Ervaringen PE / HELLP

Ik had vanaf 28 weken ‘klachten’. Last van mijn ribben, dat was de baby die daar tegenaan schopten, zeiden ze. Tintelende vingers, was vocht, slechter zicht, kan gebeuren. Mijn normale bloeddruk is laag, 90/60 ongeveer. In mijn zwangerschap was dat 120/90, ook normaal voor een zwangere.
Ik vertrouwde het zelf niet, noem het instinct of moedergevoel.
Met 32 weken werd ik opgenomen. Ik moest mijn urine inleveren en heb gelijk thuis mijn koffer gepakt en meegenomen. Ik voelde dat het niet goed was, terwijl ik verder echt niet ziek was ofzo. Mijn urine was inderdaad mega-troebel en ik moest blijven.
Vanaf dat moment werd het saai. Elke dag ctg’s, elke dag bloedprikken, elke dag urine check, bloeddrukverlagers. Mijn lever ging achteruit, mijn nieren werden slechter. PE was de diagnose. Voelde me trouwens nog steeds niet ziek.
met 36,6 ben ik ingeleid en kreeg ik na een helse dag een speodkeizersnede, mijn bloeddruk van 159/210, mijn dochter. Volledig gezond!
PRe Eclampsie ging over op Eclampsie (soort epilepsie-achtingeaanvallen) en door naar HELLP.
Ik heb 3 dagen op medium-care gelegen en na een week mocht ik naar huis.
Ik ben zo’n 4 maanden ziek geweest, werd me afgeraden het eerste jaar te gaan werken.
Achteraf heb ik dit heel zwaar gevonden allemaal, zeker de eerste week na de bevalling die ik me heel lang niet heb kunnen herinneren. Na vier jaar kon ik weer een wijntje drinken, ivm lever, niet belangrijk, maar toch
Ik heb hier wel psychologische hulp voor gehad om dit allemaal te verwerken. Kon er ook heel lang niet over praten.

Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt, als je vragen heb, stel ze maar.
Het belangrijkst is dat jij naar je lichaam luistert! En aan de bel trekt als je het niet vertrouw. En ik was ook erg blij dat ik bij een gespecialiseerde gyn terecht kwam, gaf mij zoveel meer vertrouwen dan d3 VK.

Nb. In die 5 weken mocht ik wel af en toe in het weekend naar huis of een dagje tussendoor weg.

 

Ervaring mee , maar niet zulke ‘toestanden’.

Aanloop van mij PE uitte zich in de laatste weken , voornamelijk hoofdpijn en hoge bloeddruk en het ‘niet fit’ (vanaf week 29) voelen.
Hier niet voor opgenomen geweest maar wel wekelijkse controle (vanaf week 32). En moest aan de bel trekken als het erger werd of meerdere klachten kreeg.

Week 38+0 ook eiwitten in urine gevonden en toen moest ik blijven.

Gesprek gehad met de gynaecoloog die dienst had die middag dat ik opgenomen werd en op eigen verzoek inleiding gevraagd , die gehonoreerd werd. Denk overigens wel dat ze anders ook niet lang gewacht hadden.

Reden : 38+2 op dag van inleiden , bloeddruk en eiwitten waren oplopend. Gynaecoloog snapte de klachten en vertelde mij dat de klachten niet zouden verbeten tot de baby geboren zou zijn. Plus een prima termijn.

Herken me wel in het onzekere wat je beschrijft dat vond ik namelijk ook , je hangt er voor je gevoel een beetje tussen in. Dat bouwt de spanning nog al op , vond dat behoorlijk vervelend.

Wel wil ik je succes wensen met de laatste loodjes , ondanks alles

 

Ja precies dat. Lees net je vorige bericht op de andere dame.

Dat herken ik dan weer helemaal niet , ziekenhuis waar ik liep nam me echt serieus van bloeddruk meten als ik aankwam en bij weggaan tot na de controle afspraak. Urine ook meerdere malen getest. Het kwam verder niet uit de urine testen tot de 38e week dan.

Vind het wel vervelend te lezen dat ze je niet serieus nemen met de klachten die je hebt. Het zijn wel de typische PE klachten. En vind ongeacht of het je eerste of tiende (bij wijze van spreken) zwangerschap is ze dat dan ook wel wat serieuzer mogen beantwoorden.

Heb je meerdere gynaecologen in het ziekenhuis? Je kan het ook altijd even aankaarten als je er weer moet zijn.

 

Ik had in 2015 een Pe/hellp.
Bij 31 weken opeens laat van vocht in mijn gezicht en handen.
Vk zag toen tijdens de echo dat onze zoon opeens 2 weken achterlag op de groei. Op aandringen van mijn man en mij stuurde de vk ons met tegenzin door voor een echo van de placenta. Daar bleek dat de placenta niet goed werkte (insufficiëntie). De gym zei dat onze zoon wrsl binnen 2 weken gehaald moest worden omdat hij op een gegeven moment niet meer genoeg voeding via de placenta zou krijgen.
Daar sta je dan, weg onbezorgde zw.
Vanaf toen moest ik minimaal 2x per week op controle komen. Iedere week groeiechos om het punt van "niet meer verzorgd worden" van de baby niet te missen.
Met precies 35+2 voelde ik me al een dag klote; rugpijn, hoofdpijn, dikke voeten. Die dag sowieso controle bij de vk. Mijn bloeddruk was iets te hoog. Door naar het zh dus.
Daar nam mij opeens niemand meer serieus, geen idee waarom. Ik had opeens heftige pijn in mijn rechter bovenbuik en was misselijk en voelde me afwezig (beetje een dronken gevoel).
De vk vond dat de pijn vast door een schop van de baby werd veroorzaakt. En mijn bloeddruk was te hoog omdat ik me druk maakte, vond ze (220/119)
En toen ik moest huilen van de pijn en vroeg of het mss nierstenen konden zijn, lachte ze me uit en zei dat ik misschien lichte weeen had en ze er nu niks aan konden doen omdat ik geen ontsluiting had.
Tja TOEN maakte ik mij inderdaad druk. Ik was serieus bang dood te gaan met de baby in mijn buik

Ze hebben mij 24 uur zo laten liggen. Ik moest 24 uurs urine verzamelen en lag aan de CTG.
Mijn man is een paar keer boos geworden omdat de hartslag van onze zoon dipte terwijl ik geen weeen had. Niemand nam ons serieus!
Toen de uitslag van de 24 uurs urine kwam, lichte paniek, want mijn waardes waren 10x zo hoog als überhaupt nodig was om positief te zijn voor PE.
Leverwaardes en bloedplaatjes waren ook slecht.

Inleiding met gel geprobeerd. Deed niks na 3 uur. Ze waren bang meer te proberen omdat zoon ontzettend slecht reageerde op de weeen die ik toen volgens de Ctg had, maar die zo zwak waren dat ik ze niet eens voelde.

Toen paniek want mijn lever-en bloedplaatjes opeens zo slecht waren dat er meteen een keizersnede gedaan moest worden omdat ze bang waren dat mijn lever binnen enkele uren zou scheuren.

Onze zoon werd met 35+3 geboren en woog 1955 gram. Na 3 weken mocht hij mee naar huis. Gelukkig is het met ons allebei goed afgelopen. Maar die 3 weken waren klote (sondevoeding, infuus etc)

Ik wil je alleen het advies geven te zorgen dat ze je serieus nemen!
Als de PE begint, zorg dat je weet hoe het erom staat en wat de prognose van de artsen is. Laat je niet afschepen met "de baby heeft geschopt" of dergelijke.
Ik had gelukkig de hele tijd een Ctg waardoor ze ook zagen dat het niet goed meer ging met de baby.

Succes met de laatste loodjes!
Je kunt er toch niks aan de situatie veranderen nu, dus probeer nog een beetje te rusten. Hopelijk mag je kindje nog een paar weekjes in je buik groeien

Ik snap dat je er vanaf wilt zijn, maar het is voor je baby zo belangrijk zo lang mogelijk in je buik te kunnen groeien.

 

Ik heb bij de zwangerschap van mijn zoontje vanaf ong 32 weken met hoge bloeddruk gelopen. Behalve vocht vasthouden en veel aankomen verder geen klachten. Ik moest wekelijks op controle komen en met 34 wk stoppen met werk ipv 36. Dit heeft tot 38 weken geduurd, tot die tijd geen andere klachten uit t rijtje dat je meekrijgt, ook geen eiwitten. Wel op 22 kilo aan gewichtstoename. En toen met 38 wk ineens wel eiwitten, door naar t ziekenhuis om blaasontsteking uit te sluiten en aan ctg. Met de baby ging alles goed maar omdat ik eiwitten had de volgende dag ingeleid.
Wat ik vooral naar vond is dat mn lichaam toch echt op was, mijn herstel duurde lang en ik zag er niet uit. Het was echt een aanslag op mn lijf (en n zware bevalling helpt dan niet mee).

 

@Leni88 noujaaaa zeg wat n verhaal!! Heb je erna nog iets ermee gedaan? Klacht indienen oid? Dit kan toch niet. En dan komen ze op t journaal doodleuk vertellen dat ze minder vroeggeboorted en minder overleden babies willen. Ja miss eerst eens beginnen om zwangere vrouwen met klachten serieus te nemen.

Gelukkig is t goed afgelopen met jullie beiden!

 

Hier met vorige 2 zwangerschappen al vanaf week of 30 niet helemaal lekker vorken. Bloeddruk prima, netjes rond 110/60. Toen wel regelmatig harde buiken, moest het rustiger aan doen want mijn lichaam reageerde gewoon heel snel met harde buiken. ( loopje naar keuken, trap etc) zo gezegd zo gedaan.

34+6 werken controle, mn gezicht opgezwollen uit het niks, 2 dagen al zeurende pijn in mn rug, bloeddruk van 169/94.. verloskundige vroeg of ik klachten had maar die had ik niet. Hij dacht mogelijk zwangerschapsvergiftiging. Voor de zekerheid toen naar het ziekenhuis gestuurd voor urine en bloedonderzoek. Hier kwam niks uit. Echo gekregen en met slaapmedicatie+pijnstillers naar huis gestuurd. Ik kon slecht slapen door de pijn in mijn rug. Bedrust werd er voorgeschreven en het liefst zo min mogelijk medicatie innemen ivm verslaving-afkickverschijnselen bij de baby te ontwikkelen.
Ze had niet inwendig gekeken tijdens controle en ben zo weer naar huis gestuurd. 18.00 thuis en rond 20.00 werd de pijn heviger en sneller achter elkaar.. het zou toch niet dacht ik nog.
Uiteindelijk verloskundige gebeld die kwam rond 9.. Bloeddruk nog steeds hoog en 2cm ontsluiting.
Ik had weeën (rug) en was om 22.30 in het ziekenhuis, gynaecoloog kwam ik nog tegen van de middag.. jaja je was wel echt een twijfelgeval. Ik had misschien even kunnen controleren op ontsluiting/weeën.
Uiteindelijk is ze die nacht om 4.16 uur geboren met precies 35 weken.

Bij de 2e vergelijkbaar verhaal, maar deze zwangerschap gezien vorige niet extra controles gehad oid.
Het begon ook weer paar dagen met een zeurend gevoel in mn rug en al weken vaak harde buiken. Niet helemaal top voelen maar geen aanwijzingen op zwangerschapsvergiftiging. Ik was zelf iets scherper dit keer. Paar dagen voor het begon begon mijn bloeddruk weer lichtelijk te stijgen. Dus ik zei nog tegen mijn man, dit moeten we in de gaten houden. Was toen 138/80, hele zwangerschap rond 100/60.
Vrijdagavond hele tijd zeurend gevoel in mijn rug, half 2 naar bed gegaan na wat afleiding van een film en werd om half 3 wakker met ook buikpijn. Hele nacht in de weer geweest en om 7 uur verloskundige gebeld. Ja hoor bloeddruk hoog en 3 cm ontsluiting. Ik was nu 35+5 werken en dochter werd om 17.03 uur geboren.

Ze hebben allerlei dingen bekeken maar konden niet vinden wat het probleem was dat beide kinderen te vroeg kwamen.

Placenta, kweek negatief, geen eiwitten etc.

Deze zwangerschap anders verloskundige die vanaf het begin meedenken en mij goed in de gaten houden.
Meerdere malen baarmoederhalsmeting gehad, bloed controles, zit vanaf 16 weken aan de utrogestan en acetylsalicylzuur. Deze zwangerschap ontdekt dat ik drager van gbs ben daar krijg ik deze week nieuwe kweek afname van. Hier vorige week begonnen met steeds vaker onrustig gevoel en harde buiken. Ik krijg nu wekelijks controles om bloeddruk in de gaten te houden.
Verder is het afwachten hoe de komende weken verlopen. Hopelijk helpt het dat ik niet meer werk vanaf 24 weken en veel kan rusten/ slapen.

 

Hier juist PE gehad zonder klachten, dus ik heb ook geen idee hoe dat zou moeten voelen. Ik werd opgenomen met 33w vanwege hoge bloeddruk en eiwitten in urine. Dagelijks ctg, 2x per week bloedprikken en wegen, elke week echo/flowmeting. Ik werd erg bang van de verhalen, want PE kan zich ineens heel heftig uiten. Maar dat is hier gelukkig niet gebeurd. Met 37w hebben ze de keizersnede uitgevoerd, omdat ze niet het risico langer wilden lopen (keizersnede was niet ivm de PE, deze stond bij mij al gepland ivm andere aandoening; bij ‘normale’ gevallen zal dit wel een inleiding zijn). Bij de nabespreking zeiden ze dat een opname in mijn geval misschien iets te overhaast geweest was, maar dat ze bij mij geen risico wilden lopen ivm al aangetaste nieren. Dus wellicht dat ze onder normale omstandigheden hier ook wel gezegd hadden van, kom elke week maar 2-3x voor een check, en verder niets..

Ik zou inderdaad zeker wel voor een 2nd opinion gaan. Hoewel ze misschien zonder eiwitten in de urine alsnog niets zullen doen.. je móét wel echt goed in de gaten gehouden worden met deze klachten.

Succes, ik hoop dat baby nog even blijf zitten en dat jij je goed genoeg blijft voelen!

 

Ik heb ervaring met PE/HELLP. Ik ben zelf geboren met 33 weken door HELLP en mijn broer is helaas overleden door HELLP. Dus de kans was al aanwezig dat ik het zou krijgen. Vanaf 20 weken hield ik vocht vast, hoofdpijn en een hoge bloeddruk 120/90 (normaal 100/60). Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis en kreeg bloeddrukmedicatie. Elke week op controle en elke keer werd de medicatie verhoogd omdat mijn bloeddruk weer steeg. Steeds meer klachten (sterretjes zien, vocht vasthouden, ben meer dan 30kg aangekomen). Mijn urine kwam steeds schoon terug. Ik werd voor mijn gevoel ook een beetje afgescheept met mogelijke andere oorzaken. Volgens hun was ik te bevooroordeeld vanwege mijn moeder haar geschiedenis.

Met 35 weken voelde ik mij weer niet goed, naar het ziekenhuis en had een bloeddruk van 190/110 ondanks 6 keer per dag medicatie. De eerste urinetesten leverden niets op. Direct een bolus magnesium want ze waren bang voor een hersenbloeding.

Ik werd opgenomen en er werd een katheter ingebracht om zo 24 uurs urine te sparen, hebben ze dat bij jou ook gedaan? Ik bleek wel degelijk PE te hebben. Na 48 uur werd ik toch ingeleid omdat ik helaas HELLP kreeg.

Ik zou als ik jou was jezelf goed in de gaten houden. Ik had thuis een bloeddrukmeter en dat hielp enorm. Ik voelde het direct als mijn bloeddruk weer steeg terwijl dat volgens de artsen onmogelijk was.

 

Ja een bloeddrukmeter is wel n goed idee, ik ga okk die van mn vader even gebruiken (niet elke dag, is nog niet nodig, maar geeft wel een gerust gevoel dat ik niet afhankelijk ben van t ziekenhuis).

 

Ik heb gisteren die van mn vader te leen gehad en meteen uitgeprobeerd. Was in orde. Vind t persoonlijk heel fij om meteen zelf te kijken ipv steeds te moeten bellen en afhankelijk te zijn.
Ze hebben er nu een bij kruidvat voor 20 euro zag ik.
Maar t kan dus heel goed zijn dat je weken zo doorloopt zolang de waardes niet afwijken, net als ik. Heel vervelend en onzeker. Zeker als je wel klachten hebg (soms zijn die niet van de bloeddruk maar dat is moeilijk los te laten).

 

Zelf zag ik het juist niet aankomen. Rond de 30 weken ben ik ziek geworden. Griep denk en dacht ik zelf. En vanaf dat moment begon ik veel vocht vast te houden, kreeg erge hoofdpijn aanvallen en mijn buik begon te rommelen met een pijnlijk hard gevoel bovenin. Mijn bloeddruk was bij controles elke keer prima. Dus ik heb het altijd afgedaan als laatste loodjes klachten. Tot ik bij 38 weken ineens bij een reguliere controle een bloeddruk van 160/? nog wat had.
Eiwit test bij de verloskundig gaf niets aan. Maar voor de zekerheid toch doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar nogmaals eitwit test en toen kwam de verpleegkundige direct al terug dat er eiwitten gevonden waren. Achteraf bleken er al heel veel eiwitten in te zitten. Bij het meten van de bloeddruk zat ik al op de 180/?. Ik mocht geen stap meer verzetten en ben met een rolstoel naar de verloskamers gereden.

Direct aan een magnesium infuus. Hierdoor zakte mijn bloeddruk weer richting de 160/?. Dezelfde avond ben in nog ingeleid.