Ja het is ook gewoon zielig. Hij zit nu onder de pijnstillers en is gewoon rustig en ik hoop dat het zonder problemen zal genezen.
Ja dat weet ik en de dierenarts kon het ook goed uitleggen waarom het niet direct zichtbaar is. We hopen op een goed herstel van onze lieve huisgenoot.
Ja dat is gewoon pijnlijk. Hier worden de andere kleinkinderen ook altijd voorgetrokken maar dat is altijd al zo geweest.
Ze halen er een privé band met hun kleinkinderen uit. Ik zorg dat ze een hele dag lekkere dingen te snoepen hebben, ik kook voor ze na 9 uur werken, we drinken dan koffie met zijn allen en daar is ook altijd wat lekkers bij. We doen 1 keer per jaar wat met ze om ze te bedanken. Wat moet er dan voor hun nog meer uit te halen zijn? De band zou op zich toch al genoeg moeten zijn? Dat zei mijn man ook nog, of hij E dan naar hun moest brengen, maar het was echt een harde NEE. Bij mijn man praten ze thuis nooit ergens over, ik heb ooit eens 1 ding eerlijk gezegd en toen zeiden ze een heel jaar niets tegen mij. Ze maken ook altijd onderscheid in de cadeautjes bijv. Mijn schoonzus lopen ze veel harder voor, die hielpen ze met haar eigen zaak, daar poetsen ze ze thuis, etc. Niets ten nadelen van mijn schoonzus verder hoor! Die weet dit wss niet eens en staat er verder buiten.
Je kan altijd een gewoon medisch uitstrijkje laten doen bij de huisarts als je je zorgen maakt. Dan wordt er wel naar de cellen gekeken. Alleen zijn dan de kosten voor jezelf.
Dat ik me van de een op de andere dag zó anders kan voelen... heb een piep in mijn hoofd, ben kapot, kan overal wel om huilen, ben misselijk... echt zo naar.
Wat erg! Beterschap voor het beestje. Ik wordt ook boos om van die asos die hun hond zomaar op kinderen laten afstormen, die dan hartstikke hysterisch worden! En maar roepen dat de hond niks doet. Ja, flikker op zeg
Alleen als je dus bij de gyn, of dokter, aangeeft niet alleen op hpv te testen. Dus niet het bevolkingsonderzoek, want die test dus idd helaas op hpv. Wat ik dus echt schijnveiligheid vind, en mijn gyn ook. Ik laat elke 2 jaar nu een volledige scan door de gyn doen. Zou eigenlijk hier net als in Amerika moeten zijn. Gewoon een jaarlijkse algehele controle.
Het is natuurlijk geen schijnveiligheid, de meeste gevallen van baarmoederhalskanker worden door HPV veroorzaakt. Door het bevolkingsonderzoek neem je dus een groot deel van het risico weg. Niet 100%, maar dat heb je nooit. Er zijn zoveel ziektes die je kunt krijgen en je kunt je onmogelijk overal op na laten kijken. En zelfs onderzoek bij de gyn zegt niet altijd wat.
Voorheen werd er gewoon altijd gekeken naar onrustige cellen. En nu alleen naar hpv. Als je er van uit gaat dat de 5 jaarlijkse controle dus test op bmh kanker, dan is dat dus niet zo. Ik had 7 jaar geleden onrustige cellen, uiteindelijke zelfs cin III, en geen hpv. Ik zeg ook nergens dat je 100% alles kan testen, maar hoe het bevolkingsonderzoek nu is ingericht tov 5 jaar geleden is écht een stuk slechter. En in beide gevallen doen ze gewoon precies hetzelfde uitstrijkje, alleen draait het uiteindelijk om het geld. Daarom vind ik dat een hpv test gewoon helemaal niks zegt. Je kan hpv hebben gehad, maar op het moment van uitstrijkje niet meer. Maar wel onrustige cellen die dan dus niet worden waargenomen. Dat zegt zelfs mijn gynaecoloog. En die heeft er wel iets verstand van mag ik van uit gaan.
Dat klopt. De kans is alleen erg klein, dat wordt ook aangeven dat er geen 100% is. Maar dan nog wordt een heel groot deel van de gevallen er op deze manier tussen uitgehaald. En nee, niet iedereen, maar dat is ook niet te doen. Dat zal idd een kwestie van budget zijn, maar zo werkt het altijd. Ze kijken naar het grootste risico en dat wordt meegenomen. Er zijn ook vrouwen van 30 die borstkanker krijgen, toch zit dat niet in het bevolkingsonderzoek, pas vanaf 50 (dacht ik). Dan is het risico gewoon groter. Het is waarschijnlijk simpelweg te duur en dan moeten ze keuzes maken.
Ja en toch gaan er genoeg dames blindelings van uit dat zo’n bevolkingsonderzoek afdoende is. Genoeg vriendinnen van mij ook. En dan wijs ik ze er op dat het sinds een aantal jaar veranderd is, en alleen op hpv wordt gecontroleerd. Als je er nog nooit mee te maken hebt gehad, dan gaan veel er gewoon van uit dat het goed is en klaar. Daarom ga ik naar een gyn omdat ik weet dat geen hpv niks hoeft te zeggen. En wijs ik er dames graag op, om vooral alert te zijn en bij enige twijfel dus niet van dat bevolkingsonderzoek uit te gaan, maar zelf die controle pakken.
Dat ben ik met je eens. Dus bij klachten sowieso een uitstrijkje (uitgebreid en dus niet alleen hpv) laten maken. Ook hier lees je inderdaad dat er mensen zijn die denken dat ze safe zitten (en dat is in de meeste gevallen wel zo gelukkig), maar je bewust zijn van de risico's kan geen kwaad.
En is het, in het belang van de kinderen, mogelijk om voortaan wel wat meer dingen privé samen te doen? Bv. geregeld in het weekend een keertje samen eten? Op die manier kan de band tussen je kinderen & hun grootouders blijven bestaan. Los daarvan snap ik wel dat het niet zo'n leuk nieuws was voor jullie.
Ik wil maar even aangeven. Het is maar zo zielig voor jouw kinderen als je het zelf maakt. Als jij gewoon tegen jouw kind zegt: "tante A... krijgt een baby en oma moet daar nu voor zorgen. Zij heeft ook voor jullie gezorgd als je baby was. Maar jullie zijn nu al groot en kunnen naar ...(alternatief voor oma)", dan denk ik dat een kind daar weinig moeite mee heeft. Want niet oppassen moet toch niet betekenen dat ze oma niet meer zien? Als je natuurlijk zegt dat oma niet meer voor hen wilt zorgen, dat ze de baby van Tante A liever ziet, voortrekt,... Dan kan jouw kind inderdaad wel een verdrietig worden. Dus ik zou als tip willen geven, maak het zelf niet zielig/verdrietig voor jouw kind. Al begrijp ik goed dat jij zelf teleurgesteld bent. Breng dit naar jou kind gewoon als een feit, koppel het los van jouw emotie. Laat jouw kind zelf zijn emotie maken daarrond. Ik ben er vrij zeker van dat kinderen daar goed mee om kunnen gaan. En als ze toch verdrietig is/wordt, focus dan op het zoeken naar een leuke/goede oplossing in plaats van het voeden van de negatieve emotie!
Ja dit was precies mijn gedachte. Ik zit in een soortgelijke situatie maar dan omgedraaid. Ik ben in het verhaal de andere schoondochter, alleen zie ik niet gebeuren dat ze de oppasdag daar voor ons eerste kindje gaat opzeggen. Verder willen ze geen andere dag in de week erbij, want dat is te belastend. Wat ik mij heel goed kan voorstellen. Maar toch voelt dat ook heel oneerlijk.. Zij wel en ik niet? In jouw situatie is het wel 'eerlijker'. Eerst bij jou opgepast, nu krijgen zij een kleine dus zijn zij aan de beurt.. Ook al voelt dat voor jou even wat anders.
Dat gaan we nu wat vaker plannen, maar echt veel vrije tijd hebben we gewoon niet. Het is niet dat we om de week langs kunnen gaan, het is in de weekenden zo druk met werken, zwemles, feestjes, etc. Ik ben alleen maar ziek geweest het afgelopen jaar en als kers op de taart moet mijn bm eruit. Ik ben ook blij als ik even 5min voor mezelf heb, ik zit er gewoon doorheen, de koek is op. Ze wonen op 30 min afstand, geen wereldreis, maar wel te ver voor even 1 kopje koffie en weer naar huis. Daar word ik alleen maar moeier van, maar mss dat mijn man op zijn vrije middag met de kids kan gaan. Mijn hart is ff gebroken.
Ik voed niets hoor? Geen idee waar dat vandaan komt? Ze zijn aangemeld bij de bso en ik zit te bedenken hoe wat dat zo leuk mog gaan brengen.