Ik durf gewoon echt niet. Heb enorme testangst ontwikkeld. Waarschijnlijk omdat ik nog nooit een positieve test gehad heb. Ook nog nooit over tijd geweest. Dus de enige keren dat ik test is als het echt moet omdat ik moet stoppen met medicatie ofzo, maar verder weet ik het al voor ik ongesteld moet worden. Ik heb zelf best wel PMS. Niet elke maand precies hetzelfde, maar wel volgens een soort patroon. Na ei krijg ik ergens tussen dpo 1 en dpo 7 echt hele pijnlijke borsten. Elke maand. Zegt dus niets over zwangerschap. Verder verandert m'n ontlasting. Die wordt hard en veel minder, eerder om de dag dan elke dag of zelfs nog minder. Als ik bijna ongesteld wordt en progesteron begint te dalen neemt die pijn in m'n borsten af. Dat is subtiel, vaak vanaf dpo 12. En ik kan ineens weer goed naar de WC (aangekondigd door eerst heel veel gerommel en een speciaal soort kramp/steek door m'n buik, kan het slecht omschrijven). Normaal wordt ik dan 13/14 dpo ongi. Die dingen gebeurden gisteren ook. En vandaag kan ik ook gewoon normaal naar de WC. Voel m'n borsten nog wel, maar minder. Dus eigenlijk gewoon het inklappen van de progesteron die door je eigen gele lichamen gemaakt wordt. Voor die balans ben ik heel gevoelig. Bij m'n eerdere ICSI's wist ik ook op 9/10 dpo hierdoor dat het niet gelukt was. Bij de eerste werd ik dwars door de utro heen op 12 dpo ongi. Bij de tweede heb ik toen op 13 dpo een test gedaan en ben ik gestopt met de duphaston. Maar dat was eigenlijk bevestiging van wat ik al wist. Ik ben nog nooit zwanger geweest, dus nee ik weet niet hoe het voelt als dat wel gebeurt. Maar ik weet na ruim 2 jaar cyclus monitoren en proberen zwanger te worden wel heel goed hoe het voelt om niet zwanger te zijn. Dit was overigens ronde 21 met echt proberen zwanger te worden, 2 verplichte rustmaanden gehad waar ik zonder partner ook niet zelf een poging kon doen. En daarvoor toen ik op de wachtlijst stond voor een donor al zeker 3/4 jaar cyclus gemonitord met ovulatietesten en temperaturen. Dus ben inmiddels cyclusexpert...
1 is niet veel, maar hopelijk is dit je geluksei. Je hebt uiteindelijk maar 1 goede nodig. Het is de kunst die te vinden
Zijn er hier dames die ervaring hebben met cryo terugplaatsing in kunstmatige cyclus? De vorige gingen bij mij in natuurlijke cyclus, maar bij C&C geven ze ivm planning de voorkeur aan een progynova-cyclus. Geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen...
Ik heb er ervaring mee. Zodra de menstruatie start dan moet ik 3 pilletjes per dag innemen van de Progynova. Dan gaan ze kijken wanneer je baarmoederslijmvlies dik genoeg is en vanaf dat moment ga je ook Utrogestan gebruiken, de dag dat je daarmee start is zeg maar je 0 punt oftewel je “eisprong”. Bij een 5 daagse embryo bijvoorbeeld dan begin je ook 5 dagen vooraf met de Utrogestan. Als je zwanger wordt van een cryo dan moet je met beide hormonen doorgaan tot 12 weken zwangerschap. Dit is zoals het bij ons in de kliniek gaat
Ok, dus je blijft progynova gebruiken en dan ga je er utro bij gebruiken (of duphaston zou dat in mijn geval zijn)? Weet jij hoe lang het ongeveer duurt voor je bms dik genoeg is?
Wat jammer maar er is hoop... Hopelijk groeit hij mooi door de komende dagen. Ik duim voor goed nieuws morgen! Ja heerlijk is dat he. Vond t ook echt fijn. Rust maar lkkr uit.
Wat jammer dat er niet meer gevonden zijn! Maar het gaat uiteindelijk om de kwaliteit en hopelijk wordt deze bevrucht en komt er een mooie sterke embryo uit voor jullie. Ik duim mee dat je morgen goed nieuws krijgt!
Ik denk dat jij meer geluk had dan. Kan per stimulatie anders zijn, maar Cuypers adviseerde om het gewoon te benutten. Ook omdat het de eerste keer is dat ik gestimuleerd word is het toch ook uitproberen. Berichten als deze van jou helpen me trouwens niet echt om me beter te voelen over deze poging en mijn lichaam...
Poeh wat naar zeg, ja je kent lichaam goed dan hè. Ik heb ook testangst ontwikkeld, en ben niet eens zo lang bezig en had wel twee keer onverwachts (wel bezig uiteraard, maar niet zo snel verwacht) en snel een positieve test. Nu is het best wel slopend dat er al 16 rondes niks gebeurt. Al moet ik wel zeggen dat m’n lijf elke ronde wel iets in petto heeft waarvan ik denk, ‘dat hadden we nog niet gehad’ Wel echt weer enorm balen als deze tp niet gelukt is. Gelukkig heb je wel een cryo. Hopelijk volgt er snel goed nieuws in deze groep.
Ik ga heel hard voor je meeduimen! Probeer je te focussen op dat ene goude eitje En anders inderdaad wat Dr. Cuypers zegt, alles wat jullie leren van nu kan weer ten goede gebruikt worden voor de volgende ronde, steeds een stapje dichterbij. Maar eerst déze ronde
Dat begrijp ik, zelfbescherming. Desalniettemin is er nog niets verloren en zijn er plenty dames van 1 enkele eicel en embryo zwanger geworden! Nu een beetje lief zijn voor jezelf. Het traject is zwaar genoeg! Een dikke geluksknuffel jouw kant op ❤️
Dat was totaal niet mijn bedoeling, sorry. Ik vind het gewoon een gekke uitspraak van die arts, meer niet.