I Kinderkapper. Mijn oudste krijste moord en brand bij de kapper en toen bij de kinderkapper was het ineens over. Zij vertelde ook dat kinderen met oorproblemen vaak huilen bij de kapper. Dat geknip vinden ze dan eng en associƫren ze met pijn.
Toen zoon 3 was zette hij zich bij de wasbakken neer en zei hij 'haren wassen?' Kapper raadde het af. Naderhand zei ze dat de meesten dan beginnen te schreeuwen als ze zo klein zijn. Naar de kapper gaan is hier favo. Die heeft niks liever dan dat gefriemel aan zijn haren.
Ik denk dat het belangrijk is om alvast naar de toekomst te kijken, hoe goed kan je kind tegen prikkels (drukte,herrie, teveel decoratie in huis/klaslokaal).Als hij/zij hier niet goed tegen kan bedenk dan dat de basisschool waarschijnlijk een nachtmerrie gaat worden waar je kind op vastloopt,mijn zoon liep al vast op de psz...Nu had mijn zoon ook wel een flinke ontwikkelingsachterstand maar ook de drukte van zoveel kindjes, de afleiding van overal tekeningen aan de muur,hij liep echt op zijn tenen heen en weer te rennen. Je moet je niet blind staren op de standaard kenmerken maar vraag je af of je kind er bij geholpen is met een diagnose.Ik zit ook weer in het testmolentje ,zijn PTSS is weer terug en een vermoeden van ADHD erbij...aan de ene kant vind ik er geen moer aan, er komt weer zoveel ellende naar boven bij ons maar mijn kind zit niet goed in zijn vel, te druk ,te afgeleid, het kost hem teveel energie en dan word ik weer als boksbal gebruikt...hij/we hebben weer even hulp/begeleiding nodig om weer verder te kunnen.
Mijn mond valt echt open als ik dit lees. Wat ben ik dan streng geweest toen mijn kinderen nog klein waren. Maar hier ontstond na de scheiding een verschil.... mijn ex had zeurende kinderen en ik niet. En de kinderen benoemden het ook letterlijk bij mij . Bij jou heeft zeuren geen zin want jouw nee blijft nee, of er mag nog een extra ding niet. Bij papa krijgen we wel onze zin als we doorzeuren .
Nou inderdaad. Die overlegcultuur is niet de mijne. Alhoewel bovenstaande voorbeelden meer 'geef mijn kind vooral altijd zijn zin' is en dus nog een graadje erger. Natuurlijk hebben mijn kinderen heus wel wat te zeggen en hebben ze in sommige gevallen ook inspraak. Maar als puntje bij paaltje komt, zijn wij de ouders en bepalen wij hoe het gebeurt / wat er gebeurt. Als we naar de kapper gaan wordt er geknipt. Nu is de jongste de fase van tegenstribbelen wel voorbij, hoewel het nog steeds niet zijn hobby is. Maar hij heeft ook wel eens huilend bij de kapper gezeten. Joh, is alleen maar lastig want dan blijven al die vervelende haartjes ook nog eens aan je natte gezicht plakken En zeuren om snoep heeft ook geen zin. Lief vragen in de zin van "mag ik misschien alsjeblieft een keer..." is veel effectiever.
Dat een vader :hou je klep tegen zijn zoon zegt en die zoon zegt gewoon hou je bek. En dat vinden ze normaal
Overleggen is iets anders dan toegeven. Ik overleg best veel met mijn kinderen en dan komen we vaak tot een compromis, maar wel binnen bepaalde kaders. Dus als mijn kind geen zin heeft in andijvie, maar ik heb dat wel al afgesproken met man, dan zal ik vragen wat we er dan bij kunnen maken zodat kind ook een beetje blij kan zijn. Daar zie ik geen issue in. Maar bij andere zaken valt er niet te overleggen, we eten niet elke dag friet of pasta, haren worden geknipt als wij dat bepalen en ook over bedtijd, taakjes en dergelijke valt weinig te onderhandelen.
Mijn oudste ook,die vindt dat heerlijk en ontzettend gezellig. Hij gaat tegenwoordig meestal alleen en komt dan helemaal ontspannen thuis. De kapper vertelt ook elke keer als ik er ben enthousiast over zijn bezoekjes.
Je hebt gelijk en zo ongeveer gaat het bij ons ook. Met overlegcultuur bedoel ik eigenlijk meer in het extreme waarmee het er uiteindelijk vaak zelfs op neer komt dat het kind feitelijk de dienst uitmaakt. Dus misschien is 'overleg' dan eigenlijk niet het juiste woord.
Dat het voetbalteam van mijn zoontje vanochtend met 15-2 verloor en dat een paar jongens van de tegenstanders ze vervolgens ook nog eens uitjouwden voor losers. En eigenlijk nog erger: dat hier door de ouders van de tegenstander niets van werd gezegd Het gaat om jongens van 7 jaar. Dat zou bij ons team niet moeten gebeuren want dan krijgen ze er echt onmiddellijk van langs. Ze zeggen wel eens 'wat een slechte verliezers' maar dit waren slechte winnaars. Helaas hebben ze dit seizoen al vaker met een dergelijke stand verloren (en vorig seizoen nog vaker) maar gelukkig zijn zij betere verliezers. Natuurlijk balen ze dan, maar ze blijven zich netjes gedragen. Gelukkig de laatste tijd ook een aantal wedstrijden gewonnen of slechts net verloren. Dat waren leuke wedstrijden waar het gelijk op ging. Vandaag was het weer eens een team waar dan een paar hele goede spelertjes in zitten die de hele wedstrijd bepalen. En dat kan gebeuren, maar de verliezers dan uitjouwen voor losers getuigt van een slechte mentaliteit.
Ik ben echt zo blij dat onze kinderen niet voetballen. Onze 2 oudste hebben al enkele keren meegedaan met de scholenvoetbal en ik stond al iedere keer verbaasd te kijken en luisteren. De ouders die denken dat hun kinderen heel wat zijn, de platte praat, kritiek op de trainer, kritiek op de andere kinderen, niet gek dat die kinderen zelf ook wat streken krijgen. Uiteraard is niet iedereen zo en gelukkig maar.
Gelukkig is het ook de eerste keer dat dit zo gebeurt hoor. En ik ben heel blij dat we met het team van mijn zoontje een leuk clubje bij elkaar hebben. Natuurlijk doet er ook wel eens een van de kinderen iets wat niet hoort, maar dan wordt die erop aangesproken. En gelukkig ook niets van deze orde.
Dankje voor je reactie. Zoontje is bijna 6 en zit in groep 2. Op zich gaat dat goed. Hij vind het leuk. En komt ook goed mee. Maar is op het eind van de dag wel helemaal op. En vriendjes heeft hij nog maar pas. Afspreken na school gebeurt maar heel af en toe. Zijn grootste probleem is zijn zindelijkheid die niet wil lukken. Daarvoor zijn we bij kinderarts, ontwikkelingspsycholoog en gezinscoach geweest. En vandaar uit is er ook de doorverwijzing gekomen. Dat vet gedrukte ben ik het helemaal mee eens. Als we met de hulp die we nu hebben verder zouden kunnen het probleem aan te pakken, dan was er geen reden voor onderzoek. Hoe oud is jouw zoon?
Daar heb je als ouder weinig over te zeggen. Hier bij ons tenminste. Ze worden bijna standaard te hoog ingeschreven. Na de winterstop wordt de indeling aangepast op basis van de prestaties. Dan gaat het meestal beter. Gelukkig hier geen taferelen met uitjouwen, vervelende ouders of ruzies. Meestal wordt er gewoon leuk gespeeld. En aan begin en het eind van de wedstrijd verplicht handjes geven. En als er wel iemand vervelend doet wordt hij daarop aangesproken.
Mijn dochter van 7, moest vanmorgen voetballen tegen een team dat alleen maar bestond uit Marokkaanse jongetjes, die uiteraard even oud waren. Voor de wedstrijd werd het team van mijn dochter al door hun uitgelachen dat ze 2 meisjes in het team hebben. Die ouders zeiden er niets van, wat ik al wat vreemd vond. Vervolgens won het team van mijn dochter met 6-1, worden die kinderen mij toch een partij kwaad! Het is gebruikelijk dat de kinderen elkaar na de wedstrijd een hand geven, dit deden deze kinderen wel, behalve bij mijn dochter en het andere meisje. Dit weigerde ze omdat het meisjes zijn, dus die verdienen geen hand?! Ik vraag mij af waar dat heen gaat, als kinderen op deze leeftijd al geen respect voor meisjes hebben vanwege het geslacht?! Van hun ouders hoefde ze inderdaad ook geen hand te geven en moesten wij daar maar respect voor hebben... voordat ik iets kon zeggen (wat waarschijnlijk niet heel netjes meer was geweest), vertelde de moeder van het andere meisje, deze ouders op een zeer nette en dwingende manier dat ze beter wel een hand konden geven omdat deze meiden alle respect verdienen. Hun eigen zoons konden namelijk niet eens van een team met 2 meiden er in winnen. Daarnaast spelen we in Nederland dus volgen wij de regels van de KNVB. Uiteindelijk stemde een vader schoorvoetend toe, en moest zijn zoon toch een hand geven. Daar na volgde de rest ook. Ik ben gewoon nog steeds pissig, kinderen van 7 jaar oud wordt dus kennelijk al geleerd dat ze geen respect voor meisjes hoeven te hebben?! Mijn dochter begreep er uiteraard niets van. Daarnaast zijn er de laatste tijd in Nederland erg veel vooroordelen over Marokkanen, ik geloof niet dit soort gedrag en opvoeding helpen om jezelf in een beter daglicht te zetten. Uiteraard is er een klacht naar de KNVB gegaan. Het was vandaag de dag tegen discriminatie bij de voetbal, dat heeft mijn dochter dus gemerkt (not).
Triest dit. Zit met net te bedenken dat het team van mijn oudste zoon voor 50% uit buitenlandse kinderen bestaat. Wat erg opvallend is in een dorp als dit. Ter vergelijk. In de klas van zoon zijn maar 3 van de 30 kinderen niet NL. Geen oordeel. T is een leuk team. Gewoon in het kader van dit topic. Verbazingwekkend.