Hoe gaat het nu met je? Lang verhaal van mij, sorry! Helaas heb ik een soortgelijk verhaal. Alleen (achteraf gezien) klopte onze eerste echo wel. We gingen er toen van uit dat ik 7,5 weken zwanger zou zijn, echter was het vruchtje tóen niet groter dan net aan 6 weken. Toen werd er al eens iets genoemd over eventueel een miskraam. Vanaf dat moment ook steeds af en aan lichtbruine afacheiding gehad. Hierdoor heb ik een extra echo gehad, deze vk zag een sterk kloppend hartje en verzekerde me ervan dat ze echt niks engs of geks zag. Niets dat überhaupt op een naderende miskraam zou kunnen wijzen. Het lichtbruine troepje werd afgedaan als contactbloedingen. Anderhalve week later merkte ik op dat de afscheiding donkerder werd en ineens schoot door me heen dat het wel erg veel leek op een naderende menstruatie. Toch even de vk gebeld en ik mocht gelukkig meteen langskomen. Op dat moment zou ik ongeveer 9 weken zwanger moeten zijn geweest, helaas was er geen hartactiviteit meer te zien. Het vruchtje was ook niet groter dan 7 weken en 4 dagen. Kwam erop neer dat 5 dagen ma die hoopvolle echo, het hartje gestopt was. Eerst dacht ik: "Oké, ik wil er zsm van af zijn dan. Doe maar pillen". Maar hoe langer ik daarover nadacht, hoe vervelender ik die gedachte vond. Een paar dagen na deze verdrietige echo kon ik terecht bij de gyneacoloog. Ook de opties besproken uiteraard. Ik heb toen besloten om mijn lichaam vanaf dát moment nog een week de tijd te geven om het zelf op te lossen. Toen de gyneacoloog met de inwendige echo liep te roeren (zo voelde het) heeft hij mij ook best pijn gedaan. Naderhand zagen we ook helder bloed op dat apparaat zitten. Diezelfde nacht (13 november) werd ik wakker en voelde nattigheid. Ik was bang dat ik in bed geplast had, want het voelde warm aan. Toen ik het licht aandeed zag ik een plasje bloed. Ben toen meteen naar de wc gerend, m ijn man liep snel achter me aan. Heb toen de maatbeker van moeders voor moeders gepakt en kreeg meteen persdrang. Het voelde echt als een grote floep. Mijn man heeft de maatbeker snel aangepakt. Dit was het vruchtje met grote stolsels. Vond het lijken op rode biet. Ruim een uur later voelde ik weer drang, toen kwam er een grote sliert uit. De volgende dagen had ik nog steeds een weeïg gevoel. 2 dagen later (15 november) kwam dus pas de placenta en het vruchtzakje eruit. Vrijwel meteen daarna verdween de buikpijn en werd het bloeden een stuk minder. Achteraf gezien ben ik héél "blij" dat mijn lichaam dit zelf opgelost heeft. Het idee van die pillen inbrengen, dus een geschikt moment vinden en het dan zelf beëindigen vond ik nog enger/vervelender dan het af te wachten en de natuur haar werk te laten doen. Ook een curretage leek mij niks, aangezien ik naalden in mijn lichaam nog erger vind dan pijn. Maar ook dacht ik veel aan: "Pillen hebben ook altijd bijwerkingen. Een curretage zal vast ook bijwerkingen hebben. De natuurlijke manier heeft hopelijk geen extra bijwerkingen" Ik hoop voor je dat je hier iets mee kunt. Vriendinnen van mij hebben mijn angst wat weg kunnen nemen door te precies uit te leggen hoe het bij hun verliep. Zodat ik een beetje wist wat ik kon verwachten. Hopelijk helpt het voor jou ook. Heel veel sterkte !
@Teardrops wat "fijn" dat t vanzelf is gekomen. Had ik ook graag gewild destijds. Ik heb uiteindelijk van 23 januari tot 11 maart gewacht en behalve wat lichtbruin verlies gebeurde er niks, zo jammer. Op n gegeven moment wil je dan echt verder. Heb je trouwens wel een controle echo gehad of je schoon bent?
Jeetje! Wat lang zeg! Snap wel dat je dan inderdaad graag eens verder wilt. Ja, ik heb een week later een controle echo gehad. Alles was schoon. Er was niks geks te zien ook om de baarmoeder heen. Mijn eierstokken lagen rustig tussen de darmen in. Mijn baarmoeder zelf ziet er ook goed uit.
Ik hoop voor jullie dat er dan snel weer een positieve test komt. Fijn dat je ook zo.positief kan blijven. De miskraam heeft bij mij helaas niet vanzeld doorgezet. Heb net de medicatie ingebracht. Nu afwachten.
Is niet erg hoor, zon lang verhaal. Vind het idd alleen maar fijn om te lezen. En wat voor jou dat het natuurlijk heeft doorgezet. Ik hoopte dat ook heel erg voor mijzelf. Helaas kwam het bij mij niet natuurlijk. Ik weet het nu bijna 3 weken en het kindje is al 3 en een halve week dood. Heb deze week besloten om vandaag de pillen in te brengen. Dat heb ik net ook gedaan. Mijn buik is al licht vervelend aan het voelen. Hoop dat het niet te pijnlijk is. Hrel naar om zelf die stap te nemen... maar denk dat het nu goed is om te doen.
De 1e: licht bloedverlies met 6wk, bleek bij echo idd geen vruchtje, kwam snel na echo vanzelf op gang. De 2e: voelde me volop zwanger en had veel vertrouwen. Had de 1e echo met 7,5 wk. We zagen toen een mooi kloppend hartje, maar wel een groeiachterstand van een week. Vk zei dat er geen reden tot zorg was (achteraf vraag ik me af of ze ons met opzet valse hoop gegeven heeft). Drie dagen na de echo begon het bloeden en kwam de miskraam op gang. Na twee maanden pas afgerond met een operatie (hysteroscopie) omdat er nog een cm weefsel was blijven zitten. De 3e: bruinverlies met 6wk+2, diezelfde middag een echo, maar we zagen een sterk kloppend hartje en er was geen reden tot zorg. De dag daarna kwam alles er in één dag uit. Nog een dag later was op de echo niet meer te zien dat ik zwanger was geweest. De 4e: ik verloor de pijn in mijn borsten met 6wk, wat me erg onzeker maakte. Vervolgens roze bloedverlies met 6wk+3, op de echo de dag daarna was niet te zien dat ik überhaupt zwanger was geweest, mk heeft zichzelf opgelost.