O ja dat is dan weer de heftigere kant we kunnen veel willen, Maar soms is het wat kunnen we en wat is ons gegund.
eerst kon ik me echt neit voorstellen dat mensen thuis wilde bevallen trouwens. Nu ik een cursus (jawel hoor! ik heb echt een cursus nog gedaan, zelfs met pufpartnerles erbij hihi) kan ik het me zo goed voorstellen! lekker je eigen rustige omgeving, vertrouwd, e alles bij de hand van jezelf. Nog steeds zou ik kiezen voor een zkh bevalling, maar dat heeft meer met mijn gestresste persoonlijkheid te maken (niet omtrent de bevalling, daar zie ik niet tegenop, maa rik ben nog steeds elke dag wel bang dat er wat met mijn kindje gaat zijn.. behalve een zeer kleine kans op GBS omdat ik streptodrager ben, wat we ook nog eens weten, is dit een totaal onrealistische angst bij mij)
Als het allemaal lukt, wil ik graag nog een 2e. Mijn vriend ook, al wilt hij het korter op elkaar, ik wil er minimaal n jaartje tussen hebben, tussen 1 en 2. ik wil en moet nu inmiddels in t ZH bevallen. “Verhoogde” kans op zwangerschapsvergiftiging ivm overgewicht en verhoogde bloeddruk vader. Eigen bloeddruk is altijd laag en stabiel gebleven ook nu tijdens de zwangerschap. Maar buiten dat vind ik het idee van bevallen in ZH wel prima, mocht er onverhoopt iets gebeuren ben ik wel al op de plaats van bestemming
Wij hebben altijd gezegd 2 kindjes, al zei ik vaak: of 3 Onze eerste, een dochter, had een chromosoomafwijking en is tijdens de zwangerschap overleden. 2 jaar later een gezonde zoon gekregen. Voor deze baby hebben we wat meer moeite moeten doen en zijn er vooraf ook veel tranen gevloeid met de miskramen. Bij deze zwangerschap zat er nog een tweede vruchtzak die is afgestoten. We hebben straks 2 kindjes bij ons, maar de 3e wordt nog steeds gemist dan.
Dit is ons vijfde en laatste kindje. 5 was echt mijn/ons droom. Manlief heeft al verwijzing bij de arts gevraagd voor een vasectomie Gelukkig deed hij er helemaal niet moeilijk over. Ik ben nog heerlijk aan mijn nesteldrang aan het toegeven. Manlief en de kinderen genieten helemaal hoe geordend alles in huis is haha Verder merk ik wel echt dat ik de laatste loodjes aantik. Heb zo'n enorme last van rugpijn. Op het schoolplein wachten is gewoon te belastend voor de rug aan het worden. Hoop toch echt dat dit babytje zich vlot meld deze zwangerschap.
Ik wil graag weer in zkh bevallen. Thuis lijkt me helemaal niks. We hebben ook 2 honden en voor m’n gevoel is dat niet zo hygiënisch ofzo. Lig liever lekker meteen op de goede plek. Is ook maar 5 min rijden. Wel een vraag. Mijn baby is dus niet ingedaald. Als de vliezen breken moet ik meteen gaan liggen en vk bellen. Maar hoe kom ik dan in het zkh? Iemand ervaring?
Voor ons is de circel rond zo met straks hopelijk 2 gezonde kindjes. In 2017 één volledige icsi poging gehad. Verse terugplaatsing is onze dochter, we hadden 3 cryo’s. Cryo 1 ontdooide niet goed, cryo 2 werd helaas een miskraam, cryo 3 kunnen we bijna vasthouden. Als we nog een cryo zouden hebben gehad, wie weet... Maar nu komt er nog eens bij dat er tijdens deze zwangerschap ineens met spoed onderzocht moest worden of ik baarmoederhalskanker heb of niet. Dat is gelukkig (nog) niet, maar 3 maanden na de geboorte krijg ik wel een lisexisie en wie weet hoe lang het dan duurt voor we überhaupt groen licht zouden krijgen voor een volgende zwangerschap. We hebben allebei heel erg het gevoel dat het zo moet zijn.
Dit heb ik ook en is ook de grootste reden dat ik in het ziekenhuis wil bevallen. Los van die angst, die de rest van ons leven in een bepaalde vorm zal blijven denk ik haha, zouden we heel graag meer kindjes willen. Maar eerst genieten van ons eerste wonder straks
Hier ook de laatste zwangerschap. Bij mijn vorige zwangerschap dacht ik ook dat we het bij 2 zouden houden. Ik had nog wel een wens voor een derde, maar mijn vriend wilde niet meer door de miskramen die ik heb gehad. Uiteindelijk toch goed gepraat en besloten om 1 laatste poging te doen en deze keer ging de zwangerschap in 1 keer goed. Nu voelt het voor mij ook helemaal af, straks zijn wij compleet. Ik kijk er echt naar uit om ons leven met z’n vijven op te bouwen en te gaan genieten. Ik moet ik het ziekenhuis bevallen doordat de tweede met een keizersnede ter wereld is gekomen. Mocht dat niet zo zijn had ik willen bevallen in het geboortecentrum, lekker in bad. Dat lijkt me zo fijn, maar bij de eerste twee is dat dus niet gelukt en de derde keer mag het niet ivm medische indicatie.
De vk komt dan checken of het hoofdje ervoor ligt en niet de navelstreng. Mocht het het hoofdje zijn mag je gewoon weer lopen, als het de navelstreng is waarschijnlijk een ambu? Zo heeft ze het mij vorige week in ieder geval uitgelegd.
Nee niet direct, maar het gaat wel zakken. Je verliest niet ineens al je vruchtwater. Er is dus kans dat de navelstreng er dan voor komt te zitten. Ligt er net aan hoe en waar die zich bevind. Ik moet ook direct gaan liggen en wachtte tot ze komen checken. Al hoop ik wel heel hard dat ik morgen krijg te horen dat hij toch wel ingedaald is. Vooral na de kramp van gisteren.
Ja we zullen nooit een dochter zien opgroeien van ons 2. Al zijn we natuurlijk hartstikke blij met 2 jongens. Begrijp me niet verkeerd. Ons zoontje lijkt veel op mijn neefje. Dus ik troost mezelf met de gedachten dat onze dochter dan veel op mijn nichtje zou hebben gekeken qua uiterlijk. Ze hebben alle 3 gelijkenissen... we zullen het nooit weten...
Bevallen: ik moet in het ziekenhuis bevallen. Zoontje is met een keizersnede geboren. In eerste instantie wil ik in het ziekenhuis in een bevalbad bevallen. Als hij zichzelf niet meldt, dan vindt er een keizersnede plaats in week 39. Dit i.v.m. onze voorgeschiedenis en een groot kind. Met 34 weken gaan ze de keizersnede plannen dacht ik.
@mimi1988 Jeetje, wat heftig. We kunnen inderdaad nog zoveel willen, maar soms is het gewoon niet gegund. En dat is ronduit gezegd gewoon kut. Ik heb het godzijdank zelf nooit meegemaakt, maar in deze zwangerschap dachten we dat het helemaal mis was gegaan rond 8 weken. Opeens voelde ik een hele plas naar buiten komen toen ik in bed lag. Compleet in paniek, overal bloed. Omdat ik eerst niet door had dat het dus inderdaad bloed was (het was donker) heb ik het overal aan gesmeerd. Het leek wel een slachthuis. Vk natuurlijk gebeld, tsja, die kon ook niet zoveel betekenen. Mochten de volgende dag wel langs komen voor een echo om te kijken of alles schoon was. 's Ochtends ging ik naar de wc, toen voelde ik gewoon iets eruit komen. Het leek verdacht veel op het vruchtje. 's Middags eindelijk de echo. Zegt de echoscopist: ik zie een prima intacte zwangerschap met een sterk kloppend hartje. Ik donderde bijna van het bed af. Heb nog nooit zo hard gehuild, zelfs m'n vriend (die nóóit huilt in het openbaar) werd helemaal emotioneel. Heb dus wel een behoorlijke poos gedacht dat ik een miskraam had. En echt... zóveel respect voor de dames die hier daadwerkelijk doorheen moeten. Ik vond het echt verschrikkelijk. Overigens denk ik nog steeds dat het er twee zijn geweest, maar de echoscopist kon er niks van terug zien op de echo.
Nee, gebeurd niet direct. Mocht het in de winkel of onderweg gebeuren, rijd je naar huis en bel je de VK; dat was de opdracht die ik mee kreeg van mijn VK.
Ik wil dus op ‘vind ik leuk’ klikken, zo van.. fijn dat een ander het herkend! Maar eigenlijk is het natuurlijk gewoon irritant.
Ik zit op m'n gymbal tv te kijken. Op de bank zitten, zit gewoon niet lang meer lekker.... Dan maar op de bal.