@Lynne182 noemde 2 tot 3 keer per week in haar post op pagina 54 post 1078. Jij hebt hier vervokgens op gereageerd op pagina 55 post 1085. Wekelijks is dus niet uit de duim gezogen. Edit: Mosterd zie ik...
Ja dan heb je wat de zenuwen. Heb ik nog wel eens hoor. Knoop in de buik. Maar goed, dat vertelde ik bijna nooit want zo boeiend vond ik het dan ook weer niet.
Dat is heel herkenbaar. Mijn zoon heeft ook dat hij door slijm in zijn maag weleens moet overgeven. Meestal is dat ‘s morgens vlak na het wakker worden. En daarna eet hij gewoon en is hij levendig en vrolijk. Tja, dan breng ik hem toch echt naar de psz, omdat ik weet dat er verder niks meer aan de hand is en er ook niks meer zal gebeuren. En ik herken het van mezelf. Mijn maag moet ‘s morgens ook nog even ‘wakker’ worden en een flinke hoestbui is echt een trigger. Ik kan overgeven dan wel voorkomen trouwens, door rustig te ademhalen en even wat water te drinken, maar bij mijn zoon gaat dat niet altijd zo. En dat is precies de reden dat ik naar meer kijk dan alleen het simpelweg een keer spugen of dunne ontlasting hebben.
Sorry maar dit is echt een gevalletje 'de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet'. Lees je eigen posts eens terug.
Ik sprak het toch ook niet over mijn kind die meerdere keren in de week het had. Ik sprak over mijzelf en dat ik dan toch ook niet binnen blijf daar voor. Staat er toch echt bij.
Maar dit gaat wel over je kind en daar doelde @GossipGirlxoxo volgens mij de hele tijd op. Het is niet alleen maar dunne op. Het is én diarree én buikpijn én niet willen eten.
Ja dat diaree moet je echt los laten want dat is dus echt 1 keer dunne poep. Hier pakken wij het woord diarree al snel in de mond als iemand dunne poep heeft. Ik heb me daarna ook meer dan 4 keer duidelijk gemaakt dat het om 1 keer dunne poep ging. Daarbij, dus nogmaals, als mijn kind dood ziek met hoge koorts op de bank ligt met een emmer naast zich is dat toch een heel ander beeld dan wat buikpijn. Je zou een dwaas zijn als je je kind zo doodziek en lusteloos naar school brengt. Maar voor een beetje buikpijn, kom op dan ga ik daar niet speciaal rekening mee houden voor andere.
Nouja, daar komt dus waarschijnlijk de verwarring door en dan helpt het niet echt als je er zo stellig tegenin gaat. Zelf zou ik mijn kind wel thuishouden bij dunne poep icm buikpijn en niet willen eten. Maar dat zal ook wel voor ieder kind anders zijn. Mijn kinderen zeggen namelijk nooit dat ze niet willen eten, dus als dat wel een keer gebeurt, weet ik al dat er iets niet goed zit .
Doot dit soort momzillas zou ik bijna mijn dochter met 40 graden koorts en overgeven toch naar school willen sturen
Je wilt in dat opzicht geen rekening met andere houden, maar je houd in mijn ogen dan ook geen rekening met je kind. Buikpijn is vreselijk, zit je dan op school met buikpijn. Fijn zeg dan kan je kind zich vast ook goed concentreren. Ik in ieder geval niet.
Juist. Zelfs als ze z'n grote teen stoten is het, aaaah buikpijn. nee ik maak niet graag watjes van m'n kindjes.
Alweer 1152 reacties. Schrijf nog lekker even door met zijn allen dan kan er vanavond nog een deel 4 geopend worden
Grootouders zijn over de 80 Buren werken zelf ook Betaalde hulp??? Ik ken geen bureau waar je s ochtends naar kan bellen om iemand directe laten komen om de dag in je huis voor je kind te zorgen Mutualiteit? Nooit van gehoord. Woon niet in België. Dus een andere optie dan zelf thuiswerken/ vrij nemen heb ik niet. Maar in de hele discussie (heb nog niet alles gelezen) mis ik toch 2 ding. Ben ik echt de enige die als eerste aan het welzijn van het zieke kind denkt? Ik vind dat een ziek kind thuis in bed hoort. Niet vanwege besmetting. Dat virus heeft zich toch al lang verspreid. Maar omdat een ziek kind op school gewoon zielig is. Hier blijven ze dus thuis indien ziek. Moet ik wel bij zeggen dat met name oudste bij een beetje niet lekker dat vreselijk gaat overdrijven. Dan probeer ik hem wel af te leiden en naar school te krijgen omdat 9 van de 10 keer hij met een beetje afleiding al snel gewoon lekker mee kan doen. Gaat dat niet, dan merk ik dat meestal thuis al wel en mag hij lekker in het grote bed kruipen. Msn of ik blijven dan thuis.
Mijn moeder was altijd van het niet zeiken en doorgaan mentaliteit. Vreselijk. Pfeiffer? Na 3 weken kon ik wel weer naar school, ( maar ik mocht alleen thuis blijven als ik gewoon naar mijn oppas adressen ging want ja de hele dag thuis zitten...) ik dacht dat het normaal was zo’n mentaliteit, misschien is daardoor mijn gedachten hierover wel wat (te) gekleurd. Ik snap echt wel dat je niet voor elk wisse wasje thuis kan blijven, maar ik sta er wel wat milder in als jou ik weet hoe de andere kant van de medaille eruit ziet.
Welja. Alweer: jullie slagen er blijkbaar altijd in thuis te kunnen blijven. Prima toch? Bij ouders waar dat niet lukt, zoals bij ons, vind ik het maar logisch dat je oplossingen voorziet. En natuurlijk houden wij daarbij rekening met hun welzijn.