Waarom zou je dan boos op anderen worden? Sorry maar snap dat gewoon echt niet. Een vriendin van me is vlak na het overlijden van mijn 1e zwanger geraakt maar het zou niet eens in me opkomen om daarover boos te zijn. Het is niet zo dat vrouwen zwanger worden om andere vrouwen te pesten ofzo...
Ik denk dat boos niet het juiste woord is, jaloers is misschien beter. Geloof me als je jarenlang de wens heb, en het niet lukt, en je een zwaar traject volgt om überhaupt zwanger te mogen worden, en anderen om je heen zwanger worden door, bij wijze, 1x sex ja dan ben je jaloers en dat.mag best gezegd worden
Ik heb jaren over E gedaan, miskraam na miskraam na vroeg geboorte. Het is serieus nooit in me opgekomen om jaloers te zijn op een ander en dat uit te spreken. Ik vind alle babies kleine kadootjes en het mooiste wat er is. Ik had er graag nog 5 gehad, maar de koek is op. Altijd als ik moet werken en ik sta op het Mkc, dan koer ik naar babies en vind ik ze prachtig. Ja ik had ze graag meegenomen, maar jaloers ben ik niet Ik ben na 6 jaar uit het groepje van de middelste gestapt omdat ik niets meer van hun kon leren. Het ging toen meer over de moeders en dat zijn mijn vriendinnen niet, dus dat begon ik beu te worden. Nu zit ik ook weer in een kei leuk groepje en deel je lief en leed over de kleintjes.
Ik denk dat je het anders moet lezen! Beetje liever tegen elkaar mag ook.. Ik geloof echt wel dat zo n traject heel wat met je doet, al die hormonen die je in je lijf krijgt ben je ook jezelf niet! Ik mis met zulke dingen zo vaak het inlevingsvermogen hier op het forum. Beetje jammer, als je het anders leest en het verdriet er in voelt kan je ook anders reageren. En nee, ik zeg niet dat als het niet lukt dat het maar het goed recht is om boos te worden. Als je al lang hoopt op een kindje en je wens is zo groot, geloof ik dat dat heel moeilijk is en je emotie niet altijd onder controle heb!
Ben wel benieuwd of jullie er wat van hebben gezegd of haar er gelijk uitgegooid hebben? Ik vind het heftig om te lezen, en vraag me ook af waarom je zoiets zou doen. Misschien is die moeder wel radeloos en heeft ze hartstikke hulp nodig!
Ik heb dr 1 in mijn eerste groepje zitten die alles net iets te serieus neemt. Tot op de letter volgt ze de adviezen van oei ik groei/cb/etc. (Incl tot op de gram nauwkeurig qua eten en op welke datum. Flesjes moesten exact op de ML en hoeveelheid wat er bij die maand stond. Kind kreeg niet meer ook al honger en niet minder want dan propte ze het er wel in) kind móet volgens het boekje alles doen, doet afkeurend als iemand z’n kind een koekje geeft, want dat staat niet bij het advies in de voedingswijzer. En deelt continu lijstjes met wat de huidige stand van zaken is hoeveel gram groente je kind moet krijgen. ohja. Potje voeding geven is doodstraf want zooooo slecht. Je móet echt vers koken hoor. Ik kan er heel slecht tegen
En los van de groepjes; ik heb jarenlang in de horeca gewerkt en het gebeurde regelmatig in de zomer dat vrouwen waarvan héél duidelijk was dat ze zwanger zijn vrolijk een sigaretje opstaken en vervolgens een wijntje en een broodje carpaccio bestelden. Noem me een bitch, maar ik weigerde het om ze te helpen en ze dat te geven. (Tot hysterisch gejank van hen aan toe) maar ik kón het gewoon echt niet. Heb regelmatig even haarfijn uitgelegd dat ze van mij een heel eind op mocht hoepelen als ze niet om de gezondheid van dr eigen kind gaf. Gelukkig was mijn baas het met me eens.
Ik bestelde tijdens de zwangerschap van de jongste iets te eten wat ik niet mocht.. Had er even echt niet aan gedacht. Die serveerster keek me aan en gaf toen een blik naar mijn buik.. oja shit dat mag ik helemaal niet maar bewust roken/drinken en dingen eten die niet verstandig zijn tijdens een zwangerschap snap ik echt niet.
2 dgn voor de sectio van E heb ik mezelf lens gegeten aan sushi. Ik was er zoooooo klaar mee XD Was op een bedrijfsfeest van mijn man, dat is een internationaal bedrijf. Niemand keek me raar aan, in andere landen gelden totaal andere regeltjes
Dit is wel een beetje de omgekeerde wereld... Dus als je het niet vindt kunnen dat iemand boos wordt op een ander heb je te weinig inlevingsvermogen? Ik weet niet of je mijn eerdere post hebt gelezen -denk het niet-, maar gaf toch duidelijk aan dat ik kan begrijpen dat dit lastig is voor vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen. Maar boos worden is echt van een andere orde. Dat getuigt m.i ook niet bepaald van inlevingsvermogen. En ik geloof dat we altijd mensen met respect kunnen blijven behandelen. Medicatie nemen maakt je toch niet ineens asociaal? Dat staat echt los van hormonen etc. Ik ken meerdere vrouwen die zo'n traject volgden maar geen enkele is ooit zó tegen mij tekeer gegaan. En zij hadden toch ook allemaal die hormonen in hun lijf.
Niks raars meegemaakt, het lijkt altijd wel een competitie wie de dikste buik, meeste kwaaltjes, zwaarste bevalling en moeilijkste baby heeft.
Daar denk ik dan gewoon anders over, ik vind het heel belangrijk om voor je medemens te wensen wat je ook voor jezelf wenst. Niet altijd even makkelijk, en dat mag ook gewoon geuit worden... Maar dan wel op een nette manier en niet door asociaal gedrag te vertonen.
Hier eten vrouwen ook volop lever tijdens de zwangerschap. Werd alleen scheef aangekeken toen ik hen erop wees want "de dokter heeft dat niet gezegd hoor".
Wel weleens de standaard borstvoeding discussie gehad. Ik zei dat ik er bewust voor koos om geen borstvoeding te gaan geven. En gaf ook duidelijk mijn redenen hiervoor. Werd uitgemaakt voor slechte moeder en dat ik mijn kind dus niet het beste wilde geven. Brrrrr borstvoeding maffia.
Je mag best zeggen dat het je zwaar valt en je wellicht jaloers bent, ook al kan de ander daar helemaal niks mee, maar boos worden op anderen of je op die manier uiten op iets wat zij niet eens in de hand heeft, of beter nog, niet eens iets mee te maken heeft, dat is zwaar onterecht.
Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap gerookt tot 21 weken. Toen kwam ik erachter dat ik zwangere was namelijk. Ik zal het even uitleggen voordat ik de hele toko over me heen krijg Ik werd de eerste maanden een soort van ongesteld en daarna niet meer maar had net een nieuwe baan dus weet het daaraan. Met mijn ex járen MMM gehad en nooit gelukt. Nieuwe partner 1x geen condoom. Ik had ook getest maar negatief. Ik snap nog steeds niet hoe dat kon. Misschien te vroeg, misschien te laat. Anyway; toen kwam ik erachter en voelde me zó schuldig over dat roken. Ook meteen gestopt. Mijn gyn zei dat ik me niet schuldig moest voelen, maar toen werd ze geboren: net 2600 gram... Het hoefde niet volgens mijn gyn, maar ik weet nu nog steeds zeker dat het kwam door mijn roken. Ik heb me nog lang schuldig gevoeld maar besef me ook dat het geen zin heeft en had. Ze heeft het later ook ruimschoots ingehaald met haar vetjes hier en daar
Ik hoop dat je het niet over ons huidige groepje hebt. Ik vind het persoonlijk erg fijn om te kunnen sparren over de nachten met mensen die in hetzelfde schuitje zitten, en vind het absoluut geen "wedstrijd". Hier ook geen gekke dingen meegemaakt, wel soms hele verdrietige.
Niks eigenlijk. Behalve dat bij de 2e van een stel de baby is overleden bij de bevalling. Dat vond ik (hoogzwanger) zó heftig, was echt van slag.