Wij hebben nog keuze uit 2 geboortekaartjes. Dus nog niet helemaal uit, maar de enveloppen heb we al geschreven! @brusje ik had me wel eerder laten opereren en eitjes laten invriezen. Just in case. En dan daarna eerst proberen op de natuurlijke manier en als dat niet meer lukt was ik alsnog overgestapt op ivf.
Ik ga niet mee in een whatts app groep. Het lijkt mij alleen maar lastig die bliepjes de hele tijd. En ik ben geen whatts apper of beller.
Nou, daar was ik weer hoor! Vandaag even een semi-vrije dag, dus kan weer een beetje tijd voor mezelf pakken. Met werk en het opknappen van het nieuwe huis en voorbereiden verhuizing, is het zo ongelooflijk druk nu hier! Pffff. En als ik dan nog een beetje goed zou slapen na al die inspanningen...... maar neeeeeee, natuurlijk niet! Maar goed. Re: 'zware' gedachtes - daar heb ik alle begrip voor. Ben zelf afgelopen jaar aan het reintegreren geweest na een burn out, die veroorzaakt was door enorme langdurige werk stress gecombineerd met onze fertiliteitsproblemen. Wat een zwart gat val je dan ineens in als je er eindelijk (onder dwang van omgeving) aan toegeeft dat het niet goed gaat, zeg. Dat is dicht genoeg bij depressie dat ik me zo voor kan stellen dat ik daar nu ook weer in zou kunnen verzinken, met alle trammalant rondom zwangerschap en straks moeder worden. En ik zeg natuurlijk niet dat de situaties te vergelijken zijn, maar ik heb alleen maar respect voor mensen die durven uitspreken dat ze er soms gewoon niet helemaal uitkomen in hun gedachten. Want het duurde voor mij zo ontzettend lang voordat ik dat zelf kon toen. Maar heb wel geleerd dat het niet iets is om je voor te schamen (deed ik in het begin dus wel ) en dat als je jezelf (met of zonder hulp) er weer doorheen sleept, je er ook echt beter uit kan komen dan je erin ging, zeg maar. Knuf! Re: geboortekaartje - ik zei toevallig gisteren tegen mijn man dat we die misschien ook eens moeten gaan uitzoeken. Maar we moeten nog zo veel! We hebben nu een ledikantje! Woo! Staat ook al in elkaar, met een matrasje erin dat nog in plastic zit. Verder hebben we een maxicosi en dat was het. Dus ik moet binnenkort echt even inkopen gaan doen, want als de kleine er onverhoopt uitvalt morgen, hebben we een beetje een probleem vrees ik. Waar vinden jullie je geboorte kaartjes? Inmiddels heb ik door de lichamelijke inspanningen rondom de aankomende verhuizing echt wel meer last van mijn lijf. Weet nu inmiddels ook wat harde buiken zijn! Die had ik nog niet meegemaakt. Maar vooral het vocht in mijn voeten, handen, en inmiddels ook benen begint wel echt pijnlijk te worden. Heb gisteren (oh, horror!) steunkousen besteld. Die komen vanmiddag aan, dus hoop echt dat het een beetje gaat helpen, want dit is niet leuk meer. Kan mijn gewicht niet eens meer op 1 been kwijt (vooral rechts is het enorm pijnlijk) dus moet alles zittend doen als ik me omkleed, of het aan mijn man vragen te doen (zoals mijn schoenen open houden zodat ik erin kan stappen. BIZAR. Wat een verhaal weer, jeetje. Ben ik vast nog een hoop dingen vergeten te reageren. Pfff. Sorry!
@Pennetje als het echt véél pijn doet in de benen even bloedprikken hoor! Ivm trombose. ik gebruik ondersteunende panty kousen. en dat helpt wel. maar dan moet je ze snachts wel aanhouden.
Yup. Dit. Geboortekaartje heb ik bij toeval gevonden. Ik had eerst een gedichtje geschreven en toen kwam ik een kaartje tegen die er precies bij past, en hij heeft een jongens en meisjes variant.
Geboortekaartje doe ik via kaartje2go, ik liep er gewoon tegen aan en ze zijn niet duur, weet niet of ze de goedkoopste zijn hoor @Pennetje vervelend dat je van die klachten krijgt! Goed op jezelf letten hoor! Sterkte!
Ook weer even een teken van leven van mijn kant We zijn dit weekend onverwachts nog even weggeweest samen (kinderen bij mn zus). Was echt heerlijk! Ik had er vooraf niet zoveel behoefte aan (moet nog zoveel doen), maar ik ben blij dat we gegaan zijn. Echt even helemaal ontspannen, tijd voor ons tweetjes. Kan ik iedereen aanraden. Nu weer volop druk met werk. Ik denk dat het goed gaat komen, maar ik kijk er wel naar uit dat ik echt klaar ben. Nu is mijn to-do lijst nog heel indrukwekkend. Een voordeel, als ik kijk naar mn uren dan heb ik nu echt meer uren gemaakt dan moet tot mn verlof en kan ik na mijn verlof met starten rustig aan doen. Sombere gedachten: herken ik niet zo, heb er ook de tijd niet voor... Dus wie weet als mijn verlof ingaat dat ik ook in een gat val. Maar ik kan het wel begrijpen als ik jullie verhalen lees; dan heb ik het echt veel 'makkelijker' qua kwalen en dingen die er spelen. Dus ik zal daar maar extra van genieten. Geboortekaartje: wij laten er een maken. Zijn nu daar mee bezig, ze hebben een voorstel gemaakt maar is nog niet naar onze zin. Nu dus even goed aangeven wat we veranderd willen. Maar het komt vast goed Morgen halve dag werken, andere helft maar eens aan mijn huis besteden... Genoeg te doen nog!
Ik heb vanmiddag controle gehad bij de verloskundige. Bloeddruk was iets aan het stijgen maar nog niet zorgelijk gelukkig (128/80) en over het snel opkomende vocht vasthouden maakte ze zich ook geen zorgen. Kleine lag nog in dezelfde houding, maar wel al lager dan de vorige keer (twee weken geleden). Dat verklaart wel waarom ik de afgelopen week weer wat meer kon eten en makkelijker ademde. Iets dan. Niet heel veel, haha. Volgende afspraak is op de eerste dag van mijn verlof! Dan bij de gynaecoloog. Is schijnbaar standaard, zodat die je ook een keer gezien heeft. Ben benieuwd, want dan doen ze ook meteen de liggingsecho. Kijken of ie dan al ingedaald is misschien!
Vandaag controle gehad bij de gyn. In eerste instantie even schrikken, want mijn bloeddruk was te hoog. Voor mijn doen is dat wel heel bijzonder, gezien het eigenlijk altijd aan de lage kant is en de weeënremmers die ik slik zijn bloeddruk verlagend. Toen met de hand nagemeten, bleek dat apparaat gewoon niet te kloppen, echt weer iets voor mij! Ik mocht weer terug naar de verloskundige, maar helaas mag ik niet thuis bevallen. Ik moet met indicatie naar het ziekenhuis, maar ik mag wel bevallen onder leiding van mijn eigen verloskundige. Jammer wel, maar ik vind dit ook een prima oplossing. Voor de rest was alles goed, kindje zag er goed uit, buik groeit goed. Uitstrijkje wel herhalen, 3 maanden na de bevalling al. Ze wilde toch geen risico nemen en wachten tot 6 maanden na einde borstvoeding. Ik ben tevreden, was blij mijn eigen gynaecoloog weer eens te zien!
Ik heb de baby vandaag nog niet zoveel gevoeld als anders.. begin me een beetje zorgen te maken. Met de eerste heb ik ook een aantal keer aan de ctg gelegen ivm verminderde beweging, maar dat was steeds vals alarm. Op den duur ga je je dan ook een beetje een zeur voelen. En als we nu naar het ziekenhuis zouden moeten zou dat ook écht heel slecht uitkomen.
Lieve mensen, Wil jullie even laten weten dat ik ook nog steeds trouw alles mee lees (voelt zo stiekem anders). Ik heb mijn zwangerschap als heel erg zwaar ervaren, vooral emotioneel. En vond het daarom lastig mee te schrijven over de "normale" dingen. Nu begint alles een beetje eindelijk zijn plekje te krijgen. Nog 3,5 week en dan staat mijn keizersnede al gepland. Baby komt met 37+6. De laatste loodjes dus en druk bezig met de laatste voorbereidingen. Nu eindelijk voel ik me af en toe een beetje weer een normale zwangere en lukt het beter bezig te zijn met de baby en het straks moeder zijn. Er staan wel veel hulptroepen klaar als baby er eenmaal is en mag ook pas het ziekenhuis uit als een PND zo goed mogelijk uitgesloten kan worden. Maar voor nu sta ik er positief in. Kijk niet op tegen de keizersnede. Mijn man en mijn allerliefste therapeute die ik al 14 jaar ken en die ik in alles vertrouw zullen erbij aanwezig zijn. Therapeute, zodat ik niet alleen ben in de operatiekamer als man weg moet met baby voor controle. Dat verwachten we namelijk. Helaas zal baby niet bij mij (ons, want man blijft ook in het ziekenhuis zolang ik er ben) op de kamer komen, maar op de kinderafdeling in verband met medicatie die ik gebruikt heb tijdens de zwangerschap. Dit was overigens een ingecalculeerd risico. We verwachten allemaal geen grote complicaties, maar liever het zekere voor het onzekere. Maar daar is allemaal overheen te komen, als het straks een gezonde baby oplevert. Nu op de valreep nog bezig met suiker prikken, omdat buikje van baby groeit op de bovenste groeicurve. Suikertest, twee weken geleden, zat ik op een uitslag van 7,8 en dus precies op de grens. Toch wilde de gyn nader onderzoek, ook al is het nog maar voor zo kort. Nu al twee dagen suiker geprikt en alle uitslagen, zowel nuchter als na de maaltijd zijn gelukkig goed. Vrijdag weer naar de diëtiste om dat allemaal te bespreken. Al die afspraken, want daar hoort natuurlijk ook bloedprikken en de hele bende bij, in combinatie met zowat wekelijks een afspraak bij de gyn, al mijn standaard therapie-afspraken (4 per week) en het kennis maken met alle hulptroepen die straks klaar staan om mij te helpen met baby, geven me een dagtaak. Gelukkig heb ik geen werk, maar dat betekent dus ook, geen zwangerschapsverlof en geen extra rust nu de bevalling zo dichtbij komt. Met gemiddeld drie afspraken per dag, ren ik me een slag in de rondte. Druk druk en in mijn ogen veel te weinig tijd om te cocoonen en me terug te trekken voor de laatste voorbereidingen. Maar zal allemaal wel goed komen. Ik heb jullie intensief gevolgd en hoop dat niemand het erg vind dat ik zomaar weer binnen kom vallen, maar zou het leuk vinden weer mee te schrijven, tijdens de "laatste loodjes"
Wat k#t voor je dat het allemaal zo zwaar was/is. Vooral mentaal als ik dat zo lees. Had je een prenatale depressie? Want dat is heel erg zwaar weet ik uit ervaring. Onze dochter gaat ook naar de kinderafdeling. Maar misschien mag ik wel bij haar op de kamer. Dat is even afwachten. Maar juist dat naar de kinderafdeling moeten door mijn medicatie maakt het wel dat ik nog niet echt klaar ben voor de bevalling. als je behoefte hebt om daar even iets over te delen mag je me altijd een in sturen hoor! evt mag mijn telefoon nummer ook zodat je kunt appen. Wat dat betreft zitten we in hetzelfde schuitje. kindje op de afdeling door medicijnen die we zelf gebruiken. Dus bepaalde gevoelens die daar bij vrij komen begrijp ik dus heel goed. hele dikke digi knuffel voor jou. Je kunt Dit! xxxx
Wat een lief berichtje! Dank je wel! En er samen over praten lijkt me zeker wat. Hoewel ik net als jij weet dat ik zonder de medicatie het nog veel moeilijker gehad had, is er toch een schuldgevoel richting de baby. Of het echt een prenatale depressie was weet ik niet, ben sowieso bekend met depressies en psychose. Door de zwangerschap kan ik bepaalde medicatie waar ik normaal echt op leunde niet gebruiken. Hoewel er dus nog aardig wat over bleef ter ondersteuning, was/is dit gewoon niet genoeg.
Uiteraard ben je welkom om gewoon met ons mee te praten de laatste weken! Ik vind het ontzettend klote dat je zo’n rotzwangerschap hebt gehad, maar erg dapper dat je er zo open over bent! Je durft er meer over los te laten dan ik en ik vond het al een grote stap om hier te zeggen dat het niet goed met me gaat. Ik hoop dat je de laatste weken het gevoel van een normale zwangere kunt vasthouden! Het is je gegund! Wanneer was je ook al weer uitgerekend?
Niet schuldig voelen. Een gezonde moeder is veel belangrijker voor je kindje. Als jij die medicatie nodig had dan indirect je kindje ook.
Iedereen is welkom. Zonder oordelen, maar alleen met steun Hier merk ik toch wel hoe fijn het is dat ik niet werk. Ja ik doe soms geen enkel iets in huis. Maar op ander vlak ben ik er weer. Het fijner de kinderen naar bed brengen, een niet zo een gehaast ochtend ritueel en het helpen van mijn gestresste tienerdochter die niet goed leest wat voor huiswerk ze moet doen en ontploft als ik zeg dat het niet zo goed gaat. En ik haar gewoon zonder instortings gevaar kan helpen met een damn layout. Als dat geen goed cijfer oplevert Tevens heb ik nog mijn eigen zzp werk zonder problemen kunnen doen. Heb een prachtige flyer mogen ontwerpen voor een kdv. We moeten alleen nog de puntjes op de i. Een proefdruk om alle oneffenheden eruit te halen. Zoals de dubbel nn die me net nog op viel etc. En dan drukken maar. Ben gewoon trots op mezelf.
Ik moest toch even naar het ziekenhuis, omdat de baby niet meer zo actief is. Dus ik lig nu aan de ctg te wachten. Verwacht geen problemen, maar beter het zekere voor het onzekere