Dat mijn peuter ineens weer zo lief zelfstandig aan het spelen is. Eindelijk weer de handjes een beetje vrij.
Dankjewel. Ik ga zeker aan mezelf denken maar je voelt toch een bepaalde druk of zo. Mag ik vragen waarom jij (bijna) niet werkte vanaf de zomer? Je hoeft het niet te zeggen hoor. Is interesse. Jij succes ook!
Dat mijn oom plotseling is overleden, dat ik fysiek niet naar de uitvaart kan En dat mijn ouders mijn zoon niet willen belasten met hun verdriet en liever niets zeggen, maar ik zoon wel wil vertellen dat mijn oom is overleden maar ik snap mijn ouders heel goed omdat hij nog maar net 4 is en de dood nog relatief abstract is.
Dank je. Van de 7 kinderen van mijn grootouders zijn er nog 3 in leven, van mijn vaderskant ook nog maar 3 van de 7 kinderen. C'est la vie helaas....
Volgens mij zijn er best veel boekjes over de dood; ook voor kindjes die 4 zijn. Doen wat voor jou goed voelt. Misschien is het juist voor hem ‘makkelijker’, júíst omdat hij nog maar 4 is?
@GroeneBomen Gecondoleerd! Wellicht dat je met een kinderboekje over de dood er toch wat over kan vertellen aan je zoon. Sterkte❤
@Iertje81 Wat lastig dat je bedrijfsarts niet met je in gesprek gaat over reïntegratie. Ergens iets lezen is natuurlijk veel te theoretisch. En dan ook nog niet meegenomen wat er allemaal fout is gegaan na de operatie.... Wees vooral open naar de bedrijfsarts en, wanneer de verstandhouding wat dit soort dingen betreft goed is, ook met je leidinggevende! Zo'n wond en die meerdere best heftige onstekingen hebben echt veel van je lichaam gevraagd. Daarvan ben je echt nog herstellende. Hopelijk vinden jullie een betere start van het reïntegreren. Pas goed op jezelf.
Het probleem is ook een beetje mbt de bedrijfsarts, dat wij er 2 hebben. In Utrecht en in Groningen. Werk bij een landelijke organisatie; vandaar. Omdat mijn leidinggevende (nu helaas vervanger want mijn vaste is met zwangerschapsverlof, maar echt een heel leuk mens die vervanger) het niet verantwoord vond dat ik helemaal daarheen ging rijden met die nekwond, wilde ze dat de bedrijfsarts en ik telefonisch contact hadden. Dat maakt het lastiger denk. Maar bedankt voor je lieve woorden ❤️
Mijn mond viel open van de skileraar van mijn zoon (3). En niet vanwege zijn uiterlijk Hij had een eerste oefenles op zo'n indoor rolbaan en durfde de stang nog niet los te laten. Toen hoorde ik na een paar minuten zeggen, anders zetten we er wat stroom op, dan laat je vast wel los... Zoontje was er toen wel klaar mee, dus wij zijn weer vertrokken en komen niet meer terug.
Hij heeft vandaag zijn afscheid van de peuterspeelzaal dus zal morgen even rustig zitten met hem. Vandaag maar even niet... Hij is wel bekend met dood (dieren die zijn ingeslapen, dode dieren die we vinden in de wei, maar ook van mensen om ons die al overleden zijn en bij sterfgeval benoem ik ook dat ik een kaartje ga student ivm overlijden en dan vraagt hij ook naar het waarom is iemand dood en dat leg ik uit. Maar.... Nu is het echt de wens van mijn ouders om t liever niet te benoemen. Ik had vanochtend niet eens door dat er wat aan de hand was zelfs.
Ja lastig is dat he. Ik heb zoiets dergelijks met avondeten. Echt moeilijke eters. Lusten bijna niks en willen ook niet proeven. Dus bij elke keer dat er gezegd wordt dat je nooit iets anders moet geven etc. denk ik weer, leuk dat het voor jouw kinderen zo werkt, maar hier dus niet. En ik heb het echt geprobeerd. Van consequent zijn, alles negeren tot werken met een kookwekker (stupide tip van jgz-muts. Bord neerzetten en na 20 minuten weer weghalen. Sticker als het op is en niks anders meer als het niet gegeten wordt. We hebben nog nooit zoveel drama gehad aan tafel) Op een gegeven moment wil je ook zelf weer gewoon kunnen eten zonder gezeur aan je hoofd. En dan is het dus stamppot voor mama en pizza of tosti voor de jongens. Want dan kan ik wel gewoon genieten van mijn eten. En ineens vroeg jongste vanmorgen of hij een stukje van mijn ei mocht proeven. (Mond viel open) En hij vond het lekker ook! Niet zo lekker dat hij de boterham met hagelslag ervoor liet staan, maar toch. Niet zo lekker dat hij de
Verstandig van je leidinggevende, maar niet handig. Sterkte. Gedoe met bedrijfsartsen is altijd vervelend.
Loyaliteitsconflict idd. Vooral omdat we elke dagelijks zien sowieso al. Normaal is mijn vader daarin ook helder 'dood hoort bij t leven' maar omdat mam nu zo ontdaan is en echt heeft gesmeekt; zeg het niet, dat ook mijn vader gezegd; doe maar niet omdat zoon t gaat benoemen bij mijn moeder en mam dan breekt en dat niet wil. Vandaag laat ik het zo morgen weer een dag. (Mam komt uit een gezin waar dood niet bespreekbaar is, haar broer lag op zn sterfbed en wou t er nog niet over hebben. Zijn vrouw moest maar gokken wat zijn wensen waren bv. Heeft vandaag wel tot een mooi gesprek gezorgd, mam sprak voor het eerst over wat zij graag zou willen als zij komt te overlijden en hoe ik dat zag bv)