Mijn dochter van 1,5 slaapt nu overdag minder en daarom moet ze echt eerder dan de oudste naar bed. Ik vraag me af hoe ik haar na het melk en in slaap krijg zonder mij in de kamer. Tot nu toe zat ik er namelijk altijd naast, dat kan ergens tussen 5 en 25 minuten duren. Ik weet het, zonde van de tijd. Heb haar weleens laten huilen maar dat kan gerust een uur doorgaan. Een beetje jengelen vind ik niet erg. Maar is het dan niet mogelijk dat ik de kamer verlaat, ze nog even speelt en dan in slaap valt? ps ben geen fan van de tienminuten methode. Wat kinderen nodig hebben is duidelijk, niet heel de tijd weer heen en weer. Dus of erbij blijven of gewoon de deur dichttrekken. dat is hoe ik erover denk he
Ik denk dat jouw kindje nu gewend is om in slaap te vallen met jou erbij. Is dat overdag ook zo met het slaapje? En dit wil je graag doorbreken maar wel op een manier die fijn voelt. Het fijne aan die 10 minuten methode is dat je aan je kindje laat merken dat je er nog wel bent. Je laat haar niet in de steek (zoals zij het misschien zal ervaren). Je brengt haar naar bed. Geeft kus en knuffel en gaat weg. Je kindje zal waarschijnlijk gaan huilen want is gewend dat jij er bent. Zelf vind ik 10 minuten dan errug lang hoor maar wacht zolang als fijn voelt met een max van 10 minuten. Dan ga je erheen, legt haar weer lekker neer. Geeft haar eventueel de speen/knuffel en zegt alleen: ‘ het is nu tijd om te slapen. Welterusten lieverd’ oid. Steeds een kort liefdevol maar duidelijk zinnetje en dan ga je weer. En dan begint het opnieuw. Tot ze in slaap valt. Dat zal best even moeilijk zijn maar je wilt iets doorbreken toch? Je schrijft dat je dit niets vindt maar dat je eigenlijk gewoon de deur dicht wilt trekken. Maar ook schrijf je dat je niet wilt dat ze uren huilt. Ik denk dus dat juist even kort laten huilen maar ook laten merken dat je er wel bent daarbij kan helpen. Wat ik ook wel eens gelezen heb is dat mensen iedere keer een stukje verder weg gaan zitten. Dus nu zit je op een bepaalde plek en je stoel zet je elk slaapje/elke dag (net wat goed voelt) een stukje dichter naar de deur. Zo komt vanzelf het moment dat je buiten de deur zit met de deur open en de volgende stap is dan de deur dicht. Hoe gaat het bij de oudste dan? Zit je ook bij dit kindje tot hij/zij slaapt? Succes!
Ik heb waarschijnlijk een andere visie hierop, dus inhoudelijk geen tips . Wij vinden het namelijk helemaal niet zonde van de tijd, om de kinderen op een fijne relaxte en veilige (als in nabijheid) wijze in slaap te kunnen laten vallen.
De oudste lees ik een boekje voor en dan loop ik gewoon weg. Met de tien-minutenmethode zou ze haar kennende alsnog wel 1,5 uur huilen. Als dat alleen de eerste dag/dagen is zou ik dat niet eens een probleem vinden maar dit is een lastige leeftijd. Ze zijn al wat groter en kunnen lang volhouden. Bij slaapjes idd hetzelfde
Ik denk hetzelfde als jou máár als ze naar bed gaat is het pikkedonker dus ze kan me niet eens zien of horen. en ik zit dan zo’n 25 minuten naast haar bed terwijl mijn andere dochter alleen in de gang of eigen slaapkamer wacht..
Bij mij maak ik beide dochters (6 en 1) klaar voor bed. Dan gaat oudste dochter nog even naar bedenken en leest met papa een boekje of kijkt tv als papa er niet is. Dan blijf ik bij de kleinste tot ze slaapt. Daarna hetzelfde bij haar zus. Is geen verspilde tijd maar juist een mooie knusse tijd vind ik!
Maar je oudste is bijna vijf? Dan kan ze toch rustig iets anders doen? Beetje tv, een boekje lezen, een tekening maken... Dat deed ik op die leeftijd ook gewoon, terwijl ik bij de jongste bleef om hem te voeden en naar bed te brengen.
Ik kan midden in de nacht ook niets zien. Toch voel ik de aanwezigheid van de kinderen en ml. Eerlijk gezegd klinkt het meer alsof je er zelf klaar mee bent, dan dat het een wezenlijk probleem is. Overigens is dat geen oordeel hoor, want ik ben er ook wel eens ff klaar mee. Al bijna 7 jaar lang ben ik ongeveer 1,5-2 uur bezig om kinderen naar bed te brengen. ML is hier meestal niet thuis in de avond. Ik breng er nu drie naar bed. De oudsten lezen een boekje, spelen nog even of gaan tegelijkertijd mee naar bed. Net wat ze willen. Dat laatste is in ons geval wat makkelijker, want bedsharing.
Dit inderdaad! Al ging de oudste hier meestal eerst naar bed omdat de jongste nog slaapt s middags dus prima na hem naar bed kon. Beide kids om 19.00 naar boven, boekje lezen, liedje zingen en dan wens ik de oudste welterusten en hij gaat slapen. Daarna leg ik de jongste er in en tot 2 maanden geleden hebben we daar ook elke avond en middag naast gezeten. Ze kan nu over het algemeen zelf in slaap vallen en dat hebben we heel rustig afgebouwd zonder haar lange tijd alleen te laten huilen. Als de oudste mag opblijven speelt hij gewoon beneden of kijkt tv bijvoorbeeld. Vind het sneu als je kind op de gang moet gaan staan wachten eerlijk gezegd. Hier kon het soms wel 45-60 minuten duren voor ze sliep. Overigens valt ze veel sneller in slaap nu wij er niet meer naast zitten, meestal slaapt ze na 15-20 minuten al dus blijkbaar zorgden wij ook voor best wat afleiding.
Mijn jongste viel de eerste 1,5 jaar in mijn armen in slaap beneden. De oudste ging dan eerst naar bed en daarna zat ik met de jongste. Dat kon soms wel tot 21.30 uur duren. Tussendoor pogingen gedaan om haar in bed te leggen maar daar raakte ze volledig overstuur van tot overgeven aan toe. Dat ging mij te ver. Tot ik er rond sinterklaas vorig jaar zooo klaar mee was.... Ik heb haar toen naar bed gebracht met een ritueeltje (die deed ik voorheen ook), in bed gelegd, deur dicht en naar beneden. Wat volgde was een ontzettend boos kind. Ze heeft bijna een uur geschreeuwd (mama, mama, mamaaaaaaaaa) Tussen de 5 en 10 minuten ben ik haar goed gaan leggen, wanneer ik het niet meer kon horen. Na een minuut of 50 is ze gaan slapen en sindsdien heb ik nooit meer een probleem gehad om haar naar bed te brengen Wat betreft de oudste: de mijne is 6 en als ik de jongste naar bed breng is ze vaak op haar kamer aan het lego-en of lezen. Zo lang wachten lijkt me ook niet fijn voor je oudste...