Dat denk ik inderdaad ook. Als ik zo terug denk, denk ik dat ik vrijdag/zaterdag een innesteling heb gehad. Toen zat ik op 9dpo. Ik heb wel wat krampjes, maar geen pijn in me borsten meer, geen misselijkheid of beroerd voelen. Ik wacht gewoon netjes af. Zolang m'n testen oplopen vind ik het allemaal prima
bij mij wisselt het ook of ik iets voel. Het ene moment misselijk het andere niet. Darmen die overuren draaien of ineens niet meer mee werken. Zere borsten en dan weer niet en als ik denk hè hè ff niks komt het allemaal tegelijk terug. mijn reuk is wel lekker op gang. Een collega was stiekem gaan roken en niemand had het door of rook iets. En ik meteen: goh aan je verslaving gewerkt? Werd meteen raar aangekeken door andere collega’s die dichterbij zaten en niets roken
Ow dat herken ik nog zo van mijn dochter!! Ik reageerde enorm op geuren. Hoe fantastisch dat je het nu ook meemaakt! Geloof je het al echt? Lijkt me na zo'n periode zo onwerkelijk.
ja het blijft zo onwerkelijk! Kan niet wachten tot de echo misschien kan ik het dan toch meer geloven haha.
Lieve meiden. Mag ik iets vragen. Die utrogestan he, die moet ik 3x per dag inbrengen, (Sorry voor de vraag niet echt smakelijk/charmant) Geeft dat altijd zo'n troep/ afscheiding? Weet niet hoe ik het anders moet verworden sorry.
Haha vies he! Voor je gevoel komt alles er weer uit he. Maar wees gerust je lichaam neemt het heel snel op.
Ik heb zelf duphaston oraal geslikt, maar ik weet wel van ervaringen van andere dat het inderdaad een troep geeft. Heb je er veel last van?
@khloe877 Utrogestan bedoel je denk ik. Die geeft idd zo’n troep/afscheiding! Hoort er allemaal bij Het omhulsel komt er weer uit en dat geeft die rotzooi.
Ik had eerst inlegkruisjes voor strings gehaald. Nou, dat werkte echt niet . En als je het dan toch over details hebt. Ik vond vooral dat continue kletsnatte gevoel daar vreselijk. Slipje constant koud. Kreeg het daar letterlijk koud van en was me er zo bewust van. Vies haha. Die utro zelf, ook die geur in het begin, dat went. Op een gegeven moment ruik je het niet meer en na een paar dagen is het ook normaal geworden om het in te brengen . Ik vind het wonderspul. Wij zijn onverklaarbaar onvruchtbaar (nu dan niet meer ) dus we hebben ook nooit geweten of het aan de bevruchting lag of aan de innesteling. Ik heb een keer gedacht zwanger te zijn geweest (drie keer in 1,5 maand ongesteld, twee keer rare afscheiding en derde keer hele heftige ongi) maar ook dat nooit zeker geweten. Dat ik nu zwanger ben vind ik zo'n wonder. Ik kan het maar niet geloven. Maar ook weer wel want het voelt ook helemaal zo. En ik geloof zeker dat die utrogestan ook mee geholpen heeft! Voor het slijmvlies maar zeker ook voor m'n hormoonbalans. Soms lees je over hormonale disbalans en dat vrouwen daarom niet in verwachting raken. Ik geloof echt dat het ziekenhuis ook dat opgelost heeft.
@Pleegmoeder34 Precies, je omschrijft het precies. Hihi. Hiero ook onverklaarbaar onvruchtbaar. Ben wel 2x zwanger geweest, 1x 2.5 jaar over gedaan, helaas te vroeg bevallen en onze dochter verloren. 2e keer na 3maanden zwanger, 40.1wk gehaald en nu een zoontje van nu 4jaar. Nu zijn we 3jaar verder, allerlei onderzoeken, waar niks uit kwam. Iui gedaan 1ex overstumilatie en 2&3e iui mislukt en toen slecht en weinig zaad van mn man. En nu zoude we 1e x icsi doen, dat is nu dan ivf geworden omdat nu de zaad topkwaliteit was, heel.bijzonder. Hoop echt dat dit gaat lukken,
Zeker heel bijzonder. Ook jouw verhaal laat zien dat zwanger worden nog altijd een wonder is, met of zonder ziekenhuis. Ook dan geldt: je raakt zwanger of niet. Mijn moeder raakte zo in verwachting van mij. Voor een tweede lukte maar niet. De dokter zei dat het een wonder was geweest dat het met de eerste wel lukte. Toen na een hele poos lukte het wel met chlomid (dan vraag je je toch ook af waarom het met één of ander stom middel wel lukt). En toen kreeg m'n moeder er zonder hulp nog twee achteraan. Net alsof ze door die tweede zwangerschap ineens weer vruchtbaar was geworden ofzo. Ik vind ook die verhalen dat mensen (zoals wij ook) zover gaan tot ivf/Ictie, en dan ineens als het lukt daarna spontaan in verwachting raken. Dokters weten lang niet alles. En soms is er geen reden. Raak je in verwachting, of niet. Ik vind het een heel groot wonder. Ik geloof ook in God. Vreselijk wat jullie mee hebben moeten maken. Veel sterkte daar mee en ik gun jullie dit nu ook zo.