Goedemorgen moeders, Ik zal proberen het kort te houden, maar vrees dat dat lastig wordt. Ik kon het altijd redelijk goed accepteren dat onze dochter van inmiddels 2,5 jaar nog niet doorslaapt. Zoals sommigen wel weten heeft ze ook wel het nodige meegemaakt, waardoor ik ook niet van haar verwacht dat ze helemaal probleemloos slaapt. Echter is het sinds een paar dagen wel heel ellendig en word ze 6-8x op een nacht wakker. Het begint nu tegenwoordig rond 22.00 en vanaf daar wordt ze elke 1-2 uur wakker tot aan de ochtend. Het is niet eens zo dat we er heel lang mee bezig zijn, ze is vrij makkelijk te troosten, soms krijgt ze een beetje water, maar we proberen eerst zonder. Dus na 5 minuutjes lig ik weer in bed, maar vervolgens komt ze een poosje later gewoon weer. Toen ze 2-3x op een nacht kwam deed ik het vaak alleen, maar nu wisselen man en ik het echt af, anders is het helemaal niet uit te houden. Het liefst zou ze bij ons in bed slapen, maar doordat ze totaal niet stil kan liggen kan ik dan niet slapen. Dus we hebben poosje terug gezegd, dat doen we gewoon niet meer. Soms gaf ik er wel aan toe, maar na een paar nachten was ik het dan zat en vond het eigenlijk oneerlijk dat ze dan opeens 's nachts niet meer bij ons in bed mocht. Ze valt 's avonds nu rustig zelf in slaap (we hebben maanden naast haar bedje gezeten) en lijkt ook geen hekel aan haar bedje te hebben. Als ze 's nachts wakker wordt dan roept ze vaak om 'mama' of 'fles' maar verder kan ze niet echt vertellen wat er nu is. Behalve dat ze soms bij mij in bed wil, maar als ik dan zeg dat ze lekker in d'r eigen bed gaat slapen dan laat ze zich ook zo weer neerleggen, waar ze er voorheen hele drama's van kon maken dat ze in d'r eigen bed moest blijven, doet ze dat nu niet meer, dus dat is al een hele vooruitgang. Echter werd ze voorheen maar 1-3x per nacht wakker en nu dus minstens 6x of vaker. Heeft iemand nog een idee waar het aan zou kunnen liggen, zie ik iets over het hoofd?! Gisteren heeft ze vanaf 5.00 's nachts bij ons gelegen en ook dan wordt ze een soort van wakker, gaat ze opeens flink huilen en als ik dan zeg: "Stil maar, ga maar lekker slapen" dan slaapt ze ook zo weer verder. Over een paar weken hebben we weer controle in het ziekenhuis, mochten de nachten dan nog zo rommelig verlopen dan wil ik eens met de arts overleggen of bijv. een kinderpsycholoog met ons mee zou kunnen denken. Wellicht zit er toch een bepaalde angst in haar 's nachts voor het alleen zijn of wordt ze al ze wakker wordt met iets geconfronteerd. Vannacht hebben we de slaapwekker van haar broer neergezet, maar ook dan wordt ze gewoon wakker, ik heb ook echt niet het idee dat ze het bewust doet (voor zover je bewust wakker kan worden), maar het is wel sneu. Ze zegt zelf 's morgens ook al gelijk dat ze moe is en dat is denk ik ook niet heel gek als je zo vaak wakker wordt. Voor haar eigen bestwil houden we wel een 'normaal' ritme aan. Dus door de weeks gewoon om 7.00 wakker maken, al is ze meestal gewoon zelf voor die tijd al wakker en dan 's middags rond 12.00/12.30 naar bed voor max. 1,5 uur. Express op tijd in de middag zodat ze 's avonds ook weer moe is en tegelijk met haar broer rond 19.00/19.15 naar bed kan. Ze slaapt dan dus ook redelijk vlot in, zo binnen 15-20 minuutjes. Iemand toevallig nog de gouden tip voor ons, als het gaat om een peuter die zo vaak wakker wordt in de nacht. Laten huilen is voor ons geen optie, juist omdat we niet weten of er psychische klachten aan verbonden zijn, maar het zou al heerlijk zijn als ze weer terug zou gaan naar 1-2x wakker in de nacht waardoor we zelf ook weer wat langere blokken kunnen slapen. In elk geval alvast bedankt voor het lezen van het hele verhaal.
M’n zoon heeft het ook heel lang gehad. Even een knuffel en weer verder slapen. Na drukke dagen was het (veel) vaker. Sinds hij 3,5 jaar was ging het goed, nu is hij op school begonnen en wordt 2 keer wakker, dus te overzien, behalve dat dochter ook snachts wakker wordt. Ik denk prikkelverwerking, zoeken naar vertrouwen. Even in alle rust de dag doornemen voor t slapen gaan helpt. Even momentje samen om te knuffelen. Momenteel ook veel steun aan een foto, die hij mee in bed neemt. Hij zou ook het liefst bij mij slapen, maar ligt dan de hele nacht te draaien en friemelen. Daar kan ik niet tegen.
Oh al heel fijn om herkenning te lezen! De dag even doornemen kunnen we wellicht nog wel gaan toepassen. Omdat ze vaak zo'n drama maakte van naar bed gaan, is dat een heel kort ritueel, maar nu het zelf in slaap vallen goed gaat, kunnen we het wellicht wat uitbreiden nog wat meer de tijd voor haar nemen op dat moment. Ik heb ook heel erg het idee dat het echt veiligheid en geborgenheid is, als ze bij mij in bed ligt wil ze ook het liefst in mijn armen slapen en als ik met m'n rug naar haar toe ga liggen, gaat ze zelf half bovenop mij liggen. Maar inderdaad op die manier kan ik zelf ook niet slapen 's nachts. Ga deze week in elk geval aan de slag met wat meer tijd nemen voor het naar bed gaan en het doorspreken van de dag, dank je wel!
Herkenbaar, hier begonnen de onrustige nachten ook rond 2,5 jaar en dat duurde zo’n twee maanden. Ik denk dat het hier te maken had met het feit dat ik toen weer ging werken ( maandenlang thuis geweest vanwege omstandigheden). En ze ging toen weer voor het eerst sinds 1,5 jaar naar de kinderopvang. Omdat wij allemaal zeer hechten aan nachtrust namen we haar in bed als ze snachts ging roepen. In de hoop dat het vanzelf beter zou gaan, uiteraard ook met de angst dat ze niet meer in eigen bed zou willen. Maar het kwam goed! Ook gewoon uit zichzelf. Ik zie het maar als een fase. Even extra geborgenheid en daar geven we dan maar aan toe,
Hier bleek dat het middagslaapje eraf moest toen hij ging rommelen. Hij was niet moe genoeg meer om lekker te slapen. Nu slaapt ie weer lekker, en doet 1 of 2x per week nog een klein middagdutje.
Ja de ellende is dat ik zelf waardeloos slaap als ze naast me ligt doordat ze dus het liefst bovenop of tegen me aan ligt en daarom vind ik het naar haar toe niet eerlijk om er 1-2 nachten aan toe te geven en dan opeens niet meer. Maar goed we slapen nu ook amper dus wat is dan erger zou je denken. Maar goed, het intensieve traject waar ze in heeft gezeten is nu al bijna een jaar achter de rug en andere veranderingen zijn er niet geweest de laatste tijd waar ik het aan zou kunnen kijken. Een drukke dag of hele dag thuis maakt ook geen verschil.
Ja dat hebben we al meerdere keren uitgeprobeerd, maar dat is hier echt niet de oorzaak, ze heeft juist dat slaapje nog nodig doordat haar energielevel wat Lag er ligt dan dat van leeftijdsgenootjes. Soms slaat ze als het zo uitkomt wel een middagslaapje over, zoals zaterdag bijvoorbeeld, maar ze kwam even goed 6x s nachts. In de kerstvakantie heeft ze meerdere dagen achter elkaar s middags niet geslapen omdat ze toen ook wel wat uitsliep s morgens, maar ook toen kwam ze gewoon met regelmaat s nachts.
Onze dochter heeft altijd doorgeslapen. Ging ook spoken snachts toen het middagslaapje eraf moest. Maar dat was echt heel anders dan bij onze zoon. Zij werd wakker, ging kletsen, uit bed komen, op bed springen enzo. Ging na een knuffel ook niet slapen. Met het stoppen met slapen was t zo goed als over. Al wordt ze nog steeds wel wakker nu, maar dan is het wel een knuffel en slokje melk en weer verder slapen.
Onze jongste zoon werd ook veel wakker, al was het met 2,5 wel minder dan bij jullie gelukkig. Toen hij met 4 was sliep hij noodgedwongen i.v.m. een verbouwing bij ons op de kamer. Niet in ons bed, maar ij zijn eigen hoogslaper. En sinds die tijd slaapt hij altijd door. Hij ligt sinds die verbouwing klaar is met zijn zus op de kamer. Binnenkort start se volgende fase van de verbouwing en dan krijgt hij een eigen kamer. Ik ben nu al bang dat het dan weer gedoe gaat geven. We hebben al in ons achterhoofd dat we zijn zusje dan maar bij hem gaan leggen. Hij slaapt echt veel beter als hij niet alleen is. Misschien is dat het proberen waard, eerst een paar weken in eigen bed op jullie kamer en als dat werkt net haar broer?
Ja klopt, het wakker worden bij teveel slaap is heel anders dan als ze wakker worden vanwege het missen van geborgenheid o.i.d. De oudste ging inderdaad ook spoken, 's avonds 1,5 uur bezig om in slaap te komen, 's morgens opeens om 6.00 wakker terwijl dat altijd rond 7.30/8.00 was.
Ja bij M. werkt dat eigenlijk net zo. Al werd ze op vakantie (toen ze bij haar broer in bed sliep) ook wel wakker, maar dan wisselende we gewoon. Dan ging 1 van ons bij R. in bed en de ander nam M. mee naar ons bed. Wij grappen ook wel eens dat we gewoon een 2 2-persoonsbedden moeten kopen, dan is waarschijnlijk het hele probleem opgelost, maar goed dat past bij lange na niet in onze slaapkamer. Helaas hebben we hier allemaal geen hele grote slaapkamers, dus een matras op haar kamer zoals @Liekje81 voorstelt gaat niet passen, er zit maar 60cm tussen haar bedje en de kast. Maar we kunnen wel tijdelijk haar peutermatrasje op onze kamer leggen, dat past waarschijnlijk wel, want een 1-persoonsmatras (met de oudste wel eens geprobeerd) is net te krap. Beide kinderen bij elkaar gaat waarschijnlijk ook niet passen, tenzij we een stapelbed kopen ofzo, maar dat vind ik ook best een uitgave voor een tijdelijke oplossing, maar we gaan er eens naar kijken! Wil het nog even de kans geven op haar eigen kamertje met de tips die ik eerder al heb gekregen en als dat niet werkt gaan we denk ik haar matras bij ons leggen, al is het maar om allemaal even wat bij te slapen (hopelijk).
Ik herken heel veel in je verhaal. Het is net of ik het slaapgedrag van mijn dochter van 3,5 jaar lees. Zij heeft de eerste 2 jaar een aantal keer in het ziekenhuis gelegen. De langste opname was 3 weken (lang niet zo ernstig als bij jullie) Zij kan meestal niet alleen in slaap vallen en heeft echt geborgenheid en fysiek contact nodig. Omdat ik zelf oververmoeid raakte (ze sliep tussen ons in) zijn we haar in een bed naast ons bed gaan leggen. Dat ging iets beter al bleef ze wel fysiek contact zoeken maar ik hoefde we niet steeds uit en ze was snel getroost. Na een tijdje ging ze naar haar eigen kamer dat ging een tijdje goed totdat ze bij m’n schoonouders had gelogeerd. Toen ging het weer slechter. Ze zegt ook als ze wakker wordt dat ze mama kwijt is. Ze hoeft niet naar de wc, geen honger of dorst maar ze wil weten dat ik er ben. Ik hoop dat het beter gaat als ze naar school gaat. Het nare is ook dat ze zelf heel veel/dagelijks moe is. Ik heb verder helaas geen tips voor je.
Wij hebben iets vergelijkbaars met ons zoontje (wel een stukje jonger). Voor hem overwegen we nu EMDR na een ingrijpend medisch traject. Schijnt nog wel eens een positief effect op slaap te kunnen hebben. Als je wilt, mag me altijd pb’en voor meer info.
Zoon had en heeft ook altijd nabijheid nodig gehad. Hier werkt een Ikea ledikant vast maken aan ons bed, was eigenlijk bedoeld voor zijn baby zusje maar hij pikte hem in en lag op die manier wel vlak bij ons en hadden wij en hij toch ruimte. Toen hij 3,5 was wilde hij op zijn eigen kamer slapen en dat werkt ondertussen ook prima.
Heel herkenbaar. Maak het jezelf makkelijk, leg een matras in haar kamer naast haar bed, en slaap daar de komende dagen of weken. Die mate van geborgenheid en nabijheid bieden, betekende hier bij beide kinderen altijd de beste nachten voor iedereen.
Ja veel overeenkomsten dan inderdaad, ze zegt zelf 's avonds ook dat ze mama gaat roepen als ze wakker wordt. Hier inderdaad ook sneller moe, minder energie en soms een humeur waar je 'u' tegen zegt. Terwijl het gewoon een heerlijk kind is, vrij makkelijk en meegaand, maar als ze moe is...
Ja daar heb ik ook wel eens over gelezen, maar M. heeft nog nooit begeleiding gehad van een kinderpsycholoog o.i.d. omdat ze verder op psychisch gebied geen problemen lijkt te hebben, maar dat slapen blijft toch wel een ding nu. Dus vandaar misschien eerst eens de stap om die te consulteren. Heb inderdaad ook al wel eens over EMDR gelezen, als we daar serieus over na gaan denken zal ik je PB-en.
Had het hierboven al geschreven, maar een matras op haar kamer past helaas niet, kleine kamertjes hier. En daarbij hebben we dit in het verleden wel geprobeerd, lagen wij opgekruld op een ledikantmatrasje (want dat past wel) tot ze echt weer diep sliep en dan slopen we weg, want het was geen houding waar je de hele nacht in kon liggen. Maar andersom (dus zij bij ons) gaan we zeker proberen als het over een paar dagen niet beter gaat. Vanavond uitgebreid de tijd genomen, dag doorgesproken, verhaaltje gelezen, samen geknuffeld in haar bedje en nog een keer de slaaptrainer uitgelegd. Daarnaast zingt ze heel veel en graag, dus gezegd dat ze als ze wakker wordt en het schaapje slaapt nog, maar met haar knuffels een liedje moet zingen i.p.v. huilen, reageerde ze heel enthousiast op, maar weet ook dat het in de praktijk waarschijnlijk niet zo werkt.
Nou toeval of niet, maar ze komt sinds 2 nachten nog maar 2x. Rond 0.00/1.00 en 4.00/5.00 en vervolgens rond 6.30 wakker, dus al met al best netjes. Wat we hebben aangepast is, weer even heel strikt geen beeldscherm meer na 17.00 's middags (al had ik altijd het idee dat het daar niet aan lag, maar je weet maar nooit), we nemen wat meer tijd voor het bed ritueel met knuffelen enz en daarnaast heb ik op haar kamer wat weggehaald waarvan ze 's nachts misschien zou kunnen schrikken. Hopelijk blijft dit zo, stuk beter te behappen dan praktisch elk uur.