Ik zag dit toevallig voorbij komen. Weet niet waar je dit van hebt. Maar heb echt veel gezinnen in de omgeving waar dit zeker niet het geval is. Ik denk niet dat dat meestal is.
https://www.dotado.info/nl/127_het_tweede_kind_syndroom.htm Bij 50%-61% van de hier onderzochte kinderen was het verschil max. 10 punten, maar meer komt dus ook (heel) regelmatig voor.
Tussen twee broers/zussen ja, waarvan 1 hb. Maar als je 2 hb kinderen hebt dan is het volgens mij niet raar als blijkt dat de derde dat ook is, of in ieder geval in de buurt zit.
Vond onlangs dit: https://www.decreatieveontdekker.nl/index.php/9-algemeen/17-30-jaar-onderzoek-naar-hoogbegaafde-kinderen 5. Broers en zussen scoren meestal binnen 5-10 punten op een IQ test (wanneer 1 hoogbegaafd is getest) Ouders scoren vaak binnen 10 punten, vergeleken met hun kinderen. Bij een studie van 148 koppels (siblings) scoorde 1/3 met niet meer dan 5 punten verschil, 3/5 niet meer dan 10 punten verschil, en bijna ¾ met niet meer dan 13 punten verschil. Wanneer 1 kind in het gezin hoogbegaafd is, is de kans groot dat alle leden in het gezin hoogbegaafd zijn.
Hier ook twee ‘verschillende’ kinderen. De oudste is niet ‘schools slim’ en ook minder ‘tactisch slim’, waardoor ze het op school een stuk lastiger heeft dan de jongste. Er van uitgaande dat IQ voor een groot deel is aangeboren en verder aangeleerd, vind ik dat sowieso niet onlogisch bij kinderen van twee dezelfde ouders (want: dezelfde genen en grote kans ook in grote lijnen dezelfde soort opvoeding (en dus dezelfde 'input', zeg maar)).
Eigenlijk hoef je idd geen statistisch wonder te zijn om tot zo’n conclusie te komen. Ik vind het daarom wel eens oneerlijk. Bedoel, je verstand krijg je zomaar, hoef je niets voor te doen. Maar het bepaalt voor een groot deel wel hoe ver je komt in het leven (of kunt komen. Of je die kans grijpt is natuurlijk aan jezelf)
Dat vraag ik mij ook af, op de hb avond van school werd echt duidelijk uitgelegd dat hbers veel sneller bruggen bouwen tussen verschillende delen van de hersenen en ook bruggen leggen tussen delen van hersenen die "normale" mensen dus niet bouwen, waardoor ze sneller (op sommige gebieden) kunnen 'functioneren " Een soort van het hebben van een stoptrein in je hoofd (die bij verschillende stations stopt) en een sneltrein (die van het ene naar het andere raast zonder al die tussenstops) En dan heb je ook nog mensen waarbij de rails alle kanten uitlopen er wissels zijn en ze soms verdwalen op al die sporen (zoals mijn zoon met zijn ASS) Sommige dingen kun je trainen en door training ook beter in worden maar die bruggen bouwen en de manier waarop (zoals bij hb-ers) is (denk ik ) niet te trainen
Het zal niet voor iedereen opgaan en hb-ers hebben zeker hun eigen problemen. Maar ik vind toch werkelijk dat slimmere mensen een bevoorrechte uitgangspositie hebben.
In dit topic heb ik meestal over mijn oudste zoon maar mijn jongste zoon mag er ook wel zijn. Mijn kinderen zijn erg verschillend, de oudste is lekker "overzichtelijk" bij hem weet ik hoe en wat en wat er speelt. Mijn jongste is een portret. Is heel anders dan zijn broer, soms denk ik zelfs nog slimmer maar hij geeft niks om school. Laatst moest ik in gesprek met hem of hij aub de cito toets eindelijk serieus wilde maken want als hij 4 blijft scoren dan heeft het straks wel invloed op zijn schooladvies en het zou toch echt zonde zijn om zo laag te gaan instromen... En ja hoor meneer haalde ineens 1. Tot grote blijdschap van zijn juf want die heeft al lang gezien dat hij het allemaal kan alleen liet hij het dus niet zien. Wat vriendjes betreft, in groep 3 had hij wel geteld 1 kind om uit te nodigen. Hij speelde met iedereen en met niemand in het bijzonder. Toch is hij erg sociaal (socialer dan zijn broer). Nu na twee jaar heeft hij eindelijk een vast groepje vrienden. Nou maak ik me niet snel zorgen maar ik vond het zeker vervelend voor hem. De kinderen waar hij nu mee omgaat zijn trouwens allemaal "plusklas" kinderen.
Ja dat zeker; al denk ik dat gewoon slim meer kansen biedt, dan echt HB, omdat de ‘kloof’ met de rest niet (te) groot is.
De vraag is natuurlijk wel wat ‘meer kansen’ is en of iets anders dan ‘minder’ is. En met een hoger/hb IQ vallen bepaalde dingen misschien ook weer af. En het kan ook heel lastig zijn als je snel denkt/bruggen bouwt ed, soms moet je daar ook mee om leren gaan. De kansen zijn niet onbeperkt oid.
Helemaal mee eens. Waar het m.i. om gaat is de kansen die je hebt/krijgt zien te benutten en daar hoef je geen hb voor te zijn.
Mooie praatjes, maar ik heb jaren in een achterstandswijk gewoond en zo werkt het dus meestal gewoon niet. Een bovengemiddeld iq draagt echt wel bij aan hoe je levenspad naar alle waarschijnlijkheid kan lopen. Nee, niet altijd, maar statistisch gezien is er vast een correlatie. Al kan ik me voorstellen dat de extreme hb-ers hier een uitzondering op kunnen zijn, zoals Nelta stelt.
Maar je hoeft toch niet hb te zijn of een bovengemiddeld iq te hebben om goed terecht te komen. In een achterstandswijk wonen vaak met met een laag iq, dat is weer een ander uiterste.
Maar dat bedoel ik dus. Dat je genen in zo’n geval voor een groot deel bepalen hoe je toekomst eruit ziet. Vind ik wel eens verdrietig. Maar goed, dat is misschien meer een onderwerp voor een forum filosofie of zo
Ik heb ook in een achterstandswijk gewoond en ook gewerkt, met jongeren met een (licht) verstandelijke beperking en met meervoudig gehandicapte kinderen. Mijn ervaring is dat die ook een prima leven met een zinvolle invulling kunnen hebben. En natuurlijk niet altijd, maar dat geldt voor meer mensen en inderdaad juist ook juist voor (u)hb’ers. Wat met een lager IQ ook zou helpen is als de omgeving (en daarmee vaak ook het kind) niet het idee heeft dat een kind advocaat of arts moet worden, een koophuis moet hebben, een dure auto voor de deur moet hebben staan, enz., waardoor het kind (of volwassene) op moet boksen tegen onrealistische verwachtingen.
Genen, maar ook juist de omgeving waarin je opgroeid! Kinderen met een laag IQ die worden begeleid en uitgedaagd ed komen over het algemeen een stuk verder dan kinderen waarbij de begeleiding en uitdaging ontbreekt. Net als bij kinderen met een gemiddeld of meer dan gemiddeld IQ trouwens. En dat vind ik eigenlijk nog verdrietiger (dat sommige kinderen te weinig of niet begeleid en uitgedaagd worden dus)...want dat is beïnvloedbaar, waar je mee geboren wordt niet.
Denk je dat van hb kinderen vaak gedacht wordt dat ze voor zulke beroepen kiezen? Wij proberen dat in elk geval juist niet te benoemen / benadrukken. Q zegt nu zelf bijvoorbeeld ook dat ze nooit veel geld voor een auto uit wil geven, prima toch. Ze wil al een aantal jaar onderzoeker worden om nieuwe kanker medicijnen te ontwikkelen, verdien je denk ik ook niet mega veel mee (geen idee hoor maar dat idee heb ik).