Wat fijn dat je werk zo meelevend is en dat ze zelfs langs komen! Dat zal je vast geruststellen. En uit ervaring weet ik dat ze bij de arbodienst niet heel moeilijk doen over telefonische afspraken; wat niet gaat, dat gaat niet! Ik heb vanochtend een gesprek gehad met mijn werkgever, aankomende januari zit ik twee jaar (deels) in de ziektewet. Ze maakte het niet mooier dan het was; ze verwachten niet dat ik nog terug kom. Ergens voel ik me er een beetje rot onder, maar ik ben ook wel opgelucht. Nu kan ik op mijn gemak iets gaan zoeken waar ik wél gelukkig van word. Of ik dan aangenomen word op dit moment is een tweede.. en anders zoek ik na de zwangerschap rustig verder. Maar ik heb geen zin meer om onnodig te gaan stressen.
Hier was mijn HB wat aan de lage kant, dus aan de vitamines om mijn ijzer een beetje op te krikken. Ik snap nu waarom ik zo vreselijk moe ben, maar goed ik mag niet klagen als ik lees hoe sommige van jullie fysiek zijn momenteel... Ik vind dat jullie je er allemaal goed doorheen slaan meiden!
Hier ook wat meer afwezig.. Merk ook dat mijn lichaam nog niet doet aan we zijn de 12 weken voorbij! Zo moe en nog steeds niet echt fit! Beetje brak gevoel zoals hier al eerder genoemd was! Ik lees wel braaf jullie verhalen en leef ook mee met alles wat er geschreven is, maar de puf om te typen of elke dag te lezen is ver te zoeken! Nog 2 dagen werken en dan 2 weken vrij.. Hopelijk knap ik dan wat op!
Een van de meiden van mijn temp groepje zij een meisje op de nub gebaseerd. Welke foto is hij het duidelijkst?
De NIPT was goed! Er zijn geen afwijkingen en nevenbevindingen gevonden. Ik had het telefoontje gisteren nog helemaal niet verwacht. Ik had afgelopen donderdag bloed laten afnemen.
Wij zijn onderweg naar het ziekenhuis voor overleg met de gynaecoloog. Gaan het hebben over hoe we de komende 28 weken door gaan komen. Verder zo bloed prikken voor de nipt en zwangerlab, onder het mom "als we er dan toch zijn". Had bedacht dat een kindje met een afwijking hier net zo welkom zou zijn als een gezond kindje, maar nu de zwangerschap zo ontzettend tegen valt beginnen we daar toch anders over te denken. Het voelt allemaal zo ontzettend dubbel. Nouja, we gaan het zien.
Hier zojuist termijnecho gehad, gelukkig lag de baby er nu beter voor. Helaas wel weer 5 dagen achteruit gezet, en voorheen ook al een week.. snap er niks van. Door dit alles besloten toch de nipt te gaan laten doen, ben weer zo onzeker! nu pas 4 juli uitgerekend.. dan hoor ik eigenlijk niet meer in dit groepje thuis?
Wat gek, was je niet vooruit gezet en nu weer achteruit. Dus dat de eerste wel klopte maar die later vooruit niet? Of echt een week plus 5 dagen?
Ik hoor hier eigenlijk ook niet 14 juni uitgerekend.. maar we zijn een leuk clubje zo, toch?! En ik snap dat je daar onzeker van wordt. Vind het ook raar dat er zo veel geschoven wordt met de datum. Fijn dat voor iedereen de echo’s weer goed zijn vandaag!
De gyn heeft in eerste instantie de eisprong op 1 oktober vastgesteld, toen werd hij de eerste echo duidelijk dat dit niet correct is en werd ik een week achteruit gezet. Erna weer 3 dagen vooruit en nu dus een week achteruit dus eigenlijk vanaf de eerste echo 5 dagen achteruit
Kan me voorstellen dat je daar onzeker van wordt. Tuurlijk mag je gewoon lekker hier blijven kletsen. Wat zouden we zonder je moeten?
3x raden wie zojuist het halve ziekenhuis heeft ondergespuugd vanmiddag worden we terug gebeld met een medicatie plan. Waarschijnlijk mag ik dezelfde tabletten doorgebruiken. Nipt is geprikt, dus we zullen het allemaal gaan zien.
ooh nee dat meen je niet. Heb echt met je te doen, zo’n ritjes ziekenhuis zullen echt geen pretje zijn idd in jouw toestand!
De heenweg ging goed en ook het gesprek bij de gynaecoloog ging eigenlijk best oké. Maar dan moet je dus recht op, in de rolstoel etc. Dus was na dat half uurtje echt wel op, maar moesten nog bloed prikken. En die 8 buisjes waren gewoon te veel. Dus ik vraag aan mijn man om een spuug zakje, zegt die vrouw dat het bloedprikken al klaar is en dat ik me niet zo aan hoef je stellen waarop mijn man even vriendelijk meedeelt dat van aanstellen geen sprake was en de sonde en de rolstoel misschien als visuele hint konden werken. Dat dat in ieder geval bij normale mensen een belletje deed afgaan en ik maar gewoon door spugen, dacht "hier hoor ik niet bij"
Wat een mormol die wie bloed af nam. De tweedelijns verloskundige die ik vandaag had was een mens letterlijk uit mijn nacht merrie. De gene die ik had tijdens onze zoon en mij dagen door liet lopen met weeen en hypos want dat hoorde er gewoon Bij... Nu maakte ze de opmerking dat ze het niet nodig vond dat er weer een echo gemaakt werd vanwegen de hypos etc. Dus toen schoot ik met dank aan mijn hormonen uit de slof.