Behoefte zou ik het niet zozeer noemen. Zonder dit topic had ik waarschijnlijk geen eigen topic aangemaakt.
@DN2017 Ik vind je lippen erg mooi! Ik zou het niet zien dat je fillers hebt als je niks zou zeggen. Verder heb ik geen mening over fillers en botox etc.. Ik zou best wat aan mijzelf willen doen hoor. Ik ben zeker niet tevreden met mijn uiterlijk. (al zeggen 100 mensen dat ik een mooie vrouw ben) Maar ik denk dat ik beter wat kan doen aan mijn zelfbeeld en dat ik daar op lange termijn veel meer aan heb Maar als iemand nu zegt... 'Nou mevrouw, voor helemaal nop zuigen we hier wat weg en vullen we daar wat op',dan zou ik het wel weten.
Ik vind het wel bijzonder hoe er soms wordt gereageerd over bijvoorbeeld een borstvergroting. Je kunt je borsten toch gewoon niet mooi vinden en ze daarom laten vergroten? Dan hoeft dat toch niet meteen een probleem te zijn die door de maatschappij wordt gecreëerd, er zullen er ook zat zijn die ondanks dat ze kleinere borsten hebben, ze wel mooi vinden.
Zonder mij er in verdiept te hebben, vind ik zelf dat er een groot verschil is tussen snijden in een lijf en spuiten in een lijf. Voor mij zit het verschil erin dat bij snijden/weghalen, er geen lichaamsvreemde substantie of ongezonde 'troep' in het lichaam komt. Trouwens, ik vraag me ook af WAAR die substantie heen gaat als bijvoorbeeld de lippen-filler is 'uitgewerkt'?
Verschil zit, voor mij persoonlijk, in iets niet mooi vinden en het daarmee gewoon niet mooi vinden, vs gelijk maar iets er aan laten doen. Niet alles hoeft altijd maar perfect te zijn en helemaal volgens wat ik wil (of erger: wat de maatschappij verwacht). Er zijn wel meer dingen die ik anders had gezien, maar zo werkt het nou eenmaal in het leven. Accepteren dat je goed bent zoals je bent vind ik veel sterker dan er gelijk iets aan laten doen. En ik ben er zeker van overtuigd dat bepaalde, zo niet de meeste, schoonheidsidealen cultureel bepaald zijn. Dingen zoals dun, zongebruind, lang (om maar wat dingen te noemen) zijn zaken die in veel andere culturen helemaal niet erg mooi worden gevonden bij vrouwen. Dus ik geloof zeker wel dat wanneer een vrouw iets laat doen aan haar lichaam dat daar een maatschappelijke norm ten grondslag aan ligt, ook als de vrouw in kwestie zegt het echt alleen voor zichzelf te doen. Net zoals dat veel Afrikaanse en Aziatische vrouwen hun huid "écht alleen voor zichzelf bleken".
Misschien mosterd...... Hele grote kans. Ik denk dat het inderdaad goed is om er over na te denken wat je je dochter in deze mee wilt geven. Er is in mijn ogen niet perse een goed of fout. Al denk ik dat het belangrijkste is dat kinderen mee krijgen dat ze tevreden en trots kunnen zijn op wie ze zijn en hoe ze eruit zien inclusief imperfecties.
Dat gaan ze in de toekomst bij jongste ook doen denk ik. Die heeft een vrij volle onderlip. En ook altijd heel roze/rood. Dus net alsof ze er lipgloss op heeft... Nee, dat lijkt maar zo op de foto- ze heeft géén lippenstift/lipgloss op...
Dat vind ik ook. Maar wij willen onze kinderen ook leren: ergens niet blij mee? Doe er wat aan. Kun je er niets aan doen? Doe dan wat aan je attitude. En dat geldt voor alles.
Ik leer ze het liever andersom. Wees tevreden met wat je hebt. Zolang je gezond bent, heb je weinig te klagen. Geluk is houden van wat je hebt.
Helemaal mee eens. Net zoals dat andere topic wat je wel of niet mooi vindt aan jezelf. Zo kijk ik helemaal niet maar mijzelf, ik ben gewoon een geheel en zolang ik gezond ben, ben ik tevreden. Het is wat het is en iedereen heeft wel wat, waarom dat streven naar zogenaamde perfectie? Voor mij is iedereen gewoon goed.
Waarom moet alles "mooi" zijn? Het ene is niet perse beter dan het andere..waarom niet gewoon accepteren hoe je bent.
Ok maar stel je vind uw borsten na uw bevallingen niet meer mooi en ze zijn echt verdwenen van volle cup naar gewoon losse huid dus niet beetje andere vorm, gewoon weg. Dan heb je mensen die dat kunnen plaatsen en zeggen, oké mijn lichaam is anders geworden, het is wat het is maar dan heb je even goed mensen die dat echt vreselijk vinden en daar echt ongelukkig door zijn. Ik kan het mij zelf niet inbeelden dat ik aan men lichaam wat zou laten doen, maar ik zit ook niet in de situatie dat er iets zo anders geworden is aan men lichaam dat ik er ongelukkig van word. Ik heb op het werk bijvoorbeeld een collega bijvoorbeeld waarbij je totaal niet zag dat er wat was met haar borsten en waarbij je ook niet ziet dat er wat gedaan werd maar als ze een voor en na foto laat zien, snap ik wel waarom ze het deed en dat was niet voor anderen maar voor zichzelf.
Als je door zoiets ongelukkig wordt zou ik eerder in therapie gaan dan aan symptoombestrijding doen, volgens mij is er dan veel meer aan de hand namelijk. Of dan iig iets aan je instelling doen, want als ik iets erg en armoedig vind, is dat wel ontevredenheid. Dit vind ik net zoiets als een koopverslaving waarbij je heel even gelukkig wordt van je aankoop. Mijn man heeft een vriend die blind werd en daarna zijn baan én gezin kwijtraakte, en desondanks niet ongelukkig is, ik denk dat ik van zoiets wel ongelukkig zou worden maar niet van het van vorm veranderen van een bepaald lichaamsdeel (wat m.i gewoon bij het leven hoort omdat je nou eenmaal niet eeuwig jong blijft). Als ik kon kiezen tussen theezakjes of het verliezen van mijn eerste kindje had ik zeker voor dat eerste gekozen.
Ja maar nu praat je enkel vanuit uw gevoel e. Jij vind dat niet belangrijk (ikzelf ook niet echt) maar dat wil niet zeggen dat mensen die anders denken therapie nodig hebben e. En waarom je het overlijden van een kind er bijhaalt snap ik niet en vind het een beetje raar ook eerlijk gezegd.
Voor mij zit daar dan nog wel een grijs gebied. Ik zou dus niet snel wat laten doen persoonlijk, maar als ik een borst kwijt zou raken aan borstkanker, dan zou ik denk ik wel een reconstructie willen. Wat @Neuzeke beschrijft, dat zou ook wel in die richting komen misschien. Ik vind het lastig om dat te kunnen bedenken, waar zou voor mij die grens liggen?
Ik was degene die dat topic heeft geopend. En ondanks dat ik dingen weet op te noemen die ik mooi vind en minder mooi, ben ik gewoon heel tevreden. Ik bedoel, het functioneert en is gezond. Maar een gave huid is nou eenmaal mooier dan een onzuivere huid, om maar iets te noemen. Heeft verder niets met streven naar perfectie te maken.
Ik vind dat niet perse andersom. Dat willen wij onze kinderen uiteraard ook meegeven; dankbaar zijn voor wat je hebt en dat je gezond bent. Maar ook dat de wereld aan hun voeten ligt en ze overal kansen zien. En dat ze doen wat ze zelf willen en daarbij dus ook ergens wat aan doen als ze er niet blij mee zijn. Dat je niet hoeft te settelen voor iets wat niet bij je past of waar je niet blij mee bent en dat je er ook wat aan kunt doen. En dat als ze er niets aan kúnnen doen, ze dan inderdaad gewoon blij moeten zijn met wat ze wel hebben.