Daarin had ik wel mazzel. Ik werkte in het onderwijs voor ik stopte met werken. Management functie. Had een contract van 28 uur waarvan ik 16 uur op school aanwezig moest zijn. In werkelijkheid werkte ik nooit minder dan 36 uur en elk uur extra mocht ik (afhankelijk van de dag en het tijdstip) voor 100%, 150% of 200% wegschrijven en dat opnemen als verlofdag. In praktijk was dat alleen nooit mogelijk dus toen ik stopte heb ik iets van 700 verlof uren nog uit laten betalen.
Wat dat betreft zijn onze woonlasten ook extreem laag. Wonen nog in onze eerste woning die is gekocht op alleen man zijn inkomen (toen hij nog in loondienst werkte) en gekocht hebben voor 169k. Inmiddels is het inkomen ruim 5x verdubbeld en hebben we verhuizen vaak overwogen maar ik woon hier lekker en vind die lage woonlasten zo een fijn idee. Daardoor ook de mogelijkheid te doen en laten wat we willen, te kopen wat we willen en op vakantie te gaan wanneer we willen. En wil die vrijheid niet inleveren voor een groter huis en in onze omgeving betekend op dit moment een groter huis ook een woonlast van zeker 3x zo hoog.
Man werkt 40 uur, ik normaal gesproken 16 uur over drie dagen verspreid. Daardoor heb ik geen nso nodig voor de oudste en straks ook de jongsten, alleen drie keer s ochtends vso. Vind ik erg prettig! Ik zit nu al meer dan een halfjaar (deels) in de ziektewet door psychische klachten, maar inmiddels zijn we er bijna weer.
Ik werk 24 uur in 3 dagen, man werkt 32 uur in 4 dagen. Sinds 1 januari kunnen we beiden ook 8 weken vakantie op jaar basis op nemen door adv. Heerlijk met de school vakanties.
Volgens mij werd er juist gesteld dat er weinig gezinnen met een 'doorsnee' baan kunnen rondkomen op één parttime inkomen. Ik ken in ieder geval niemand waarvan er één iemand thuis is en de ander parttime werkt...
Man en ik werken 40 uur volgens contract. Maar man snippert elke woensdagmiddag en werkt in praktijk dus 37 uur. 2021 gaat hij terug naar 32 of misschien zelfs 24 uur.
Hier de traditionele verdeling, vriend fulltime ik niet. Hij werkt 2 dagen per week thuis. We zien elkaar dus best veel.
Dat doen wij "gewoon" het begint voor ons met tevreden zijn met wat kan. Nee zeggen tegen wat niet kan. Budget maken voor de week. Ondertussen hebben we een koophuis, een auto ook altijd gehad. Ja ik zou graag andere meubels willen maar dat moet wachten. Elk jaar 1 groot ding aan het huis, dit jaar wordt het of buiten laten schilderen of een vaste trap. Vorig jaar screen beneden, boven laten behangen en laminaat op zolder gelegd. Jaar daarvoor rolluiken boven laten zetten. Alles moet en gaat in etappes. Verder geven we weinig om kleding of met de mode mee moeten. Als mijn jas past en niet kapot is hoef ik geen nieuwe winterjas elk jaar bijvoorbeeld. Verf mijn haar niet, kapper komt thuis, alleen man gaat naar de salon We gaan ook elk jaar een midweek weg en eten soms buiten de deur. En dat allemaal met een man die 40 uur werkt als lasser.
Wat is een doorsnee baan? Ik ben verpleegkundige en werk vooral 's nachts en weekenden. Met mijn salaris voor 32 uur zouden wij goed kunnen rondkomen, dat doen we namelijk in praktijk ook. Sinds we geen kinderopvang meer nodig hebben, gaat het hele salaris van mijn man naar de spaarrekening. We wonen in een gewoon rijtjeshuis aan de rand van de Randstad, gaan elk jaar 1 keer op vakantie, doen boodschappen bij AH en hebben een dierentuin-abonnement en museumjaarkaarten. Ik heb niet het idee dat we het zwaar hebben of zo.
Ja maar dan laat je ALLES wat wij als gezin extra doen. Zo zou ik ook best rond kunnen komen, maar dan moeten alle extra’s er af. Zeker is er rond te komen van 1 salaris, maar dan zuig je voor mijn gevoel de lol uit het leven, in mijn situatie. Dat is echt wat iedereen zelf belangrijk vind
Welke extra's heb je het dan over? Van het salaris van mijn vriend kunnen wij het echt niet doen. Vakantie, zoon op zwemles, uiteten enzo kunnen we nu al niet eens.
Mijn vriend werkt 36 uur (maar soms meer, deze aankomende 2 weken bijvoorbeeld 48 uur ) en ik ga straks max 20 uur werken. Zo hopen we zo min mogelijk de kinderen naar de opvang te moeten doen.
Ja wonen nu in een huurwoning. Ik doe een opleiding management assistent. Partner werkt in een groothandel als bijrijder op de vrachtwagen. Kopen lukt niet omdat ik een leeringsalaris heb en partner te weinig verdiend om een woning te kopen. Daarnaast moet je kostenkoper enzo zelf betalen rond de 10.000 tot 15.000 en dat hebben wij totaal niet.
Wat laat ze dan? Ze maken uitjes, gaan op vakantie. Wij kunnen ook nog heel veel op 1 salaris en dingen waarvan ik dacht niet zonder te kunnen mis ik niet eens. Edit: eigenlijk kun je natuurlijk er weinig over zeggen, het hangt gewoon totaal ervan af hoeveel dat ene inkomen is.
Ja oke, dat maakt het idd lastig. wij wonen in een koophuis wat we 9 jaar geleden hebben gekocht op 2 salarissen. Maar we kunnen het dus van 1 salaris doen nu. Verhuizen is daarom voor ons ook niet zo makkelijk, omdat we dan natuurlijk ook met maar 1 inkomen zitten. wij hebben destijds de kk ook zelf betaald en nog wat extra in kunnen leggen. Maar die omstandigheden waren natuurlijk heel anders. Alhoewel het wel heel zonde is voor jullie, want huren is ook niet goedkoop ! En je bouwt niets op dan.
Maar je werkt een dag meer dan die 24u waar ik het even over had en wat hou je over als je je ort eraf haalt? Kan je dan nog riant rondkomen van jouw salaris? Ik denk dat ik de zorg even buiten beschouwing stel, aangezien daar ort aan bod komt.