er maar ik wilde niet weer dat het een ziekenhuis traject zou worden om een eisprong op te wekken dus al veel eerder gestopt met voorbehoedmiddelen met het idee als het over 2 jaar spontaan raak zou zijn we heel blij zouden zijn. Echter waren we de eerste beste maand al zwanger van nr 3! Hier hadden we niet op gerekend nu weer spontaan zwanger en weer de eerste maand van nr 4 dus houd er rekening mee het kan zomaar ineens dat je lijf wel weet hoe het moet.
Bedankt voor de reacties! Lees veel herkenningspunten. Ik had zowaar na mijn zwangerschap elke maand een menstruatie. Mijn gynaecoloog had mij toen al verteld dat er een kans was dat mijn lichaam gereset zou kunnen zijn. Maar helaas na een aantal maanden is mijn cyclus ineens verdwenen. Ik heb over 2 weken de eerste echo weer te staan om te kijken. En dan maar hard nadenken wat we gaan doen, aangezien de kans op vroeggeboorte heel erg groot is vind ik het een nog moeilijkere keuze
Ja, toen S. 7 maanden oud was weer begonnen. Helaas tot nu toe geen geluk.. Hoopte zo dat het ons nu wel zomaar zou lukken. Volgende maand nemen we weer de stap naar de mmm.
Bij de eerste was ik zwanger geworden door iui. Ik wou wachten tot ze 1 jaar zou zijn en dan weer de mmm in gaan. Toen ze 5 maanden was bleek ik 6 weken zwanger te zijn van de tweede. Voor mijn gevoel iets te vroeg wat op een gegeven moment hadden 2 kinderen die niet liepen. Nu is t leuk. Zwaar. Maar leuk. Net een verkapte tweeling.
Zeer herkenbaar van die cyclus. . Had ik ook. 5 maanden na bevalling van dochter gewoon regelmatig en daarna weer richting de 60 dagen. Nu wel alweer aantal maanden regelmatig dus blijf hopen dat het zo lukt. Jij al keuze gemaakt of je weer gaat beginnen?
Onze zoon is na 54 rondes, waarvan 2 rondes in de MMM geboren. Toen hij bijna 2 werd zijn we begonnen voor een broertje of zusje. Wij dachten dat het weer heel lang zou duren maar na 6 rondes was ik al zwanger. Ze schelen op 6 weken na 3 jaar.
Toen ik bevallen was bleef mijn menstruatie best lang weg, nu gebeurt dat wel vaker na een zwangerschap / keizersnede en vond het toen niet zo erg of beter gezegd was daar niet zo erg mee bezig want ik was toen letterlijk 24/7 met mijn pasgeboren baby bezig. Ik heb altijd veel last van mijn menstruatie, en daarnaast de gebroken nachten vond ik het heerlijk geen menstruatie te hebben. Wilde op dat moment toch nog geen 2e aangezien de bevalling ook alles behalve soepel ging. Maar ja.. Mijn baby begon bijna de 1 jaar aan te tikken en mijn menstruatie bleef vaak nog uit of was enorm lang ongesteld. Maar voornamelijk toch meer niet ongesteld dan wel. Dus de keuze gemaakt om naar de huisarts te gaan en doorverwezen naar de gynaecoloog kwamen ze tot de conclusie dat ik pcos heb wat dus mijn onregelmatige cyclus verklaarde. Al met al nu een paar maanden bezig dmv hormonen om een eisprong op te wekken, zoontje is inmiddels 18 maanden en ben nog niet zwanger. Daar baal ik wel van in de zin had ik maar gewoon direct aktie ondernomen door naar de huisarts te stappen. Dan was ik in ieder geval eerder in het traject gestapt en had ik wellicht al zwanger kunnen zijn. Dus mochten we ooit nog voor een 3e kindje gaan, wat zeker nog niet zeker is hebben we wel gezegd om na 6 maanden weer het traject in te willen mits dat wordt goedgekeurd door de gynaecoloog vanwege dat ik bij de volgende zwangerschap weer een keizersnede zal hebben.
Ja wij zijn voor dat onze dochter 1 werd opnieuw het traject ingegaan. Dit kwam vooral door een verslechterde amh waarde en de arts liever niet te lang wou wachten hierdoor. Op de verjaardag van mijn dochter de 1ste tp gehad van een cryo. Tp een maand later van de 2de cryo is onze zoon.
Nou de eerste stap is wel gezet! Gister controle gehad en ze zien geen tekenen van pcos. Er groeit zowaar ook een eicel. Nu stap 2 informatie inwinnen over eventueel medicatie om vroeggeboorte tegen te gaan.