Mijn oudste dochter heeft een vriendinnetje die zij nog van de opvang kent van toen ze klein was. Zij woont op zo’n 10 minuten rijden met de auto en zit op een andere school. Inmiddels zien zeElkaar dus al jaren niet meer dagelijks/wekelijks, maar haar ouders en wij hebben altijd het contact in stand houden. Zien elkaar een aantal keer per jaar. De laatste 1 1/2/2 jaar merk ik dat zij steeds andere soort afspraken voorstellen. Inmiddels zijn de ouders gescheiden en moeder stelt altijd voor om de kinderen naar een binnenspeeltuin af museum of iets dergelijks mee te nemen. Ik vind dat zelf niet nodig en soms ook zelf niet zo prettig (bijvoorbeeld toen mijn dochter net zes was had ze de Efteling voorgesteld wat 1 1/2 uur rijden van ons huis is). De vorige keer had ze de kinderen meegenomen naar een binnen speeltuin. Bleef daar veel langer hangen dan afgesproken en uiteindelijk ben ik haar daar haar maar gaan ophalen. Kreeg toen een oververhitte en overprikkeld de dochter terug, moeder voelt dat dus niet aan dat het genoeg is geweest. Deze keer stelt ze weer voor om de kinderen naar een museum mee te nemen, terwijl mijn dochter het juist leuk vindt om gewoon bij haar vriendinnetje thuis te spelen. Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik stuur elke keer al aan op gewoon thuis afspreken, maar merk dat zij dat liever niet doet. Ze zijn buitenlands en hebben ook op andere vlakken andere keuzes dan wij, bijvoorbeeld vijf dagen opvang en ook in het weekend nog hobby’s. Ergens is het makkelijk om het gewoon dood te laten bloeden, maar ik vind het ook wel jammer voor de meisjes. Iemand nog tips?
Ik zou haar gewoon laten gaan. Van een museum komt ze vast niet overprikkelt thuis en dan spelen ze bij jullie gewoon lekker thuis. Zie zelf het probleem dus niet zo.
Ik snap het ook wel, de troep niet thuis en vooral als het een enigkind is, is een binnenspeeltuin of museum vaak leuker met een maatje mee.
Ik vind het juist lief dat ze mee mag. Wij nemen ook weleens het beste vriendinnetje mee naar een binnenspeeltuin, omdat we zien hoeveel plezier ze dan hebben. Wij letten zelf altijd goed op, dus ik zou wel willen weten of de andere ouders ook goed op mijn dochter zouden letten. Maar anders stel je de volgende x voor om bij jullie thuis te spelen.
Ik zou het ook aan mijn dochter vragen. En als die bij haar vriendinnetje thuis wil spelen, dat letterlijk tegen die moeder zeggen/vragen of dat kan omdat ze dat graag wil. Kan het niet en wil je dochter geen uitstapje, dan voorstellen dat het meisje bij jullie komt spelen.
Wat vind je dochter van de uitstapjes? Ikzelf doe ook wel graag kleine uitstapjes met een vriendje van zoon. Eigenlijk omdat hij enig kind is, is ook wel leuk om uitstapjes met vriendjes te beleven ipv met alleen volwassenen.
Misschien wil ze wel steeds iets speciaals doen, juist omdat de twee elkaar niet zo vaak zien. Soort compensatiegedrag. Ik zou aan je dochter vragen wat zij fijn vindt en het wanneer nodig bespreken met de moeder van het meisje.
Misschien is haar huis wel een rommelige of armoedige boel geworden na de scheiding en schaamt ze zich daar een beetje voor. Of misschien heeft ze geen zin in rommel thuis of om erg op te moeten letten (ik weet niet of die twee samen druk zijn). Overigens maken mijn kinderen ook nog al eens uitstapjes met vrienden die ze niet vaak meer zien, soms van ons uit geregeld, soms van de ander uit. Naar een trampolinepark, zwembad, kinderboerderij enz.
Ik heb dus ook het vermoeden dat er zoiets achter zit. Voor een kind is het toch superleuk dat er dan vriendjes mee mogen?
Of misschien zit ze , na de scheiding, voornamelijk in huis met als enige gezelschap haar kind en pakt ze deze speelafspraken aan om er eens uit te gaan. Ts ik zou eerst je kind vragen wat ze er zelf van vind, heeft ze zin om mee te gaan naar het museum dan zou ik haar laten gaan. Heeft ze geen zin dan zou ik het vriendinnetje (en haar moeder) gezellig bij jullie uitnodigen.
Ik vind het leuk dat ze dit doet, maar ik zou wel duidelijke afspraken maken over halen en brengen. Dus gewoon op een bepaald tijdstip thuis. Verder denk ik idd dat ze dit doet omdat ze verder alleen is, juist met een vriendinnetje erbij wordt een bezoek aan het museum een stuk leuker, ook voor de ouder .
Bedankt voor alle reacties! Het meisje is inderdaad enig kind en ze hebben sowieso altijd de neiging gehad om de week dus helemaal vol te plannen. Denk dus dat moeder niet zo goed weet wat ze aan moet met de meisjes als ze gewoon thuis zijn of zo? Maar ik herken dat verder niet, bij mij thuis spelende meisjes altijd heel makkelijk samen dus je hebt er weinig omkijken of werk van. Afijn, ze doet het echt voor zichzelf en niet voor mij, want ik heb al een paar keer duidelijk laten merken dat het voor mij allemaal niet hoeft. Ik vind het is ook niet echt‘ aardig aangeboden of lief of zo‘, eerder een beetje pusherig. Overigens is ze sowieso een beetje laks met afspraken maken; de vorige keer waren ze bijna een uur te laat bij ons thuis voor een speel afspraak. Maar goed, ik heb het mijn dochter gevraagd en het maakt haar niet zoveel uit dus ik denk dat ik het maar zo laat
Zoiets vermoed ik ook, ze zien elkaar maar een paar keer per jaar, dus misschien leuker om iets speciaals te doen. Als dochter het echt niet leuk vind, dit even bespreken met de moeder van het meisje en als die er niks van wil weten, dan alleen bij jullie thuis afspreken?
Nog even een update: ik had over de app gezegd dat het prima was om naar het museum te gaan, maar dat mijn dochter (A.) Het ook leuk vond om bij haar vriendinnetje thuis te spelen. Toen zei de moeder, prima dan laten we de meiden anders zaterdag wel beslissen. Ik zei daarop, is goed. Zolang ik maar weet waar zij is, met een er achter maar wel al een beetje laten doorschemeren dat ik het niet zomaar allemaal wel best vond. Vandaag kwamen ze haar ophalen om 13:30 uur. Toen zei de moeder ineens, ja we gaan eerst nog naar de stad (wij wonen vlakbij een van de vier grote steden), want haar dochter B. Zou oorbellen gaan laten schieten. Ik vond het wel een beetje vreemd allemaal, om ineens hiermee op de proppen te komen. Vond het ook niet zo heel fijn dat ze zomaar op pad gingen. Mijn dochter moest ook wel weer een beetje ontdooien, ze hebben elkaar al een paar maanden niet gezien, dus na 1 1/2 uur dacht ik, ik bel haar moeder even om te kijken of mijn dochter zich op haar gemak voelt. Toen zei moeder ineens, na een paar keer doorvragen, dat ze eerst nog een uur bij hun thuis waren geweest, want moeder moest eerst nog thuis wat doen. Ze gingen nu dus pas naar de juwelier en daarna nog naar het museum. Ik vond het wel best laat allemaal worden al, uiteindelijk ben ik haar bij het museum gaan ophalen. Ik heb toen toch maar gevraagd of ze de volgende keer van tevoren even kon overleggen voordat ze het plan ging aanpassen. Er kwam niet heel veel reactie erop, had het idee dat ze het maar een beetje gezeur vond. Ben benieuwd wat anderen hiervan zouden vinden.
Sja, afgaande van wat jij post vind ik je ook wel een beetje een zeur, sorry. Hoe vond je dochter het? Hoe laat was te laat voor je? Voor mij zou het vrij simpel zijn, heeft zij een leuke middag gehad dan vind ik het allemaal prima. Men hoeft met mij echt hun planning niet voor te leggen ter goedkeuring. Ik vind het fijn als.er wordt gezegd als ze weggaan maar verder niet.