Bedankt voor je reactie. Ik was benieuwd welke klachten ik zou hebben als ik wel depressief zou zijn? Ik heb me goed ingelezen met de POH over depressie en burn-out en mijn klachten lijken meer op depressiviteit dan een burn-out gaf ze toen aan. Ik vond het veel overlap met elkaar hebben. Ik kan dus niet met zekerheid zeggen of het depressie of burn-out is. Ik weet wel gewoon dat ik me *** voel en veel symptomen heb zoals; Angstgevoelens Paniekgevoelens Interesseverlies Sombere gedachtes Slaapproblemen Hoofdpijn Vermoeidheid Snel boos/geagiteerd Totaal geen concentratie
Dit lijkt me wel reden om het aantal werkuren per dag te verminderen en dus deels ziek te melden, of geheel ziek te melden. Ik weet niet wat je precies doet in de zorg, maar zeker als het medische handelingen zijn, lijkt het me onverstandig om die uit te voeren met bovenstaande klachten. Ook als je straks medicatie van de psychiater krijgt, zou ik even goed navragen wat de beperkingen zijn op het gebied van concentratie, autorijden, machines besturen etc. Ik ben tot 2x toe een langere periode ziek geweest. Ik heb heel veel gehad aan mijn bedrijfsarts. Ik heb me gesteund gevoeld, ze nam me serieus en gaf hele nuttige adviezen. Ze liet me altijd de brieven aan mijn leidinggevende lezen voordat ze deze verstuurde, waardoor ik precies wist wat er werd gecommuniceerd. Ook mocht ik zonder gedoe mijn dossier inzien. Beide keren heb ik de tijd mogen nemen om mijn uren op te bouwen, heb ik hulpmiddelen gekregen op mijn werk waar nodig en zijn er permanente afspraken gemaakt over flexibele werktijden.
5 van de volgende moet je aan voldoen voor een depressie, als je nog nooit manisch bent geweest iig (en schizofreen). Sombere stemming Verminderd plezier Verandering in gewicht Insomnia/hypersomnia Psychomotorische agitatie Vermoeidheid/energieverlies Gevoelens waardeloosheid Verminderde concentragie/besluiteloos Terugkerende gedachten aan de dood Ik kan je angst en paniek niet direct plaatsen onder depressie, maar kan er wel bijhoren (maar het is geen peiler voor de diagnose) Meer info over een burn-out oa hier: https://hulpgids.nl/informatie/ziektebeelden/burn-out/burn-out-symptomen Maar ik neem aan dat je zelf ook gezocht hebt. Het is aan een arts om een diagnose te geven, en voor jezelf om een beeld te vormen. Sterkte iig met de situatie <3
Kan inderdaad een burnout zijn. Ik had al deze klachten en bleek een burnout te hebben. Burnout en depressie hebben veel overlap. Het is zelfs zo dat je bij een burnout vaak ook depressieve klachten krijgt. Bij een echte depressie heb je vaak dat niks je meer kan interesseren , zie je alles zwart en geen toekomst. Niks vind je leuk. Je blijft (het liefste) in bed, alles is je teveel, teveel of te weinig eten . Maar kan je dus ook bij burnout hebben. Lastig. Onze bedrijfsarts dacht heel erg met mij mee. Juist herstellen en aan mezelf denken en als dat goed is pas terug komen. Ook met de achterliggende gedachte dat m'n werkgever er niks aan had als ik snel weer uit zou vallen. En met een burnout moet je echt herstellen en daarna je leven aanpassen. (Niet voor niks een burnout dus als je op dezelfde voet verder gaat dan is het zo weer terug). En eenmaal burnout dan reageerd je lichaam veel gevoeliger dus sneller kans om weer onderuit te gaan of dat je prikkelgevoeljg blijft. Ik ben doorgestuurd naar een instantie die ging kijken en testen wat ik mogelijk had en of ik risico had om snel weer uit te vallen. Hier kwam uit dat ik een burnout had en mogelijk ASS. Op hun advies me laten testen en ik bleek ASS en ADD te hebben. Hiermee heb je nog sneller kans op een burnout. Ben er een half jaar uit geweest en daarna rustig per 2 uur opgebouwd. Maar ben nooit meer helemaal de oude geworden. Veel sneller dan vroeger moe. Batterij is nooit helemaal opgeladen en is snel leeg. Oh en ik las iets over medicatie: probeer dat even te voorkomen. Eerst kijken wat je hebt en of het met gesprekken, rust en aanpassingen gaat werken.
Ik wilde je gewoon even sterkte wensen, wat naar dat je je zo voelt. Hopelijk kan je stap voor stap weer meer genieten van dingen en weer wat energie krijgen om in ieder geval zelf weer op te kunnen laden. Zodat je daardoor kan werken aan je herstel. ❤️
Serieuze klachten.. en luister altijd naar je gevoel.. als de bedrijfsarts of de afspraken die je hebt gemaakt toch niet werken, trek dan meteen aan de bel. Ik hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen ❤️
Ik denk dat de psychiater toch echt de degene is is die kan beoordelen of je een depressie hebt. Je wordt echt niet zomaar naar een psychiater doorverwezen. Wij kunnen hier met z'n alleen geen diagnose stellen. ( al zou ik zelf als ervaringsdeskundige op het gebied van depressie met klachten die je hebt me goed kunnen voorstellen dat het een depressie is) Ik vindt ontraden van medicatie op een forum best gevaarlijk. De huisarts heeft zorgvuldig gehandeld Niet meteen een recept uitgeschreven naar naar de poh, verwijzing psychiater. Geen medicatie slikken kan ook veel lijden verlengen. En natuurlijk zijn pillen alleen niet de oplossing Ik ben enorm voor pillen en praten maar als je je zo beroerd voelt dat je concentratie te slecht is helpt praten niet echt. Soms heb ik wel eens het idee dat dat een burnout maatschappelijk beter aanvaardbaar is dan een depressie.
Sorry maar ik heb ook een Pipo eerste klas. Wilde veel te snel. Tot ik hem de foto liet zien van het gat ik m’n nek Toen zei hij; ‘hmmmm, misschien toch iets minder snel...’
Mijn ervaring is trouwens ook met alle bedrijfsartsen met wie ik heb gewerkt (12 totaal) dat ze aan zwangeren hun handen niet durven branden. Ze willen geen verantwoordelijkheid als het fout gaat. In 99% van de ziekmeldingen van zwangeren krijgen die tot verlof had advies geen benutbare mogelijkheden.
Nou.... de eerste die ik ooit had "mevrouw u weet dat zwangerschap geen ziekte is". Nee ik zit hier voor mn lol in mn joggingbroek te vertellen over mijn ziekenhuisopnames. En ik krijg zware-controversiele-pil-X omdat ik me zo goed kan aanstellen. Grrrrr.
Ik lees slaapproblemen... en denk meteen terug aan mezelf. Ik heb jaren in de zorg gewerkt en dus onregelmatige werktijden en heb een enorm slaapprobleem gecreëerd daardoor. Uiteindelijk uitgevallen op het werk door precies dezelfde klachten als jij noemt. Ook paniekaanvallen, somber, kort lontje en vreselijk moe. Het doosje antidepressiva had ik al in huis. Maar nooit mee begonnen. Eerst mijn eerste afspraak met de psycholoog afgewacht. Deze stuurde mij door naar een neuroloog. Hier bleek ik een slaapstoornis te hebben en de klachten kwamen allemaal door slaap te kort. Medicatie gekregen om weer dieper te slapen en mijn klachten verdwenen weer langzaam aan. Ik werk nog steeds met plezier in de zorg, maar wel op vaste werkdagen/tijden. Geen onregelmatige diensten meer voor mij. Hier heb ik een hele hoge prijs voor betaald, met mijn gezondheid uiteindelijk!
Lomp zeg. Zwanger zijn is ook geen ziekte. De bijkomende klachten kunnen wel degelijk het werk belemmeren. Maar zette hij je uiteindelijk ook aan het werk?
Mijn ervaring met de bedrijfsarts is super fijn. Ik ging er met zoveel spanning heen tijdens mijn zwangerschap, nou echt... Was niet nodig geweest. Nu moet ik helaas door mijn zwangerschap langer in de ziektewet blijven, arts heeft mijn verhaal aangehoord. En heeft zelfs zo lang aangeraden thuis te blijven, dat ik zelfs het gevoel heb... Ik kan wel eerder werken hoor
Wat een heftig verhaal zeg. Ikzelf heb regelmatige dagen en tijdenw aarop ik werk. De tijden met onregelmatigheid heb ik gelukkig achter gelaten. Ik ga bijv. 22:00 uur naar boven. Maak mezelf klaar en lig 22:30 uur in bed. Ik kom dan echter niet in slaap maar blijf dan piekeren, woelen, piekeren, draaien etc. Voor ik het weet is het dan 01:00 uur en dan raak ik lichtelijk in paniek omdat de wekker om 06:45 uur gaat. En als de wekker gaat kom ik mijn bed amper uit en begin ik de dag al enorm moe. En dit is nu al maanden zo. Voel me de hele dag door zo ontzettend moe
Ik denk dat je door beter slapen, je al zó anders en beter gaat voelen!!! Slecht slapen heeft zo veel nare gevolgen.
Hij was het van plan. "Gelukkig " ging ik op dat moment over mn nek letterlijk. Én vertelde ik daarna nog iets over een chronische ziekte die ik heb. Moest wel binnen 4 weken terugkomen had toen een ander
Daar ben ik het zeker mee eens. Daarnaast heb ik ook dagelijks meerdere malen last van mijn angststoornis. Dit belemmert me in heel veel dingen zoals naar buiten gaan (ik ga wel maar ben ook snel weer thuis), ben bang voor allerlei ziektes en ben daardoor enorm oplettend op me lijf, niks is meer leuk en wil daarom liever thuis blijven in me vertrouwde omgeving, contacten onderhouden met vrienden en collega’s kost me zoveel energie en ook hier begin ik weer angsten voor te ontwikkelen pffffff. Wordt echt moe van mezelf!
Zo kreeg ik de opmerking er zijn meer collega's waarbij de ouders op sterven liggen, die werken ook door. Ik was net 21, deed een pittige opleiding in het zh en mijn vader was ernstig ziek door kanker waar ik alle zorg voor op mij had genomen. Wat een haat had/heb ik tegen die man. Er zitten horken bij. Ik hoor gelukkig ook goede verhalen. Hopelijk kom je samen tot een oplossing ts ! Klinkt niet makkelijk allemaal wat je opschrijft
Ik heb enkele jaren de bodem van de put gezien en er weer uit geklommen. Wat ik merkte was dat als ik helemaal niet meer ging, ik ook mijn structuur kwijt was en ook werd de drempel steeds hoger en hoger om wel weer aan het werk te gaan (of überhaupt iets doen en uit bed te komen werd langzaamaan steeds minder). Ik zag zoveel beren op mijn pad, was er van overtuigd het echt niet meer te kunnen opbrengen enz. Ik ben toen op advies van de bedrijfsarts (en mijn psych) wel iedere week 1 of 2x een uur, max 2u blijven gaan.. Daarna doordat ik me niet meer veilig voelde op mijn werkplek uiteindelijk met een vso vertrokken (op mijn verzoek) , 7 maanden thuis geweest en toen gebeurde het weer: geen structuur, drempel nog hoger, ik was er echt van overtuigd dat ik beter functioneerde zonder werk. Uiteindelijk met hulp van de psych uit mijn dal gekropen en nu inmiddels depressie-vrij met mega veel plezier aan het werk in mijn droombaan (iets compleet anders dan wat ik voorheen deed). Dat gun ik jou ook, en hoewel geen 1 depressie op elkaar lijkt en ik weet dat het geen knopje is dat je omzet, maar wilde mijn ervaring toch delen. Probeer de kleine dingetjes wel te blijven doen, als het lukt. En wbt je bedrijfsarts. Sommige zijn idd botte horken, ik heb toen om een ander gevraagd. de rest dat ik heb gehad gedurende de jaren, keek vooral naar wat ik kon. En hoe eerlijker ik was over hoe ik me echt voelde, hoe meer er met me mee gedacht kon worden. Zenuwachtig zijn is niet gek, geef ook dat gewoon aan! Heel veel sterkte meid te komende tijd.