Misschien voor sommigen een beetje een ongemakkelijk onderwerp, en het is voor mij nu nog niet aan de orde, maar ik las vorige week een interessant artikel over de impact van de eerste menstruatie op onze dochters. Ik heb het bijgevoegd voor wie het ook even wil bekijken. Wat ik vooral onthoud: de jeugd blijkt goed op de hoogte over de bloemetjes en de bijtjes, maar op de eerste menstruatie is bijna niemand goed voorbereid. Over het praktische bedoel ik dan. Geen maandverband bij, doorlekken, goochelen met toiletpapier, dat zou toch eigenlijk niet meer hoeven in deze moderne tijd en ik hoop dat ik hierin mijn dochter beter kan steunen! Ik schrok ook van de brede leeftijdswaaier... dat er steeds vroeger werd gemenstrueerd wist ik al, maar dat meer dan 10% tot zijn zestiende moet wachten dan weer niet. Hebben jullie al een idee hoe jullie dit later gaan aanpakken? Ik weet dat mijn moeder nooit veel uitleg heeft gehad en hierdoor erg schrok de eerste keer. Ik was zelf dertien toen het gebeurde - in de klas - en ik was heel erg goed voorbereid, vooral omdat mijn mama wist hoe het niet moest... maar er waren er ook bij mij op school die écht schrokken om wat er gebeurde.
Hier net zoals bij jou een niet voorbereide moeder (echt helemaal niet, dus heel traumatisch), dus ik heb al heel vroeg veel uitleg gehad (ook sexuele voorlichting, die ging: “dan ga je trouwen en dan....” ). Hier ligt het eraan hoe mijn dochter zich ontwikkelt, maar voorbereiden ga ik sowieso op tijd doen.
Ik herinner me nog dat er iemand bij haar eerste menstruatie gigantisch was doorgelekt op school, tot op haar stoel toe. Was een buitenlands meisje. Ik heb haar toen nog maandverband geleend. Ze was totaal in paniek. Niet omdat ze menstrueerde (we wisten allemaal best wel wat dat was) maar vooral omwille van het doorlekken. Ik was toen ook een jaar of 15, dus er zijn inderdaad 'vroege' en 'late' meiden. Ik heb ook al verhalen gehoord van vroeger, toen men gewoon NIKS vertelde aan meisjes. Wat moet dat eng geweest zijn!
Was idd eng tuurlijk we kregen allemaal biologielessen maar het blijft echt even schrikken hoor mijn moeder is overleden en hoorde niks van moeders. Heb met een hoop zenuwen mijn half zus gebeld, en toen vertelde ze alles. Was ook helemaal niet voorbereid dus moest ook maandverband halen enzo. Ik ben nu zwanger van een meisje en ga dat uiteraard helemaal anders doen. Ligt ook natuurlijk aan de ontwikkeling van een meisje natuurlijk. Ze krijgt iig op tijd maandverband mee
Ik was ook niet voorbereid. Over zulke dingen werd er thuis niet gesproken. Ik ben er tegen mijn dochter heel open over. Ze weet bijv wat tampons zijn en waarom ik die nodig heb. Ik wil dat zij er beter op is voorbereid dan ik was.
Ik heb mijn dochters er gewoon over verteld, als onderdeel van de seksuele voorlichting. En vanaf de middelbare school heb ik ze maandverband gegeven om in hun kluisje op school te laten leggen, zodat ze altijd iets daar zouden hebben. En verder ben ik gewoon open over mijn eigen menstruatie. Dan weten ze ook meteen waarom ik dan bv wat prikkelbaarder ben. Inmiddels heb ik al twee menstruerende dochters. En natuurlijk kwam het toch nog een beetje als verrassing. Maar ze waren vrij snel gewend. En nu krijgen ze ook paracetamol mee naar school voor als ze erg last hebben van krampen.
Ik ben tien jaar lang met een grote groep meiden op tentenkamp geweest. Aan het begin van het kamp werden alle meisjes bij elkaar geroepen en vertelde ik ze dat ze bij mij terecht konden in zo'n gevallen. Uit ervaring wisten we dat er altijd een 4-5 tal meiden zijn die net die week voor het eerst menstrueren. Dan vind ik het toch de moeite om een veilige plek te creeren waar ze dit kunnen komen vertellen. Ik had altijd een doos maandverbandjes mee. En ja, soms is het best schrikken, sommige ochtenden stonden er meisjes aan mijn tent met een volledig doorbloedde pyjama! Of je had er ook die 's avonds ontdekten dat hun hele slipje vol zat. Je vraagt je af hoe het mogelijk is maar sommigen voelen dat dus niet gebeuren, die eerste keer... Leeftijd kan inderdaad sterk varieren, ooit iemand gehad van 10 maar ook iemand die al ruim 16 was.
Mag ik zeggen dat ik dit een super initiatief vind? Echt geweldig. Mijn eerste menstruatie kwam toen ik 14 was. Enkele dagen ervoor had ik al een wat vreemd gevoel in mijn buik dus ik heb van toen al een maandverbandje gedragen. Mijn mama had mij dat trouwens getoond, hoe ik dat moest in mijn slipje plakken, vond ik al heel goed van haar. De dag van mijn eerste menstruatie leek ik wel leeg te lopen, echt om het uur veranderen. Dat het begint met spotting en maar weinig is de eerste keer, zoals je wel eens hoort, klopte bij mij niet. Meteen alle sluizen open. Ik was ook totaal doorgelekt als ik toen al niks had gedragen.
Mijn moeder had mij wel voorbereid, dochter weet ook wat het is en oudste zoon is ook op de hoogte. Hier gaat het nog wel even duren denk ik, was zelf ook laat, maar het is heel normaal, dus wordt het ook gewoon besproken.
Hier alleen mannen in huis maar mijn zoon is al prima op de hoogte toen hij 3 was van t bestaan van 'mama luiers' omdat mama bloed verliest en dat heel normaal is. Vind het ook erg belangrijk dat jongens ook gewoon er normaal mee om kunnen gaan. mijn moeder wou mij graag voorlichten maar ik deed mijn oren dicht, rende weg en schaamde mij later intens voor mijn menstruatie. Terwijl mijn vader er ook gewoon relaxed mee omging en vroeg of ik nog maandverband oid nodig had. Ik leefde op proefverpakkingen en doorlekken verstopte ik en waste ik als mijn ouders niet thuis waren. Geen idee waar die schaamte vandaan kwam... Zus had er geen last van en was ook open.
Hier met de oudste besproken, ik verwacht dat ze ieder moment ongesteld zou kunnen worden. Ze wil geen maandverband mee, prima, heb gezegd dat de leraar (of directeur of concierge) altijd maandverband heeft liggen mocht het zover zijn en dat het niets raars is om te vragen. Af en toe kaart ik nog wel aan omdat ik liever heb dat ze zelfs iets meeneemt, maar ja, beetje koppig is ze wel
Mijn kinderen zien al vanaf baby af aan af en toe ‘bloed bij mama in de onderbroek’. Ze weten waar het voor is en ook dat zij dit ook krijgen als ze rond de 12 jaar zijn. Ik kan me niet voorstellen dat het een paniek ervaring zal zijn dan. Praktisch misschien rond 11 jaar een keer een maandverbandje in het kleine vakje van haar schooltas doen.
Geen klein ritsje waarachter je/zij het stiekem kan verstoppen? Het bij me dragen lijkt mij minder vervelend dan aan een leraar vragen. Een idee waarom ze het niet wil?
Extra slipje + maandverbandje ergens achter een rits verstoppen, en ook goed uitleggen hoe het maandverband moet geplakt worden (ik had het de eerste keer verkeerd geplakt!) Hier een best triest verhaal over een klasgenote die echt van niks wist. We waren toen een jaar of 14. Was een buitenlands meisje, ze sprak nauwelijks Nederlands. Bij het rechtstaan merkt ze dat er een bloedvlek op haar broek zit en ze begint te wenen. Een ander meisje begint te lachen en gooit haar een SUPER tampon toe. Alsof je zo'n mega ding de eerste keer kunt gebruiken... ik ben toen met haar mee naar het toilet geweest en ze was daar heel erg dankbaar voor. Haar hele slipje was doorweekt, en ik heb haar toen mijn reserve exemplaar gegeven, daarom dat ik het vermeld en zeker ook met mijn dochter ga meegeven. Kan altijd van pas komen.
Wij zijn hier heel open in tegen de kinderen dus zowel de oudste(meisje)als de jongste (jongen) waren al bekend met maandverband en tampons. Toen mijn dochter rond haar 9e echt flink lichamelijk ging ontwikkelen heb ik haar uitlegt wat menstruatie is en waarom dat gebeurt. Vanaf dat moment altijd maandverband en een schone onderbroek in haar schooltas gedaan. Ze werd ongesteld toen ze net 10 was (ze was op dat moment thuis) en deed daar heel relax over. Alleen de eerste keer een tampon vond ze echt een drama en heel pijnlijk
Een tampon op tienjarige leeftijd? Die je haar zelf hebt opgedrongen (anders verklaar je het drama niet)? Dat is toch niet ok? Of begrijp ik dit verkeerd?
Joh doe even normaal.. Ken de situatie niet, maar als haar dochter echt niet had gewild had ze het vast niet gedaan.
Hier nog geen ongesteldheid, maar het tasje met schoon ondergoed, libresse 2 soorten gaan overal mee naar toe (ligt ook standaard op school in haar kluisje). Ik vind het echt de normaalste zaak van de wereld om met je kinderen hierover te praten.
Ik wist wel wat het was, maar er werd niet echt open over gepraat. Toen ik ongesteld werd was het al snel heel hevig. Ik mocht van mijn moeder geen tampons gebruiken, maar ik was zo hevig ongesteld dat ik elk half uur door maandverband heen lekte. Ik schaamde me dood en heb stiekem tampons gekocht. Ik was zó blij dat ik eindelijk gewoon 2 uur lang in de les kon zitten zonder angst om door te lekken! Zou bij mijn eventuele dochter zeker uitleggen dat er meerdere opties zijn en dat ze zelf mag bepalen wat ze liever gebruikt. En ik zou ook altijd zorgen dat ik van alles wat in huis heb, want op jonge leeftijd vond ik het behoorlijk gênant om het zelf te moeten kopen.
Op welke leeftijd begonnen jullie je dochter reserve onderbroek en maandverband mee te geven? Of hoe ver was je dochter toen in haar lichamelijke ontwikkeling?