Ik hoop dat het nooit gebeurt. Als hij het wil proberen mag dat 1 malig in mijn huis onder mijn toezicht. Ik hoop dat mijn opvoeding bij hem net zo werkt als het voor mij heeft gedaan en dat het daarna klaar is en hij er niet meer naar omkijkt. Maar dat weet ik niet. Als hij toch meer wil, dan niet in mijn huis, en hopelijk word ik op de hoogte gehouden van het wat, hoevaak enz. En ik geef aan dat ik met een weekend blower of een pilletje af en toe op een feestje geen moeite zal hebben maar daarom hoeft het nog niet in mijn huis. Leg mij eens uit, wat is daar tegenstrijdig aan?
Ah dit vroeg ik me lang af, wat jouw grens zou zijn. Bedankt voor deze reactie! Zo zie je ook maar dat we eigenlijk niet eens veel in mening verschillen. Alleen wil ik geen drugs in mijn huis, maar knikker ze er ook echt niet uit als ze bv eens blowen ergens. Pilletje weet ik nog niet nu, ik ben echt niet pro en hoop dat ze met goede voorlichting zelf een goed besluit kunnen nemen. Maar als hun besluit is het te proberen, dan knikker ik ze wederom niet m’n huis uit ofzo, mogelijk wel op zoek naar een andere bron van informatie zodat ze goed op de hoogte zijn van wat het met je lichaam doet en wat er mis kan gaan.
Klopt, maar mijn bedoeling was ook meer in bredere zin. Het ene kind wil wel dingen uit proberen en het andere niet, speelt genen daarin een rol?
Dat zie ik ook niet in mijn tekst staan. Ik heb natuurlijk niet bij andere aan tafel gezeten toen het daar thuis ter sprake kwam, ik kan me voorstellen dat bij het verbod ook tekst en uitleg gegeven is waarom het verboden werd. Mijn ervaring is alleen dat keihard verbieden, want zus en zo, in de meeste gevallen niet heel goed werkt.
https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artikel/4950226/kat-overleden-vuurwerk-anus-kont-dj-karel-daders-gezocht-zo-aan-einde Echt top! En dit soort berichten gebeuren ieder jaar weer!!
Ten eerste denk ik dat elke ouder zijn kind zo opvoed in de hoop dat deze later verstandige keuzes zullen maken, is dat niet een beetje onze taak/doel als ouder? Ten 2e en dat is misschien een omgeving dingetje, hier staan er echt maandelijks wel matrix borden langs de weg met waarschuwingen voor drugs dat er slecht spul in omloop is en dat daar weer doden door zijn gevallen. Dus als het moment ooit komt dan wil ik echt heel graag invloed kunnen uitoefenen op wat er aangeschaft word zodat ik weet dat het geen fout spul is. Maar nogmaals ik hoop nooit voor deze beslissing te komen staan.
Klopt en tot nu toe vind mijn zoon alles wat eigenlijk niet mag wel heel spannend. Maar hij is pas 11 dus dat kan nog alle kanten op.
En om nog toe te voegen, er woont hier een junk in de straat waar alle kinderen bang voor zijn. Ze ziet er niet uit en wij vertellen de kinderen dat dat ervan komt als je drugs gaat gebruiken. Tot nu toe roept zoon van 11 nog hard het nooit te gaan doen net als roken. Maar ik kan niet in de toekomst kijken. Er komt ook een leeftijd waarop hij beseft dat niet elke drugsgebruiker per definitie junk word.
Door even gauw op Google in te tikken kom ik tegen dat de mate van nieuwsgierigheid ook deels genetisch bepaald is. Toch denk ik dat het een mix van van alles is of een kind ook echt die drugs zal gaan proberen. Je hebt natuurlijk ook nog te maken met groepsdruk.
Wij kennen iemand die nu afhankelijk is van methadon, dat maakt ook wel indruk als hij vertelt over zijn verleden - nu met 5 en 7 krijgen ze nog de versie die past bij hun leeftijd natuurlijk, maar ze snappen best al goed dat het de gevolgen zijn van drugs.
Ik was 16 toen ik samen met mijn moeder 1 keer wiet gebruikte. Was trouwens echt een ge-wel-dige avond want de moeder van mijn beste vriendin en haar dochter ( mijn beste vriendin) waren er ook en haar broer had space cake gemaakt. Mijn moeder was de gene die expres nuchter bleef voor het geval dat. Overigens was de wiet echt helemaal niks voor mij en was het de eerste en gelijk de laatste keer, maar haar broer heb ik tot in den treuren uitgelachen om hoe hij deed. Maar ja, ik denk dat iedereen van dit verhaal gaat steigeren en iedereen het niet pedagogisch verantwoord vind.
Oef.... Vanmorgen een uur in de trein. En vanmiddag een uur terug. En ik heb niet alles kunnen bijlezen. Oprechte vraag aan moeders die drugs voor hun kinderen zouden kopen om onder toezicht te gebruiken. Je doet het in de hoop dat het interessante eraf gaat en ze daarna niet meer hoeven. Maar wat doe je wanneer je kind daarna zegt. Jee mam. Dat was vet. Morgen nog eens?
Maar dan gaat je kind naar een festival... tegenwoordig zijn drug overal te krijgen. Ik weet nog dat ik eens op een feestje kwam waar voor iedereen lijntjes lagen. Dat was voor mij de eerst keer dat ik zoiets meemaakte. Iedereen deed mee, want nieuwsgierig/al vaker gebruikt/proberen. Uit eindelijk houdt je het niet tegen, hoe goed je kinderen ook voorbereid of samen met ze doet, ze moeten het toch zelf doen (of juist niet) en die grenzen ontdekken.
Die kans is er ook zeker, maar ik hoop door mijn manier dat ik mijn kind dan goed heb voorbereid, de nieuwsgierigheid heb weggenomen, dat hij weet waar op te letten en dat hij weet wat de effecten zijn en daardoor er op een moment zonder mij verstandig mee om gaat. Maar de tijd zal het leren, wat ik zeg ik hoop het, maar niemand heeft die zekerheid, ook ouders die verbieden niet.
Absoluut, en dan denk ik dat openheid en de mogelijkheid bieden het stukje spanning al weghaalt, wat niet gebeurd als je het verbiedt.
Dat denk en hoop ik ook. Vandaar dat ik gisteren ging steigeren toen iemand vond dat hiervoor jeugdzorg ingeschakeld dient te worden.
Dit is ook ronduit schandalig. Bij zón iemand moeten ze zelf een nitraat bommetje in hun anus stoppen..
Dat ging ook alle perken te buiten. Ik denk dat het heel goed is dat iedereen zijn eigen manier van opvoeden heeft, je kijkt immers naar je kind en vraagt je voortdurend af wat hij of zei nodig heeft en wat werkt. Ik denk dat er nooit een passend antwoord is op de vraag hoe je met dit soort dingen het beste om moet gaan, je kijkt immers ook naar de opvoeding die jij gehad hebt en neemt de positieve punten mee en laat de negatieve punten liggen omdat dat niet voor jou werkte als kind en daar borduur je op verder. Het is altijd afwegen en bekijken en ik denk dat wij iedereen wat meer in hun waarde moeten laten wat betreft dit soort dingen en opvoeden. Ieders eigen inzichten zijn oké, we weten immers ook nog geen eens de uitkomst van onze aanpak en laten we hopen dat al onze kinderen niet in aanraking komen met drugs, want daar zijn we het allemaal wel over eens. Dat willen we absoluut niet!