@Minttu ik denk dat iedereen het ook anders ervaart. Het gevoel, maar ook de intensiteit van de pijn. Ik vond de rugweeën best een hel. Omdat ik gewoon geen verlichting kon vinden, liggen ging niet. Lag alleen maar de kronkelen op de bank of in bed. En de helft van de tijd over het kookeiland gehangen om het proberen op te vangen. Dit zijn sowiezo geen weeën die iets doen iig. Het doet geen pijn. Maar er rommelt iets vanuit de bovenkant van mijn buik. Soms trekt het wat naar beneden. @Haver11 ach, je lijf doet iig iets om die baby er een keer uit te werken toch?
Ik denk het ook inderdaad, iedereen ervaart het anders. Ook ben ik alweer vergeten hoe die weeën ook al weer voelde bij de andere 2 Haha ja, hopelijk gaat het doorzetten. Als ik iets niet wil, dan is het een inleiding en in het ziekenhuis bevallen. Dus hopelijk komt de kleine nog voor die tijd.
Dat wil ik idd ook voorkomen. Vroeg net aan m’n man wanneer hij vind dat we de vk moeten bellenvoor strippen. Maar hij denkt dat ik nog best een week kan doorlopen Toen zei ik dat ze me met 41+2 al in het ziekenhuis willen hebben voor een plan enzo.. zat ie toch raar te kijken
Haha wist hij dat niet? Ik lig alweer vanaf 00.00 wakker.. ik kan de laatste dagen gewoon niet meer slapen. Heb een uurtje geslapen..
Ik had ook gedacht dat het gister/vannacht door zou zetten. Had sinds gistermiddag tot gisteravond steeds krampen die overgingen in weeën. Maar het is dan blijkbaar toch weer opgehouden want ben in slaap gevallen. Vannacht wel paar keer wakker maar verder niks. Pff wordt er ook wel een partij depri van. En ben die pijn ook zat steeds Denk ik het zet nu door maar neeee
Heb nu alleen weer zo'n zeurderige pijn in m'n onderbuik waar ik stapel van word. Niet echt pijnlijk maar na dagen lang wordt het dat wel
Ik kwam ff kijken of er babynieuws was hier, maar zo te zien nog weinig actie dus. Hier rustige nacht gehad. Ook een sessie tussen de lakens heeft niet mogen baten helaas . Jammer weer! @Riette89 gaat het nog wel met je? Kan je er met iemand over praten? Misschien lijkt het zo, maar ik krijg het gevoel dat je heel somber bent en dit niet beter wordt. (Sorry als ik dat verkeerd begrijp) Wat is het plan voor komende dagen voor jou?
Ik voel mij erg alleen gelaten, en alles doet zeer. Mijn Partner is er wel maar hij moet nu ook werken, als de baby komt natuurlijk niet. Bij mijn vorige zwangerschap kon ik wel veel met mijn moeder over deze dingen praten enzo en deden veel samen. Maar zij is 2018 overleden,En heb eigenlijk verder niemand hier in de buurt waar ik maar eens uitjanken kan. Wonen allen verder weg Deze hele zwangerschap heb ik ieder kwaaltje wel gehad en zit er gewoon zo doorheen. Denk nu al weken nu begint het, maar het gaat niks verder. Heb net ook even zitten huilen heeft wel even opgelucht. Verder hou ik mijzelf wel bezig met van alles hier. Want stil zitten kan ik sowieso niet
Sorry van je moeder. Lijkt me lastig nu dit soort dingen niet meer met haar te kunnen delen. Snap ook heel goed dat je er even flink door heen zit. Let je wel op jezelf? En trek je op tijd aan de bel bij een arts oid als je denkt dat het niet meer gaat? Praten met iemand kan nooit kwaad! Goed dat je bezig blijft. Ik hoop voor je dat al je voorwerk qua weeën snel wordt beloond!
Optijd aan de bel trekken doe ik ook zeker wel. Dankjewel! Hopelijk zet het voor jou ook eindelijk door!
Hier ook niks.. uiteindelijk tot 4.00 uur wakker gelegen, en vervolgens werd ik om 6.00 wakker gemaakt door de oudste. Vannacht weer zo gehuild.. ben er zo klaar mee.
Ik had zo een schrik dat een sessie tussen de lakens iets zou uitlokken en ik wou echt januari halen. Heeft meneer zich vroeger gemeld en nu heb ik er spijt van Geniet zo lang je kan
Haha ik heb een tijdje niet gedurfd om diezelfde reden. Maar nu maakt het toch niet meer uit. Alleen vind de man het doodeng.
Hier is ook alles rustig gebleven, prima geslapen. alleen is mn vriend “ziek” aan het worden wat er dus voor zorgt dat ik al een kind in huis heb Hij miept zucht en kreunt bij werkelijk alles..
Haha! Mannen... hier staat verkoudheid ook gelijk aan een bijna doodervaring. En ‘ik ben zó zielig, ik kan nu echt even niks hoor’
Nou hier is de nacht ook anders gelopen dan gehoopt... Ik ben uiteindelijk de hele nacht met een ziek kind in de weer geweest die steeds zijn bedje onder spuugde... Heb hem vannacht twee keer moeten douchen omdat de spuug zelfs in zijn oren zat. De wasmachine draait weer overuren en ik ben gesloopt...
Jaa hier precies zo. En maar puffen en kreunen als ie stil ligt op de bank. Deken op, deken af. En dat krijgt een kind