Aargh. Maakt dus niet. Altijd commentaar. Zou toch een stuk fijner zijn als mensen elkaars keuzes wat minder zouden bekritiseren.
Eigenlijk dacht ik al zoiets. De alleenstaande ouders die ik ken en financieel allemaal krap zitten zijn ook stuk voor stuk mannen.
Ik was 6 mnd zwanger toen ik afstudeerde. Dus ik heb nooit fulltime gewerkt, maar altijd parttime. Mag duidelijk zijn door mijn (of eigenlijk onze) keuze om zwanger te worden tijdens mijn studie dat een gezin krijgen voorrang had . Ik geloof dat dat in mijn geval niet cultuur gebonden is, maar persoonsgebonden. Werk is voor mij een middel en geen doel. Toen bleek dat mijn jongste dochter moeilijk om kon gaan met de combinatie school en bso (ze heeft adhd en hechtingsproblemen door wat er in haar eerste levensjaren is gebeurd, voordat ze bij ons kwam wonen), ben ik gestopt met werken. Toen kwam er nog een kindje en hij was de eerste waarbij ik niet werkte tijdens mijn zwangerschap. Heerlijk vond ik dat, aangezien ik nogal wat kwalen had en daar toen lekker aan toe kon geven. De jongste gaat in juni naar de basisschool (nu 4 ochtenden psz) en daarna wil ik misschien weer gaan werken. Maar daar ben ik nog niet zeker van, aangezien ik echt opzie tegen de stress die dat weer met zich meebrengt qua opvang en als ze ziek zijn e.d. Ik maak me op dit moment overigens geen enkele zorgen of ik weer aan het werk kom. Genoeg banen in mijn branche (onderwijs). Maar eigenlijk wil ik ook niet terug naar het onderwijs, na alles wat ik daar in mijn werkjaren heb meegemaakt. Maar wat dan wel... En wat betreft wat anderen daar van vinden, daar kan ik niet wakker van liggen. Maar ik denk ook dat mensen weten dat me dat weinig kan schelen, want ik krijg er eigenlijk nooit rare opmerkingen over (of ik heb het niet door ).
Mensen hebben altijd wat te zeuren zeg. Maar ik heb toch redelijk vaak gehoord van mensen dat deze constructie (man thuis - vrouw werkt) "echt van deze tijd" is enz. Op een positieve manier dus. Maar dan tegelijkertijd neerbuigend over dezelfde constructie omgekeerd.
En dat is dus wat ik bedoel dat men er bewust of onbewust in blijft hangen. Ik zie het bij mijn eigen ouders ook hoor. Grote klussen doet mijn vader maar bv behangen weer niet "Want dat kan je moeder beter." Hij heeft het gewoon nooit geleerd of willen leren.
Ja ik dus ook. Mijn toenmalige baas (vrouwelijk) vond het niet kunnen dat ik stopte met werken om tbm te worden. Dat haar man niet werkte vond ze wel helemaal acceptabel.
Ja ik herken ook dit dus weer totaal niet, misschien ligt het ook aan je achtergrond. Mijn moeder werkte nagenoeg altijd fulltime, mijn vader minder en was meer thuis bij ons. Mijn vader heeft 2 linkerhanden en dus deed mijn moeder alle klussen in huis (boren, verven, laminaat), ze heeft zelfs een keer een muur gedeeltelijk gesloopt om van 2 slaapkamers 1 grote te maken. Mijn vader kookt dan weer vaker. Dus kan prima zijn dat ik daardoor ook niet herken wat jij ziet en dat mijn ouders gewoon al heel modern waren. Ik doe zelf ook alles in huis. Behalve band plakken haha. Vind ik een rotklus, dat doet mijn man. Niet omdat hij een man is, maar omdat hij het 10x sneller kan.
Als je het zelf zo regelt zul je er meestal niet tegen zijn. Maar in ons geval, eigenlijk vinden wij het niet ideaal. Ik zou liever alle zorgen (financieel, huishouden, ziekte en dagelijkse zaken) gelijk verdelen en mijn man heeft daar ook de voorkeur voor. Maar dat is niet zo gegaan en daarom hebben we gezamenlijk besloten dat dit de meest veilige situatie was voor onze kinderen. Als hij morgen een fulltime baan vindt zou ik daar een beetje moeite mee hebben omdat hij dan erg weinig thuis zou zijn, het liefst zou ik hebben dat er beiden 4 dagen werken. Tegelijkertijd is het inmiddels ook wel prima, de jongste gaat na de zomervakantie naar school en dan ga ik ook weer fulltime werken. Ik vind dat we een ongelooflijk luxe positie hebben gehad door de afgelopen jaren op mijn 4-daagse werkweek te kunnen leven. Niet heel ruim, maar wel afdoende, en dat ik daardoor bij alle kinderen een dag in de week thuis heb kunnen zijn.
Ik vond het vooral heel erg fijn dat we een keuze hadden. Ik hoefde niet fulltime te werken, maar had de mogelijkheid om eerst 2 dagen te werken. En mijn man 1 dag ouderschapsverlof in de week. Het was financieel mogelijk, maar ook baan technisch mogelijk. Dat vond ik zo belangrijk. Want ik vond het dus echt helemaal niks dat mijn kind meer bij het kdv/gastouder zou zijn dan thuis. Ik heb altijd wel iets gewerkt, zodat mijn man net zoveel tijd door kon brengen. Vaders zijn net zo belangrijk als moeders. Toen hechte ik ook niet zoveel waarde aan ‘financieel onafhankelijk’ zijn. Vond het een hoop bs. Inmiddels ben ik aardige carrière stappen aan het maken en dat voelt wel heel erg goed moet ik zeggen. Het voelt lekker om financieel het goed voor mezelf te hebben. Ook al komt alles op 1 hoop en kijken we daar helemaal niet naar. Inmiddels heb ik oudere kinderen en werk ik 30 uur per week. Ze hoeven nooit meer naar de opvang ivm leeftijd en door mijn ( ideale ) werktijden.
In totaal hebben we 15 weken. Op mijn werk moet je verplicht stoppen met werken op 26 weken. Alles wat je thuis blijft vanaf 6 weken voor de uitgerekende datum ben je kwijt na de bevalling,. Ook bij verplichte werkstop, gezondheidsredenen, ziekenhuis opname. Thuis is kwijt. Dus op mijn werk heb je 9 weken na uw bevalling. Als je min 15 maand in dienst bent heb je recht op 4 maand betaald (650 euro ongeveer) ouderschapsverlof. Afhankelijk van uw uurrooster kan je op verschillende manieren dit opnemen (1/5de, halftijds, voltijds, 1week). Dit kan je opnemen tot 12 jaar. Als je min 5 jaar in dienst bent heb je recht op tijdskrediet met motief(zorg kind jonger dan 8) daarvoor krijg je een uitkering (bedragen verschillen enorm dus geen uitspraken daar rond) Dat is max 51 maanden per werknemer. Ook weer afhankelijk van de werkuren op verschillende manier op te nemen.
Hoewel hier ml buitenshuis werkt, geloof ik niet in mannen en vrouwen werk. Ik geloof in werk. We kijken wie wat het beste kan.of leukste vindt, dat werkt hier prima . Wegens fysieke omstandigheden is ml degene die wel vaak de zware klussen doet, maar als hij thuis is, zijn de kinderen en het huishouden ook zijn zorg. Ook daarin kijken we wat handig is. ML kan ip alles maar strijken is niet zn grootste talent evenals eten koken, dus dat doe ik meestal. En uiteraard doe ik meer in huis, want ik ben er meer. Maar nu ik door omstandigheden min of meer uitgeschakeld ben, kan ml prima de kar trekken naast zn werk. Fijn vind ik dat en die waardering spreken we wederzijds ook uit, want op zulke momenten realiseert hij zich extra hoeveel werk er altijd in en om huis is
Dat gevoel ansich wellicht niet maar wel hoe we dat in de maatschappij hebben vorm gegeven. Mijn man werkt voor de overheid dus hij kan best 32 uur werken maar zat andere vaders die gek worden aangekeken als ze dat wensen. En ik ken er echt best veel in mijn omgeving.
Dat is inderdaad een belangrijke, en dat heb ik me ook al vaak bedacht. Hier in België gaan relatief veel kinderen dus meer naar de opvang en hoewel ik er aanvankelijk (tijdens mijn zwangerschapsverlof) tegenop zag (ook o.w.v. studies die ik toen had gelezen waarin werd aangetoond dat het stresshormoon hoger is in het bloed van kinderen wanneer ze in de crèche zijn) is het uiteindelijk reuze meegevallen. Ik heb niet het gevoel dat mijn kinderen er 'slechter' van geworden zijn. Maar ik heb ook wel vrij 'flexibele' kinderen (misschien niet helemaal het juiste woord) en ik besef maar al te goed dat dit niet iedereen gegeven is (in mijn nabije omgeving bv. een kindje dat héél veel nood heeft aan rust, structuur en regelmaat). Dus ja, wat doe je dan? Dan probeer je in de mate van het mogelijke zoveel mogelijk in het belang van je kind te denken/werken, en dat zal dan in NL waarschijnlijk net iets vanzelfsprekender (gemakkelijker?) zijn dan in BE.
Inderdaad, zo is het. Zelfstandigen hebben wel minder zwangerschapsverlof/moederschapsrust. Hun moederschapsrust bedraagt maximaal 12 weken (drie verplicht op te nemen weken + 9 facultatieve weken die ze naar keuze kunnen opnemen). Zelf ben ik werknemer, dus steeds 15 weken gehad (gelukkig). Bij 12 weken zijn ze helemaal nog kleine hummeltjes... Ik heb wel een vriendin die zelfstandige is en zij heeft zelf nog drie weken onbetaald verlof opgenomen na die 12 weken.
Ja, dat is wat ik intuïtief ook dacht, dat tbv’s zeker niet altijd geprezen zullen worden. Ik denk dat er een verschil is tussen een werkende man die ook luiers e.d. vervangt (kan me voorstellen dat zij hier soms wel lof voor ontvangen terwijl het voor moeders als ‘normaal’ wordt bezien) maar tbv’s (die dan uiteraard ook luiers vervangen, …): denk dat sommige mensen in onze maatschappij hier best op durven neerkijken. Heel jammer natuurlijk
Ik bedoelde hier specifiek het geval waarin je een kind hebt dat niet gedijt in de crèche. Belgische vrouwen die de intentie hadden om voltijds te blijven werken komen dan voor een probleem te staan. Als er in NL minder vrouwen zijn die die intentie hebben, zullen er ook minder vrouwen zijn die plots een hele andere vorm van opvang moeten regelen. Hiermee bedoel ik zeker niet dat alle Belgische vrouwen voltijds willen werken (of omgekeerd dat geen enkele Nederlandse vrouw voltijds wil werken). Kan me alleen wel voorstellen dat de manier waarop de samenleving anders is ingericht in beide landen, dat dit ook andere consequenties heeft wanneer je bv. merkt dat je kind een aantal uitdagingen heeft.
Je weet al dat ik er exact zo in sta als jij. En als iemand een opmerking maakt: ik zou nooit financieel afhankelijk willen zijn en dus nooit stoppen met werken, dan denk ik: "ach je weet vast ook niet beter". Zo iemand zit niet in onze situatie en kan zich daar vast niks bij voorstellen. Wij hebben vandaag officieel alle uitslagen van de jongste gekregen en dat was weer even keihard en verdrietig. Maar zo ontzettend fijn dat alles meeweegt en dat de orthopedagoog en de juf (in gesprek met orthopedagoog) beiden benoemd hebben dat zijn thuissituatie zo ontzettend goed voor hem is en dat wij hem dus die ruimte en aanpassingen geven, dat voelde dan wel even goed Waarbij ik zelf de kanttekening maak dat ik snap dat wij dit financieel kunnen en ik niemand veroordeel die wel moet blijven werken samen.
Dat is inderdaad één van de conclusies die ik ook getrokken heb na alle reacties gelezen te hebben. Leuk trouwens, al die reacties Heb ze met veel plezier gelezen!