Ja precies als ik er ben is het vaak erg leuk! Helaas heb ik niet super veel vriendinnen, en allemaal met partner dus je voelt je vaak te veel, en wil ook niet altijd vragen om ze zin hebben om mee te gaan.
Onze oudste zoon wilde een jaar of anderhalf geleden alleen met mij uit eten. Een soort date met mama, zeg maar. In eerste instantie wilde hij zelfs alles voor me betalen, omdat het zo hoort. Totdat we hem vertelden wat dat kost, haha. Dus uiteindelijk draaide ik voor de kosten op. Maar werkelijk... dat was het laaangste etentje wat ik ooit gehad heb. Zoon heeft er onwijs van genoten. En natuurlijk vind ik m'n kind fantastisch, maar... mijn hemel!! Er is gewoon maar zoveel praat over Minecraft die ik kan hebben! Als we samen de stad in gaan, gaan we ook wel eens even ergens wat drinken of lunchen. Maar dat is toch anders. Vooral omdat je zolang je in de stad bent echt een doel hebt en daar ook over praat (Zullen we nu eerst nog even naar... Wat vind je van...) Maar echt zo'n etentje met zijn tweeën, was een beetje teveel van het goede. Wat je zegt: je mist toch de momentjes dat je even met een volwassene kan praten. Of dat iemand anders even je kind bezighoudt. Ik ben geen alleenstaande moeder, maar ga wel geregeld met één of twee vriendinnen en hun kinderen samen op stap. Scheelt dat we allemaal in het basisonderwijs werken, dus dat we veel vakantie hebben en op dezelfde momenten. Onze mannen zijn dan vaak wel aan het werk. Dus dan trek je er makkelijk samen op uit. Ik vind dat eerlijk gezegd ook leuker dan als volwassene alleen met kinderen. Dus ik herken dat wel. Ik denk dat het op zich wel makkelijker gaat als je het gewoon vaker doet. Maar ook dat het fijn is als je naast de uitjes met je kind, ook voldoende tijd doorbrengt met andere volwassenen. En dan niet alleen op je werk of in een zakelijke setting, maar ook in je vrije tijd. Ik zou dus zeker kijken naar mogelijkheden om dat uit te breiden. Gaat je zoon ook nog naar zijn vader? Zijn dat misschien momenten waarop je met een vriendin kunt afspreken of bijvoorbeeld kunt gaan sporten?
Ik doe het ook wel hoor, alleen dat je het niet kunt delen vind ik soms erg lastig. Hij gaat naar zin vader en dan probeer ik ook met vriendinnen af te spreken, maar sta lukt niet ivm drukte. Sporten doe ik op maandag, mijn zoon kickbokst dat uur en daar is ook een sportschool.
Ik herken het! Ik heb dat ook. Het idee dat je dat alleen moet doen of zo heel gek... Ik ben afgelopen jaar alleen met de kinderen op vakantie gegaan. Aan de ene kant super trots op mezelf dat ik het toch maar geflikt had... Zelf overal heen rijden uitzoeken etc.. Je doet het toch maar even. Maar aan de andere kant super confronterend als de kinderen in bed lagen is alleen maar alleen... Ik kan je helaas niet echt tips geven sorry Ik ga ook bewust vaak in het weekend als de kinderen er zijn niet de deur uit. Maar dat komt omdat ze bij hun vader zo'n drukke weekend planning hebben. En we hebben het door de weeks ook druk. Als je wilt mag je best een PB sturen
Ik ga bijna altijd alleen er op uit met de kids. Dagje Efteling, bioscoop, zwemmen ,binnen speeltuin toen ze nog jonger waren, bos, kinderboerderij etc. Man werkt 3 ploegen en soms ook weekenden. Vind dat echt geen probleem. Heerlijk zelfs haha.
Ik denk dat het ook anders is wanneer je bijv. 2 kinderen hebt ipv 1. Dan hebben ze elkaar ook nog tijdens een uitje ( als het leeftijdsverschil etc. Niet te groot is). Ik neem zo nu en een vriendinnetje mee, erg leuk voor ons allemaal.
Misschien is het al gevraagd, maar wat zou er gebeuren als je het wel tegen mensen zou zeggen? Ik vraag dat, omdat ik zelf best met iemand wat wil doen als ik weet dat diegene het lastig vind om alleen er op uit te trekken. Zelf ging en ga ik heel regelmatig alleen met de kinderen ergens naar toe. Doordeweeks werkt mijn man meer dan ik, dus dan kan hij niet mee, en in het werken is hij graag thuis, terwijl ik graag wat doe. Door er zelf vaker met de kinderen op uit te gaan, kunnen we allebei doen wat we willen.
Ik denk dat ze het wel begrijpen, toevallig van de week er met een vriendin over gehad en die begreep het heel goed.
Hier niet alleenstaand maar beide doen we soms iets alleen met onze zoon. Gewoon omdat we die 1 op 1 aandacht ook belangrijk vinden naast het dingen doen als gezin. Straks als de 2e er is zal dat misschien nog belangrijker worden omdat we niet willen dat hij ondergesneeuwd gaat worden door een baby die veel aandacht nodig heeft. Beide vinden we het niet erg en hij ook niet en wat een ander denkt boeit ons toch niet, het gaat om het geluk van ons kind wat we ook doen.
Ik vind het helemaal niet erg om alleen wat te gaan doen. Vanmorgen alleen met de kinderen gaan zwemmen omdat man ging fietsen. Was leuk! Dit was de eerste keer omdat ze eerst beide geen zwemdiploma hadden, maar nu de oudste kan zwemmen vind ik het niet meer erg. Ik werk 3 dagen, man 5 dus doordeweeks ga ik ook vaak alleen met de kinderen op pad. We hebben een abo op een dierentuin, of ga naar de speeltuin, bios, bos etc. Ik ga ook vaak met vriendinnen of man hoor maar zeker net zo vaak alleen. Meestal zijn er wel meer moeders alleen dus als je wilt kun je ook nog prima met een volwassene praten. Zelf niet altijd behoefte aan maar soms is t ook wel gezellig! Gewoon doen! Hoe vaker je het doet hoe makkelijker t wordt!
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit helemaal niet het punt bij jou. Maar ik merk dat wij ook niet vaak er op uit gaan (ik alleen met de kids of met man er bij), omdat onze kids thuis spelen ook gewoon heerlijk vinden, maar ook omdat we gewoon niet zoveel dingen kennen in de buurt of er niet aan denken. We wonen redelijk in de buurt van Rotterdam en hebben dit jaar voor mij en de kinderen Rotterdampassen aangeschaft. Veel andere steden hebben ook zoiets. Daar hoort een app bij waar je op alle uitjes en voordeelacties kan filteren en ieder kwartaal krijgen we een magazine vol inspiratie. Juist doordat we nu die passen hebben, hebben we echt zo veel meer uitjes gedaan! De kinderen lezen zelf ook het magazine en vragen zelf ook regelmatig of we iets zullen gaan doen. De aanschafprijs hadden we er in de zomer met een week al uit en hij is een jaar geldig. Misschien ook een tip voor je?
Oh ik vind het juist heerlijk! Ik merk altijd dat als we met zn drieën zijn er een soort van strijd is. Zoon (6 jaar) gaat zich dan enorm afzetten tegen zn vader en ik word daar dan echt zo moe van, dat constante ruzie zoeken. Als mij man alleen is met hem dan gaat dat heel anders. Alsof zoon mij niet wil delen op het moment dat we met zn drieën iets doen. Alleen met hem is eigenlijk altijd gezellig. Samen op de fiets naar de speeltuin, kleren kopen, gewoon even naar de winkels of de bieb. Heerlijk die tijd met zn tweetjes. Maar kan me voorstellen dat als je er alleen voorstaat het toch anders is hoor.
Het is ook leuk om dingen samen te doen, alleen het niet kunnen delen van die leuke dingen dat vind ik lastig, en ik vind het ook gezellig om iets leuks te doen juist met iemand er bij omdat we altijd al met zijn 2 zijn.
Ik ben moeder van 3 en niet alleenstaand maar doe veel met de kinderen alleen Want m'n man werkt erg veel Soms gaat m'n moeder gezellig mee of een vriendin
Heel herkenbaar hoor! Het is echt heel anders als je al ouder alleen op stap gaan met kids, terwijl je partner werkt oid. Alleenstaande ouder zijn en altijd alleen op stap gaan met je kids voelt zo anders!
Ik doe heel vaak dingen zonder mijn man eigenlijk. Hij gaat op zaterdag altijd voetballen en als ik niet met vriendinnen en kids heb afgesproken blijf ik toch ook niet binnen. Ze zijn nog klein dus meestal is het speeltuin, indoorspeeltuin, stad in, activiteit... Vandaag nog met mijn oudste (5) alleen op stap geweest. Was ontzettend leuk! Het gevoel van delen snap ik wel, dat is ook lastig!
Denk dat veel mensen de essentie van je gevoel missen. Het niet kunnen delen is vervelend benoem je. Vind je het ook confronterend? Omdat je weet dat je vervolgens 'alleen'naar huis gaat en er juist dan niemand is? Vind je het confronterend dat je mensen samen ziet? Ik zou me dat zo wel kunnen voorstellen. Alleen is echt maar alleen. Niets kunnen delen met een partner. Dat is echt geen vergelijking met: joh ik doe ook graag iets voor me zelf alleen of samen alleen met mijn kind want mijn partner werkt zoveel. Dan nog heb je wat te delen op de bank ofzo als alles en iedereen op bed ligt. Ik ben een week of wat alleen geweest. En dit wat ik benoemd, was hetgeen wat ik het meeste mistte in die weken. Het niet kunnen delen. Alleen op stap, prima. Maar niet even relativeren met een volwassene ofzo. Dat was erg lastig soms. En mentaal heel zwaar en een remmer.
Zo! Dat geloof ik ook onmiddellijk! Lijkt me zwaar en heb ook altijd veel respect voor alleenstaande ouders.
Wat goed beschreven! Fijn dat je de essentie ziet. Het is voor mij zelf geen remmer, maar het nooit iets kunnen delen is mentaal zwaar en soms gewoon deprimerend. Met een partner kun je even sparren, of gewoon je ei kwijt. Daarna kan je dingen makkelijker los laten. Als alleenstaande is dat echt veel moeilijker. Ik had laatst een gesprek met een collega, precies over bovenstaande. Ach zegt ze, mijn man werkt best veel dus ik sta er regelmatig ”ook” alleen voor. Echt....niet te vergelijken!