Ik overweeg de combinatietest. Wordt in mijn aanvullende verzekering ook bijna helemaal vergoed. Meer voor eventuele voorbereidingen, daar we ook nog een dreumes hebben waar we rekening mee moeten houden.
Ik ben 40 en dit word ons 4e kindje. Wij hebben een kindje met een neuromusculaire aandoening wat wij niet wisten tijdens zwangerschap en tijdens geboorte was dit ook niet bekend. Ik had dit graag van te voren geweten zodat we ons erop in konden stellen. Onze wereld heeft een aantal jaar echt op zijn kop gestaan door alle medische onderzoeken en andere therapieën. Elk kindje is welkom, maar we hopen het van te voren te weten.
Ik heb 10 jaar geleden een dochter gekregen met een dubbele trisomie. Daar kwam ik met 20 weken achter bij de echo, ze was niet levensvatbaar. Ze zou binnen een aantal weken plotseling sterven in mijn buik of vlak na de geboorte. Ik heb de zwangerschap toen afgebroken met 22 weken. Ik kan je vertellen dat ik dat maar al te graag met 12 weken al had willen weten...... Wij gaan zonder twijfel weer voor de NIPT.
Omdat er nog altijd een heel scala aan aandoeningen zijn die niet met de nipt worden getest. Mijn inziens biedt het dus schijnveiligheid. Een goede nipt betekend niet perse een gezond kind. Daarbuiten vind ik het niet fijn dat de wereld steeds maakbaarder word.
Met name dat laatste, daar vallen wij ook over. En @Anar91 ook voor ons verandert er niets als we zouden weten of er iets met ons kindje is. Een kennis zou een kindje krijgen die maar 1% kans had op overleven buiten de baarmoeder. Ze koos ervoor om de zwangerschap intact te houden, ondanks dat ze in het ziekenhuis er op aandrongen om een abortus te doen. Meerdere keren werden ze bijna gedwongen tot abortus. Ze zijn dol en dolgelukkig dat ze dat niet gedaan hebben. Hun dochter is nu 6... Ze blijkt het syndroom van Turner te hebben. Voor haar betekent het dat ze geen baarmoeder heeft. (Wat erg genoeg is, maar je kunt er wel mee leven) Meer is er niet aan de hand. Ik probeer hiermee te zeggen dat het soms ook zo kan zijn dat de medische wereld denkt dat het niet goed is maar dat het dan toch niet zo erg is als men had gedacht. En natuurlijk zijn er genoeg argumenten voor en genoeg tegen NIPT. Voor ons hoeft het niet maar alle redenen om het wel te doen zijn legitiem. Omdat iedereen zijn eigen keuzes daarin maakt. Het maakt de discussie soms wel lastig. Omdat je soms, onbedoeld, mensen kunt kwetsen. Of omdat het al snel lijkt of je de ander wilt overhalen tot jouw eigen keuze. Laten we gewoon er van uitgaan dat we in augustus allemaal een gezonde blozende baby mogen vasthouden ❤
Het was absoluut niet de bedoeling om een discussie in gang te brengen. Er is hierin geen goed of fout. Was alleen benieuwd of er meer mensen zoals wij bewust er niet voor kiezen.
Oh zo bedoelde ik het ook niet. Slechte woordkeuze van mij. Ik bedoelde meer het gesprek hierover. Het is een lastig onderwerp, bedoelde ik
Wat een ontzettend zware periode moet dat zijn geweest @DN2017 Jeetje, ik krijg het er koud van als ik het lees. Dank je wel voor het delen van deze verschrikkelijke ervaring... Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar wil je graag alsnog een knuffel geven...
Bwooh. De hele dag al kapot moe en misselijk en bleeeeegh... En vervelende steken down under. Hopelijk morgen wat beter, hoor.
Jep hier ook misselijkheid neemt alleen maar toe, avondeten lukt al 2 weken niet en word er echt gek van. Morgen huisarts bellen voor medicijnen tegen de misselijkheid, want we vertrekken morgen naar een huisje in Limburg en ik zie het echt niet zitten om daar heel de dag alleen maar voor me uit te zitten staren.. zoals ik hier thuis doe dus, al 4 weken lang, waar ik ook gek van word.
Hangt het in de lucht ofzo? Ik was ook super misselijk vanmorgen. Ik was op mijn werk en ik dacht even dit komt niet goed. Durfde ook niks tegen mijn collega te zeggen. ze weten het nog niet. Gelukkig trok het wel weer weg. Ik heb dat bij O. Echt nooit gehad.
Hier ook ontzettend moe en constant misselijk. Hoe doen jullie dat met werk? Ik ben nu 2 weken vrij, dus kan nu lekker veel dutjes doen en mijn rust nemen. Maar 6 januari ga ik weer werken. Niet dat ik een fysiek zware baan heb, ben nl ambtenaar Maar loop wel veel van afspraak naar afspraak. Heb dan geen tijd om tussendoor onder mijn bureau een dutje te doen haha.
Snap dat je gek wordt. Hopelijk kan de ha iets voor je betekenen. Alvast hele fijne dagen toegewenst in Limburg!
Ik heb net de vk maar even gebeld. Aankomende vrijdag de intake staan en vroeg me af of ik dan een echo krijg. Die krijg ik niet helaas. Maar ik heb een beetje een onbestemd gevoel, kan het niet plaatsen. Assistente vroeg waarom en of ik klachten had. Ik heb helemaal geen klachten. Ja, ik ben wat moe maar ik heb reuma dus moe ben ik vaker. Verder echt geen typische zwangerschapsklachten. Maak me dus wat zorgen. Ze zou overleggen en belt m ed straks terug. Voelde me aan de ene kant een zeur maar maak me zorgen. Mijn eerdere miskramen blijven ook door mijn hoofd gaan, zorgt ook niet voor ontspanning.
Dus dan heb je helemaal nog geen echo gehad? Wat gek dat ze niet ook even kijken gelijk bij je intake. Heb je ook je zorgen uitgesproken mbt je eerdere miskramen? Vaak een reden om je toch even langs te laten komen. Geen klachten wil natuurlijk niks zeggen, maar snap dat je je zorgen maakt! Xx
@Beausecret, heb 16 december een echo gehad. De vk zag een sterk kloppend hartje. Ze had niet goed gemeten, ik zou 7w3d zijn. De echo gaf aan 6w3d. Mijn eerdere ervaringen was ook als het een groot verschil was met meten was er een grote kans dat het mis ging. Ik wil niet doemdenken maar het voelt zo niet zwanger. Termijnecho staat gepland op 8 januari.
Hmm sorry vergeten van je eerdere echo. Als het zo pril is, is het natuurlijk ook lastig meten en zijn foutjes zo gemaakt. Snap wel dat het nu heel lang duurt tot je volgende echo. En een pretecho ergens tussendoor?
Ja, misschien dat ik dat wel doe. Merk gewoon dat ik er nu een beetje in blijf hangen zegmaar. Voor onze oudste heb ik drie miskramen gehad, 1 x gecurreteerd. Toen was ik zwanger van een tweeling. Het was een hele heftige tijd en toen ik weer zwanger raakte geloofde ik het pas met 20 weken. Ik durfde niet te hopen dat het goed zou gaan. Bij de zwangerschappen daarna was dat een stuk minder. Merk dat dat ongeloof nu ook weer opspeelt. Kan niet blij zijn. Ach, misschien heb ik toch een zwangerschapskwaaltje; hormonen