Dat zal iemand er dan ineens uitfloepen omdat die zich wezenloos schrikt op zo’n moment. Ik zou me ook wezenloos schrikken.
Hebben we haar weer. Eigenlijk word ik echt flink pissig van je post. Ik heb dan ook mijn uitleg voor je weg gehaald want met zo’n arrogante houding verdien je niet eens een gewoon net antwoord. En als je je zorgen maakt pb je @Iertje81 maar die werkt bij jeugdzorg.
Dan nog mogen die mensen gewoon hun hond meenemen als het is toegestaan in het restaurant. Ik doe het zelf niet omdat ik het omslachtig vind maar misschien kan die hond niet alleen thuis blijven of vindt de eigenaar het fijn om zijn hond bij zich te hebben, Mijn neef van 19 jaar is een behoorlijke autist en die heeft veel steun aan zijn hond en die gaat ook vaak mee, hij wordt er rustig van, gaat minder met zijn handen fladderen en heeft minder last van prikkels om hem heen.
Nee hoor! Er is niets. Zag dat @Vergeten me ook al had genoemd. Lief van jullie. Ik heb echt een abnormaal drukke week gehad dus ik ga straks eerst eens eens even bij lezen. Ik lag elke avond al gestrekt in bed op zeer vroege tijd; ook vanwege de pijn, maar ik ga me zo weer lekker met alles bemoeien Tenminste; wat nog recent is. Ik ga geen oude koeien terughalen
Dat inderdaad maar ook door mijn autisme. Ik kan het in zo'n onverwachte "nood"situatie gewoon niet zo makkelijk verwerken zoals de gemiddelde ander op zo'n moment. Die denkt na 10 seconden gewoon, oh het viel wel mee, en gaat weer verder met eten. Ik heb dan minstens een kwartier nog hartkloppingen en trillende benen. Ik zoek dus situaties met veel kinderen niet echt op. Als je een hondenfobie hebt lijkt het mij wel zo eerlijk voor anderen om ook niet actief plekken met honden op te zoeken. Of naar restaurants gaan waar duidelijk honden verboden zijn.
Jammer van al die op de kast zittende meiden. Het was een doodnormale vraag. En ik ben daar erg benieuwd naar, want het lijkt mij verschrikkelijk om mee te moeten leven en helemaal dus als je zelf kinderen hebt die zoiets bij je kunnen veroorzaken.
Ik maak me totaal geen zorgen om je hoor, wees gerust Alleen stond er in je eigen post dat je jouw reactie niet zou moeten onderschatten. Ik denk dat serieus; wat doe jij in zo’n geval dan? Wat moet ik me daarbij voorstellen? En ja, dan vraag ik me ook af hoe je dat doet met eigen kinderen, als die net zo’n lawaai maken. Maar bespaar je de moeite om er verder op te reageren, snap ik helemaal.
Als je nou aan mij had gevraagd ; Goh Ysa hoe heb je dat ervaren met je kind? Dan ben ik de eerste die daar op een hele oprechte manier antwoord op geeft. Want mijn zoon was namelijk die huilbaby die 18 uur per dag huilde. Als ik kinderen hoor huilen schiet ik in de ‘ ik moet troosten modus en kijken wat er aan de hand is modus.’ En dat denk ik in kwadraat en ja ik krijg dan lichamelijk een bepaalde reactie daarop (bij vreemde kinderen) maar dat lijkt mij niet zo vreemd na een huilbaby, Ik krijg dan een erg onrustig gevoel. Bij mijn zoon kreeg ik geen onrustig of naar gevoel ondanks dat ik geen controle had over zijn huilen had ik wel controle over hoe ik hem kon troosten. En overal waar ik last van heb wat betreft geluid, is mijn probleem en zal niemand aan mij merken, met de tijd leer je gewoon dat de wereld niet alleen om jou draait, maar dat je met de wereld mee moet draaien. Dat is wat ik in een latere post probeerde te zeggen.
Waar mijn mond van open valt is dat buren van de straat die haaks op de onze staat, hun container achter mijn auto zetten?? Dus op het schuine stuk van mijn oprit. Terwijl er echt letterlijk twee stappen verder gewoon een stukje stoep is waar de container kan staan en ik dus gewoon op en af mijn oprit zou kunnen. Elke keer valt mijn mond weer open van verbazing.
Een moeder die helemaal tekeer ging tegen een ander kindje, met letterlijk de woorden nog een keer en ik breek je helemaal. Moeder van dat kind stond er ook bij en die bleef rustig. Kon niet hele context meekrijgen, volgensmij had dat kindje iets gedaan bij haar dochter. Nou kan ik me echt wel voorstellen als je kind iets word aan gedaan dat je echt pissig bent.. maar zo te keer gaan tegen een kind van denk een jaar of 8/9 Vind zoveel agressie tegenwoordig, ook op de bso waar ik werkte.. ouders die echt ruzie hebben met elkaar maar ook tegen andermans kinderen zo doen.. en kinderen onderling.. Schrik er soms echt van.. denk ik was dat vroeger ook zo? En op het nieuws ook al zoveel agressie bij kinderen.. Weet niet of dat altijd al zo geweest is maar door media nu duidelijk word of dat het ook echt erger en erger aan het worden is..
Oh schiet mij nog één te binnen. Eergisteren in de supermarkt. Mijn moeder en ik stonden bij de vega afdeling, komt er een moeder aan met baby in maxi cosi, peutertje aan de arm. Bekijkt de prijs van de kip en zegt keihard: Jezus Christus. (denk dat ze schrok van de prijs of zo?) Mijn moeder en ik keken elkaar met grote ogen aan en liepen gewoon automatisch weg, zo erg schrokken we er van. Ik vloek ook wel eens hoor maar ben ik nou zo preuts dat ik dit echt abnormaal vind om in het bijzijn van je (kleine) kinderen te doen? *kijk als ze nou het hele wijnrek in de supermarkt naar beneden haalt, kapot valt en je floept er een shit of kut uit, vind ik nog wat anders*
Dank je voor je duidelijke uitleg! Kan het nu ook beter begrijpen. Excuus voor mijn verkeerde manier van reageren.
Ik zou echt niet weten waarom niet. Waarom mag ik mij dat niet afvragen? Manier waarop was wellicht niet zo handig, maar dat heeft verder niet met de vraag ansich te maken.