Hallo iedereen, Afgelopen dinsdag is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ontdekt in men linkereileider en is die verwijderd samen met de vrucht. Ik moet zeggen dat het herstel me best wel wat tegen valt alsook de tegenslag boven op de grote hoop dat het al is geweest. Voor diegene die verder gingen na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hoe ging dat? Ik lees dat je best veel kan hebt op herhaling hiervan. Mijn gyn wou de volledige eileider weg zodat het uitgesloten is dat het daar nog gebeurd. Heb ik dan even veel kans of heb ik toch nog die verhoogde kans er op. Ik ben zo bang dat dit opnieuw zou gebeuren. Wij willen alvast over op ivf omdat wij al 2j aan het klooien zijn en het nu echt wel genoeg is geweest. Hoe snel gingen jullie terug menstrueren? Mijn hcg stond afgelopen dinsdag boven 4400. Ik ben zo bang dat ik mijn droom voor een 2de kindje na alles kan opbergen..
Meid wat verdrietig! Ik loop op dit moment met een BBZ/zol zwangerschap. Ze "vermoeden" de linker eileider , maar dat konden ze niet zeker zeggen. Nu een week de tijd , of mijn lichaam het oplost. Anders een chemo spuit. Ik zit er nog vol op in , dus ik kan je geen kijk geven in het zwanger worden na een bbz. Echter had ik wel gehoord dat je met één eileider net zoveel kans hebt van slagen met een zwangerschap als twee. Het eitje wordt dan vervolgens "opgezogen" door naar de andere eierstok. Om het makkelijk en simpel te verwoorden. Dit werd echter tegen mij verteld. Wat vervelend dat jullie al twee jaar bezig zijn. En dan ook nog een bbz!
Hai dan zijn ze er bij jou snel bij? Had jij pijn ik totaal niets.. ja maar het is niet alleen de ene eileider die ik mis. Door asherman bouwt men slijmvlies niet zo goed op en krijg ik telkens miskramen ditmaal een plakker maar dan in men eileider denk dat ik hierna het ivf traject in ga nu moet het alles of niets worden. Heb ook wat pcos waardoor ik stimulatie nodig heb en heb geen zin in hormonen als die dan de verkeerde eileider stimuleren. Dat heb ik ook al gehoord maar ik ben niet zeker of dat waar is dat je andere eileider het op pikt. Mijn gyn zei van enkel te insemineren als het ei aan de goeie kant zit. Dus wls gebeurd dat niet elke keer Ik hoop dat je lichaam het zelf op lost en je die spuit niet nodig hebt. Bij mij was de vruchtzak met vruchtje in duidelijk te zien op echo ik zag het zelfs flikkeren
De zwangerschap liep niet goed op kwa HCG , destijds gaan bloeden en baarmoeder was schoon. Maar er was juist constante oploop te zien op te testen. Terwijl je zou denken dat het af zou nemen. Nu dus een ZOL/BBZ geconstateerd. Mijn HCG is 390 en die is tot nu toe niet meer gaan oplopen. Dus nu heeft mijn lichaam een week de tijd. Geen pijn , dus wellicht als ik niet getest had .. had ik het niet eens geweten?! Wat vervelend! En wat een verdriet. Een samenloop van omstandigheden. Ik snap je gedachten gang heel goed! Hopelijk reageren er meiden die je misschien wat ondersteuning kunnen geven in je verhaal. Vroeger dachten ze echt dat je maar 50% kans zou hebben met één eileider. Maar dat is inmiddels al lang herzien.
He bah, Wat rot voor je! Mijn nog was onder 5 na een maand en toen had ik ook mijn menstruatie. Echter was mijn cyclus pas na 2,5 maand echt weer normaal. Ik had de zwangerschap in de eierstok zitten (zeldzaam), dus dat heeft mij wel eicellen gekost helaas en ze gaan ervan uit dat ik vervroegd in de overgang kom. Maar heb sinds 3 weken wel een gezonde zoon gekregen (wel dmv mmm) Ivf vergroot wel weer iets de kans op een bbz. Je goede eileiders stofzuiger vrolijk t eitje op van de andere kant, de kans is wel iets lager dan met 2 goede eileiders maar niet drastisch
Ja dat zei de gyn ook dat ivf de kans daarop vergroot maar verhoogd risico heb ik nu toch al. Heb gewoon geen zin in teleurstellingen bovenop de grote berg verdriet om rondes te moeten af breken heb nu het gevoel nu moet echt alles of niets. Ik heb al zoveel tegenslag gekend dat ze nu mij degelijk moeten helpen. Wat heb jij moeten doen in de mmm?
Allereerst sterkte! Bij mij kwam de menstruatie na vrij snel op gang en had ik ook direct weer een gewone cyclus. Hebben ze naar je ander eileider gekeken? Misschien is het voor je gemoedsrust fijn om dit te laten checken?
Ja mijn hcg was laag gestart en dat zou blijkbaar ook een indicatie zijn dat het fout zit. Had 62 op 3d overtijd.. maar de bloedafnames daarna dubbelde het meer dan het zou moeten dus had dit totaal niet zien aan komen. Ik dacht eerder late innesteling ofzo helaas.. Wat een ellende een mens kan hebben..
@Suuster dankje. Je normale cycli heb ik sowieso al niet. Vraag me gewoon af hoe lang alles kan duren want ze gaan sowieso die eerste ms willen afwachten. Had jij na de operatie vaginaal bloedverlies? Gyn zei dat het slijm dat er zat kon afgebroken worden. En ik dus zou kunnen gaan vloeien geen idee hoe dit in zijn werk gaat.. Ik weet niet of ze naar de andere gekeken hebben is een goeie vraag die ik tijdens men na controle zal stellen..
Ik had een week of 1,5 daarna een enorme vloeiing ja. Was een ongesteldheid maar dan x5. Succes met alles!
Succes, ik heb ook een operatie gehad waarbij mijn eileider is verwijderd samen met het vruchtje. Ik was tegelijk ook wel zwanger van een ander vruchtje die wel goed was ingenesteld dus ik weet niet hoe het is om daarna weer ongesteld te worden. Ik vond het herstel ook zwaarder dan ik dacht, en mentaal ook wel. Ondanks dat ik ook nog zwanger bleef. Ik ben daarna wel 2x nog zwanger geworden
Allereerst sterkte! Als ik je onderschrift zo lees hebben jullie al een hoop meegemaakt. Ik heb 3 jaar geleden een bbz gehad waarbij mij rechter eileider is verwijderd. (2 jaar daarvoor spontaan een dochter gekregen en ook bij de bbz was ik snel en spontaan zwanger). Ik had vrijwel direct weer een normale cyclus en omdat ik dus altijd makkelijk zwanger raakte was ik (en ook de gyn) er van overtuigd dat ik daarna vlot weer zwanger zou zijn. Helaas daarna een heel jaar niks, waardoor ik al voelde dat er iets niet klopte. Bijna precies een jaar na de bbz een kijkoperatie gehad en toen bleek dat ik geen andere (werkende) eileider heb! Een aanleg-foutje, niks aan te doen. Toen dus ivf als enige optie maar daarmee wel meteen bij de eerste terugplaatsing zwanger. Ik vond het héél spannend of het goed zou zitten. Die bbz vond ik enorm heftig om mee te maken (was bij mij ook plotseling geruptureerd, heel veel pijn, spoedoperatie) en was daar echt bang voor. Maar kreeg wel een hele vroege echo met 5 weken, nog te vroeg voor een hartje maar wel duidelijk op de goede plek. En het resultaat wordt bijna 1 jaar alweer. Mijn situatie qua zwanger worden is dus (hopelijk) niet vergelijkbaar met de jouwe, maar wel dat ik de zwangerschap daarna heel spannend vond. Tenminste, tot die eerste echo, daarna kon ik het ook wel weer loslaten. En neem trouwens echt de tijd om fysiek en mentaal te herstellen. Ik vond dat ook tegen vallen. Ook mijn omgeving wist niet zo goed hoe te reageren. Werd vaak vergeleken met een miskraam (heb ik ook ooit gehad) maar ik vond dit toch echt wat anders. Ik stopte in eerste instantie alles weg en kwam na een halfjaar met mezelf in de knoop. Bij psycholoog geweest die posttraumatische stressstoornis constateerde, daarvoor EMDR gehad en dat hielp heel goed. Toen kon ik het echt verwerken en afsluiten voor mezelf. Dus neem je tijd en zoek hulp als je merkt dat je vastloopt. Hoop dat jullie gauw een tweede kindje mogen krijgen.
Wow dat is bijzonder wist niet dat dat kon.. dat je onder narcose mocht tijdens zwangerschap maar nood breekt wet. Zou me allesinds blijer voelen met nog iets
@Muisje2016 bedankt voor je reactie. Ja het was al een enorme lijdensweg naar een 2de kindje. Het was nu al zeer spannend vanwege de vmk na asherman was het zwanger zijn nu al enorm heftig tot de eerste echo. Jammer genoeg is het bij één echo gebleven. Het valt me best zwaar dit na alles nog op mijn bord te krijgen dat ik het geloof in een gezonde zwangerschap stilaan begin te verliezen ben bang dat dit alles uiteindelijk onbeloond gaat blijven. Omdat ik ook was pco heb gingen wij starten met stimulatiemedicatie en inseminatie. Maar vanwege asherman heb ik ook geen zeeën van tijd. Daarom wil ik nu meteen op ivf schakelen want ik wil geen situatie dat we niet kunnen insemineren omdat het ei zich aan de linkerkant zit. En ook omdat we niet met 100% zekerheid kunnen zeggen dat de andere werkt. Ik weet niet hoe ik dit mentaal ooit allemaal ga plaatsen.. als ik zwanger ben voelt het heel helend alleen is het telkens van korte duur en gebeurd er weer iets nieuw waardoor ik val in een dieper dal..
Mijn situatie is helemaal niet te vergelijken maar hier een positief verhaal. Voor mijn bbz best wel een tijdje bezig om zwanger te worden. Na de bbz waar ze mijn rechter eileider hebben verwijderd was ik na 3 rondes zwanger en daarna zelfs in de eerste ronde (zelfs maar 1 keer seks gehad in die periode) zwanger van mijn zoon.
@Neskio wat leuk te horen dat het ook positief kan uitdraaien. Maar ik vrees daar zo voor voor mezelf.. Ik ben nu praktisch elke ronde zwanger alleen spijtig genoeg niet blijvend. Al vrees ik nu dat het niet meer elke ronde zal tellen.. het is een kwestie van geluk maar dat vindt al even de weg niet naar ons
Ik zag het in je handtekening, lastig hoor... Ik hoop dat jullie nu na alle ellende binnenkort toch een plakkertje hebben en dan op de goede plek!
Kan me voorstellen dat je nu met ivf wil beginnen. En ik herken ook wat je zegt dat een nieuwe zwangerschap zo helend voelt... heftig als het dan telkens mis gaat. Ik werd dus juist niet zwanger na de bbz en was er zo ontzettend mee bezig, op het obsessieve af. Ik had het gevoel dat mijn pijn en verdriet pas zouden helen als ik opnieuw zwanger zou zijn en een kindje mocht krijgen. Totdat ik besefte dat ik eerst iets met mijn verdriet en pijn moest doen en niet alleen maar gefocust zijn op een nieuwe zwangerschap "ter vervanging". Toen dus hulp gezocht bij een psycholoog en oa door EMDR het gebeurde kunnen verwerken. Daarna wilde ik nog héél graag zwanger worden maar stond deze wens los van het verdriet, en voelde het niet meer als een voorwaarde om het gebeurde achter me te kunnen laten. Misschien kan het voor jou ook helpen om met iemand te praten over de verliezen die je hebt meegemaakt. Het zal je wens voor een goede zwangerschap niet minder maken maar je voelt je er wellicht wel sterker door.
Ja ik herken veel wat je zegt.. het gaat pas stoppen bij een gezonde zwangerschap. Ik heb er idd al aan gedacht is langs te gaan bij een psycholoog maar ik weet niet of het gaat helpen. Wat is EMDR juist ik ben er niet mee bekend..
EMDR is een techniek die een psycholoog kan gebruiken om je te helpen een traumatische ervaring te verwerken. Je onderzoekt samen met de psycholoog welk(e) moment(en) voor jou het heftigst waren. Daar ga je over vertellen, tot in detail: wat gebeurde er, wat deed je, wat voelde je. Ondertussen beweegt de psycholoog met een hand of pen voor je ogen heen en weer en moet je daarnaar kijken. Het klinkt raar, maar de theorie er achter is dat je op deze manier je hersenen dwingt om een traumatische herinnering opnieuw op te slaan maar dan minder heftig. Het schijnt ook niet bij iedereen te werken maar bij mij wel heel goed. Een van de herinneringen die we zo behandelden was het moment dat ik met spoed naar de OK werd gereden en ik me realiseerde dat ik nu nog een kindje in mijn buik had en dat ik straks als ik bijkwam uit de narcose niet meer zwanger zou zijn. Voor de behandeling was ik intens verdrietig als ik daaraan dacht, en kwam dat verdriet ook te pas en te onpas bij me naar boven. Na de behandeling leek het net alsof ik er op een andere manier naar keek, met meer afstand. Ik weet dat het een verdrietige herinnering is en weet nog hoe het voelde maar het overspoelt me niet meer zo. Het verdriet is niet weg maar beter te hanteren. Ik weet niet of dit ook op jouw situatie van toepassing is, maar sowieso lijkt met iemand praten me een goed idee. Je weet inderdaad niet of het gaat helpen maar het is denk ik het proberen waard. En zal ook afhankelijk zijn van met welke verwachting je erin stapt. Het is niet realistisch om te denken dat je door psychologische hulp geen verdriet meer zal hebben. Wel dat dat verdriet draaglijker is en het minder je leven en gedachten beheerst. Ik wilde dat juist ook voordat ik opnieuw zwanger werd. Omdat het naar een nieuw kindje toe niet eerlijk voelde dat hij of zij de "taak" zou hebben om mijn verdriet minder te maken.