Misschien ben ik extreem vroeg hiermee. Maar ik weet uit ervaring met mijn vorige zwangerschap dat het heel lang heeft geduurd voordat we het eens werden over de jongensnaam. Wat betreft meisjesnamen zitten we sneller op dezelfde lijn als dat we dat bij de jongensnamen hebben. Nu in dit geval krijgen we als alles goed blijft gaan een tweeling en moeten we dus van beiden geslachten twee namen achter de hand hebben. Ik ben zo nu en dan al namen aan het opslaan en herhalen in mijn hoofd om te kijken of het bij onze eerste past en bij de achternaam. Terwijl mijn man zoiets heeft van wacht eerst de geslachtsbepaling maar af. Maar dat deden we bij de eerste ook en week voordat hij geboren werd stond pas de naam vast. Die kwam ook 3 weken te vroeg en gaf mij geen lekker rust gevoel dat we tot het laatste moment geen naam hadden vast staan waar we echt tevreden over waren. Dus bij hoeveel weken zwangerschap gingen jullie op zoek naar de naam?
Ik hou van namen, ik verzon ze al jaren voor ik überhaupt een kinderwens had haha! We zijn tussen de 16 en 20 weken gaan bepalen welke het écht ging worden. Daarna erbij gebleven. Ik vond het fijn om vroeg een naam te hebben voor buikbaby, zo voelde het echter. Voor die periode wel serieus namen besproken voor zowel jongens als meisjes.
Deels dit. Ik hou zo van namen. Maak nu nog lijstjes. Naam van oudste stond al 8 jaar voordat hij kwam vast. 'Als we ooit een zoon krijgen noemen we hem zo..' bepaalden we ooit. Zo gezegd zo gedaan. Zijn naam is sit.O (omgekeerd). Bij de tweede pas de knoop doorgehakt toen ik 34 wk zwanger was. Vond dat erg vervelend en gaf me veel onrust omdat ik een naam ook wil laten landen. Zijn naam hoorde ik voor het eerst bij kunstgeschiedenis in vwo4. Altijd blijven hangen maar man vond het eerst niets. Het was een Russisch beeldend kunstenaar uit de vorige eeuw. Maar we hadden ondertussen al veel namen de revue laten passeren en telkens kwam deze naam weer terug. Man man man wat een gedoe en wat een twijfel bij mijn man. Uiteindelijk bleek het voor hem ook dé naam en zijn we dolblij. De naam is perfect. Past geweldig bij ons gezin. Mijn tip: je kan niet vroeg genoeg zijn. Soms moet een naam marineren. P.s. de naam van mijn tweede is piss.O (omgekeerd).
Ja dat vind ik ook een fijner idee als je gewoon alles op tijd op orde hebt inclusief de naam. Maar mijn man is sowieso al sneller van alles op zijn tijd en het komt allemaal goed. Dat botst soms met mijn hormonen haha.
Ik keek al jaren uit naar namen haha. Ik kijk nog steeds zelfs nu mijn gezin al 2 jaar compleet is. Ik kom ook nog graag naar dit namentopic.
Ja mijn man is nogal onverschillig daarin. Namen die hij een halfjaar geleden nog mooi vond, vind hij nu niet meer mooi. Als ik een naam opper krijg ik ook vaak het antwoord wel een mooie naam, maar niet passend bij ons. Zucht. Vooral met jongensnamen heeft hij dat snel, dus ik ben stiekem hem zo nu en dan ook al namen aan het geven om over na te denken omdat hij ook altijd tijd nodig heeft om een naam te laten landen. Het is wel een naam die ze hun hele leven moeten dragen, dus wil daar wel iets moois van maken en de tijd voor hebben. Maar qua jongensnamen is het echt een ramp, wat ik mooi vind vindt hij geen bal aan en andersom net zo. Dus daar heb ik echt wel de tijd voor nodig.
Herkenbaar. Mijn man kon een naam leuk vinden en dan de week erop totaal niet meer. Pff.. Maar echt: het komt wel. Er komt écht wel een JA moment voor jullie beiden. Misschien niet je eerste keuze maar wél 1 die bij jullie past. Ik had ook een paar andere namen die ik zo geweldig vond (nog steeds) maar man echt weigerde. Uiteindelijk blij, want deze naam is gewoon echt dé naam.
Wij hebben alleen nog maar een meisjesnaam.. maar bij elke naam die we verzinnen kennen we er een gezicht bij.. dan haken we al gelijk af. Erg hè? Hoe diep associaties kunnen zitten.
Wij wisten bij beide niet het geslacht. Bij mijn dochter wisten we zowel de jongens als de meisjesnamen. Vam beide namen 2 opties. Bij mijn zoontje wisten we met 30 weken de meisjesnaam en hebben bij 36 weken de knoop doorgehakt mbt de jongensnaam. De jongensnaam kloptte pas toen ons zoontje was geboren.
Bij onze jongste ben ik pas met 26 weken gaan zoeken. Ik heb gewacht tot mijn nichtje geboren was. Ik had geen zin om verliefd te worden op een naam om die vervolgens niet te kunnen geven. Is helemaal goed gekomen. Ik zal iets van 34 weken zwanger zijn geweest toen we de definitieve keuze maakten. Als het aan mijn vriend gelegen had, had het nog langer geduurd. Ter volledigheid, ik had een verhoogd risico op een vroeggeboorte, met een preventieve cerclage en alles wat erbij komt kijken.
Wij weten voor beide geslachten al twee namen dus eigenlijk zijn we al klaar nu alleen nog "even" zwanger worden......
Ja wij dachten ook telkens de naam te hebben, totdat er dan weer een jaar / maand voorbij ging en dat totaal weer van tafel werd geveegd. En nu is het extra moeilijk want moet nu ook bij de oudste zijn naam passen ipv alleen bij de achternaam.
Zoals het er nu uit ziet krijgen we dus een tweeling. Bij mijn eerste wilde ik echt het geslacht weten, bij deze zwangerschap twijfel ik om het volgende: Bij tweelingzwangerschap grotere risico op keizersnede. Ivm vorige keizersnede is kans groter op een geplande keizersnede. Mij lijkt het dan minder leuk als je van te voren al weet wat je krijgt en ook wanneer ze geboren zullen worden. Betekent wel als we het niet willen weten dat we dus voor beiden geslachten twee namen moeten vinden. Wat ook in combinatie bij elkaar past, maar ook bij de oudste. Ik hou niet van namen met dezelfde begin letter als de oudste. Als we de geslachten wel weten wordt de zoektocht wel makkelijker. Gezien het hier om een twee eiige tweeling gaat is de kans op een jongen en meisje 50% zei de gynaecoloog. 25% voor twee dezelfde geslachten. Dus manlief stelt zich al in op een jongens en meisjes naam, maar niks is dus nog zeker. Vind het deze keer echt moeilijk komt denk ik omdat je voor twee baby's een naam in één keer moet bedenken en aan moet wennen dan aan één naam.
De kans is groot dat wij tegen die tijd ook wel gaan wisselen hoor.. dat zie ik zo vaak hier! Hormonen schijnen gekke dingen te doen
Ik ben altijd met namen bezig.Ben er gek op. Vooral Keltische/Ierse namen hebben onze voorkeur. We zijn er altijd snel uit. Stel dat we ooit nog een kindje zouden krijgen. Dan liggen de namen al klaar.
Gewoon beginnen dus met bedenken. Zeker als je man moet wennen. Laat hem eens met opties komen. Dan weet je (en wij) in welke hoek jij/we moeten zoeken. Hou van deze lijstjes
Mijn man houdt van Nederlandse namen, met soms een uitschieter naar een buitenlandse naam. Het moet ook niet te Nederlands zijn, en voor een jongen gewoon lekker stoer en voor een meid een sierlijke naam. Hij vindt wel dat de naam goed uit te spreken moet zijn en überhaupt netjes leesbaar is zonder dat je eerst 3x jezelf verslikt voordat je een naam hebt uitgesproken. Ook houdt hij niet van namen die een simpele uitspraak hebben maar heel geknutseld worden geschreven. Of het op dit moment een populaire naam is maakt ons niet zoveel uit, onze zoon heeft ook een populaire naam gekregen. (Evi met een L ervoor) Daar moet het wel bij passen. Voor een jongen neigen wij denk ik naar een korte stoere naam. Al houden wij lange namen nog wel open als optie. Bij meisjes nog geen kant gevonden waar we op willen gaan. Dus daar kun je gewoon veel meer mee. De voorwaarde is wel dat de naam niet eindigt op een S. Gezien de achternaam met een S begint en dat dus niet lekker uit te spreken is anders. En dat de namen niet met een L beginnen gezien onze zoon die begin letter al heeft.
Oké, hier komt ie: Jill Tess Isa Amber Esmee Eva Suze Fenna Gwen Yuna Ilse Thuur Jesse Ruben Pim Sam Jop Raf Jurre Stan Niek Noud