Ik ben "jarloers" op de moeders die alles heel "makkelijk" doen. Die 3 kinderen hebben en allemaal luisteren, het huis op orde hebben, er goed uitzien en dan nog energie over hebben en nog eens werken. En soms baal ik dat wij afhankelijk zijn van de kinderopvang. Ik zou soms meer willen werken maar de opvang is daar voor te duur. Dan kan ik soms jaloers zijn op vrienden die en onregelmatig werken en dat ons nog eens daar oppassen. Dat ze de opvang kosten niet hebben.
Bij mij zijn het vriendengroepen. Ik heb weinig vrienden en kan soms echt jaloers zijn op mensen die meer dan een paar vrienden hebben.
Nou dat is vaak niet zo hoor. Ik heb niets aan mn schildklier maar heb regelmatig de vraag gekregen of ik wel at en of ik geen anorexia had etc. Sinds ik de 25 ben gepasseerd blijft er wel steeds iets meer hangen dus inmiddels weeg ik rond de 53 kg maar zo leuk is het idd niet om alles te kunnen eten.
Dat heb ik ook lang gedacht. Maar weet je: je moet al die vriendschappen ook nog onderhouden. Daar zou ik dan weer helemaal geen tijd voor hebben. Ik heb een paar goede vriendinnen en kennissen en dat is prima.
Hier net andersom! Ik heb 2 meiden en in de rest van de families zijn alleen maar jongens. Dus ik snap je gevoel wel. Wij zijn de enige die de familienaam doorgeven, dat speelt stiekem ook wel wat mee bij mij.
Dat iemand meteen iets grappigs weet te gillen of zijn gevoel direct goed kan vertellen. Ik moet daar soms over nadenken en dan sta ik me toch te balen, bah.
Na 2x een heftige pnd door gemaakt te hebben, ben ik jaloers op vrouwen bij wie het allemaal makkelijk/vanzelf lijkt te gaan na de bevalling.
Ja dit. Ik ben vrij materialistisch en leef in een dorp met heel veel rijken en dan ga je soms toch vergelijken.
Ik vind jaloezie een rot woord en een slechte eigenschap om echt jaloers te zijn, ik noem het liever iemand benijden Ik kan iemand weleens benijden om zijn familie, ik heb amper familie, mijn vader overleed toen ik 11 jaar was en mijn twee oudste broers zijn overleden aan een erfelijke ziekte. Ik had zo graag gewild dat mijn kinderen nog een extra opa hadden gehad, mijn vader was echt een fantastische vader en ik had zo graag wat meer ooms en tantes voor ze gehad en nog wat neven en nichten.
Ik ben wel jaloers op mensen die kunnen en mogen werken. Ik mis het werken enorm, dat stukje voor mijzelf. Mijn sociale kring is al klein verkleind door mijn fysieke gezondheid, maar door al 1,5 jaar niet te kunnen werken en voorlopig ook niet is mijn wereld echt kleiner geworden. Ik heb mijn inkomsten nu ook wel door de wia, maar haalde er meer voldoening uit toen ik er ook echt voor werkte. Onvrijwillig thuis zitten is gewoon niet mijn roeping.
Dikke knuffel! Hier net de scheidingspapieren getekend. Kan best jaloers zijn als ik gezinnen zie lopen. En ja, ik weet dat er binnen elk gezin wel wat is.. Maar gewoon het idee van leuke dingen doen samen met je partner en kinderen.
Ja echt he... gewoon het idee van het compleet gezins plaatje is weg!.. Sterkte. Je mag me best pb sturen als je behoefte hebt om je hart te luchten of gewoon ff te kletsen.
Ja en dat komt nooit meer terug! M'n meiden zullen altijd de feestdagen gesplitst bij beide ouders meemaken. Jaloers op alle gezinnen die hun kinderen niet stelselmatig moeten missen. Kerst leuk, maar ene dag hier, andere dag daar. Oud en nieuw, tsja altijd maar de andere ouders op het moment supreme moeten missen. En ik als ouder het ene jaar wel en het andere jaar niet van hen kunnen genieten tijdens oud en nieuw. Zomervakantie.... Heerlijk! Maar betekent ook altijd dat mijn kinderen en ik elkaar drie weken moeten missen. En nee, dat zal nooit veranderen. Dus ja dan ben ik best eens jaloers op ouders waarbij het zo vanzelfsprekend is dat ze hun kinderen altijd bij zich hebben.
Ik ben jaloers op mensen met een familie die voor ze klaar staat. Opa's en oma's die met hun klein kinderen leuke dingen doen of soms eens uit school komen halen, gezellig tafelen met kerst enz. Hier helaas niet vet geval. Mijn ouders zijn even gekomen maar ging en na 2 uurtjes naar huis en schoonmoeder laat niets weten ( ja alleen dat wij niet welkom zijn ) viert wel graag 2 dagen kerst met haar dochter en gezin , Daar ben ik echt jaloers op, zulke warme familiebanden
Tsja hoe graag hadden we het anders gezien! Ook al is het zo gelopen...... Toen ik m'n kinderen kreeg had ik nooit deze toekomst voor hen voor ogen. Je bent zeker niet alleen met deze gevoelens! (ps. Voor allen die nu denken "wat een doemdenkers"...... Ik ben heel blij met m'n leven nu, maar deze realiteit blijft altijd wel een pijnlijk punt voor mij)